Σταυροφόροι

Ο Σεφέρης ρητά προειδοποιούσε ότι "αν θέλουμε να κατανοήσουμε τον Νέο Ελληνισμό πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το Βυζάντιο".

Απ' αυτή την σοφή συμβουλή πώς φτάσαμε διάφοροι ημιμαθείς να χρησιμοποιούν τον όρο "Βυζάντιο" και τα παράγωγα του για να ελεινολογήσουν είναι εύκολο να εξηγηθεί.Εκτός από την άγνοια και ημιμάθεια,έχουν καταπιεί και όλη την δυτική προπαγάνδα σκοπιμότητας για το Βυζάντιο που ξεκίνησε η διακίνηση της από τον 10ο αιώνα και συνεχίζεται.Η δύση θέλει να λεηλατεί την ανατολή και πρέπει πρώτα να την σπιλώσει.

Παρόλο που δεν έχω κάνει ιδιαίτερες αναφορές,αγαπώ τα έργα των βυζαντινών χρονικογράφων και πραγματικά απολαμβάνω  όσα κυκλοφορούν.Τα περισσότερα όμως παραμένουν ανέκδοτα στην....Ελλάδα.Ποιος ενδιαφέρεται όταν το παραδάκι το έχει η ατέλειωτη σαβούρα που προβάλλεται μανιωδώς και ναρκώνει.Εμπόροι....


Ο τρίτος τόμος του τετράτομου "ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΙ 11ος-12ο; αιώνας" του καθγ.Απόστολου Καρπόζηλου παρουσιάζει τις καταγραφές και μαρτυρίες γι' αυτούς τους εξαιρετικά σημαντικούς αιώνες όταν αφενός αρχίζει η παρακμή αφετέρου το Βυζάντιο δέχεται πανταχόθεν επιθέσεις με σημαντικότερες τις σταυροφορίες που το 1204 του δίνουν θανάσιμο χτύπημα.Σ' αυτό το διάστημα εκχωρούνται απίστευτα προνόμια στους Δυτικούς-σας θυμίζει κάτι- σε βαθμό που τα λαϊκά στρώματα επαναστατούν και βιαιοπραγούν εναντίων των ξένων παροικιών.

Ο συγκεκριμένος τόμος ξεκινάει με Ψελλό και ακολουθούν χρονικά Ζωναράς, Ατταλειάτης, Σκυλίτζης,Κεδρηνός,Βρυέννιος,Άννα Κομνηνή,Μανασσής,Γλυκάς,Κίνναμος,Ευστάθιος Θεσ. Χωνιάτης.
Ο Απ.Καρπόζηλος για τον καθένα αφού δώσει πληροφορίες για τους χειρόγραφους κώδικες που υπάρχουν  αναπτύσσει το περιεχόμενο τους,τις πηγές τους και το ιστορικό τους πλαίσιο.Παραθέτει αποσπάσματα από το πρωτότυπο ως δείγμα.

Από την Άννα Κομνηνή έως τον Χωνιάτη δηλ.στο διάστημα περίπου 120 ετών που πραγματοποιούνται οι σταυροφορίες,όλοι ρητά επαναλαμβάνουν και τονίζουν δύο πράγματα:

1. Οι δυτικοί σταυροφόροι από την αρχή είχαν στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και τα περί απελευθέρωσης των αγίων τόπων είναι απλά προκάλυμμα.
2. Είναι βάρβαροι,άπληστοι,πονηροί,ψεύτες και αιμοχαρείς.

Έτσι περιγράφονται:

Ταύτα ο χαλκούς αυχήν,η αλαζών φρήν,η ορθή οφρύς,η αεί ξυριώσα παρειά,η φιλαίματος δεξιά,η ακροχολώσα ριν,ο μετέωρος οφθαλμός,η άπληστος γνάθος,η άστοργος γνώμη,η τορή και τροχαλή λαλιά.....

Και να μη ξεχνάμε ότι οι σταυροφόροι συντονιζόταν και τους ευλογούσε ο Πάπας.Είναι και πάλι ΕΔΩ,ΣΗΜΕΡΑ, και η χώρα εάλω αφού ο Πάπας ευλόγησε τον Σημίτη και τον Τσίπρα!.Οι βυζαντινοί τα έγραψαν με οργή,οι σύγχρονοι ή μέλλοντες ιστορικοί πως θα γράψουν άραγε με τόση εθελοδουλεία που έχουν προς τους κυρίους τους;  

Υ.Γ. -Ο Νίκος Γκάτσος-όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές-έχει βαθιά την ιστορική αίσθηση και τον πόνο του ΓΕΝΟΥΣ.

Δύο "βυζαντινά" τραγούδια του λοιπόν.
 Το ένα με αναφορά στο γιο της  Άννας Κομνηνής.Είχε  τέσσερα παιδιά με τον Νικηφόρο Βρυέννιο,ποιο εννοεί ο ποιητής; τον Τζόε,τον Τζακ,τον Γουίλιαμ ή τον Άβερελ?

Το άλλο σε μια Κομνηνή που καλεί σε βοήθεια τον Ανδρόνικο.Εδώ προβληματίζομαι ΠΟΙΟΝ Ανδρόνικο.Αν πρόκειται για τον Αυτοκράτορα με τη σύντομη βασιλεία,τη θυελλώδη ζωή και τον φρικτό θάνατο αποκλείεται να είναι η Άννα που έζησε 50 χρόνια πριν αλλά κάποια άλλη Κομνηνή.Αν όμως είναι η Άννα τότε μάλλον πρόκειται για έναν αδελφό της Ανδρόνικο που χάθηκε νέος. 

Η Προσωπικότητα και η ζωή της Άννας Κομνηνής είναι μοναδικές.Αξίζει αυτή η γυναίκα εκτενείς αναφορές.

Φωτο-Τα γυμνά του Herb Ritts

O Αμερικανός φωτογράφος Herb Ritts (1952-2002) παρόλο που δούλεψε κυρίως στο χώρο της μόδας,του θεάματος και των περιοδικών,έκανε κι αρκετά έργα γυμνού,είδος που σε όλες τις τέχνες θεωρείται εξαιρετικά απαιτητικό και έχουν συμβεί μεγάλα Βατερλώ αφού η απόσταση από την πορνογραφία είναι μικρή μεν αλλά βαραθρώδης.

O Herb Ritts κατάφερε να αποφύγει τις παγίδες και το έργο του στο γυμνό να τιμάται και να οδηγεί πολλούς νεώτερους που καταπιάνονται με το δύσκολο σπορ της φωτογραφίας γυμνού.

Βρίσε τουλάχιστον πρωτότυπα !

Ντάλα Μεσημέρι

Δεν έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και Γλώσσα.

(Διονύσιος Σολωμός)

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.

(Οδυσσέας Ελύτης-Άξιον Εστί)

Είμαστε στο θερινό ηλιοστάσιο.Οι μεγαλύτερες μέρες του χρόνου.Νυχτώνει σχεδόν στις εννιάμισι.

Κι όμως ντάλα μεσημέρι στις 11 ή 12 σε προσφωνούν λέγοντας "Καλησπέρα".Σιωπώ χρόνια σ' αυτή τη γελοιότητα αλλά σήμερα δεν άντεξα και απάντησα στη προσφώνηση μέλους του πτυχιούχου όχλου λέγοντας "Καληνύχτα".Η προσφωνούσα κατάλαβε ότι υπήρχε ειρωνεία αλλά δεν κατάλαβε που οφειλόταν.Αναγκάστηκα να εξηγώ τα -για μένα μάλλον-αυτονόητα.

Ο πλούτος της γλώσσας μας είναι γνωστός καθώς και η χρήση διαφορετικών λέξεων που διαχωρίζουν με λεπτότητα και ακρίβεια έννοιες συγγενείς μεν αλλά όχι ταυτόσημες.

Το "χαίρετε"ως προσφώνηση έχει εξαφανιστεί από πλήθος Ελλήνων ειδικά νέων.

Πώς και γιατί? 

Ηλικία και μνήμη έχουμε και μαρτυρία μπορούμε να δώσουμε.

Από το '90 περίπου και μετά οι εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες που ήρθαν στη χώρα έπρεπε να πορευτούν με τις ελάχιστες βασικές λέξεις που ήταν άκρως απαραίτητες.Τούς αρκούσε το "καλημέρα" και το "καλησπέρα" και περίσσευαν το "χαίρετε" η "καληνύχτα" το "καλό ξημέρωμα" κλπ.

Κατανοητό!

Το ακατανόητο είναι γιατί κάποιοι Έλληνες υιοθέτησαν αυτή την γλωσσική εκφραστική και νοηματική φτώχεια και ανεπάρκεια.

