"-Είδα πόσο σημαντικό εργαλείο για τον διανοούμενο ήταν η συνηθισμένη προστυχιά.
--Έμαθα ότι τον κόσμο πρέπει να τον χωρίζεις όχι σε καλούς και κακούς ανθρώπους,αλλά σε δειλούς και μη δειλούς.Το 95% των δειλών με την παραμικρή απειλή είναι ικανοί να διαπράξουν κάθε είδους προστυχιές που οδηγούν άλλους ανθρώπους στο θάνατο.
από pitsirikos
“Εγώ κοιτάω τη δουλειά μου”
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του μικροαστού είναι να είναι βέβαιος πως, αν αυτός “κοιτάει τη δουλειά του” και δεν ανακατευτεί σε αυτά που συμβαίνουν, θα την βγάλει καθαρή και το πρόβλημα δεν θα φτάσει ποτέ σε αυτόν.
Αυτή είναι μια βλακώδης σκέψη για όποιον μπορεί να αντιληφθεί πως ζει σε μια κοινωνία και στην κοινωνία υπάρχει αλληλεπίδραση, και όσα κάνουμε -ή δεν κάνουμε- έχουν συνέπειες σε όλους μας.
Διαβάζω τις δηλώσεις του Δημήτρη Ινδαρέ, μετά την πολύ αποκαλυπτική εμπειρία που είχε με τα όργανα του ελληνικού κράτους μέσα στο σπίτι του:
“Αυτό που θέλω να καταθέσω είναι ότι ανήκω σε μια κατηγορία πολιτών που απεχθανόμαστε, δυσκολευόμαστε με τη στράτευση στα όρια, στα μέτωπα τα πολεμικά, που πιστεύουμε στη μετριοπάθεια, τη λογική, τη νομιμότητα.”
Βασικά, ο κ. Ινδαρές θέλει να πει πως αυτός δεν ανακατεύεται αλλά το λέει πιο …κομψά.
Δεν ξέρω σε ποια λογική και σε ποια νομιμότητα αναφέρεται ο Δημήτρης Ινδαρές που ζει σε μια χώρα που χρεοκόπησε και κανείς δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη.
Τι λογικό και νόμιμο υπάρχει σε αυτό;
Μάλιστα, ο Δημήτρης Ινδαρές δήλωσε πως έχει εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη.
Λάθος του. Δεν θα έπρεπε. Αυτό τουλάχιστον θα έπρεπε να το έχει αντιληφθεί.
Διαπιστώνω πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και δεν μαθαίνουν με τίποτα.
“Να, εμείς θα κάτσουμε εδώ στη γωνιά μας, δεν θα ενοχλήσουμε κανέναν, δεν θα ανακατευτούμε πουθενά και θα ζήσουμε όμορφα.”
Δεν πάει έτσι.
Γιατί ξαφνικά βρίσκεσαι να ουρλιάζεις πίσω από την πόρτα του σπιτιού σου και δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει.
Γιατί και οι άλλοι έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις με εσένα. Κοιτάνε κι αυτοί τη “ζωούλα” τους και τις “δουλίτσες” τους.
“Ήδη εμφανίζονται στοιχεία από τους γείτονες, από ανθρώπους που ζουν μαζί μας σε αυτή τη γειτονιά και γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, γνωρίζουν μάλιστα και τις πεποιθήσεις μας” δήλωσε ο Δημήτρης Ινδαρές.
Η γειτονιά. Που γνωρίζει τις πεποιθήσεις της οικογένειας Ινδαρέ.
Γιατί και η “γειτονιά” είναι των ιδίων πεποιθήσεων.
Ναι, αλλά ας ενημερώσει κάποιος τον κ. Ινδαρέ πως ένα ακόμα πολύ βασικό χαρακτηριστικό των μικροαστών είναι ο φόβος.
“Πού να μπλέκεις τώρα;”
“Ευτυχώς που δεν έτυχε στο δικό μας σπίτι.”
“Γιατί, ο Ινδαρές, αν είχαν μπουκάρει οι αστυνομικοί στο δικό μου σπίτι, θα έπαιρνε θέση για να με βοηθήσει; Όχι! Τότε εγώ γιατί να πάρω; Για να μπλέξω;”
Σκέφτομαι πως μπορεί να πρέπει οι αστυνομικοί να μπουκάρουν κάθε μέρα στα σπίτια όλων των Ελλήνων και να τους πλακώνουν στο ξύλο, μπας και αποκτήσουν οι Έλληνες συνείδηση.
Αλλά δεν θα γίνει αυτό. Χώρια που μπορεί στους Έλληνες να τους αρέσει να τους δέρνουν. Δηλαδή, μπορεί μια μέρα να μην πάνε οι μπάτσοι να πλακώσουν τους Έλληνες στο ξύλο, και οι Έλληνες να αισθανθούν …πληγωμένοι.
Η Ελλάδα είναι το βασίλειο του μικροαστισμού. Και όλοι νομίζουν πως είναι επαναστάτες και προχωρημένοι.
Κρίμα που δεν υπάρχει ένας σκηνοθέτης να κάνει μια ταινία για τον μικροαστισμό των Ελλήνων· να γυρίσει το ελληνικό “American Beauty”.
Πάντως, ο κ. Ινδαρές δεν θα την γυρίσει αυτή την ταινία.
(Ο κ. Ινδαρές δήλωσε πως “Η δαιμονοποίηση της οικογένειάς μου είναι εξοργιστική”. Εν τω μεταξύ, όλες αυτές οι δηλώσεις έγιναν σε ένα από τα ΜΜΕ που δαιμονοποιούν τους πολίτες, όπως ο κ. Ινδαρές. Πάλι καλά, που δεν έκανε δηλώσεις στην εφημερίδα της Αστυνομίας που τον έδειρε.)
Οι λεγόμενοι "φιλήσυχοι" είναι η αγαπημένη φάρα των αφεντάδων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά...