Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017

O τσαγκάρης της γειτονιάς μου


Είναι κάποια πράγματα που σε εκπλήσσουν με την διάρκεια τους και την επικαιρότητα τους αν και σιωπηλά διατρέχουν αιώνες.

Ο Έρικ Χομπσμπάουμ (Eric Hobsbawm 1917-2012στο βιβλίο του  "Ξεχωριστοί άνθρωποι" έχει την μελέτη "πολιτικοποιημένοι παπουτσήδες" που προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο που παρατηρείται ήδη από τoν 19ο αιώνα σε όλη την Ευρώπη (ισχύει και για την Ελλάδα.) και Αμερική, μια επαγγελματική ομάδα,οι τσαγκάρηδες,να είναι οι κατεξοχήν συνειδητοποιημένοι αλλά και να συμμετέχουν ενεργά στα επαναστατικά κινήματα.
Αν θυμάμαι καλά η εξήγηση που δίνει είναι ότι αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο λόγους:

-Την επαφή τους με τα φτωχά λαϊκά στρώματα

-Τις συνθήκες εργασίας τους που προσφέρουν δυνατότητες στοχασμού και συζητήσεων.



Μπαίνοντας πρώτη φορά στο μαγαζί αντικρίζω έναν τσαγκάρη κάτω των 40 με την ευγένεια του ανθρώπου του μόχθου που κατάλαβε τη ζωή νωρίς. 
Στην επόμενη επίσκεψη για την παραλαβή, υπάρχει η αφορμή και ο χρόνος για συζήτηση.Μου λέει ότι δούλεψε από νεαρός σε διάφορες θέσεις σε εργοστάσια παπουτσιών-έχει μείνει άραγε κανένα στην Ελλάδα?-και όταν έκλεισαν,δεν είχε παρά να ζήσει με την τέχνη που ήξερε όπως μπορούσε και αν τον άφηνε η ληστρική συμμορία που λέγεται κράτος.
Οι απόψεις του δείχνουν γνώσεις και ορθή σκέψη.Χωρίς αυταπάτες και κομματίλα. Και προπαντός εκφράζεται με ηρεμία και πραότητα παρόλο που έχει -όπως όλοι μας-κάθε λόγο να είναι οργισμένος.

Φεύγω έχοντας αυτή την αίσθηση: του μυστικού νήματος που διατρέχει και συνδέει το χρόνο και τα ανθρώπινα.
  

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Η μόνη φιλοκτημοσύνη μου


Ἂς εἰσδύῃ μία μόνη ἀκτὶς ἡλίου, ἅμα τῇ ἀνατολῇ, διὰ τοῦ θαμβοῦ φεγγίτου, εἰς τὸν πενιχρὸν θάλαμον, μὲ τοὺς τέσσαρας τοίχους ἀσβεστωμένους λευκούς, μὲ μίαν ψάθαν, καὶ ἐπ᾽ αὐτῆς μικρὸν ἀμαυρὸν κιλιμάκι στρωμένα ἐπὶ τοῦ πατώματος, μὲ δύο προσκεφαλάδες* ἀκουμβημένας σύρριζα εἰς τοὺς τοίχους, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς γωνίας τοῦ πυρός, ὅπου τέσσαρες ξηροὶ δαυλοὶ καὶ δύο μεγάλα ξύλα ὀρθὰ καίουσι καὶ βρέμουσιν ἐπὶ τῆς ἑστίας. Τοιοῦτος νὰ εἶναι ὁ χειμερινὸς θάλαμος, ἔχων τὰ νῶτα ἐστραμμένα πρὸς βορρᾶν καὶ πρὸς δυσμάς, συνεχόμενος μὲ ἄλλον βορεινὸν θαλαμίσκον, ὅστις νὰ εἶναι συγχρόνως δῶμα καὶ ἡλιακωτὸν καὶ ὑπερῷον. Κατεσκευασμένος μὲ πλίνθους, μὲ ξυλοτοίχους, στεγασμένος μὲ ξύλα καὶ μὲ κεράμους, ἀφάτνωτος, ἀνώροφος, εὐήλιος, ἀθέρμαστος, εὐήνεμος, σχεδὸν ὑπαίθριος, μὲ τὸ μόνον ὑψηλὸν καὶ πλατὺ παράθυρον τὸ ἀπᾷδον εἰς ὅλον τὸν ρυθμὸν τοῦ κτιρίου, καί, χάριν πολυτελείας, μὲ πηχυαίαν ὕαλον, διὰ ν᾽ ἀπολαύῃ τις ὄρθιος, εἰς τὰ βασίλεια τοῦ Βορρᾶ, τὴν μεγάλην θέαν καὶ τὴν μεγάλην πάλην. Τοιαύτη θὰ ἦτο, χωρὶς νὰ παραβῶ τὴν δεκάτην Ἐντολήν, ἡ μόνη φιλοκτημοσύνη μου καὶ ἡ μόνη μου πλεονεξία.
Ὁ οἰκίσκος νὰ εἶναι κτισμένος ἐπὶ βράχου ὑψηλοῦ, ἐπὶ τοῦ μόνου ὑψηλοῦ βορεινοῦ βράχου τοῦ προσφιλοῦς εἰς τὰς ἀναμνήσεις μου. Ἐκεῖ ἁπλοῦται ἀτελείωτον τὸ πέλαγος ἀνὰ τὴν ἀχανῆ ἔκτασιν ἀπὸ ἀκτῆς ἕως ἀκτῆς καὶ ἀπὸ κόλπου ἕως κόλπου, καὶ χαμηλώνει ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν μίαν ἄκραν τὴν ἀπωτέραν, διὰ νὰ περιπτυχθῇ ἐγγύτερον τὴν ἐσχατιὰν τῶν θαλασσῶν, ὁ σάπφειρος φιλῶν τὸν σμάραγδον, τὸ βαθύχλωρον ἀντασπαζόμενον τὸ γλαυκόν. Φυσᾷ ὁ Καικίας κατερχόμενος ἀπὸ τὰ βουνὰ τῆς Θρᾴκης, καὶ ὁ Βορρᾶς παγερὸς ἀποσπᾶται μυριοπτέρυγος ἀπὸ τὸν νεφελοσκεπῆ καὶ χιονοστέφανον Ἄθω, καὶ ὁ Ἀργέστης ριγηλὸς καταβαίνει ἀπὸ τὸν γεραρὸν Ὄλυμπον· φρίσσει τὸ κῦμα εἰς τὴν ἐπαφὴν τῆς ψυχρᾶς πνοῆς, φρικιᾷ ὁ πορφυροῦς πόντος ἀπὸ τὴν κραταιὰν αὔραν, ρυτιδοῦται ἡ θάλασσα ἀπὸ τὴν ἀλλεπάλληλον ραγδαίαν ριπήν, ἀγριαίνει τὸ πέλαγος, ὠρύεται μανιωδῶς ἡ καταιγίς, ρήγνυται τὸ κῦμα εἰς τοὺς σκληροὺς αἰχμηροὺς βράχους. Συννεφοῦται ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τὰς μαύρας κάπας τῶν θυελλῶν τὰς σωρευομένας ἐπάνω του, φαεινὸς στῦλος προκύπτει ἐν ἀκαρεῖ ἐν μέσῳ ἀχανοῦς κυκεῶνος μελανῶν στροβίλων· ἰδοὺ ἡ ἀκτὶς θὰ διώξῃ τὸ ἔρεβος, ἡ γαλήνη θὰ ἐξώσῃ τὸν τυφῶνα…..
(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Η Γλυκοφιλούσα 1894)

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

...ήθελα περισσότερο φως

Από συνέντευξη του  Άκι Καουρισμάκι με αφορμή την τελευταία του ταινία «Άλλη Όψη της Ελπίδας»

.....αλλά η Φινλανδία παραείναι σκοτεινή, κάτι που φτάνει μέχρι την καρδιά και τη συμπεριφορά των κατοίκων της. Τόσα χρόνια κλεισμένος στην αίθουσα του μοντάζ και στα σινεμά, ένιωσα κάποια στιγμή ότι ήθελα περισσότερο φως – εσωτερικό κι εξωτερικό. Στη Φινλανδία λες «καλημέρα» και πρέπει να είσαι σοβαρός. Ακόμη και αστείο να λες, πρέπει να είσαι σοβαρός.
-Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στη Φινλανδία με τη δική σας αίσθηση του χιούμορ;
Γιατί, υπάρχουν άνθρωποι στη Φινλανδία;

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Η αλλαξιά της θάλασσας

Πόσα μνήματα κλέψατε και πόσες αλήθειες;
Αυτό είναι που ηχεί
                               υπεράνω των κεφαλιών μας
Το τάμα.

                    🔷

Δεν χρωστάω πουθενά
Μοναχά στη θάλασσα
Την τέφρα μου


                   🔵


Γελαστήκαμε.


Δεν ήταν αστέρι αυτό

                              που αγναντεύαμε
                                 αγκαλιασμένοι.
Προβολέας ανάκρισης
Ήταν.


                    🔷


Πως αδειάσαμε όλες μας 

τις στέρνες
Και πως 
γεμίσαμε τα κτήματα μας
κλαδιά κομμένα;

                   🔵


Μια αρμαθιά ευλογίες απ' το εικονοστάσι

ξεκρέμασα 
κι έκανα να φύγω.
Μ' ένα σύννεφο στα δόντια.
Χωρίς να νοιάζομαι
αν θα με ξεδιψάσει
ή
θα πνιγώ

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Φτωχοί συγγενείς...

Περί Καταλωνίας ο λόγος.
Για ποια ανεξαρτησία ακριβώς ψηφίζουν? Μήπως την ανεξαρτησία από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες? Γιατί ούτε η Μαδρίτη είναι ανεξάρτητη.
Οι Καταλανοί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ για τους φτωχούς συγγενείς τους τα χαράτσια που επέβαλλαν οι πραγματικοί κυρίαρχοι.Τόσο απλά.
Τα υπόλοιπα γνωστά πολιτικάντικα κουραφέξαλα.
Και έρχεται γάντι στους κυρίαρχους το Διαίρει και Βασίλευε.Θα τους τσακίζουν ευκολότερα αμφότερους φτωχούς και φτωχότερους Νότιους.

Κι όσο θυμάσαι τα αιτήματα,τις ιδέες και το αίμα της δεκαετίας του ΄30,σε πιάνει απελπισία πως φτάσαμε στο σήμερα.

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Μικρές περιπλανήσεις



Ο Σουηδός Γκούσταβ Γκέιγερσταμ (1850-1909) συγχρονος  του Στρίντμεργκ είναι η τελευταία μου ανακάλυψη.
Μεταφράζει ο Λέων Κουκούλας που τον ανακαλύπτει τυχαία προπολεμικά.

Δυνατή νουβέλα με λιτό λόγο και βάθος.
Από τις παλιές ωραίες εκδόσεις "Αστρολάβος/Ευθύνη" που δεν υπάρχουν πλέον,αν και αρκετοί τίτλοι κυκλοφορούν ακόμη.












Σ'ένα πανηγύρι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων γύφτων πουλούσε...βιβλία.Προφανώς αναλφάβητοι πολλά βιβλία ήταν ανάποδα διότι το οπισθόφυλλο τους ήταν περισσότερο οικείο.
Ανάμεσα σε ότι σαβούρα κυκλοφορεί, υπήρχε ένας Γκόγκολ,ένας Δαρβίνος,και ένας Έμερσον,που έκλαιγαν γοερά για το που τους έριξε η μοίρα τους.
Με 3 ευρώ τους έσωσα και τους τρείς.
Ετσι ξαναδιάβασα το "πορτραίτο" του αγαπητού μου Γκόγκολ.
Το ασυμβίβαστο τέχνης/δημιουργίας και χρήματος/δόξας, με φαουστικές προεκτάσεις είναι μόνο μία διάσταση  αυτού του έργου.












Λίγοι ξέρουν τον Τάκη Μενδράκο (1927-2014).Σεμνή, ευγενής, και ελεύθερη μορφή.Ποιητής.Δούλεψε όμως κυρίως ως μεταφραστής μετά τις διώξεις και τις εξορίες δίνοντας σημαντικό έργο.

Στο "ΕΞ  ΑΚΑΝΘΩΝ" καταγράφει την δική του εσωτερική εμπειρία της Μακρονήσου και της εξορίας.














Ο Τσάτουιν περιπλανιέται στην Αυστραλία,μελετάει και καταγράφει τους άγραφους κώδικες των ιθαγενών.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου εκτενή αποσπάσματα από τα σημειωματάρια του που κράτησε στα ταξίδια του σε όλον το κόσμο.Μερικά πολύ ενδιαφέροντα,και όλα φωτίζουν την προσωπικότητα και την οπτική του.













Πως είναι δυνατό για μια τόσο μεγάλη μορφή όπως η Φρίντα Κάλο να γραφεί μια τόσο μεγάλη μαλακία?

Την απάντηση την ξέρουμε.

Τα λεφτά των εμπόρων....


















Πολλοί έχουν την εμπειρία που περιγράφει ο Θωμάς Κοροβίνης.

Μέσα σε μια εξουσιαστική δομή,προστατευόμενος απ'αυτή, δρα ανεξέλεγκτα ένας βρωμερός άνθρωπος.

Τον συναντάς μετά από χρόνια, έξω πια από το κέλυφος που τον προστάτευε.











Η Ισπανίδα μεταφράστρια και νυν κάτοικος Ελλάδας γράφει για τις συναντήσεις και συζητήσεις που είχε με τον Πάτρικ Λη Φέρμορ στο σπίτι του στη Μάνη,Ο ίδιος πάνω από 90 ετών με ελάχιστη όραση επιζητεί αυτή την συντροφιά που θα του κάνει παρέα και στη κατανάλωση κρασιών και ποτών.

Δεν προσθέτει τίποτα σπουδαίο αν κάποιος έχει διαβάσει τη βιογραφία του από την Άρτεμις Κούπερ.
















Αυτοβιογραφικό κείμενο της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Ζαφειρίου, έως την αποφοίτηση της από την σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Χωρίς συνέχεια στην διαδρομή της μεταπολεμικά στον κινηματογράφο και στο θέατρο.
Θα άξιζε η μαρτυρία της.
















Ο Βαλτινός το ονομάζει μυθιστόρημα.
Θα έχει τους λόγους του που εμείς μπορούμε να υποθέσουμε.

Τρία πεζά που φωτογραφίζουν την πορεία της ελληνικής κοινωνίας των δεκαετιών'50-'70.

















Χαριτόπουλος και τον εκτιμάμε....

Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017

Έγνεψα καταφατικά



Είπε νηφάλια:
"Κάποτε έρχεται η στιγμή,που δεν έχεις να πεις τίποτα με τους ζωντανούς.
Αξίζει μόνο να μιλάς με τους νεκρούς..."

Έγνεψα καταφατικά. 

Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Κοντραμπατζήδες, Δραγουμάνοι και Αλάτι

Κανάγιες!
Τὸ ψωμὶ τῆς ἐξορίας μὲ τρέφει. Κουροῦνες χτυποῦν τὰ τζάμια τῆς κάμαράς μου. Καὶ σὲ βασανισμένα στήθη χωρικῶν βλέπω νὰ δυναμώνει ἡ πνοὴ ποὺ θὰ σᾶς σαρώσει.
(ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-Κάθαρσις)



Διαβάζω σήμερα

"Αυστηρότερες ποινές για όσους βιαιοπραγούν κατά των ελεγκτών της ΑΑΔΕ....."


Για κάθε λέξη του παραπάνω τίτλου θα μπορούσε να γραφεί ολόκληρο χρονικό και μελέτη στη κατεχόμενη και λεηλατούμενη χώρα.

Όμως σήμερα επίσης έχω στα χέρια μου το ημερολόγιο/χρονικό που κράτησε ένας δάσκαλος σε μια επαρχία.Εντυπωσιακές οι αναφορές του για τις δεκαετίες 1900-1940 και εντυπωσιακότερες οι ομοιότητες με το σήμερα ιδιαίτερα στη ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ και στους υπαλλήλους/εκτελεστές των εντολών του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ της χώρας.

Και τότε όπως και σήμερα φορολογούνται τα πάντα ληστρικά.Φόροι επιτηδεύματος, γης, ζώων, παραγωγής,μεταβίβασης,κληρονομιάς,υπεραξίας... Έμμεσοι φόροι σε όλα όσα υπάρχουν στην αγορά.Εφοριακοί,ενοικιαστές προσόδων,κλητήρες,δικαστές και Χωροφύλακες σαρώνουν τα πάντα.Και πλειστηριασμοί για χρέη προς το "δημόσιο" ακόμη και βοδιών για όργωμα.

Η απόγνωση είναι τόσο μεγάλη που εξαγριωμένο πλήθη πυρπολούν την εφορία Αρεόπολης. 

Όμως υπήρχαν και τα ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ στο Αλάτι,σπίρτα,κλπ που ήταν αποκλειστικά έσοδα των ΔΑΝΕΙΣΤΏΝ (η τότε ΑΑΔΕ,οι οποίοι στεγαζόταν στο σημερινό μέγαρο Μαξίμου και αργότερα στο Κολωνάκι έως το 1978)

Συγκλονιστικές είναι οι καταγραφές του δασκάλου/χρονικογράφου για διωγμούς σχετικά με το Αλάτι.

Το μέρος είναι παράλιο και παράγεται άφθονο φυσικό Αλάτι το οποίο οι κάτοικοι χρειάζονται σε μεγάλες ποσότητες για να παστώσουν τρόφιμα-δεν υπήρχαν ψυγεία.

Απαγορευόταν όμως αυστηρά να μαζέψουν το άφθονο Αλάτι και έπρεπε να αγοράσουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από το Μονοπώλιο των δανειστών φυσικά σε τιμές υπερβολικές.
Οι Χωροφύλακες είχαν εντολή να ψεκάζουν με πετρέλαιο τις Αλυκές για να μη μπορούν οι φτωχοί κάτοικοι να χρησιμοποιούν το ντόπιο αλάτι.Όμως ως γνωστόν οι μπάτσοι είναι τεμπελχανάδες και το πετρέλαιο ακριβό, έτσι ψέκαζαν μόνο λίγες αλυκές.
Οι γυναίκες κατέβαιναν αξημέρωτο στις απόμερες αλυκές,μάζευαν όσο αλάτι προλάβαιναν και γύριζαν πριν φέξει ζαλωμένες στα χωριά τους.

Οι κυρίαρχοι το έμαθαν και σφόδρα ταράχτηκαν για τον παρά που έχαναν στη θαλασσινή και ...αλατισμένη Ελλάδα..Διέταξαν τα μαντρόσκυλα τους να παραφυλάνε στους δρόμους και στα μονοπάτια και όσους πιάνουν με αλάτι να τους ξεσκίζουν.
Μια ομάδα γυναικών ένα ξημέρωμα έπεσε σε τέτοιο μπλόκο.Πέταξαν το αλάτι που ήταν ζαλωμένες και είχαν μαζέψει με τόσο κόπο και για να μη τις συλλάβουν οι χωροφύλακες τους επιτέθηκαν με τα ραβδιά που κρατούσαν και εξαφανίστηκαν στους λόγγους.

Όμως τι θα γινόταν χωρίς αλάτι; H μόνη λύση ήταν να υπάρχει κάποιος να τις ειδοποιεί για τα μπλόκα και αυτές να επιστρέφουν από ρεματιές,γκρεμούς και λόγγους και όχι από δρόμους και μονοπάτια.Και το έκαναν.Μόνο που όταν έφταναν τα ξυπόλυτα πόδια τους ήταν ματωμένα και πληγιασμένα.Αλάτι ματωμένο....

Ναι έτσι επέζησε τούτος ο λαός στους αιώνες με τομάρια Βασιλιάδες και πρωθυπουργούς να τον έχουν παραδώσει στους ξένους τοκογλύφους.Με μικρές και μεγάλες καθημερινές αντιστάσεις κι ας τις ονομάζουν οι δοσίλογοι, φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, βιαιοπραγία, παρανομία, ελεγκτές, αρχές, νόμους και όπως τους συμφέρει.Είναι η ανάγκη για επιβίωση που γίνεται επιτακτικό καθήκον να μη πάνε όλοι οι πόροι ζωής στους ξένους άρπαγες και κυρίαρχους.


ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ





Τρίτη 22 Αυγούστου 2017

Αφιέρωμα στον Άρη Αλεξάνδρου και την Καίτη Δρόσου



από Πανδοχείο



Είναι φανερό ότι ήμουν από τότε αναρχικός χωρίς να τα ξέρω. Ήμουνα οπαδός των «συμβουλίων» ή της «αυτοδιαχείρισης» – όπως προτιμάς. Έριξα το σύνθημα των ναυτών της Κροστάνδης: «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ και όχι στα κόμματα» […] Ο μόνος τρόπος να αποφύγεις τον μακιαβελισμό είναι να παραιτηθείς από την κατάκτηση της εξουσίας. Κάθε άλλη προσπάθεια ηθικοποίησης, κάθε άλλος «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο θα αποδειχτεί αργά ή γρήγορα ατελέσφορος, όπως αποδείχτηκε ο χριστιανισμός και ο δεσποτισμός του «φωτισμένου ηγεμόνα»…
… έγραφε το 1976 ο Άρης Αλεξάνδρου σε επιστολή του προς τον Δημήτρη Ραυτόπουλο, που δημοσιεύεται ολόκληρη στο πλήρες αφιέρωμα του περιοδικού. Πρόκειται για ένα βαρύνουσας σημασίας ντοκουμέντο που αποσιωπήθηκε ή υποβαθμίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς μια τέτοια ταύτιση δεν θα βόλευε καμία αριστερή ή δεξιά ένταξη, όπως τονίζει ο Κώστας Δεσποινιάδης σε ένα από τα κείμενά του, επισημαίνοντας ένα βασικό στοιχείο που δεν έχει καθόλου τονιστεί από τους κριτικούς και τους σχολιαστές του Αλεξάνδρου.
Πράγματι: η πορεία του βίου του Αλεξάνδρου από την κομμουνιστικη στράτευση της νεότητας, στην απογοήτευση, την ρήξη με το κόμμα αλλά και η επιθυμία της μη απόσυρσης και η συνεχής εναντίωση με τον φασισμό, η δέσμευση σε μια προσωπική στάση συνεπή προς την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης και της καθολικής ελευθερίας, τον φέρνει δίπλα σε μια αναρχική στάση, που ειδικά στην περίπτωσή του συμπυκνώνει τα πλέον ουμανιστικά της χαρακτηριστικά. Πρόκειται, συνεχίζει ο Δεσποινιάδης, για μια αναρχική στάση σε μια Ελλάδα με πλήρη την απουσία αναρχικού κινήματος και αναρχικών ιδεών, μια στάση που ίσως ήταν και για εκείνον δύσκολο να συνειδητοποιήσει.
Το εν λόγω αφιέρωμα είναι απολύτως αντάξιο των τιμώμενων αλλά και της μέχρι τώρα πορείας του περιοδικού για μια σπάνια περίπτωση συγγραφέα όπου έργο και άνθρωπος είναι Ένα. Στο πρόσωπό του Αλεξάνδρου συγκλίνουν η καλλιτεχνική και ηθική συνέπεια. Όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα διέγραψε έναν φίλο του ως φραξιονιστή, ο Αλεξάνδρου αρνήθηκε να υπακούσει στην κομματική εντολή να πάψουν ακόμα και να του μιλάνε. Συνέχισε να του μιλάει κανονικά και αυτοδιαγράφηκε από κάθε συλλογική και οργανωμένη δράση, συνεχίζοντας να συμμετέχει στις αντιστασιακές πράξεις που θεωρούσε αναγκαίες. Οι ποιητικές του συλλογές, τυπωμένες ως αυτοεκδόσεις, πουλούσαν ελάχιστα αντίτυπα, αποσιωπημένες από την αριστερή κριτική, ενώ κανείς αριστερός εκδότης δεν τολμούσε να βγάλει τα βιβλία του αποσυνάγωγου. Όταν το 1972 η Ασφάλεια απαίτησε να αφαιρεθούν τρία ποιήματα από την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του εκείνος αρνήθηκε και το βιβλίο απαγορεύτηκε και αποσύρθηκε.
Ένεκα των ταραγμένων περιστάσεων του βίου του ο Αλεξάνδρου ήταν ένας συγγραφέας ολιγογράφος (ένα μυθιστόρημα, τρεις ποιητικές συλλογές, ένα ιστορικό βιβλίο για την Κροστάνδη, λίγα σκόρπια δοκίμια, δυο τρία σενάρια και θεατρικά). Η εξορία, η απομόνωση, η μοναξιά ήταν κυρίως συνθήκη επιβεβλημένη από τους γύρω του· το τίμημα που πληρώνει κανείς για να μείνει ακέραιος και συνεπής στον εαυτό του. Ελ Ντάμπα (Βόρεια Αφρική), Μούδρος, Μακρόνησος, Άγιος Ευστράτιος, φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας, Γυάρου. Ενώπιον των αντιπάλων του αλλά και των δικαστών δήλωνε κομμουνιστής ενώ στους κομμουνιστές δήλωνε ότι δεν ανήκει πουθενά. Οι συνεξόριστοί του αρνούνταν ακόμα και καλημέρα να του πουν, ευθυγραμμιζόμενοι με την γραμμή του Κόμματος. Έτσι βίωνε διπλή εξορία μέσα στην εξορία· ή, όπως το διατύπωνε ο ίδιος, ο ποιητής είναι πάντοτε με το μέρος της Αντιγόνης και ποτέ με το μέρος του Κρέοντα.
Η διαρκώς «φιμωμένη» αυτή φωνή βρήκε διέξοδο στο μοναδικό μυθιστόρημά του, Το Κιβώτιο, για το οποίο πλέον σήμερα έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες. Βέβαια και πάλι το σπάνιο αυτό βιβλίο διαβάστηκε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, όπως κάθε σημαντικό λογοτεχνικό έργο, αλλά και πάλι αποσιωπήθηκε η ερμηνεία της πολιτικής μεταφοράς – αλληγορίας. Ο Δεσποινιάδης προτείνει εδώ τρεις βασικούς άξονες που τεκμηριώνουν την σχετική ερμηνεία. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ίδιος ο Αλεξάνδρου, σε επιστολή στον Γιάννη Ρίτσο, που πάντα τον στήριζε, αδιαφορώντας εκτός των άλλων για τις κομματικές εντολές, περιέγραψε το Κιβώτιο ως μαρτυρία μιας νοοτροπίας που παρατηρήθηκε σε διάφορες εποχές.
Πράγματι, τονίζει ο Δεσποινιάδης, ο σχετικός συμβολισμός αρθρώνεται γύρω από ένα συγκρουσιακό δίπολο. Από την μια η στράτευση στο Κόμμα εμφανίζεται ως μέσον για την υπόθεση της πραγμάτωσης της πανανθρώπινης χειραφέτησης, και συνακόλουθα μετατρέπεται ως αυτοσκοπός των φορέων του. Η ιδεολογία μετατρέπει τα σε ψευδή συνείδηση, η ηγεσία σε αλάνθαστο πόλο, οι στρατευμένοι σε άβουλα φερέφωνα της κομματικής γραμμής. Στο άλλο άκρο υπάρχει η επιλογή της προσωπικής συνέπειας σ’ ένα επαναστατικό όραμα χωρίς παραχωρήσεις στους παραλογισμούς της ηγεσίας, δίχως αναγνώριση κανενός αλάθητου. Κι έτσι ο Κιβώτιο, μπορεί να ήταν άδειο, αλλά η «επιχείρηση Κιβώτιο» δεν είναι το νόημα του αγώνα για ανθρώπινη χειραφέτηση αλλά η αναίρεση αυτού του νοήματος από την ηγεσία, που το άδειασε από το περιεχόμενό του.
Η Καίτη Δρόσου δεν ήταν απλώς «η σύντροφος του Αλεξάνδρου» αλλά και μια ολοκληρωμένη πνευματική προσωπικότητα που υπήρξε εξίσου συνεπής στην ηθική της στάση. Ο Δεσποινιάδης, που είχε την τύχη να την γνωρίσει προσωπικά, μας παρουσιάζει την φυσιογνωμία του ποιητικού της έργου (που θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν), ενώ δημοσιεύονται ένα ποίημα, δυο επιστολές (στην Αίγλη Μπρούσκου και στον ίδιο) και μια συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ακόμα τα κείμενα των Ζ. Δ. Αϊναλή Ένα κιβώτιο μέσα σ’ ένα κιβώτιο, Γρηγόρη Αμπατζόγλου Η γιορτή στις Άλπεις και Αισιοδοξία για το τίποτα, Κατερίνας Καμπάνη  Άρης Αλεξάνδρου – Καίτη Δρόσου και φυσικά η πλήρης βιβλιογραφία των δυο συγγραφέων.
Άλλα δυο κείμενα εκτός αφιερώματος ολοκληρώνουν το τεύχος: Ο Φώτης Τερζάκης συνεχίζει πάνω στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση που εγείρει το ερώτημα «υπάρχει μια αναρχική θεωρία του κράτους;» και ο Θανάσης Αλεξίου διερευνά το τρίπτυχο «Οικογένεια, σεξουαλικές πρακτικές και κοινωνικό υποκείμενο».
Σε έναν κόσμο φανατικού διπολισμού μια στάση σαν αυτή του Αλεξάνδρου ήταν αδιανόητη, επί της ουσίας σχεδόν αυτοκτονική, πόσο μάλλον όταν δεν επρόκειτο για στάση ουδέτερη αλλά επιθετικά ενάντια και στους δύο πόλους· επιθετικά βέβαια ως προς την ουσία και όχι ως προς το ύφος, καθώς ήταν πάντα πράος. Άνθρωποι σαν τον Αλεξάνδρου δεν θα είχαν χώρο να υπάρξουν. Σήμερα όμως, είμαι βέβαιος, όχι απλά βρίσκεται εδώ αλλά φωτίζει και εμπνέει ακριβώς στην πιο κρίσιμη στιγμή.
                                                [σελ. 144]
Στην τελευταία φωτογραφία η Καίτη Δρόσου με τον Γιάννη Ρίτσο, έναν από τους ελάχιστους υποστηρικτές του Αλεξάνδρου. Ανάμεσα στις εικόνες των συγγραφέων, το βιβλίο που διάβαζε ο σοφός παππούς της οικογένειάς μου στην Αιδηψό το 1976. Μέσα στις σελίδες, κιτρινισμένο από τον χρόνο, το απόκομμα της κριτικής από Τα Νέα (από τον Κώστα Σταματίου).

