Θα'θελα να'ξερα δεν ντρέπεσαι...για το εξώφυλλο

Κοιτώντας νέες εκδόσεις, Ω!! Θεοί τι αντικρίζω.....!!

Ο Σεργκέι Γεσένιν (1895-1925) είναι ένας μεγάλος και βασανισμένος ποιητής.Ήταν όμως και ένας πολύ όμορφος άντρας,που μέχρι και η Ισιδώρα Ντάνκαν τον πήρε στη φωλιά της στο Παρίσι ως η τρίτη του σύζυγος από τις τέσσερις που πρόλαβε στη σύντομη ζωή του. 'Ομως δραπέτευσε, επέστρεψε στη Ρωσία κι ας ήξερε τι θα βρει και στα 30 του μάλλον αυτοκτόνησε (υπάρχει η εκδοχή της δολοφονίας).

Βλέπω λοιπόν αυτό το άθλιο (αριστερά) εξώφυλλο σε έκδοση του έργου του.  Δεξιά η γνήσια.

Αυτοχρωμία δεν είναι, επιχρωματισμός είναι.

Το ωραίο προϋποθέτει το αληθινό.
Τίποτα ψεύτικο δεν μπορεί να είναι ωραίο.

Αναρωτιέμαι τους λόγους αυτής της χυδαίας επιλογής.
Είναι χυδαία όχι μόνο γιατί μετατρέπουν έναν ποιητή σε χολιγουντιανό προϊόν ή εξώφυλλο παλιού Ρομάντζου..
Είναι χυδαίο κυρίως για την εμπορική του σκοπιμότητα.Προφανώς ο εκδότης θεωρεί ότι οι χαζογκόμενες του fb και αναγνώστριες της Μαντά,Δημουλίδου κλπ σκουπιδιών της συνομοταξίας Ψυχογιού,θα αγοράσουν και Γεσένιν από το εξώφυλλο.!!Αισθητική Χρονά με πολύ ροζ μαγουλάκι...

Τώρα εγώ έχω δίλημμα.Δεν ξέρω τι να κάνω.
Έχω την έκδοση του Κέδρου από τον Ρίτσο-Κ.Ζορμπαλά και κάποια ποιήματα του σε ανθολογίες.
-Να ΜΗ το αγοράσω
-Να το αγοράσω και να παρέμβω με κάποιο τρόπο στο εξώφυλλο
-Να το ανεχθώ όπως είναι στη βιβλιοθήκη ως μνημείο εμπορικής αθλιότητας προς έναν ποιητή.

Θα χυθεί αίμα

από  Στον Τοίχο

του Simple Man

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι των πραγματικών ενόχων. Δεν θα στηθεί κανείς από τους φανερούς υπαίτιους των καθημερινών τραγωδιών εκατομμυρίων Ελλήνων σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου και σε καμία γκιλοτίνα. Το αίμα θα είναι του γείτονα, του συγγενή, του άγνωστου καθημερινού ανθρώπου που μάς σπρώχνει αλαφιασμένος στον δρόμο λόγω του οικονομικού του αδιεξόδου. Η μη έγκαιρη αντίδραση του λαού και η μη απονομή δικαιοσύνης θα φέρει το μαχαίρι στο χέρι και από εκεί σε αυτόν που είναι η αφορμή, πολλές φορές η κατά φαντασία αφορμή, και όχι η αιτία.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην λαϊκή βάση της Ελλάδας ζουν πλέον δύο τάξεις και αυτές δημιουργήθηκαν από την συνειδητοποιημένη πολιτική γραμμή της άρχουσας τάξης. Η τάξη αυτών που ακόμη εισπράττουν δουλεύοντας ή έχοντας σίγουρο το μισθό ή την σύνταξη και η τάξη αυτών που τα έχουν χάσει όλα και περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Δύο ταχύτητες οικογενειών σε σπίτια που μέχρι πριν 5 χρόνια δεν τους χώριζε τίποτε. Ακόμη και μέσα σε μια 2μελη οικογένεια έχουμε πλέον δύο κοινωνικές τάξεις: Ο φέρων το μεροκάματο και ο φέρων την απραξία.

