"Τας σφριγηλάς στύσεις του Ηρακλέους"

Η μαρτυρία είναι του Θωμά Κοροβίνη.

"Τον Εμπειρίκο μας τον έφεραν στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ,το Μάη του '73.Με αφορμή την αποδημία του φίλου του Πικάσο ένα μήνα πριν,είχε εμπνευστεί το ποίημα "Οι σαλτμπάγκοι του Παρισιού",το οποίο αδημοσίευτο ακόμη,προθυμοποιήθηκε να μας διαβάσει.Η προσφορά του ακούστηκε σαν θείο δώρο.Κατά την ανάγνωση ο τόπος γύρω απ'την έδρα σαν να φλεγόταν.Πάνω στην εκστόμιση μιας αποκαλυπτικής φράσης με "τας σφριγηλάς στύσεις του Ηρακλέους"δραξ φοιτητριών απεχώρησεν της αιθούσης με κύπτουσα κεφαλήν.Αντιληφθείς το συμβάν ο ποιητής διέκοψε και ερώτησε:
"Μα γιατί αποχωρούν;"
"Ξέρετε,κάποιοι φοιτητές μας είναι εύθικτοι" προσπάθησε ο καθηγητής μας Ν.Χουρμουζιάδης να τις δικαιολογήσει.
"Ώστε λοιπόν υπάρχουν τοιούτοι φοιτηταί σήμερον!" έδειξε να εκπλήσσεται ή να παριστάνει πως αιφνιδιάστηκε ο ποιητής.

Πικάσο-Οικογένεια Σαλτιμπάγκων 1905

Τι άλλαξε λοιπόν μετά από 45 χρόνια;Η σεμνοτυφία μπορεί να έγινε λάγνα ξετσιπωσιά με ψευδώνυμα,όμως ο λόγος του ποιητή την ίδια και χειρότερη έρημο αντιμετωπίζει.

Ακολουθεί η ανάγνωση του ποιήματος από τον ίδιο τον Ποιητή

Σαλτιμπάγκοι στα πέριξ του Παρισιού

(από τη συλλογή Οκτάνα)

Ερασιτεχνική ηχογράφηση από τον Δημήτρη Καλοκύρη, στις 24/5/1973 (Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης).