Ετεοκλής Δουμουλάκης,ο στοιχειωμένος τελευταίος ένοπλος νεκρός του εμφυλίου

 Ετεοκλής,όνομα σημαδιακό για εμφύλιο πόλεμο.

Ήρθαν στη σκέψη μου οι μαρτυρικές στιγμές του στη σπηλιά,ο μυστηριώδης θάνατος του και ένας συγκλονιστικός στίχος ....

Αφορμή στάθηκε η εμφάνιση κάποιου πολιτικού αρθρογράφου με το ίδιο όνομα που δε γνωρίζω αν είναι συγγενικό πρόσωπο ή ψευδώνυμο.Αλλά και η σαν σήμερα 12/2/45-μοιραία για ότι ακολούθησε-συνθήκη της Βάρκιζας.

Οι πληροφορίες που ακολουθούν προέρχονται από τα βιβλία του νηφάλιου και σεβαστού για την κοπιώδη, πολύχρονη έρευνα και καταγραφή Γιάννη Λεων.Λέφα "Ο Δημοκρατικός στρατός Πελοποννήσου" εκδ.Αλφειός 1998 και "Χιλιάδες τέσσερις σταυροί στο μαρτυρικό Μωριά"  εκδ.Αλφειός 2007


Ο Ετεοκλής Δουμουλάκης του Νικολή και της Φωτεινής γεννήθηκε στη Πολίχνη Μεσσηνίας το 1926.Ορφάνεψε από πατέρα το 1930.Μαθητής γυμνασίου συμμετέχει στο ΕΑΜ. Ακολουθούν οι διώξεις όλης της οικογένειας μετά τη Βάρκιζα και εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό.
Με τη διάλυση του Δ.Σ. και το θάνατο του Πέρδικα έμεινε μόνος.Για ένα περίπου χρόνο θεωρήθηκε νεκρός και κρυβόταν στη δασώδη περιοχή του χωριού του όπου τον τροφοδοτούσε ο ιερέας της Πολίχνης Γρηγ.Καλογερόπουλος.
Επισημάνθηκαν τα ίχνη του και κινήθηκαν αποσπάσματα εναντίον του.Σ' αυτή τη περίοδο δεν πρέπει να είχε μόνιμο καταφύγιο.Πάντως τον Απρίλιο του 1952 εμφανίσθηκε στον Προφήτη Ηλία έξω από την Καλαμάτα.
Τον τελευταίο καιρό,άγνωστο για πόσο τον τροφοδοτούσε ο Δημ.Τσίμπουρης από το Πήδημα σε μια απροσπέλαστη σπηλιά στη θέση "Σπαρτόλακα".Σύμφωνα με πληροφορία που μας δόθηκε το 1983 από πρόσωπο σοβαρό και νοήμον ο Τσίμπουρης έμαθε ότι ο Δουμουλάκης είχε επικηρυχθεί με το ποσό των 10.000.000 δρχ.Του ετοίμασε λοιπόν φασολάδα μέσα στην οποία έριξε και τρεις γίγαντες στους οποίους είχε ενσταλάξει με σύριγγα ποντικοφάρμακο.Λόγω μεγέθους θα τους έτρωγε πρώτους,αλλά και σε περίπτωση που έτρωγε αναγκαστικά και ο ίδιος από το φαγητό, να μπορεί να τους αποφύγει.Την πράξη του αυτή ο 80/χρονος Τσίμπουρης την καυχιόνταν μέσα στο χωριό.
Το πτώμα του Ετεοκλή Δουμουλάκου βρέθηκε σε πλήρη αποσύνθεση στις 10 Αυγούστου 1952. Ο θάνατος σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση συνέβη ένα μήνα πριν.Άρα δεν προήλθε από "φρέσκα κουκιά"όπως ισχυρίζεται ο Μπελάς γιατί το Ιούλιο έχουν "ξεβγεί".Στο σακίδιο του άλλωστε βρέθηκαν μόνο λίγα ξερά ρεβίθια.Το πόρισμα της τοξικολογικής εξέτασης αρνήθηκαν να το δώσουν στον γαμβρό του Φώτη Γιαννακόπουλο παρά την αίτηση του.Η ανεύρεση του νεκρού σύμφωνα με τις εφημερίδες έγινε όταν ο Τσίμπουρης προκάλεσε πυρκαγιά κοντά στο σπήλαιο και στη προσπάθεια του να τη κατασβέσει στο στόμιο του σπηλαίου οι φρικώδεις αναθυμιάσεις έσωθεν τον οδήγησαν στο νεκρό.Αυτό φανερώνει προσπάθεια δημιουργίας σύγχυσης.
Απορρίπτεται το ενδεχόμενο αυτοκτονίας αφού είχε το όπλο του και θα το έκανε μ' αυτό.Υπάρχει το ενδεχόμενο της γαστρορραγίας επειδή κατά μια πληροφορία υπέφερε από το στομάχι του.

(σ.σ.Λ.-Η συμπεριφορά Τσίμπουρη μπορεί να οφείλεται στην προσπάθεια του να αποφύγει τις σοβαρές συνέπειες που θα είχε ως τροφοδότης.Γιατί δεν τον κατέδιδε να πάρει την επικήρυξη,αλλά προτίμησε τη δηλητηρίαση και την αποκάλυψη μετά από ένα μήνα:)

Αυτή είναι η ιστορία του Ετεοκλή που έφυγε 26 ετών και από τα 15 του γνώρισε μόνο πόλεμο και διωγμούς.Έμεινε έρημος, με τους συντρόφους του χαμένους, κυνηγημένος σαν αγρίμι περισσότερο από 3 χρόνια.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει καμιά φωτογραφία του.Όσο και να έψαξα δε βρήκα.

Υ.Γ.
 Ο Κώστας Βούλγαρης,στο μικρό βιβλίο του "Στο Όνειρο Πάντα η Πελοπόννησος", λέει ότι το καλοκαίρι του 1952 βρέθηκε νεκρός σε μια σπηλιά ο τελευταίος ένοπλος.Είχε αφήσει ένα σημείωμα στον αδελφό του, όπου μεταξύ άλλων έγραφε:

"...όταν θα 'ρθουμε με λουλούδια στα ματωμένα χέρια μας".