Παιδιά της ζωής

ή απαγωγή της ερημίας

από vlemma.wordpress.com

Η Χριστίνα, 13 ετών, ζει με τη γιαγιά της και την αδελφή της στα Σπάτα. Η μητέρα της αποσυρμένη κάπου για απεξάρτηση, ο πατέρας άγνωστος. Ο Μάριος, 23 ετών, αλβανικής καταγωγής, ζει μόνος του στην περιφέρεια της Καβάλας· δουλεύει σε στάνη, στο facebook παρουσιάζεται σαν d.j. Λατρεύει το χιπ-χοπ, ντύνεται και φωτογραφίζεται σε στυλ χιπ-χοπ, λατρεύει τα αγροτικά 4Χ4 και τις μοτοσυκλέτες. Στο facebook ξετυλίγει φωτογραφικά τη μοναχική ζωή του, ένας άγουρος άνδρας χωρίς πολλούς φίλους, που ποζάρει σαν τον σταρ Eminem και γνέφει Yo! Φωτογραφίζεται στο χωριό του, σε έναν ελληνορθόδοξο γάμο.

Στο facebook πλέκεται το ειδύλλιο. Η ανήλικη Χριστίνα, τρελή από έρωτα, πείθεται να αφήσει το σπίτι της για να συναντήσει τον νεαρό άνδρα στη Βόρειο Ελλάδα. Αναρωτιέται, δεν ξέρει: «Ετσι είναι οι μεγάλοι έρωτες. Πρώτα σε πάνε στο φεγγάρι και μετά σε αφήνουν εκεί, να ψάχνεις τρόπο να γυρίσεις». Πάει στο φεγγάρι με λεωφορείο ΚΤΕΛ. Η αδελφή της ξέρει, η γιαγιά σπεύδει στην αστυνομία, στην Αττική Οδό σημαίνουν Amber Alert.

Περιπλανιούνται στα δάση του Παγγαίου όρους, ζητούν ψωμί και τυρί από μια στάνη, τους ψάχνουν σκυλιά και ελικόπτερο, τους βρίσκουν. Η Χριστίνα παρακαλεί να μην πειράξουν τον Μάριο, λέει στη γιαγιά της «θα ξαναφύγω», είναι 13 χρονών, θέλει κάποιος να την προσέξει. Αυτός παραδίδεται αργότερα, «δεν έχω κάνει τίποτα για να το μετανιώσω» λέει, αλλά είναι ήδη παραβάτης, κατηγορείται για κακούργημα, αρπαγή ανηλίκου. Στη σελίδα του facebook τον βρίζουν κωλοαλβανό· η Χριστίνα, όχι.

Ragazzi di vita, παιδιά της ζωής, έλεγε αυτά τα παιδιά ο Πιερ Πάολο Παζολίνι· ζούσαν στους φτωχομαχαλάδες της Ρώμης και έσβηναν άδοξα, σαν τον Τζενέζιο, σαν τον Ακατόνε. Σαν τα ragazzi των Σπάτων και του Παγγαίου όρους.