Η μη ύπαρξη κοινωνικής συνοχής εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει καθημερινότητα στην συμβίωση σχέσεων, οικογενειών, πολυκατοικιών, γειτονιών, χωριών και πόλεων. Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι αίμα ούτε επανάστασης, ούτε εμφυλίου. Θα είναι αίμα προσωπικό από διένεξη που ξεκίνησε όταν μπήκε η διαχωριστική γραμμή του “θα πάρω καινούργιο αυτοκίνητο” και του “δεν έχω ούτε για τσιγάρα”.

Ο έχων απέναντι στον αναγκαστικά απεγνωσμένο. Ο εργαζόμενος απέναντι στο τεμπέλη που βρήκε αφορμή την κρίση να επιχειρηματολογήσει. Ο τεμπέλης κρατικοδίαιτος απέναντι στον κατεστραμμένο πρώην επαγγελματία ή εργάτη. Ο ηλίθιος απέναντι στον ρεαλιστή.

Τελειώνουν και οι τελευταίες οικονομίες, όπως τελειώνει και η περίοδος χάριτος των κυβερνώντων απέναντι στον λαό. Θα αρχίσουν οι κατασχέσεις κινητών και ακινήτων όπως και οι πλειστηριασμοί με ρυθμούς που δεν τους φανταζόμαστε. Θα αρχίσει το κατέβασμα του διακόπτη του ηλεκτρισμού και της ύδρευσης με ταχύτητα φωτός. Το ένα διαμέρισμα θα πλένει σε σκάφη την στιγμή που από το διπλανό διαμέρισμα θα ακούγεται το νερό να τρέχει, το πλυντήριο να πλένει και τον λέβητα να είναι σε συνεχή λειτουργία. Αυτές θα είναι οι αφορμές που θα χυθεί αίμα. Τόσο απίστευτες, μα τόσο πραγματικές.

Ο ένας με δανεικό ποδήλατο και ο άλλος με το οικογενειακό αυτοκίνητο με μόνο έναν επιβάτη. Ο ένας μαυρισμένος από τα καλοκαιρινά μπάνια του και ο άλλος κάτασπρος σαν το γάλα λες και πέρασε το καλοκαίρι στην Σιβηρία. Θα βγουν τα μαχαίρια για τόσο ασήμαντες αφορμές που όμως στην βάση είναι η αιτία διότι δεν έπεσε με τη μία αυτό το ανθρώπινο ντόμιμο αλλά σταδιακά και μελετημένα. Και όταν έπεσαν τα πρώτα ντόμινο, τα πιο απομακρυσμένα από τον κίνδυνο δεν έδωσαν καμία σημασία. Όσο όμως δεν αντιδρούσαν για την πτώση του διπλανού τόσο οι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού έσπρωχναν με το δάχτυλο και την διπλανή ανθρώπινη συστάδα. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.....

Όσο όμως θα κρατιούνται κάποια πιόνια όρθια μόνο και μόνο για την στήριξη του συστήματος τα πεσμένα πιόνια έχουν μπει ήδη στην διαδικασία της ζωώδους επιβίωσης χωρίς όμως δυστυχώς τους αυστηρούς νόμους της ζούγκλας. Με τους νόμους του ανθρώπου, που πέρα από την επιβίωση, έχασε την εγωιστική περηφάνια.Του ανθρώπου που σταμάτησε να βλέπει τον διπλανό με την μάσκα του συνανθρώπου και τον αντιμετωπίζει ως εχθρό του είδους του.

Ως μονάδα ηττήθηκε, θύμωσε, πείνασε, αδικήθηκε, ζήλεψε και ως μονάδα ενστικτωδώς θα κάνει ο,τιδήποτε για να μείνει ζωντανή. Όσα τα ονόματα των ανέργων και των χρεωμένων τόσα και τα είδη προς εξαφάνιση που θεωρούν ότι ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό, το ίδιο που πριν λίγο καιρό από δική τους επιλογή το έβλεπαν ως το ιδανικό. Γνωρίζοντας ότι την αιτία της κατάστασής τους δεν μπορεί να την αντιμετωπίσουν θα πάρουν το αίμα τους πίσω από αυτόν που ακόμα με το παρόν σύστημα καταφέρνει να ζει μια ζωή ανάλογη με αυτή της προ “κρίσης” ή έχει την ψυχραιμία να αντιμετωπίζει τον καθημερινό θάνατό του αξιοπρεπώς.

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι πάντα αυτό που κυλάει στις φλέβες αλλά και αυτό που κυλάει στην ψυχή. Θα σπάσουν δεσμοί αίματος, δεσμοί συναισθημάτων και ολόκληρων δεκαετιών σχέσεις ανθρώπων. Δεν θα είναι ο πιο δυνατός αυτός που θα κάνει την αρχή αλλά ο πιο αδύναμος που τελικά έβλεπε τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο ως δεκανίκι για την μέχρι σήμερα ζωή του. Το δεκανίκι πρέπει να πληρώσει το τίμημα αφού τώρα δεν μπορεί να τον στηρίξει. 

Με τις σφουγγαρίστρες θα μαζεύουμε τα υπολείμματα της κάθε σφαγής έχοντας κιλά αποδεικτικών στοιχείων μέσα σε πλαστικούς κουβάδες ότι η αιτία της εθνικής μας κατάντιας ήταν πάντα προσωπική υπόθεση.

γράφτηκε τον Αύγουστο του 2014

Η τέχνη της αμορφωσιάς

Το θέμα είναι παλιό και εκδηλώνεται κυρίως από τον 19ο αιώνα με την μαζική παραγωγή βιβλίων-σκουπιδιών που προβάλλονται ιδιαίτερα όμως μέσα από διάφορους εμπορικούς μηχανισμούς.Το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να πνίγουν τα πραγματικά σημαντικά βιβλία,αλλά και οι αναγνώστες τους να παραμένουν βαθύτατα και ουσιαστικά αμόρφωτοι καταναλωτές.
Κάποιος είχε χρησιμοποιήσει τον όρο "πτυχιούχος όχλος",και το διαπιστώνουμε καθημερινά με ανθρώπους "υψηλής εκπαίδευσης" αλλά φαύλης παιδείας που δηλώνουν ότι "διαβάζουν" αλλά αγνοούν θεμελιώδη παγκόσμια ή ελληνικά κείμενα.
Πολλά χρόνια πριν από την Ήντιθ Ουώρτον που την απασχόλησε το ίδιο θέμα,ο Σοπενχάουερ γράφει με οργή για το ίδιο φαινόμενο: τους "εκδότες"εμπόρους και τα τσιράκια τους που με μόνο κίνητρο το χρήμα οδηγούν τους ανθρώπους στην πραγματική αμορφωσιά,στη νάρκη,και στην αφαίρεση της δυνατότητας στοχασμού.Και αγανακτισμένος φωνάζει:καλύτερα να απέχετε,μην αγοράζετε το σκουπιδαριό,η στρατιά εμπόρων και παρατρεχάμενων θα μείνει χωρίς τους ποθητούς παράδες σας,κι εσείς δε θα υποστείτε τη βλάβη που επιθυμούν να σας κάνουν.

• Η αλήθεια είναι ότι όποιος ρίχνεται με τα μούτρα στο διάβασμα,χωρίς να στοχάζεται,χάνει στο τέλος την ικανότητα να σκέφτεται.

• Τέτοιου είδους βιβλία ληστεύουν το χρόνο,το χρήμα,και την προσοχή-όλα όσα ανήκουν δικαιωματικά στα καλά βιβλία και στους ευγενείς σκοπούς τους-μια και τα κακά βιβλία έχουν γραφεί μόνο για το χρήμα και τη δόξα.

• Τα εννέα δέκατα της σύγχρονης λογοτεχνίας μόνο σκοπό έχουν να αποσπάσουν μερικά χρήματα από τις τσέπες του κοινού.Συγγραφείς,εκδότες,βιβλιοκριτικοί έχουν συνωμοτήσει για την επίτευξη αυτού του στόχου.

• Η τέχνη της αποχής προυποθέτει από εμάς να μην αγγίζουμε βιβλίο που απασχολεί κάθε φορά το ευρύ κοινό

• Όποιος γράφει για τους ανόητους βρίσκει πάντα ευρύ κοινό

• Τα κακά βιβλία είναι δηλητήριο για τη νόηση:καταστρέφουν το πνεύμα.

• Να διαβάζεις επιμελώς τους κλασσικούς,τους γνήσιους κλασσικούς.Όσα γράφουν γι'αυτούς οι σύγχρονοι,δεν σημαίνουν πολλά.

• Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναζωογόνηση από εκείνη που προσφέρει η ανάγνωση των αρχαίων κλασσικών.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΔΥΟ ΚΟΚΟΡΕΣ" ΣΤΟ "ΑΪ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΟ ΜΟΥ"

από Μουσικά Προάστια

ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΔΥΟ ΚΟΚΟΡΕΣ" ΣΤΟ "ΑΪ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΟ ΜΟΥ"

Επιμέλεια - Μετάφραση: Ειρήνη Φιλιππίδου

Οι δύο κόκορες (1962)

Το πιο εμβληματικό τραγούδι του Chicho Sánchez Ferlosio. Τον συνέλαβαν για δεύτερη φορά στην είσοδο της Φιλοσοφικής Σχολής της Μαδρίτης τον Φεβρουάριο του 1962, ενώ συγκέντρωνε χρήματα για την υποστήριξη του κρατούμενου φοιτητή Luis Gomez Llorente, εκπροσώπου της σχολής και μέλος του ASU (Πανεπιστημιακή ομάδα σοσιαλιστών, μετεξελίχθηκε στο PSOE).

Για τη σύλληψή του το αστυνομικό δελτίο έγραφε:

«Ο JOSÉ ANTONIO SÁNCHEZ FERLOSIO μαρξιστικής ιδεολογίας, συνελήφθη το Νοέμβριο του 1960 για διασπορά συκοφαντιών, τον Φεβρουάριο του 1962 για διενέργεια εράνου υπέρ του κρατούμενου φοιτητή LUIS GÓMEZ LLORENTE».

Σύμφωνα με την άμεση μαρτυρία του Ramon Cotarelo, ο Chicho τραγούδησε το τραγούδι «Οι δύο κόκορες» κάτω από αυτές τις συνθήκες:

«Μερικές δεκάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα στους διαδρόμους της σχολής και έκαναν καθιστική διαμαρτυρία για την απελευθέρωση του Luis Gómez Llorente. Ο Chicho πήρε την κιθάρα του, έγινε μια συζήτηση στο μπροστινό αίθριο, και σε μια δήλωση αλληλεγγύης προς τον φυλακισμένο σύντροφό μας άρχισε να τραγουδά το «Κόκορας κόκκινος, κόκορας μαύρος».

Γνωρίζουμε δύο εκδοχές: την σουηδική (1964 και 1974) και αυτήν που κυκλοφόρησε στην Ιταλία (δεν γνωρίζουμε αν ήταν το 1963 ή αργότερα). Η «κοκορομαχία» δεν έτυχε καλής υποδοχής από το PCE (Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας) καθώς ήταν ήδη υπέρ της πολιτικής της εθνικής συμφιλίωσης.

Cuando canta el gallo negro

es que ya se acabar el día.

Si cantara el gallo rojo,

otro gallo cantaría

¡Ay! Si es que yo miento,

que el cantar de mi canto

lo borre el viento

¡Ay! Que desencanto,

si me borrara el viento

lo que yo canto.

Se encontraron en la arena

los dos gallos frente a frente.

El gallo negro era grande,

pero el rojo era valiente.

¡Ay! Si es que yo miento,

que el cantar de mi canto

lo borre el viento

Se miraron cara a cara

y atacó el negro primero.

El gallo rojo es valiente,

pero el negro es traicionero.

¡Ay! Si es que yo miento,

que el cantar de mi canto

lo borre el viento

Gallo negro, gallo negro,

gallo negro te lo advierto:

no se rinde un gallo rojo

más que cuando está ya muerto.

¡Ay! Si es que yo miento,

que el cantar de mi canto

lo borre el viento

*******

Όταν τραγουδά ο μαύρος κόκορας

είναι γιατί  η μέρα έχει τελειώσει

Μα αν τραγουδούσε ο κόκκινος κόκορας

κι άλλος κόκορας θα τραγουδούσε.

Αχ! Αν λέω ψέματα,

τότε το τραγούδι μου

ας το σβήσει ο άνεμος

Αχ! τι κρίμα,

αν ο άνεμος σβήσει

αυτό που τραγουδάω.

Συναντήθηκαν στην αρένα

οι δυο κόκορες αντιμέτωποι.

Ο μαύρος κόκορας ήταν μεγάλος,

μα ο κόκκινος γενναίος.

Αχ! Αν λέω ψέματα,

τότε το τραγούδι μου

ας το σβήσει ο άνεμος.

Κοιτάχτηκαν κατά πρόσωπο

κι επιτέθηκε ο μαύρος πρώτος.

Ο κόκκινος κόκορας είναι γενναίος,

μα ο μαύρος ύπουλος.

Αχ! Αν λέω ψέματα,

τότε το τραγούδι μου

ας το σβήσει ο άνεμος

Μαύρε κόκκορα, μαύρε κόκκορα

μαύρε κόκκορα σε προειδοποιώ:

Δεν παραδίνεται ένας κόκορας κόκκινος

παρά μόνο όταν πεθάνει.

Άι! Αν λέω ψέματα,

τότε το τραγούδι μου

ας το σβήσει ο άνεμος

ΥΓ: Τη μουσική του "Οι δύο κόκορες" την παίρνει αυτούσια ο Αργύρης Κουνάδης και με αυτήν μελοποιεί τους αριστουργηματικούς στίχους του Βαγγέλη Γκούφα στο τραγούδι "Εις μνημόσυνον", γνωστό και ως "Άι γαρούφαλλό μου, με την καθηλωτική ερμηνεία της Ελένης Βιτάλη. Το γαρίφαλο δεν είναι ένα "αθώο" λουλούδι - ο Γκούφας αναφέρεται σαφώς στον "άνθρωπο με το γαρίφαλο", τον Νίκο Μπελογιάννη, ο οποίος εκτελέστηκε από το ελληνικό κράτος το 1952. Εν μέσω της δικτατορίας (έτος έκδοσης το 1973), οι συντελεστές του δίσκου "Δεν περισσεύει υπομονή" είχαν κάθε λόγο να θέλουν να κρύψουν την προέλευση της μελωδίας - τον αγώνα κατά του Φράνκο και της ισπανικής Χούντας - και κάπως έτσι ο Κουνάδης αναγράφηκε ως συνθέτης του τραγουδιού, το οποίο παρουσιάστηκε ως διασκευή παραδοσιακής ισπανικής μελωδίας. Εν τέλει, συνθέτης του "Εις μνημόσυνον", ενός από τα πιο σπαρακτικά και συγκλονιστικά ελληνικά τραγούδια, είναι ο Chicho Sánchez Ferlosio, και η διόλου παραδοσιακή μελωδία του προέρχεται από το τόσο κοντινό μας 1962. Άρα, ούτε τραγούδι του Ισπανικού Εμφυλίου είναι - όπως λανθασμένα έχει αναφερθεί πολλάκις - εφόσον το ιστορικό αυτό γεγονός ολοκληρώνεται το 1939.

Θερμές ευχαριστίες στην Ειρήνη Φιλιππίδου για την τόσο κατατοπιστική υπενθύμιση άλλης μιας στιγμής μουσικού διεθνισμού, από τις πολλές που έχει να επιδείξει η ιστορία της μουσικής των λαών.
ηρ.οικ.

Έλα,χαμογέλα ξανά

Περήφανος και ηλίθιος

Σκυλίσια άμυνα

κλίση

κακές παρέες

...έναν ήσυχο θάνατο

από Άγρια Ζώα

Δεν είναι απλά προφανές. Βγάζει μάτι: Το κωλοδάχτυλο του Τσίπρα και των υπουργών του. Δεν είναι το κωλοδάχτυλο του Βαρουφάκη. Και δεν στρέφεται προς τον Νίκο Γκάλη μόνο. Το κωλοδάχτυλο του Τσίπρα πάει εκεί που πάνε και τα μέτρα. Στον κώλο μας.