Γλέζος συναντά Πάκη-over...(και ουάου!!!)

Nα τελειώνουμε με τους εξαργυρωτές

Σήμερα ο Γλέζος συνάντησε μέσα στη τρελή χαρά έναν από τους πολλούς υπόλογους για κατάλυση του Συντάγματος (π.χ.ακύρωση αποτέλεσμα δημοψηφίσματος) της χώρας, τον Πάκη.
Προφανώς ο Γλέζος έπειτα από την εθελόδουλη στάση που είχε στο Δίστομο θα συζητήσει με τον Πάκη για την κοινή τους πλέον εχθρό που εκθέτει τους ίδιους και τους φίλους τους κραυγάζοντας τις αθλιότητες τους.Βλέπετε κανέναν άλλο λόγο;

Με την ίδια αυτοπαραγωγή μυθολογίας που έκαναν πολιτική καριέρα κάποια τσόλια αφού βρέθηκαν --ίσως και τυχαία-στο Πολυτεχνείο ενώ άλλοι,οι περισσότεροι έμειναν προδομένοι στην αφάνεια,παρόμοια μυθολογία εξαργύρωσε και εξαργυρώνει και ο Γλέζος.Πράγματι,Τη γερμανική σημαία δεν την κατέβασε μόνος του αλλά μαζί με τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΑΝΤΑ ο οποίος μετά τις φυλακές και τις εξορίες φεύγει στο Καναδά μετανάστης και όταν επιστρέφει το 1962 ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ να πουλάει μούρη ούτε παραστάτης φιλόδοξων τυχοδιωκτών αρχηγίσκων (Παπαντρέου, Κύρκος, Τσίπρας...) .της πολυώνυμης φόλας που αυτοαποκαλείται ελληνική αριστερά.
Ο Γλέζος τι ακριβώς πρόσφερε τα τελευταία 43 χρόνια από το 1974 και μετά; brand name ? Και να μη πούμε για τα δακρυγόνα στο Σύνταγμα γιατί τότε ο ΠΑΚΗΣ ήταν υπουργός και ο Τσίπρας με μεσάζοντα τον Γλέζο προσπάθησε να παγιδεύσει και τον Μίκη.
Ως ευρωβουλευτής δε,τι υπέροχα αγκαλιάσματα είχε με αυτό το χοντρογούρουνο τον Σουλτς....χωρίς κανένας τους πάλι να ξέρει για το δημοψήφισμα και την "δημοκρατία".

Λυπάμαι κ.Γλέζο αλλά προκαλείς και είναι πολλά μαζεμένα.


     

Άλλες στεριές άλλες θάλασσες

Οι άνθρωποι φεύγουν με τα όνειρα τους

από Γιάννη Μακριδάκη

Εφήμερος ήταν

Όταν ξεκίνησε το thepressproject με πήρε ο Κώστας ο Εφήμερος τηλέφωνο και μου ζήτησε να συνεργαστώ κι εγώ και να γράφω άρθρα για το σάιτ. Βλέποντας τη δουλειά του και υπακούοντας στο ένστικτό μου, είπα το ναι και να συνεργάστηκα για πρώτη φορά σε σταθερή βάση με κάποιο ΜΜΕ

Μετά πήγα στην Αθήνα και τον γνώρισα από κοντά. Έμαθα την προσωπική του ιστορία, πληροφορήθηκα από πρώτο χέρι για την καθοριστική συμβολή του στην αναμετάδοση του προγράμματος της ΕΡΤ όταν την έκλεισε ο Σαμαράς, γνώρισα την σύντροφό του Γραννέτα και τους φίλους του, δέχτηκα κάποιους από αυτούς στη Βολισσό, έμαθα από τον Ελισαίο ότι το Εφήμερος δεν είναι το επίθετό του αλλά προσωνύμιο, που του το είχε δώσει ο ίδιος, λόγω των καρδιακών προβλημάτων που αντιμετώπιζε από πολύ νέος ο Κώστας.

Ο ίδιος ο Κώστας ήταν ένας παθιασμένος άνθρωπος, που γνώριζε και (μου) έλεγε ότι θα πεθάνει σύντομα και ήθελε να γευτεί όσο περισσότερες εμπειρίες μπορούσε από τη ζωή, προσωπική και κοινωνική, αφού είχε δε συμφιλιωθεί με τον προσωπικό του θάνατο, δεν λογάριαζε τίποτε πια, δεν φοβότανε τίποτε συστημικό και εφήμερο, είχε στόχο μόνον υψηλό, να φτιάξει ένα ενημερωτικό σάιτ όπως το ονειρευόταν, να φτιάξει και τον κόσμο, την κοινωνία μαζί του.