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Αρλέτα

Δεν έγινε φθηνή ποτέ.

Όπως είχε πει η ίδια τα καλύτερα λόγια που είχε ακούσει ήταν από ένα κορίτσι που την πλησίασε και της είπε :" κυρία Αρλέτα θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί είστε το μόνο για το οποίο δεν τσακώνομαι με την μητέρα μου..." 

Και ο φίλος μου,οικογενειάρχης με ατέλειωτες ώρες γραφείων κάποτε μου είπε:"Ήμουν τόσο πιεσμένος και κουρασμένος που έβαλα στον υπολογιστή και ακουγόταν Αρλέτα την ώρα που δούλευα.."

Κάθε μέρα λοιπόν όλο και πιο φτωχοί.Σε όλα,αλλά κυρίως σε αξιόλογους ανθρώπους.













Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Αγκάτζα Τρούντο

Ο Αφρικανός διάδοχος Αγκάτζα Τρούντο στη Δαχομέη (σημερινό Μπενίν) αρνήθηκε να πουλάει σκλάβους και κήρυξε το πόλεμο στους δουλεμπόρους.
Η χειρότερη εχθρός του ήταν η μητριά του που ήθελε να πάρει το θρόνο, και ήταν φανατικά υπέρ του δουλεμπορίου από το οποίο πλούτιζε.
Όταν ο Αγκάτζα Τρούντο  πήρε τον έλεγχο του βασιλείου και κατάργησε το δουλεμπόριο και τη σκλαβιά, έκανε μόνο μία εξαίρεση. Πούλησε σκλάβα τη μητριά του.

Ο Αγκάτζα Τρούντο με παρέμβαση των ευρωπαϊκών πρώην δουλεμπορικών και αποικιοκρατικών δυνάμεων έχει σχεδόν εξαφανιστεί από όλες τις επίσημες ιστορίες,ακόμη και της πατρίδας του.
(E.G)

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Προνομιούχες !!!

Ο Νοών νοείτω

από Ναυτεμπορική

"Τροπολογία για την ενίσχυση της ρευστότητας των πιστωτικών ιδρυμάτων, με έκδοση προνομιούχων μετοχών τις οποίες αναλαμβάνει το Δημόσιο και παρέχεται στα πιστωτικά ιδρύματα η δυνατότητα, μετά την πάροδο της πενταετίας, να τις εξαγοράσουν κατέθεσε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών η κυβέρνηση.
Η εξαγορά θα γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη της εποπτικής αρχής, συνολικά ή εν μέρει, είτε με μετρητά είτε με έκδοση άλλων κεφαλαιακών μέσων (ομολόγων) ίσης αξίας, είτε με συνδυασμό των δύο αυτών τρόπων."

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

2014-ΛΕΒΙΑΘΑΝ-LEVIAΤΗAN

Είχαμε ξαναπαρουσιάσει  ταινία του Ρώσου Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ (Andrey Zvyagintsev).

Παίρνοντας την γνωστή ονομασία του Κράτους και της παντοδύναμης εξουσίας με τις πολλές μορφές και μεταμορφώσεις από το γνωστό έργο του Χόμπς,την κάνει τίτλο της ταινίας του.

Ένας άνθρωπος που παλεύει να σώσει το σπίτι του και την οικογένεια του θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό το πολύμορφο και άπληστο τέρας.Κι ακόμη η προδοσία από δικούς σου ανθρώπους δε θα λείψει.











Η ταινία,όσο μείνει, ΕΔΩ

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου

από Λεωνίδα Βατικιώτη

Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους δανειστές και την κυβέρνηση λίγα 24ωρα μετά την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. κι αφού πρώτα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχαν υλοποιήσει μέχρι τέλος κάθε απαίτηση των Ευρωπαίων πιστωτών και του ΔΝΤ. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν η αθώωση των τριών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ από Ιταλία, Ισπανία και Σλοβενία για διώξεις που τους βάραιναν και του πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου ο οποίος φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 έτσι ώστε η Ελλάδα να υπαχθεί στο καθεστώς των Μνημονίων. Ακόμη και την αποζημίωσή του με το ποσό των 100.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε μια ακραία πράξη πολιτικής τους ταπείνωσης.
Η έκπληξη που ακολούθησε την εκταμίευση αφορούσε την άσκηση αναίρεσης εκ μέρους της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, εναντίον του βουλεύματος των συμβουλίων εφετών (υπ. αρ. 969/2017) το οποίο εκδόθηκε στις 26 Μαΐου 2017 και με το οποίο ο Α. Γεωργίου απαλλάγηκε των κατηγοριών για τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με το συγκεκριμένο βούλευμα που προτάθηκε από τον εισαγγελέα εφετών, Ιωάννη Κούτρα, και υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία (μόνο η εφέτης Χριστίνα Ρωμέση ψήφισε την παραπομπή τους) αποφασίστηκε να μην παραπεμφθούν στο ειδώλιο του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων της Αθήνας ο Α. Γεωργίου και δύο ακόμη συνεργάτες του (Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη) για την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσίου υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος.
Πρέπει να αναφερθεί μάλιστα ότι αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Α. Γεωργίου και οι συγκατηγορούμενοι του απαλλάσσονταν με βούλευμα του συμβουλίου εφετών Αθηνών. Είχε προηγηθεί μια πανομοιότυπη απόφαση απαλλαγής (1149/2015) από την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση στοιχείων.
Ποτέ δεν αθωώθηκε ο Γεωργίου!
Κατά συνέπεια όσοι υποστήριξαν ότι ο Α. Γεωργίου έχει αθωωθεί δύο φορές ως τώρα έκαναν μια διασταλτική ερμηνεία του βουλεύματος. Μετέτρεψαν τα απαλλακτικά βουλεύματα σε αθωώσεις με εμφανή στόχο να παρουσιάσουν τον Α. Γεωργίου σαν θύμα διώξεων. Κι αντί να απολογηθεί για την αδυναμία του να αποδείξει την αθωότητά του στην ακροαματική διαδικασία, όπως υποχρεούται να πράξει κάθε κατηγορούμενος, να εμφανίζεται ως θύμα πολιτικών σκευωριών. Όταν η μοναδική πολιτική σκευωρία που είναι σε εξέλιξη στοχεύει στην αθώωσή του.
Στην  προσπάθεια να εμφανιστεί ο Γεωργίου σαν θύμα πρωτοστάτησε η Μιράντα Ξαφά συνάδελφος του Γεωργίου στο ΔΝΤ. Απαντώντας στις 20 Ιουλίου σε tweet μου, που έγραφα «τελικά να σεβόμαστε όλες τις αποφάσεις της δικαιοσύνης ή μόνο εκείνες που μας συμφέρουν;» (το οποίο ήταν απάντηση σε δικό της tweet όπου έγραφε ότι «η κυβέρνηση οφείλει να θέσει τέρμα στην πολιτικά υποκινούμενη δίωξη του πρώην προέδρου ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου»), ανταπάντησε: «υπόθεση Γεωργίου – Δύο αθωώσεις, δύο πολιτικά υποκινούμενες αναιρέσεις: “Λάθος απόφαση, ξαναπροσπαθήστε!”».
Αν η Μιράντα Ξαφά σεβόταν την αλήθεια έπρεπε να γράψει «δύο απαλλακτικά βουλεύματα» και όχι «δύο αθωώσεις». Στόχευε όμως στη δημιουργία εντυπώσεων κι ας διαστρέβλωνε με τη διατύπωση που καθόλου τυχαία επέλεξε την πραγματικότητα.
Η απόφαση της ανωτάτης δικαστικού λειτουργού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με πιο πρόσφατη την επίσκεψη της επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου στο ανώτατο δικαστήριο, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα εξέφρασε τη δυσφορία του πρωθυπουργού και απαίτησε να διακοπεί κάθε σχετική διαδικασία σε βάρος του πρώην υπαλλήλου του ΔΝΤ και προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Η παρέμβαση της Β. Θάνου αποτελεί επιτομή των πολιτικών, εξωθεσμικών παρεμβάσεων καθώς αξιοποιεί την εμπειρία της στο δικαστικό χώρο ώστε να λειτουργήσει σαν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, επιβάλλοντας τη θέληση του Μαξίμου και των πιστωτών.
Το αστείο σε αυτό το όργιο παρασκηνιακών πιέσεων που εξελίσσεται είναι ότι η ΝΔ και οι φιλικός της Τύπος που κατήγγειλαν δριμύτατα το διορισμό της Θάνου στο νομικό γραφείο του πρωθυπουργού ως παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης, αυτή τη φορά εποίησαν την …νύσσαν. Προείχε βλέπετε η αθώωση του Γεωργίου, δηλαδή η συγκάλυψη των σκανδάλων  που οδήγησαν έλλειμμα και χρέος στα ουράνια και η υλοποίηση των εντολών των δανειστών. Έτσι, όσοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους για την παραβίαση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης βρέθηκαν να τρίβουν τώρα τα χέρια τους για την παραβίασή της…
Απειλούν με μηνύσεις οι γραφειοκράτες της ΕΕ