Με αντιπερισπασμούς πρωτοφανούς γελοιότητας μας παίρνουν τα μέτρα. Το σχήμα είναι απλό: πάνε ζητώντας δόση, τους ζητάνε 5, αρνούνται τα δύο, τους ζητάνε κι άλλα δύο κι έπειτα κι άλλα δύο και στο τέλος ΤΑ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΑ.

Και με τον κόφτη η παραπάνω διαδικασία θα γίνει ακόμη πιο δραματική για τον λαό καθώς όλο και φτωχότερος θα καλείται να πληρώνει μια όλο κι ακριβότερο ζωή κι οι δημοσιονομικοί στόχοι θα είναι αδύνατο να προσεγγιστούν.

Θα περάσουν και την ασυλία για τα πρώην και τα μέλλοντα ΤΑΙΠΕΔ. Ακόμη και προληπτικές ασυλίες για τα μελλοντικά εγκλήματα θα περάσουν. Γιατί ποιος ο λόγος να θεσπίσεις ασυλία άμα δεν είσαι βέβαιος ότι έχεις τελέσει εγκλήματα για να μπορέσεις απρόσκοπτα να τα συνεχίσεις;

Είναι η κάθε λέξη του συντάγματος που κατήργησαν.

Είναι η κάθε λέξη των 7500 σελίδων των μνημονίων που υπέγραψαν κι ας μη το έχουν διαβάσει.

Είναι οι εισοδιστές των πλατειών που καβάλησαν τα κινήματα για να πάρουν την εξουσία ή μάλλον για να γίνουν μεσίτες της, γιατί σήμερα η πολιτική κι οι πολιτικοί είναι μια βιτρίνα που δεν κρύβει τη βρωμιά του μαγαζάτορα.

Είναι όλη η μπόχα του ψαριού που βρωμάει από το κεφάλι και το βαπτίζουν διαρκώς κρέας.

Είναι το νέο NEW SPEAK τους.

Είναι ο εκφυλισμός της χώρας μας.

Είναι το τέλος μας.

Είναι ο «φιλολαϊκός» εχθρός του λαού.

Δίνουν τις εξετάσεις τους όπως τα λέγαμε 1,5 χρόνο πριν. Και τις περνάν. Με άριστα.

"Σε ζηλεύω που πέρασες ένα κείμενο 7.500 σελίδων (με μέτρα) χωρίς τροποιήσεις, χωρίς απεργίες" είπε ο Βαλς στον άνθρωπο που θα χόρευε τις αγορές πεντοζάλη.

«Θαυμάζω τον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, αφού πρώτα συμφώνησε στο νέο πακέτο βοήθειας, το οποίο περιλαμβάνει σκληρούς όρους … Είμαι σοσιαλδημοκράτης και θεωρώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Προέρχεται από την άκρα αριστερά και εξελέγη πέρυσι με την υπόσχεση να πραγματοποιήσει το αδύνατο. Μετά από μια νέα κρίση, διόρθωσε τα λάθη του, ο ίδιος άλλαξε, το κόμμα του έχει γίνει πιο ειλικρινές και εξελέγη από τον ελληνικό λαό για δεύτερη φορά. Τον θαυμάζω πολύ…»

Ντάισελμπλουμ για Τσίπρα…

Πώς να μη θαυμάσεις ανθρώπους που πανηγυρίζουν όχι μόνο για κάθε νέο μνημόνιο αλλά για κάθε νέα δόση;

Η ύστατη μορφή χλεύης προς τον ελληνικό λαό.

Χρειαζόμαστε ήρωες. Μα τους σκοτώσαμε όλους την περίοδο των παχιών αγελάδων με τη χλεύη μας προς αυτούς.

Δεν χρειαζόμαστε άλλη ελπίδα. Η ελπίδα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κι αυτοκτόνησε από ντροπή.  Χρειαζόμαστε τη δύναμη να ενστερνιστούμε την απελπισία.  Να ζούμε μέσα της με κάποια περηφάνια και να μας κινεί αυτή με τη βεβαιότητα πως αν δεν είμαστε πρόθυμοι να θυσιαστούμε για κάτι μεγαλύτερο από μας, οι ισχυρότεροι από μας θα μας θυσιάσουν όλους.