Τον Κώστα τον πίστεψα και τον στήριξα με όλες τις δυνάμεις μου επειδή ακριβώς ένιωσα ότι ένας νέος άνθρωπος που δεν λογαριάζει τον θάνατο πια και τον αναμένει έτσι ατρόμητος και ψύχραιμος, είναι ικανός να αλλάξει τον κόσμο.

Ο Κώστας με τίμησε το παραπάνω. όχι μόνο δημοσιεύοντας τα κείμενά μου αλλά και ανθρώπινα. Πριν μερικές μέρες, όταν έγραψα εδώ την προσωπική μου ανασκόπηση, θορυβήθηκε, ένιωσε ότι ίσως δεν είμαι καλά και με πήρε τηλέφωνο αμέσως μόλις έκανα την ανάρτηση. Μου δήλωσε για μια ακόμη φορά ότι με θεωρεί έναν από τους σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισε στη βραχεία ζωή του και με κάλεσαν εκείνος και η Γραννέτα στην Αθήνα, στο σπίτι τους για να περάσουμε μαζί μερικές μέρες για να αλλάξω παραστάσεις και αποσυμπιεστώ από τυχόν σκέψεις και ζητήματά μου, μου δήλωσε δε κατηγορηματικά ότι φέτος πια το καλοκαίρι θα έρθουν να μείνουν μαζί μου στη Βολισσό.

Δεν πρόλαβε ο Κώστας. Χτες το μεσημέρι, λίγο μετά τον σεισμό με πήρε ξανά τηλέφωνο για να δει αν είμαι καλά και επιβεβαιώσαμε για άλλη μια φορά ότι θα έρθουν να τους φιλοξενήσω μες το καλοκαίρι στη Βολισσό.

Δεν προλάβαμε φίλε Κώστα να ζήσουμε αυτή την εμπειρία

Σ’ ευχαριστώ για όλα, για την ύπαρξή σου σε αυτή τη ζωή και την κοινωνία, για την τιμή που μου έκανες να με θεωρείς άξιο λόγου και να διαδίδεις τις σκέψεις μου, για τις βάσεις που έβαλες στο να φτιάξουμε μια κοινωνία απελευθερωμένη από τον ιδιωτισμό και την διαπλοκή.

Καλό σου ταξίδι, καλή μας αντάμωση ξανά κάποτε σε άλλες κοινωνίες και κοινωνικές περιπέτειες.

Γραννέτα κουράγιο

Δεν φοράει...

Στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας που μόλις είχε ιδρυθεί θα ανέβαζαν τον "Γλάρο" του Τσέχωφ.
Ο συγγραφέας βρισκόταν στη Μόσχα και παρακολούθησε μερικές πρόβες.Ο ηθοποιός που θα έπαιζε νομίζω τον ρόλο του Τριγκόριν ρώτησε τον Τσέχωφ τι είδους άνθρωπος/χαρακτήρας είναι ο Τριγκόριν για να προσπαθήσει να τον αποδώσει όσο ακριβέστερα γίνεται.
Ο Τσέχωφ δεν του είπε τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό:"ΔΕΝ φοράει καρώ κοστούμι".

1899-Η ανάγνωση του Γλάρου στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας

Αυτά συλλογιζόμουν καθώς προχωρά το καλοκαίρι το φιλόπτωχον μεν αλλά τόσο μα τόσο φορτωμένο την ανθρώπινη πανταχού παρούσα ασχήμια.
Έχουμε ξαναπεί για την αισθητική ότι είναι ηθική,με την έννοια του ήθους,της ψυχοσύνθεσης και του αξιακού συστήματος ,για το άτομο και για ομάδες.

Είμαι σίγουρος ότι σήμερα η απάντηση του Τσέχωφ θα ήταν π.χ."ΔΕΝ φοράει σαγιονάρες"

Όσα ξέρουμε και όσα θα μάθουμε

του  Γιάννη Βαρουφάκη

Όταν τα πρωτοσέλιδα ασχολούνται, άλλη μια φορά, με το τι είπε η Λαγκάρντ στη Μέρκελ και τι της είπε ο Σόιμπλε, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η λήθη - το να ξεχάσουμε το αίτιο που η χώρα μας μετατράπηκε σε αποικία χρέους από «εταίρους» που αρνούνται πεισματικά να την αποφυλακίσουν.
Ποιο ήταν το αίτιο; Η χρεοκοπία των γαλλογερμανικών τραπεζών το 2009 και η διάσωσή τους με τα μνημονιακά μας δάνεια.
ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ του 2009 η καγκελάριος Μέρκελ έγινε έξαλλη όταν της είπαν ότι είχε 24 ώρες να βρει πάνω από 400 δισ. ευρώ που έπρεπε να δοθούν στις γερμανικές τράπεζες ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν τα ΑΤΜ τους.
Ο λόγος; Είχαν καταρρεύσει οι οροσειρές στοιχημάτων τους στα παράγωγα χρέους της Γουόλ Στριτ. Επρόκειτο για τον ορισμό του πολιτικού κωνείου για τη συντηρητική, και «κονόμα», κυρία Μέρκελ. «Τουλάχιστον έληξε το θέμα», πρέπει να σκέφτηκε. Μόνο που δεν είχε λήξει..
Λίγους μήνες αργότερα μια άλλη ομοβροντία τηλεφωνημάτων απαίτησε παρόμοιο αριθμό δισεκατομμυρίων, για τις ίδιες τράπεζες. Γιατί; Επειδή είχαν δανείσει 477 δισεκατομμύρια ευρώ στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, εκ των οποίων τα 102 δισεκατομμύρια στην Ελλάδα που, τώρα, αδυνατούσε να τα αποπληρώσει.

Εκείνη την εποχή είχε μόλις αναλάβει το ομοσπονδιακό υπουργείο Οικονομικών ο κ. Σόιμπλε. Αμέσως εισέπραξε ρητή εντολή της κ. Μέρκελ: «Βρες λύση που να μην απαιτεί από μένα να πάω στη Βουλή να ζητήσω άλλες εκατοντάδες δισεκατομμύρια για τις τράπεζές μας».
Οπως είπε την ίδια εποχή ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, τότε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, πρόεδρος του Eurogroup και μετέπειτα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «όταν σφίγγουν τα πράματα, αναγκάζεσαι να πεις ψέματα».
Το ψέμα που ο κ. Σόιμπλε βρήκε να πει, μετά από συνεννόηση με τη Γαλλίδα ομόλογό του Κριστίν Λαγκάρντ, ήταν ότι το ελληνικό μνημονιακό δάνειο, που στόχο είχε τη διάσωση των τραπεζών τους, ήταν χειρονομία αλληλεγγύης προς τους... Ελληνες, οι οποίοι, αν και ανάξιοι συν ανυπόφοροι, ήταν ακόμη μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας κι έπρεπε να... διασωθούν.
ΟΤΑΝ στα τέλη του 2009 το ελληνικό Δημόσιο έπαψε να μπορεί να μετακυλίει τα χρέη του, τρεις γαλλικές τράπεζες βρέθηκαν αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο ζημιών από περιφερειακό χρέος που ήταν τουλάχιστον διπλάσιο από το μέγεθος της γαλλικής οικονομίας.
Πράγματι, οι αριθμοί που αναφέρει η «διεθνής» των κεντρικών τραπεζών, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank of International Settlements), αποκαλύπτουν μια πραγματικά τρομακτική εικόνα: οι τρεις αυτές γαλλικές τράπεζες είχαν δανείσει και στοιχηματίσει τόσο πολύ χρήμα που αν μόλις το 3% των ανοιγμάτων τους «κοκκίνιζαν» (π.χ. κάποιοι δανειολήπτες χρεοκοπούσαν και δεν κατάφερναν να αποπληρώσουν συνολικά το 3% των ανοιγμάτων των τραπεζών αυτών), θα χρειάζονταν διάσωση από τη γαλλική κυβέρνηση.
Σε ευρώ αυτό σήμαινε κάτι απλό: αν 106 δισ. ευρώ από τα δάνεια που είχαν χορηγήσει στις περιφερειακές κυβερνήσεις, νοικοκυριά και εταιρείες δεν αποπληρώνονταν, το ήδη πιεσμένο (δημοσιονομικά) γαλλικό κράτος έπρεπε να διασώσει τις μεγάλες γαλλικές τράπεζες.
Μόνο τα δάνεια αυτών των τριών γαλλικών τραπεζών προς τις κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας ισοδυναμούσαν με το 34% της συνολικής γαλλικής οικονομίας - 627 δισ. ευρώ, για να είμαστε ακριβείς. Επιπλέον, οι τράπεζες αυτές τα προηγούμενα χρόνια είχαν δανείσει 102 δισ. ευρώ στο ελληνικό κράτος.
ΜΙΑ ελληνική στάση πληρωμών θα έφερνε την αδυναμία των κυβερνήσεων της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλία να αναχρηματοδοτήσουν, με προσιτά επιτόκια, τα χρέη τους, που, αθροιστικά, έφταναν περίπου το 1,76 τρισ. ευρώ, και θα δυσκολεύονταν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους από τις τρεις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες. Εν μιά νυκτί οι κύριες γαλλικές τράπεζες θα έρχονταν αντιμέτωπες με την απώλεια του 19% του «ενεργητικού» τους, τη στιγμή που αρκούσε μια ζημία της τάξης του 3% για να καταστούν αφερέγγυες.
Σε τέτοια περίπτωση, η γαλλική κυβέρνηση θα χρειαζόταν, προκειμένου να καλύψει το κενό, ούτε λίγο ούτε πολύ 562 δισ. ευρώ, επίσης εν μιά νυκτί. Η Γαλλία, όμως, αντίθετα με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, που έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τέτοιες ζημίες στην κεντρική της τράπεζα (τη FED), είχε διαλύσει τη δική της κεντρική τράπεζα το 2000, προκειμένου να υιοθετήσει το κοινό νόμισμα, και ήταν αναγκασμένη να βασίζεται στην καλοσύνη της κοινής ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

ΑΛΙΜΟΝΟ, όμως, η ΕΚΤ είχε συσταθεί με τη ρητή απαγόρευση οποιασδήποτε μεταφοράς ελληνολατινικών κακών χρεών, είτε ιδιωτικών είτε δημόσιων, στα βιβλία της. Τελεία. Αυτός ήταν ο όρος της Γερμανίας για να μοιραστεί το μονάκριβο μάρκο της, μετονομάζοντάς το σε ευρώ, με τη σάρα και τη μάρα της Ευρώπης.
Να ο λόγος που πανικός κυρίευσε τη Γαλλίδα υπουργό Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ. Καλούνταν, με κάποιο ταχυδακτυλουργικό κόλπο, να βρει 562 δισ. ευρώ.
Να και ο λόγος που ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος ήταν τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ αλλά είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει εκείνη τη θέση για να διεκδικήσει δύο χρόνια αργότερα τη γαλλική προεδρία, συνασπίστηκε με την κ. Λαγκάρντ ώστε να βρεθεί πακέτο διάσωσης για τις γαλλικές τράπεζες. Διαφορετικά, και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το 1,29 τρισ. ευρώ του χρέους της γαλλικής κυβέρνησης θα «κοκκίνιζε» και το ευρώ θα έπαυε να υπάρχει.
ΛΑΓΚΑΡΝΤ και Σόιμπλε, λοιπόν, για να ξεπεράσουν το πρόβλημα με τις γαλλογερμανικές τράπεζες, σχεδίασαν από κοινού, με την αγαστή συμπαράσταση του Στρος-Καν, τη δανειοδότηση του ελληνικού Δημοσίου με γιγαντιαίο ποσό από το οποίο θα εξοφλούνταν οι γαλλο-γερμανικές τράπεζες.
Επί πλέον, το μεγαλύτερο μέρος των δανείων, που θα προέρχονταν από την Ευρώπη, δεν θα έβγαινε από τα ταμεία αυτής καθ' εαυτήν της Ε.Ε. αλλά θα έπαιρνε τη μορφή μιας σειράς διμερών δανείων, δηλαδή από τη Γερμανία προς την Ελλάδα, από την Ιρλανδία προς την Ελλάδα, από τη Σλοβενία προς την Ελλάδα κ.ο.κ., με το κάθε διμερές δάνειο να έχει μέγεθος ανάλογο με τη σχετική οικονομική ισχύ του δανειστή - μια περίεργη εφαρμογή του ρητού του Καρλ Μαρξ: «Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Ετσι, λοιπόν, από κάθε 1.000 ευρώ που θα δίνονταν στην Αθήνα, για να μεταβιβαστούν τελικά στις γαλλικές και στις γερμανικές τράπεζες, η Γερμανία θα εγγυόταν 270 και η Γαλλία 200, με τις μικρότερες και οικονομικά ασθενέστερες χώρες να παρέχουν εγγυήσεις για τα υπόλοιπα 530 ευρώ.(1)
Αυτό ήταν το ωραίο της «διάσωσης» της Ελλάδας, τουλάχιστον από τη σκοπιά της Γαλλίας και της Γερμανίας: εναπέθετε το μεγαλύτερο βάρος της διάσωσης των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών στις πλάτες φορολογούμενων πολιτών από χώρες που ήταν ακόμη πιο φτωχές από την Ελλάδα, όπως η Πορτογαλία και η Σλοβακία.
Κάπως έτσι μας «μίσησαν» οι φτωχότεροι λαοί της Ευρώπης, την ώρα που μας λοιδορούσε ο πλούσιος Βορράς. Κάπως έτσι, περήφανοι λαοί στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου για χάρη των Γαλλογερμανών τραπεζιτών.

