Η αλλαξιά της θάλασσας

Πόσα μνήματα κλέψατε και πόσες αλήθειες;
Αυτό είναι που ηχεί
                               υπεράνω των κεφαλιών μας
Το τάμα.

                    🔷

Δεν χρωστάω πουθενά
Μοναχά στη θάλασσα
Την τέφρα μου


                   🔵

Γελαστήκαμε.

Δεν ήταν αστέρι αυτό
                              που αγναντεύαμε
                                 αγκαλιασμένοι.
Προβολέας ανάκρισης
Ήταν.


                    🔷

Πως αδειάσαμε όλες μας 
τις στέρνες
Και πως 
γεμίσαμε τα κτήματα μας
κλαδιά κομμένα;

                   🔵

Μια αρμαθιά ευλογίες απ' το εικονοστάσι
ξεκρέμασα 
κι έκανα να φύγω.
Μ' ένα σύννεφο στα δόντια.
Χωρίς να νοιάζομαι
αν θα με ξεδιψάσει
ή
θα πνιγώ