Μια ωμή ειλικρινής σχεδόν Μακιαβελική πραγματεία που δεν της λείπει η ειρωνεία,για την τέχνη των πολιτικών.Παρόλο που αποδίδεται στον Swift (Ταξίδια του Γκάλλιβερ) είναι του John Arbuthnot,γραμμένο το 1712.
Από τότε η τεχνική και τα μέσα εξελίχτηκαν όμως οι βασικές αρχές παραμένουν.
Ο λαουτζίκος αγαπά και θέλει το ψέμα και τις αυταπάτες αλλά ο πολιτικός θα πρέπει να γνωρίζει την τέχνη που θα του τα προσφέρει, άλλως θα γυρίσουν εναντίον του.
Από τότε επίσης ήταν απαραίτητες διάφορες εταιρίες υποστήριξης και διάδοσης του ψέματος το οποίο εν παρόδω διακρίνεται ανάλογα με τη διάρκεια του σε ωριαίο, ημερήσιο, ετήσιο,και αιώνιο.
σελ.70
Για θύμισε καμιά περίπτωση που γύρισε εναντίον του ψεύτη. Δε μού 'ρχεται καμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο το Θουκυδίδη,στο Βυζάντιο και έως σήμερα πάρα πολλές περιπτώσεις.Και στην παγκόσμια ιστορία επίσης.Να μην απαριθμώ.
ΔιαγραφήΤο πλέον πρόσφατο παράδειγμα πάντως ο ΓΑΠ ο Μπενίτο και όλοι οι πασοκοβεντέντες όπως και η ΔΗΜΑΡ που δεν ήταν τεχνίτες στο ψέμα όπως άλλοι.
Και θα ακολουθήσουν κι άλλοι....
καλησπερα, εδω (λιγα) αποσπασματα (απο το βιβλιο τού άρμπουθνοτ (οπως σωστα λετε) ουσιαστικα) :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.simiomatariotexnon.gr/comments.php?page=32
Ευχαριστούμε Χάρη για τα εκτενή αποσπάσματα του βιβλίου που προσφέρεις και μπορεί κάποιος να κρίνει καλύτερα.
Διαγραφή