Αν η πιο πρόσφατη αντίδραση ήρθε από την πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου η κορυφαία και εντελώς αδικαιολόγητης – από πρώτη ματιά – οξύτητας αντίδραση ήρθε από τις Βρυξέλλες. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια των Βρυξελλών να απειλούν ότι πιθανές αναφορές σε «φουσκωμένα ελλείμματα» ενδέχεται στο εξής ακόμη και να αντιμετωπίζονται ως «ψευδές ειδήσεις» (fake news). Να επισείουν δηλαδή διώξεις και πρόστιμα!
Η οργή της ΕΕ, που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως μπανανία, αξιοποιώντας φυσικά και τη δουλική στάση της κυβέρνησης Τσίπρα, είναι πλήρως κατανοητή στη βάση των συνεπειών που μπορεί να σημάνει για όλες τις χώρες που ψήφισαν τη δανειοδότηση της Ελλάδας το 2010 μια τελεσίδικη δικαστική απόφαση που θα καταλήγει ότι ο Γεωργίου και  Γιούροστατ αλλοίωσαν δολίως τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας. Επομένως, οι εκατοντάδες βουλευτές σε όλη την ΕΕ εξαπατήθηκαν με ανυπόστατα οικονομικά στοιχεία – προϊόν μαγειρέματος, για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες. Η ΕΕ επομένως τρέχει να προλάβει όχι μόνο για να σώσει ένα πολύτιμο συνεργάτη της στην Αθήνα, που με δόλιους τρόπους και κατά παράβαση όχι μόνο της επιστημονικής δεοντολογίας αλλά και των νόμων άνοιξε το δρόμο για τον οδοστρωτήρα των Μνημονίων, αλλά και για να συγκαλύψει τις δικές της ευθύνες στην παραποίηση των στατιστικών στοιχείων. Για να μην ανοίξει δηλαδή ο Ασκός του Αιόλου και αποκαλυφθεί η μεγάλη ληστεία που διοργάνωσε η ΕΕ σε βάρος των λαών, με όχημα τι «διασώσεις»…
Για να φανεί καλύτερα πόσο προκλητική και σε βάρος κάθε έννοιας δικαίου είναι η παρέμβαση των δανειστών με στόχο να κλείσει άρον – άρον το κεφάλαιο Γεωργίου, αξίζει μια μικρή αναδρομή στις σοβαρότατες κατηγορίες που βαραίνουν τον πρώην ισχυρό άνδρα της ΕΛΣΤΑΤ, που έστρωσε το δρόμο για να μπορεί ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, να μιλάει για Τιτανικό εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας…
Αφήνοντας κατά μέρους σοβαρότατες κατηγορίες όπως για παράδειγμα ότι ο Α. Γεωργίου δεν ενημέρωνε το ΔΣ της υπηρεσίας, όπως είχε υποχρέωση, έτσι ώστε να μην υπόκειται σε έλεγχο και να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λογοδοτεί ή την επιλογή του να αμείβεται ταυτόχρονα από το ΔΝΤ και την ΕΛΣΤΑΤ την πρώτη περίοδο που διορίσθηκε στη στατιστική υπηρεσία, αποκρύβοντας μάλιστα την επαγγελματική του σχέση από το ΔΝΤ, αξίζει να σταθούμε σε τρία συγκεκριμένα παραδείγματα. Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν το μαγείρεμα στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που συντελέστηκε με ευθύνη του Γεωργίου ώστε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 να φτάσει το 11,9% αρχικά και το 15,6% του ΑΕΠ στη συνέχεια. Δείχνουν επίσης γιατί πιστωτές, μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, Παπαδήμου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) δε θέλουν να φτάσει το θέμα στην ακροαματική διαδικασία.
Η δημιουργική λογιστική χρησιμοποιήθηκε στα στοιχεία 1) των νοσοκομείων, 2) των 17 ΔΕΚΟ και των εκατοντάδων νομικών προσώπων (περί τα 500) και 3) των περίφημων swap του Σημίτη που «μαγειρεύτηκαν» ώστε το δημοσιονομικό έλλειμμα να φουσκώσει και να ξεκινήσει το 2010 η «θεραπεία σοκ». Πώς αλλιώς θα στηριζόταν το παγκάλειο επιχείρημα «όλοι μαζί τα φάγαμε» που βολεύει μια χαρά ακόμη και το ΣΥΡΙΖΑ;
Στατιστικές αλχημείες
Το ποσό που έστειλε ως νοσοκομειακές οφειλές η ελληνική στατιστική υπηρεσία (ΕΣΥΕ τότε) στο πλαίσιο μιας πάγια επαναλαμβανόμενης διαδικασίας τον Οκτώβριο του 2009 προκειμένου να καταρτιστούν οι πίνακες με τα δημοσιονομικά στοιχεία των κρατών μελών της ΕΕ ήταν «μόλις» 2,3 δισ. ευρώ. Στην κοινοποίηση όμως που έφτασε στη Γιούροστατ, λίγες εβδομάδες αργότερα, με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 2008, το ποσό είχε αυξηθεί κατά 2,5 δισ. ευρώ επιπλέον φθάνοντας τα 4,8 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια κρίθηκε πώς ούτε κι αυτό το ποσό ήταν αρκετό για να φτάσει το έλλειμμα στο ύψος που ήθελαν κι έτσι η ελληνική κυβέρνηση πρόσθεσε 1,8 δισ. ευρώ, αιτιολογώντας αυτή της την απόφαση με μια «τεχνική έκθεση σχετικά με την αναθεώρηση των υποχρεώσεων των νοσοκομείων» που απέστειλε με ημερομηνία 3/2/2010. Έτσι, τα 2,3 δισ. έγιναν από τον «μάγο» Γεωργίου 6,6 δισ. ευρώ. Η αποφασιστικότητά τους ήταν τέτοια (κι οι πλάτες που σίγουρα είχαν εκτός Ελλάδας) ώστε δεν πήραν υπ’ όψη τους ούτε καν το Ελεγκτικό Συνέδριο που από τα υποτιθέμενα 6,6 δισ. ενέκρινε μόνο τα 1,2 δισ. Δεν πτοήθηκαν επίσης να «χαμηλώσουν» τα 6,6 δισ. ούτε καν από το γεγονός ότι ενάμισι μήνα μετά την παράνομη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος το υπουργείο Οικονομικών απαίτησε από τους προμηθευτές των νοσοκομείων να δεχθούν κούρεμα για τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις τους των ετών 2005-2008 ύψους 30%. Έτσι ενώ τα δημόσια ταμεία επωφελήθηκαν του κουρέματος αυτή η έκπτωση ποτέ δεν καταγράφηκε στα δημοσιονομικά μεγέθη.
Αξίζει μάλιστα να τονιστεί μια θεμελιώδη ακόμη διάσταση, που την υπογραμμίζαμε στο πρώτο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους τον Ιούνιο του 2015: «Οι εν λόγω στατιστικές πρακτικές , με τις οποίες υπολογίστηκαν οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων, παραβαίνουν σαφώς τόσο τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς ESA95 (βλ. ESA95, παρ. 3.06, ΕΚ αρ. 2516/2000 Άρθρο 2 Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ΕΚ αρ. 995/2001) όσο και τον Κώδικα Ορθής Πρακτικής του Ευρωπαϊκού Στατιστικού Συστήματος (European Statistics Code of Practice), ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις αρχές της ανεξαρτησίας των στατιστικών μετρήσεων, της στατιστικής αντικειμενικότητας και της αξιοπιστίας». (σελ. 24)
Κατ’ επέκταση διαβεβαιώσεις ανώνυμων πηγών των Βρυξελλών οι οποίες αναδημοσιεύονται αυτούσιες και άκριτα (δες εδώ) διαβεβαιώνοντας ότι χρησιμοποιήθηκαν συγκεκριμένες μεθοδολογίες άρα η Γιούροστατ εγγυάται την αξιοπιστία των στοιχείων είναι …ανοησίες. Στάχτη στα μάτια! Πουθενά το ESA95 και το ESA2010 δεν υποδεικνύουν αυτή τη διαδικασία καταγραφής. Το γεγονός ότι οι διαβεβαιώσεις των Βρυξελλών είναι αυθαίρετες φαίνεται κι από τα μεγέθη που επικαλούνται. «Το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,1% του ΑΕΠ» τονίζει το εν λόγω δημοσίευμα, θέλοντας να κλείσει έτσι τη συζήτηση. Υπάρχει όμως ένα πολύ μικρό πρόβλημα καθώς η ίδια η Γιούροστατ στην ανακοίνωση που όλοι θεωρούμε σημείο αναφοράς κι εκδίδεται γύρω στις 20 Απριλίου κάθε χρόνο (δες εδώ) ανέβαζε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 στο 15,6% του ΑΕΠ. Τι ισχύει τελικά: 15,6% ή 15,1% του ΑΕΠ;
Ας αποφασίσει επομένως πρώτα η ίδια η Γιουροστάτ για το ύψος του ελλείμματος του 2009, έστω και τώρα 8 χρόνια μετά, η οποία δε χάνει ευκαιρία για να κάνει επίδειξη της κάκιστης ποιότητας των στοιχείων που δημοσιεύει (αντίθετα πχ με την αμερικανική αντίστοιχη υπηρεσία), και μετά να εκδίδει φετβάδες επιδιώκοντας να βάλει ταφόπλακα σε μια συζήτηση που έχει πολύ μέλλον.
Όλα μέσα…
Κατά παράβαση των διεθνών κανονισμών εντάχθηκαν επίσης 17 ΔΕΚΟ και εκατοντάδες νομικά πρόσωπα από τον τομέα των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων στον τομέα της γενικής κυβέρνησης για να φουσκώσει το έλλειμμα. Σε αυτές τις οντότητες συμπεριλαμβάνονταν από την ΕΘΕΛ, τον ΗΛΠΑΠ, τον ΗΣΑΠ και τον ΟΣΕ μέχρι το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών και τη Βαρβάκειο Αγορά. Ό,τι να ‘ναι…
Αποτέλεσμα αυτής της μετακίνησης ήταν να αυξηθεί το δημόσιο χρέος τουλάχιστον κατά 18,2 δισ. ευρώ. Για να μπορέσει τότε ο Α. Γεωργίου να περάσει αυτή την αλλαγή, που υλοποιήθηκε χωρίς να υπάρχουν οι παραμικρές μελέτες, ακύρωσε το Διοικητικό Συμβούλιο της υπηρεσίας και τη μετέτρεψε σε ενός ανδρός αρχή. Μάλιστα, στα κατορθώματά του εντάσσεται κι η προσπάθειά του να παραπλανήσει τη Βουλή καθώς για να αιτιολογήσει την αναταξινόμηση είχε προσκομίσει 74 φακέλους που υποτίθεται πως περιελάμβαναν τη σχετική τεκμηρίωση. Στην πραγματικότητα δεν περιείχαν μελέτες όπως έπρεπε, αλλά ερωτηματολόγια, ισολογισμούς και πλήθος άλλων εγγράφων που όμως ήταν εντελώς ανεπεξέργαστα.
Μόνο μενού από πιτσαρίες και σουβλατζίδικα δεν είχε παραχώσει, ξέροντας ότι τέτοιοι φάκελοι ποτέ σχεδόν δεν ανοίγονται καν. Όχι να διαβαστούν…
Το τελευταίο τέχνασμα που επιστράτευσε ο Α.Γεωργίου και οι συν αυτώ για να φουσκώσουν το έλλειμμα ήταν τα αμαρτωλά swaps του Κ. Σημίτη. Συγκεκριμένα οι συμφωνίες ανταλλαγής χρέους που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την Goldman Sachs με σκοπό να κρυφτεί το δημόσιο χρέος. Αντί να ξεσκεπαστούν οι αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και να αποδοθούν οι δέουσες ευθύνες στο οικονομικό επιτελείο του Κ. Σημίτη (Λ. Παπαδήμος, Γ. Στουρνάρας, κ.α.) αυτές ακριβώς οι αλχημείες χρησιμοποιήθηκαν για μια ακόμη φορά εναντίον μας, καθώς αυθαίρετα πάλι ο Γεωργίου αποφάσισε να κατανείμει τα 21 δισ. ευρώ του swap την 4ετία 2006-2009, αυξάνοντας αναδρομικά και κατά παράβαση των κανονισμών της ΕΕ το δημόσιο χρέος. Γιατί έπρεπε να το κατανείμει σε προηγούμενα έτη κι όχι στα επόμενα, όπως μπορούσε να κάνει, δεν θέλουν να μάθουμε ποτέ…
Οι Ευρωπαίοι επιχείρησαν να  συγκαλύψουν το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ επικαλούμενοι την περίφημη ανεξαρτησία της  στατιστικής υπηρεσίας. Η δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έλεγε με λίγα λόγια πως «αν εμείς βρίσκουμε τα στοιχεία αξιόπιστα εσάς σας περισσεύουν». Πρόκειται για ακραίο πολιτικό αυταρχισμό που δείχνει ότι η ανεξαρτητοποίηση …βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία.  Απαγορεύει το δημοκρατικό έλεγχο, καταργεί κυριαρχικά δικαιώματα, διευκολύνει τη φτωχοποίηση και γίνεται εργαλείο επιβολής πολιτικών που κανένας λαός δεν αποφάσισε, ούτε ενέκρινε. Οι ανεξάρτητες αρχές επομένως ακυρώνουν τη δημοκρατία, όπως κι η ίδια η ΕΕ που μετέρχεται κάθε μέσου για να συγκαλυφθούν τα σκάνδαλα της ΕΛΣΤΑΤ!
Αντί επιλόγου:  Τίποτε από τα παραπάνω δε θα είχε γίνει γνωστό αν τρεις σπουδαίοι επιστήμονες και αξιοθαύμαστου ήθους στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, που τίμησαν το ρόλο τους ως δημόσιοι λειτουργοί με ανυπολόγιστο μάλιστα προσωπικό κόστος, δεν έδιναν εδώ και επτά χρόνια σχεδόν καθημερινή μάχη για να βγει στη δημοσιότητα το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ και να αποδοθούν οι ευθύνες. Συγκεκριμένα είναι η Ζωή Γεωργαντά, ο Νίκος Στρόμπλος και ο Νίκος Λογοθέτης. Απέναντί τους κάθε δημοκρατικός πολίτης είναι βαθιά υποχρεωμένος γιατί αντιστάθηκαν ακόμη και σε απειλές!