ΒΑΡΟΥΤΗΝ ΧΑΝΟΜΕΘΑ

ΒΑΡΟΥΤΗΝ ΧΑΝΟΜΕΘΑ

Μια λεπτομέρεια από τη ζωή του Αρχηγού Λυκούργου Λογοθέτη(1772-1850),
και μια εισήγηση του συγγραφέα περί του πρακτέου.

Κάπου βαθιά υπάρχουν στο μυαλό μου
ο βίος και τα κατορθώματα
του Αρχηγού Λυκούργου Λογοθέτη,
όπως συχνά τα χρόνια εκείνα
μου τ’ ανιστορούσε
ο φίλος μου Αλέξης Σ.
ο εκ Σαρακηνών.

Όμως απόψε δεν θ’ αναδιφήσω
τον βίο και τα κατορθώματα του—
άλλωστε αυτά τα γράφει ή ιστορία,
θα πω μονάχα και μ’ αυτό τελειώνω
μια λεπτομέρεια που κρίνω,
ότι μπορεί να ρίξει στη ζωή μας
λίγο φως.

Όλούθε, λέει, τον έζωναν οι εχθροί
κι ούτε ψωμί ούτε νερό
κι οι μέρες του
κι οι ώρες ίσως μετρημένες.

Εδώ ας ανοίξω μια παρένθεση
να πω, ότι στον βίο μας
έρχεται κάποια μέρα
που επιβάλλεται να πάρουμε αποφάσεις
κρίσιμες και για μας
και για τους άλλους πού σ’ εμάς προσβλέπουν-
τότε τα λόγια τα πολλά δεν ωφελούν,
δυο λόγια μόνο, ένα κίνημα της κεφαλής,
αυτό ταιριάζει.

Δεν είχε ή ώρα έλεος,
μέτρησε τους δικούς του, τους εχθρούς,
την κακοτράχαλη άνοιξη,
πήρε μολύβι και χαρτί και χάραξε (το μήνυμα)

Βαρούτην χανόμεθα

τίποτε άλλο.

Την ώρα εκείνη τον φαντάζομαι
να γράφει και να υπογράφει τη γραφή
και σαν λιοντάρι η ψυχή του να βρυχάται
βαρούτην χανόμεθα
Τίποτε άλλο.

Βαρούτην, λοιπόν, Αδελφοί, Βαρούτην
και το Μέγα Έλεος.

 

Βροντοχτυπάνε τα πλήκτρα και διαμαρτυρίες σουλάτσα
Η αλήθεια που γνωρίζουμε αλλά δεν ομολογείται είναι η απόλυτη αδυναμία μας απέναντι στην δύναμη κρούσης των μεγάλων αφεντικών.Έχουν τα πάντα κι εμείς τίποτα.Από το συρφετό των μίσθιων πολιτικάντηδων και το παρακράτος μέχρι πάνοπλους στρατούς.
Ο νικητής τα παίρνει όλα,και ο ηττημένος τη χλεύη του.
Οι ποιητές μας το είπαν.Για τη κόψη του σπαθιού τη τρομερή και για τους ζωντανούς που πρέπει να δίνουν το αίμα τους.Ο θρήνος των Τρωάδων και η πόλις εάλω ακούγονται πάλι και πάλι.