Με αφορμή βιβλίο-Τέτοιες μέρες ο Άρης...

Πριν αρκετό καιρό είχαμε αναφορά στο βιβλίο  Μπάμπης Δ.Κλάρας-"Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΡΗΣ" εξαντλημένο και ιδιαίτερα δυσεύρετο.
Το βιβλίο επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ όπως και τα άλλα βιβλία του Μπάμπη Κλάρα.Αποτελεί ιστορική πηγή και  ο ίδιος το ονομάζει "αντιμυθιστόρημα".

Ποτέ δε μου άρεσε η μετατροπή της ιστορίας σε μυθολογία ούτε οι αγιοποιήσεις και ηρωοποιήσεις.Όμως επειδή τα ανθρώπινα και το Ελλαδικό προτεκτοράτο παραμένουν ίδια μπορούμε να στοχαστούμε.Και η συλλογική μνήμη ενός λαού είναι σημαντικότατη γι' αυτό πολεμιέται και νοθεύεται.

Τέτοιες μέρες λοιπόν,7/6/1942 ο Άρης παρουσιάζεται με ελάχιστους συντρόφους στη Δομνίστα της Ευρυτανίας και κηρύσσει τον αγώνα.Τέτοιες μέρες 16/6/1945 διωγμένος από τους επαγγελματίες προδότες του λαού(η εντολή τους ήταν "ούτε ψωμί ούτε νερό στον Άρη" )αυτοκτονεί στο φαράγγι του Φάγγου.

Τι ομοιότητες και αναλογίες θα μπορούσαμε να βρούμε με την εποχή μας;

-Κατοχή τότε, κατοχή και σήμερα
-Υποσχέσεις ψεύτικες των κυβερνώντων(η Λαοκρατία του Παπανδρέου) υποσχέσεις ψεύτικες και τώρα.
-Διαπραγματεύσεις και συμφωνίες ερήμην του λαού και των αιτημάτων τότε (Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα), το ίδιο και τώρα (Βρυξέλλες, Βερολίνο, Μόσχα, Ουάσιγκτον).
-Ατιμώρητοι οι προδότες και συνεργοί,μερικοί καταλαμβάνουν θέσεις κλειδιά. Το ίδιο και σήμερα.

Ο 'Αρης εξοντώθηκε γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΥΝΟΥΝ άθλια ανθρωπάκια στο δικό τους μπόι και να δεχτεί το δικό τους σκοτεινό ψέμα.
Ας μη το ξεχνάμε αυτό.

Δομνίστα-Οδός Ελευθερίας-7/6/2015

Υ.Γ. Για τη συλλογική μνήμη και την ιστορία.

Σταματώ βράδυ σε μαγαζί.Νυχτερινή βάρδια ένα αγόρι και ένα κορίτσι 25 χρόνων περίπου.Βλέπουν τον ταξιδιωτικό σάκο μου και με ρωτούν από που έρχομαι.
-Από τα μέρη του Άρη Βελουχιώτη.Ξέρετε ποιος ήταν;
Με κοιτάζουν με απορία και σιωπούν.Ξαφνικά,αστράφτει το μάτι του αγοριού και εκτοξεύει:
-Τρομοκράτης δεν ήταν;;; !!!
Χαμογελώ πικρά και σκέφτομαι μήπως έχω πέσει σε χρυσαυγίτη..
-Τρομοκράτης ήταν για τους Γερμανούς και τους δοσίλογους απαντώ.Αρχίζουν να θέλουν να μάθουν. Ακούνε σαν μικρά παιδιά ένα συναρπαστικό παραμύθι.Στο τέλος σχεδόν ενθουσιασμένα με επιβραβεύουν(κέρασμα) που έκανα αυτό το ταξίδι που θα ήθελαν και οι ίδιοι να κάνουν τώρα που ξέρουν.....