Επιχείρηση «Ξεφόρτωμα» 
Με το που συνέρρευσαν τα δάνεια της διάσωσης στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, ξεκίνησε η επιχείρηση «Ξεφόρτωμα». Ηδη τον Οκτώβριο του 2011 η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στο ελληνικό δημόσιο χρέος είχε μειωθεί θεαματικά από τα 91,4 δισ. ευρώ στα 27,8 δισ. Πέντε μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2012, είχε πέσει κάτω από τα 795 εκατομμύρια.
Εν τω μεταξύ, οι γαλλικές τράπεζες ξεφόρτωναν ακόμη πιο γρήγορα: τον Σεπτέμβριο του 2011 είχαν απαλλαγεί από ελληνικά κρατικά ομόλογα 63,6 δισ. ευρώ και τον Δεκέμβριο του 2012 τα βιβλία τους ήταν πλέον «καθαρά» από τέτοια ομόλογα. Η όλη επιχείρηση, λοιπόν, ολοκληρώθηκε μέσα σε λιγότερο από μία διετία. Αυτός υπήρξε ο πραγματικός λόγος της ελληνικής «διάσωσης».

Επίλογος
Ηταν η Κριστίν Λαγκάρντ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τόσο αφελείς ώστε να προσδοκούν ότι το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος θα επέστρεφε αυτά τα χρήματα και μάλιστα τοκισμένα; Φυσικά όχι. Αυταπάτες δεν έτρεφαν.
Ηξεραν ότι αυτό που έκαναν δεν ήταν παρά μια κυνική μεταφορά ζημιών από τα βιβλία των γαλλογερμανικών τραπεζών στις πλάτες των πιο αδύναμων φορολογούμενων της Ευρώπης. Ηξεραν, και ξέρουν, ότι το ελληνικό χρέος θα κουρευτεί.
Ομως το κούρεμα θα σημάνει παραδοχή στα διοικητικά συμβούλια και κοινοβούλιά τους ότι τόσα χρόνια έλεγαν ψέματα. Γι' αυτό θα αρνούνται να το κουρέψουν «όσο τους παίρνει», με κάθε αναβολή να συνεισφέρει στην ερημοποίηση της Ελλάδας.
Και για πόσο «θα τους παίρνει»; Οσο εμείς υπογράφουμε τα παλιόχαρτα που μας παρουσιάζουν στο Eurogroup συνυπογράφοντας, ουσιαστικά, την ερημοποίηση της χώρας μας.


1. Αυτοί οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι η Γερμανία αντιπροσώπευε περίπου το 27 τοις εκατό του συνολικού εισοδήματος της ευρωζώνης, η Γαλλία περίπου το 20 τοις εκατό κ.ο.κ.

Διαίρει και βασίλευε

Αυτό που γίνεται τόσο φανερό από το μικρό αυτό επεισόδιο είναι πόσο βαθιά διχασμένοι είμαστε απέναντι στους κυρίαρχους.
Το θέλουν αυτό και το καταφέρνουν πάντα.

Θα μπορούσες να πεις πολλά αλλά μάλλον είναι περιττά.

 Δίστομο: Η Κωνσταντοπούλου εμποδίζει τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι

Σχόλια loffl-3