"Ζούμε...σε μια ολιγαρχία των άχρηστων..."

Μερικά αποσπάσματα από συνέντευξη του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο tvxs

...παρελθόν παρόν και μέλλον για μένα είναι αδιάρρηκτα δεμένα και επηρεάζει το ένα το άλλο. Το λέει και η σύγχρονη φυσική αν και ακούγεται τρελό.

Οι φωνές που με συγκλονίζουν είναι οι ακατέργαστες....

Το να αναδείξει κάποιος αυτό που δεν προσέχει κανείς είναι στα όρια της ποίησης. 

Από την άλλη μεριά έχω τον άλλο πόλο καλλιτεχνικής δημιουργίας που είναι η καταβύθιση στο συλλογικό ασυνείδητο. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις επιτηδευμένα.

Άλλοι μέσα από την απομόνωση φτάνουν σε μία επίγνωση. Κι όταν δεις αυτό είναι σαν να γνωρίζεις όλους τους ανθρώπους.

Η συναισθηματική άβυσσος που έχω μέσα μου περνάει από τον λιτό τρόπο που σκέφτομαι και βγαίνουν απλά τα λόγια. Με σώζει το ότι είμαι απλός.

...η τέχνη στηρίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στηρίζει τον άνθρωπο που βάλλεται και από εσωτερικούς εχθρούς όπως είναι η ματαιότητα της ύπαρξης αλλά και από εξωτερικούς.

Αρκεί να βάλεις μία οθόνη σε έναν χώρο και δεν βλέπεις τον διπλανό.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε αυθεντικοί. Εγώ δεν πιστεύω στην στρατευμένη τέχνη. Από μόνη της η τέχνη όταν είναι αγνή είναι πολιτική.

Δεν είμαι υπέρ της βίας Θεωρώ ότι ακόμα κι αν έχεις δίκιο αν ασκήσεις βία θα σε μολύνει. Κάποιος έλεγε ότι όταν πολεμάς τέρατα γίνεσαι τέρας. Από την άλλη όταν χρησιμοποιούν τόση βία αυτοί που μας εξουσιάζουν, τι θα κάνουμε; Θα πάμε σαν πρόβατα επί σφαγή;

Στις μικρές ομάδες κοιτάζεις τον άλλο στα μάτια. Εκεί είναι πιο δύσκολο να αναπτυχθούν εξουσιαστικές τάσεις, λύνονται πιο εύκολα τα προβλήματα. Τώρα αν είμαστε έτοιμοι.... Απέτυχε το μοντέλο ότι αν αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης και μείνουν ίδιοι οι άνθρωποι αυτό είναι λύση.
Δεν μπορεί να έχεις ένα αυταρχικό και συγκεντρωτικό κόμμα και να φτιάξεις μια απελευθερωμένη κοινωνία.

Πήγαμε και παίξαμε στην Ιερισσό  Ήταν συντηρητικοί άνθρωποι. Όμως είδαν την αλήθεια. Ότι το κράτος είναι αυταρχικό, ότι δεν σκέφτεται ούτε τους ίδιους ούτε το περιβάλλον. Είναι όλοι μια γροθιά και παλεύουν απέναντι στη προπαγάνδα όχι μόνο των ιδιωτικών καναλιών αλλά και των κρατικών. Είναι μια ελπίδα.

Δεν αντιδράμε γιατί η τεμπελιά μας από τη μία και ο φόβος που επέβαλλαν από την άλλη μας καθήλωσαν. Πρέπει να τα αποτινάξουμε και τα δύο.

Πού επιστρέφεις για να αντλήσεις δύναμη;

Η φύση είναι ένα αποκούμπι. Και βεβαίως το φως.