Η πολιτική Βαρβαρότητα,ως οικογενειακή υπόθεση...

"Όλες οι άγιες οικογένειες",ως παράφραση του τίτλου του έργου του Κ.Φουέντες μου ήρθε στο νου διαβάζοντας το άρθρο που ακολουθεί,παρόλο που δεν σχετίζονται ακριβώς.

Γράφει ο Νίκος Μπελογιάννης

Μια μικρή είδηση από την Κίνα είδαμε στις 27.3 στον ‘Γκάρντιαν’. Ο πολίτης Ζανγκ Χινγμπίνγκ προσπαθεί να περισώσει τον τάφο της μητέρας του Φανγκ Ζονμού από την αλόγιστη ανοικοδόμηση της περιοχής γύρω από το τέως χωριό του στην επαρχία Ανχούι και ζητάει ο τάφος να κηρυχθεί πολιτιστικό μνημείο.

 Ως εδώ τίποτε το περίεργο για όποιον παρακολουθεί την εφιαλτική ζωή στην σημερινή Κίνα. Για όποιον ήξερε την κατάσταση στην Κίνα πριν 40-45 χρόνια, στη διάρκεια της λεγόμενης Πολιτιστικής Επανάστασης, δεν θα φανεί περίεργο ούτε αν πούμε ότι η Φανγκ είχε εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες ως αντεπαναστάτρια, διαβρωμένη από την δυτική κουλτούρα κλπ.κλπ. Σύμφωνα με τις περιγραφές, ήρθαν στο σπίτι της, την σάπισαν στο ξύλο, την έδεσαν και την έριξαν μπροστά στο πλήθος των ερυθροφρουρών για την καθιερωμένη διαπόμπευση. Μετά την πέταξαν στην καρότσα ενός φορτηγού, την πήγαν έξω από το χωριό (στην Κίνα ‘χωριό’ εννοούμε 30-40000 κατοίκους) και την τουφέκισαν.

 Ακόμη τίποτε πρωτότυπο. Μέσα σε όλα τα δεκάδες ψευδεπίγραφα του Υπαρκτού, η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσετούνγκ ήταν η αποθέωση της βαρβαρότητας και η ισοπέδωση έως εξαφάνιση οποιουδήποτε ανθρώπου τολμούσε να σκεφτεί. Άλλωστε στην Κίνα, ανεξαρτήτως καθεστώτος, η έννοια ‘άνθρωπος’ ήταν αμελητέα τουλάχιστον τα τελευταία 4000 χρόνια.

 

 Το πράγμα αρχίζει να αγριεύει όμως όταν πληροφορούμαστε τον λόγο που ο πολίτης Ζανγκ, δικηγόρος σήμερα, ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τον τάφο της μητέρας του. Είναι γιατί ο ίδιος (δεκαέξη χρόνων τότε) μαζί με τον πατέρα του την είχαν ‘δώσει’ στις αρχές. Είχαν συνεπαρθεί από την διδασκαλία του Μάο, όπως και εκατοντάδες εκατομμύρια συμπατριώτες τους, σε μια μαζική υστερία, εφάμιλλη της Γερμανίας του 1933. Τριανταέξι εκατομμύρια Κινέζοι διώχθηκαν και περίπου ένα εκατομμύριο εκτελέστηκαν την δεκαετία 1966-76. Το πιο αξιοπερίεργο ήταν η απήχηση που είχε όλη αυτή η βάρβαρη ιστορία στην ευημερούσα Δυτική Ευρώπη της εποχής. Ίσως μάλιστα ο επηρεασμός του γαλλικού Μάη ’68 από μια ψευδεπίγραφη ‘επανάσταση’ να ήταν μια από τις αιτίες του δικού του αδιεξόδου.

 Μια ακόμη πτυχή πρέπει να ληφθεί υπόψη για να καταλάβουμε την ιστορία του παραπάνω ασφαλίτικου ‘καρφώματος’, που βρίσκεται πέραν παντός αρχαιοελληνικού τραγικού προτύπου, οιδιπόδειου και μη (σκεφτείτε ο Οιδίποδας να ‘καρφώνει’ την Ιοκάστη στον Κρέοντα και να την παραλαμβάνουν οι Σκύθες τοξότες για διαπόμπευση και εκτέλεση ως ‘εχθρά της Θήβας’ κοκ.). 

Στον Υπαρκτό υπήρχε η αρχή ότι ‘Το Κόμμα είναι η οικογένεια και αντιστρόφως’. Η οικογένεια όπως την ξέρουμε θεωρούνταν πυλώνας του αστικού κράτους και συνεπώς αμελητέα. Έτσι, σε πολλά από τα πιο ακραία καθεστώτα, στην Κίνα, την Αλβανία, την τσαουσεσκική Ρουμανία, τα ενδοοικογενειακά ‘καρφώματα’ ήταν τρόπος ζωής. Χαρακτηριστικά, στην Πολωνία μετά το1989 δεν άνοιξαν ποτέ οι φάκελλοι της ασφάλειας, γιατί θα διαλύονταν οι μισές οικογένειες της χώρας, και μάλιστα με τον φανατικό καθολικισμό στο φόρτε του! Όσο για την χαφιεδοχώρα με τον ψευδεπίγραφο τίτλο ‘Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας’, μερικές γεύσεις από ‘καρφιά’ δίνουν οι ‘Ζωές των Αλλων’, καθώς και μια άγνωστη στην Ελλάδα ταινία, η ‘Λεωφόρος του Ηλιου’ (Sonnenallee).

 Χειρότερα ήταν τα πράγματα στη πιο ακραία μορφή του Υπαρκτού που εμφανίστηκε ποτέ, στην Καμπότζη των ‘Ερυθρών Χμερ’. Εκεί, τουλάχιστον για τα μέλη του Κόμματος (που ήταν βέβαια και στελέχη του κρατικού μηχανισμού), είχαν καταργηθεί τα ανθρώπινα ονόματα και καθένας προσδιοριζόταν με τον αριθμό της κομματικής του ταυτότητας (όπως οι Έλληνες με τον ΑΦΜ ή τον ΑΜΚΑ, αλλά σε ανώνυμη εκδοχή). Φυσικά τον αριθμό 0000001 τον είχε ο ίδιος ο Πολ Ποτ.

  Ας γυρίσουμε στην κινέζικη ‘Πολιτιστική Επανάσταση’, για να δώσουμε μια ιδέα για το πώς βασίστηκε μεταξύ άλλων και στην ανθρώπινη βλακεία. Περί το 1970, όταν το πράμα ήταν στη βράση του, κάποιος μανδαρίνος του καθεστώτος, ‘βασισμένος στην Σκέψη του Μεγάλου Τιμονιέρη Μάο, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Κόκκινο Βιβλιαράκι κλπ κλπ.’, αποφάνθηκε ότι τα σπουργίτια προκαλούν ζημιά στις καλλιέργειες. Με βάση τις σχετικές οδηγίες, εκατομμύρια εμπνευσμένοι Κινέζοι ξεχύθηκαν στα χωράφια χτυπώντας εκκωφαντικά κατσαρόλες και τηγάνια, ώστε τα σπουργίτια να πετούν για ώρα πανικόβλητα και να πέφτουν ψόφια από την εξάντληση.

 Αποτέλεσμα: Αμέσως εκδηλώθηκαν μολυσματικές αρρώστιες από τα εκατομμύρια ψοφίμια (γιατί άρχισαν θάνατοι και σε ολόκληρη την τροφική αλυσίδα), ενώ οι επόμενες σοδειές καταστράφηκαν τελείως από τα έντομα και τα σκουλήκια και άρχισαν μαζικές εισαγωγές σπουργιτιών από την Αμερική και την υπόλοιπη Ασία. Αν μιλήσαμε για ανθρώπινη βλακεία, είναι γιατί εδώ δεν έμπαινε καν θέμα μόρφωσης. Και ο πλέον αγράμματος χωρικός σε κάθε γωνιά της Γης ξέρει ότι τα σπουργίτια τρώνε τα βλαβερά έντομα και, εν είδει ανταμοιβής, τρώνε και λίγους σπόρους. Απλώς το κινέζικο καθεστώς είχε πετύχει το ακατόρθωτο: Να λοβοτομήσει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους

Αναδημοσίευση από neyrospastis.wordpress.com