Ίταλο Καλβίνο-Γιατί να διαβάζουμε τους Κλασικούς

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές  στις μετριότητες,τα δήθεν και το σκουπιδαριό που πλημμυρίζουν την αγορά.Βιβλία τα λένε,λογοτεχνία τα λένε, αλλά δεν είναι παρά συμπληρωματικές δόσεις για εθισμένους σε τηλεοπτική και δικτυακή πρέζα.
Υπάρχουν όμως και αναγνώστες πιο επιλεκτικοί που διαβάζουν μόνο αυτά που γράφτηκαν από τον 19ο αιώνα και μετά.Λες και η γραφή και η σκέψη τότε εφευρέθηκαν.
Ο Ίταλο Καλβίνο μας θυμίζει την σπουδαιότητα των Κλασσικών.
Τα κείμενα γράφτηκαν στη διάρκεια 40 χρόνων περίπου με διαφορετικές αφορμές.Ξεκινά από τον Όμηρο και φτάνει σχεδόν στις μέρες μας.
Ο τίτλος μοιάζει λίγο "διδακτικός" και παραπλανά.Ο Καλβίνο επιλέγει έργο και όχι συγγραφέα και πάνω σ' αυτό επισημαίνει τι τον συναρπάζει και γιατί το θεωρεί σημαντικό,δίνοντας μας την ευκαιρία ακόμη και αν το γνωρίζουμε,να πλουτίσουμε την οπτική μας με τους δικούς του στοχασμούς.
Έτσι μας ωθεί να ξαναδιαβάσουμε κάποια,π.χ. εγώ ξαναδιάβασα τον Ξενοφώντα στη "Κύρου Ανάβαση",επικύρωσε την εκτίμηση μου για τον Οβίδιο,αλλά και έμαθα για τον απολαυστικό "Καντίτ ή ο αγαθούλης" του Βολταίρου μια τολμηρή ξεκαρδιστική παρωδία που μας άφησε ο διαφωτιστής του 18ου αιώνα.


ΚΕΙΜΕΝΑ 

Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς
Οι Οδύσσειες στην Οδύσσεια
Ξενοφώντος Ανάβασις
Ο Οβίδιος και η οικουμενική συνάφεια
Ο ουρανός, ο άνθρωπος, ο ελέφαντας
Οι εφτά πριγκίπισσες του Νεζαμί
Τιράν λο Μπλαν
Η δομή του Ορλάνδου
Τζερόλαμο Καρντάνο
Το βιβλίο της φύσης στον Γαλιλαίο
Ο Συρανό στο φεγγάρι
Ροβινσών Κρούσος, η εφημερίς των εμπορικών αρετών
Ο Καντίντ ή η ταχύτητα
Ντενί Ντιντερό, Ζακ ο μοιρολάτρης
Τζαμαρία Όρτες
Η κονιορτώδης γνώση στον Σταντάλ
Οδηγός στο Μοναστήρι προς χρήσιν των νέων αναγνωστών
Η πόλη - μυθιστόρημα στον Μπαλζάκ
Τσαρλς Ντίκενς, Ο κοινός μας φίλος
Γκυστάβ Φλωμπέρ, Τα τρία διηγήματα
Λεβ Τολστόι, Οι δύο ουσάροι
Μαρκ Τουέιν, Ο άνθρωπος που διέφθειρε το Χάντλεϊμπεργκ
Χένρι Τζέιμς, Ντέιζι Μίλερ
Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, Η τέντα στους αμμόλοφους
Οι καπετάνιοι του Κόνραντ
Ο Πάστερνακ και η επανάσταση
Ο κόσμος είναι μια αγγινάρα
Κάρλο Εμίλιο Γκάντα, το Pasticciaccio
Εουτζένιο Μοντάλε, Ίσως κάποιο πρωί πηγαίνοντας
Ο σκόπελος του Μοντάλε
Ο Χέμινγουεϊ και εμείς
Φράνσις Πονζ
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Η φιλοσοφία του Ρεϊμόν Κενώ
Ο Παβέζε και οι ανθρωποθυσίες