99 χρόνια ευρωσκλαβιάς είναι λίγα μπροστά στα 400 χρόνια τουρκοκρατίας τολμά και μας λέει το ξόανο που κάποτε αποθεώναμε, η Άννα Βαγενά.

99 χρόνια που θα συνεχίσουνε οι κλέφτες να παίρνουν τις συντάξεις των γονιών μας που μάτωσαν για αυτές.  

Την κληρονομιά των προγόνων μας, το αίμα, τον ιδρώτα και την ιστορία τους.

Την παιδεία και το μέλλον των παιδιών μας.

Το ξέρω ότι μετά από 6 χρόνια κανείς δεν έχει όρεξη για νέες περιπέτειες.

Θέλουμε να ζήσουμε έναν ήσυχο θάνατο.

Μα στον τάφο μας θα πάρουμε την ντροπή του αδίκου που επιτρέψαμε.

Εδώ ξαπλώνουν οι Έλληνες που αφήσαν ανυπεράσπιστη τη χώρα τους. Όπως στη ζωή έτσι και στο θάνατο.

Ο μόνος δρόμος είναι το δίκιο. Σε λαϊκά δικαστήρια.

Τ΄ άλλα, τα δεξιά κι αριστερά και τα κεντρώα και τ’ ακροδεξιά, είναι βαυκαλισμοί και σκοπιμότητες.

Karakhan Nikolay

Ο Karakhan Nikolay (1900-1970) έζησε κυρίως στο Τουρκεστάν και στο Ουζμπεκιστάν,όπου στη Τασκένδη παρακολούθησε τη σχολή καλών τεχνών.Εμπνέεται από τη ζωή εκεί.Σε σκοτεινές εποχές κατόρθωσε να κρατήσει αποστάσεις από σοσιαλιστικούς ρεαλισμούς και απαιτήσεις εξουσιών.
Στο έργο του χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη του ρυθμού και της κίνησης.

Οικοδόμοι

Πότισμα

k

Ουζμπέκες γυναίκες

Κατασκευή δρόμου

με του Καιρού τα αλλάματα, που αναπαημό δεν έχουν

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν•
με του Καιρού τα αλλάματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κι εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν•
και των Αρμάτω’ οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του Έρωτα οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη•
αυτά να μ’ εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν’ αναθιβάλω και να πω τα κάμαν και τα φέρας

Γαλλικά

Ο Ολαντρέου έρχεται και διαλέγει από το χασάπικο του Τσιπραντρέου φιλέτα.

Οι Συριζοπασόκοι  συντάσονται μετά οδύνης με τον Γαλλικό λαό και τις διαδηλώσεις του αλλά ο Τζίφρας υποδέχεται τον πρωθυπουργό τους Βάλς,τρώνε πίνουν και χορεύουν(βάλς) στο μουσείο Ακρόπολης και μάλλον θα του πουλήσει και την Ακρόπολη...για 99 χρόνια ΜΟΝΟ.

Χτυπιούνται οι Γάλλοι που πήρε φωτιά ο κώλος τους,αλλά άργησαν να το καταλάβουν.Έξι χρόνια ελεεινολογούσαν τους "νότιους".

Άνοιξε κανένα βιβλίο ρε πολιτικάντη

Πάνε χρόνια που κάποιος από το σκυλολόι των πολιτικάντηδων τα έβαλε με τη Κασσάνδρα.Και οι εξίσου κόπανοι συνάδελφοι του, άξιοι ρήτορες-παπαγάλοι και επαρκώς αμόρφωτοι,άρχισαν να εκσφενδονίζουν ασταμάτητα στο πόπολο  τη μαλακία:
 "διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες...." και "διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες...." και δός του Κασσάνδρες, every day.

Ανόητοι,η Κασσάνδρα ΠΟΤΕ δεν διαψεύστηκε,γιατί ο Απόλλων που της έδωσε το χάρισμα δεν ήταν ψεύτης σαν εσάς,και ότι προφήτευε βγήκε αληθινό.Μόνο που μαζί με το δώρο του Θεού ήταν και η ακύρωση του,να μην την πιστεύει κανείς,κι ας έλεγε ακριβώς και σωστά τα μελλούμενα.