Απολύθηκε, οριστικά και αμετάκλητα, η εκπαιδευτικός Ευφροσύνη Μπουλούτα από το Κολέγιο Αθηνών, ως τιμωρία για το εγκληματικό παράπτωμα της να πιάσει επ’ αυτοφώρω τον γιο του Αντώνη Σαμαρά να αντιγράφει. Ο δε περήφανος ελληνικός λαός αποδέχτηκε την είδηση ξύνοντας αδιάφορα τα νύχια του, καθώς σε τούτη τη χώρα κανείς μέσος γονιός δεν θέλει να του πειράζουν τα λατρεμένα του παιδάκια – είναι άλλωστε ένα προνόμιο που το κρατάει μόνο για τον εαυτό του.
Η υπόθεση της απόλυσης της εκπαιδευτικού ολοκληρώθηκε στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου οι άτεγκτοι και ευσυνείδητοι σφουγγοκωλάριοι του Αρβανιτόπουλου ξεμπέρδεψαν άμεσα με την υπόθεση, ξεπερνώντας τάχιστα τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που χρόνια τώρα χαρακτηρίζουν τη Σοβιετία του ελληνικού κράτους. Κάπως έτσι αποκατέστησαν την τάξη σχετικά με το δίκαιο του σαμαρέικου (τόσο με τον γιόκα, όσο με τον αδελφό που τυγχάνει πρόεδρος του Κολεγίου, όσο βέβαια και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό-σωτήρα μας), αλλά πάνω απ’ όλα με το δίκαιο της αγίας ελληνικής οικογένειας.
Της αγίας ελληνικής οικογένειας, όπου τα παιδάκια της είναι κορώνα στο κεφάλι της. Όπου ο μπαμπάς και η μαμά, ο παππούς και η γιαγιά, θείοι, μπατζανάκια και παρατρεχάμενοι, πορεύονται δια βίου με ένα σλόγκαν στα χείλη: «για τα παιδιά τα κάνω όλα» (ξεχάστε το ελαφρολαϊκό «για τα λεφτά τα κάνεις όλα», τα «μαρούλια» άλλωστε είναι είδος υπό εξαφάνιση)
Της αγίας ελληνικής οικογένειας που προσέχει, σαν τα μάτια της, τα ιερά και τα όσια, έχοντας τα παιδάκια εσαεί υπό τις φτερούγες της. Φροντίζοντας το παρόν τους και σχεδιάζοντας το μέλλον τους, όταν θα έρθει η ώρα να παραλάβουν την πελατεία της οικογενειακής επιχείρησης. Είτε πρόκειται για ένα περίπτερο, είτε για ένα δικηγορικό γραφείο, είτε για μια βουλευτική έδρα.
Γι’ αυτό και ψοφάμε για επιχειρηματικά και πολιτικά τζάκια, γι’ αυτό και θέλουμε δυναστείες με γόνους όπως ο Μίλτος Βαρβιτσιώτης, που συνεχίζει την παράδοση του παππού του (εξέχων πολιτικό στέλεχος που επί γερμανικής κατοχής υπερασπίστηκε τη νομιμότητα, την τάξη και την ασφάλεια) στα σκυλάδικα της Πειραιώς, έστω κι αν του χαλάνε το λουλουδοπόλεμο κάτι πρόσφυγες που πάνε και πνίγονται στα γαλανά νερά του Αιγαίου. Σ’ αυτές τις δυναστείες η ελληνική μικροαστίλα αναγνωρίζει το ιδεατό και για την δική της φαμίλια.
Και να μην δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις βλακειούλες περί «αξιοκρατίας», αυτές είναι για να σερβίρονται στην καθημερινή ταΐστρα των τηλεθεατών χαχόλων. Εδώ χάμω επικρατεί το κληρονομικό δίκαιο: μετά τα βλαστάρια μας, το χάος. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ανακόψει την προκαθορισμένη πορεία των βλασταριών μας.
Εκτός βέβαια από τους φιλήσυχους, νομοταγείς, μπουρζουάδες γονιούς. Μόνο αυτοί μπορούν να ποδοπατήσουν τα λατρεμένα τους βλαστάρια, όπως αποδείχτηκε σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης. Μόνο αυτοί, αγκιστρωμένοι στην μικροβόλεψη τους, τις καταθεσούλες τους, τα ευρουλάκια τους, μπορούν να χέσουν στο μέλλον των παιδιών τους. Να υπερασπίζονται, τρομοκρατημένοι μέχρι τέλους, ένα κουφάρι που ζέχνει αποσύνθεση, μόνο και μόνο για να παραδώσουν στα παιδάκια τους έναν κόσμο χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, ζόφου και μαυρίλας, έναν κόσμο που οι βρικόλακες βγήκαν από τους τάφους και διεκδικούν δημαρχιακούς θώκους.
Να ξεμπερδεύουμε λοιπόν με τις Μπουλούτες που επιμένουν να απλώνουν χέρι στα παιδιά μας. Υπάρχει άλλωστε το δικό μας, που κάνει μια χαρά τη δουλειά του.
από canivalos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου