Βροχηδόν

 Κι ενώ τα σπασμένα θα τα πληρώνει πάντα ο ιδιωτικός τομέας και τα φτωχομάγαζα, η κρατική υποκρισία κάνει κορωνοπάρτι στο μετρό και τα λεωφορεία ενώ η ακρίβεια και ο χειμώνας εισέρχονται χορεύοντας βαλσάκι...

Αλλά εμείς έχουμε τα βιβλία, φίλους πιστούς κι αγαπημένους να μας φυλάνε από τη βλακεία και τον ψεύτικο καιρό.

1968-1969 Ο Μπόρχες βρίσκεται ως έκτακτος διδάσκων σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α.Εκεί και τότε γίνονται αυτές οι συζητήσεις,και ο λόγος του Μπόρχες πάντα μας ενδιαφέρει.

Η έκδοση στην Ελλάδα έγινε το 1985 από τον ΗΡΙΔΑΝΟ και είναι εξαιρετικά δυσεύρετο αφού όπως αναγράφεται κυκλοφόρησαν μόνο 300 αντίτυπα.

 

Ο Άρης Αλεξάνδρου πλήρωσε βαριά το τίμημα της ελευθερίας και του έργου του.Γνωστά αυτά,να πούμε μόνο ότι το βιβλίο του για την Κρονστάνδη όταν εκδόθηκε το 1976 αποτέλεσε παγκοσμίως την πλέον πλήρη καταγραφή των γεγονότων λόγω των πολλών,ανέκδοτων και σπάνιων πηγών που χρησιμοποίησε ο Αλεξάνδρου.

 Ο Φρόυντ τον θεωρούσε σχεδόν πρόδρομο του και παράλληλο -στη λογοτεχνία και το θέατρο-στη διερεύνηση της σεξουαλικότητας.Ο Άρθουρ Σνίτσλερ προχωράει πιο πέρα και χλευάζει την υποκρισία και ιδιαίτερα στα "ερωτικά"."Ο κύκλος του έρωτα" με διαδοχικά επεισόδια όπου σε κάθε επόμενο συμμετέχει το ένα μέλος του ζεύγους του προηγούμενου επεισοδίου, διαλογικά στημένο μπορεί να θεωρηθεί και θεατρικό,έχει παιχτεί άλλωστε.Απολαυστική η υπόγεια ειρωνεία και το χιούμορ.

Τα "ειδύλλια" κυκλοφορούν σήμερα σε άλλες εκδόσεις όμως αυτή η μετάφραση του Ι.Πολέμη των αρχών του 20ου αιώνα έχει μοναδική δροσιά. Κρίμα  που η σεμνοτυφία της εποχής δεν του επιτρέπει να τα μεταγράψει όλα. Ας είναι. Αυτά που μας δίνει είναι μοναδική απόλαυση.

Ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι ένα κείμενο/έμμετρη σάτιρα του προεπαναστατικού ελληνικού διαφωτισμού.Δεν γνωρίζουμε τον συγγραφέα.Από τότε όμως ήξεραν και προειδοποιούσαν για τις μάταιες ελπίδες προς τους ξένους καθώς και τις κυνικές βλέψεις και ψευτιές τους.

Αν κρίνουμε από το σημερινό μας προτεκτοράτο μάλλον ο Ρωσσαγγλογάλλος τα κατάφερε περίφημα τα 200 τελευταία χρόνια.

Στο'πα και στο ξαναλέω ότι το Βυζάντιο είναι κατασυκοφαντημένο όχι μόνο από άγνοια αλλά κυρίως από σκοπιμότητα.Να λοιπόν ΚΑΙ ερωτική ποίηση Βυζαντινή από τον Ιωάννη Γεωμέτρη.

  

  

  Βέβαια πρόκειται για ένα σημαντικό έργο της λατινικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Όμως ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολιτικό κείμενο της εποχής του με συγκεκριμένες σκοπιμότητες όπως γράφει στην ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εισαγωγή ο μεταφραστής καθηγ. Θ.Παπαγγελής που μας το δίνει σε πλήρη έμμετρη μορφή. Φυσικά δεν φτάνει την κορυφή του Ομήρου αλλά αντλεί απ'αυτόν,έτσι ο Αινείας πότε μοιάζει του Αχιλλέα,πότε του Έκτορα,πότε του Οδυσσέα κ.ο.κ .

Η μουσική φυσικά έχει ηθική δύναμη αλλά για να τη βρεις που είναι κρυμμένη πρέπει να διαβάσεις έστω αυτή τη μικρή διάλεξη ενός κορυφαίου μουσικού.Και αφού το εμπεδώσεις, να αρχίζεις να χαστουκίζεις όσους ακούνε σκυλοπόπ.

 

 Είναι διαπιστωμένο ότι οι συνέπειες ενός εμφυλίου πολέμου κρατούν τουλάχιστον για 3 γενιές-εγώ πιστεύω για περισσότερες- λόγω της αναπαραγωγής και μεταβίβασης νευρώσεων/ψυχώσεων που οφείλονται σε βαριές τραυματικές εμπειρίες σε στενό κοινωνικό/οικογενειακό κύκλο που σφραγίζονται από τον τρόμο.Οι ψυχολόγοι/ψυχαναλυτές παρουσιάζουν τις εμπειρίες τους με ανθρώπους που το ψυχολογικό τους πρόβλημα σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τον ελληνικό εμφύλιο.Μια ενδιαφέρουσα οπτική στην έρευνα ενός ιστορικού γεγονότος.

   

 

  Αφού πω ότι ο Σιμενόν γενικά μ'αρέσει θα καταθέσω και τις ενστάσεις μου:1-Επιμένω ότι η κατηγορία αυτή ΔΕΝ είναι λογοτεχνία-2-Δεν επανέρχομαι ποτέ,δηλ.είναι μιας χρήσης κάθε βιβλίο-3-Η πολυγραφία δίνει άνισα έργα και καλούμαστε να ανακαλύψουμε εμείς τις καλές ή όχι στιγμές του  

συγγραφέα. Τέτοια περίπτωση το συγκεκριμένο του Σιμενόν,όχι από τα καλύτερα του μπορώ να πω και το αναφέρω μόνο γιατί με τον ίδιο τίτλο υπάρχει το Τσεχοσλοβάκικο του Χράμπαλ που έγινε ταινία το '60 και αναφέρεται στην αντίσταση κατά τη κατοχή.

   

 

Οι Ηρόστρατοι πάντα θα υπάρχουν και δε θα τους ξέφευγε ο Μακρυγιάννης όπως δεν τους ξέφυγε ο Παπαδιαμάντης,ο Σολωμός,ο Καβάφης και τόσοι άλλοι.Ο Λουκάς Κούσουλας βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Και πόσα χρόνια θα περάσουν για να γίνει κατανοητό ότι ο Μακρυγιάννης δεν είναι Ιστορικός αλλά ιστορική πηγή και μνημείο έκφρασης της ελληνικής γλώσσας δηλ.πρωτίστως θεμελιώδες λογοτεχνικό κείμενο του νέου ελληνισμού.

Ξεκινήσαμε με Μπόρχες παλιό ας τελειώσουμε με Μπόρχες καινούργιο.Εκτός Απάντων αφού "συμμετέχει" άτυπα και η Μαρία Κοδάμα που μαζί της τα τελευταία του χρόνια γυρίζει τον κόσμο,τυφλός αυτός με τα μάτια και το χέρι της Μαρίας.Μεταξύ των σταθμών τους η Αθήνα και η Επίδαυρος κάπου στα '80.