Νυχτολόγιο
- Παιγνιδίσματα του εγωισμού της,γυναικεία φιλαρέσκεια, μονοπώλιο και κατοχή των πάντων.
- Ν' αφήνεις να φυσάει ο χρόνος και ν'απομακρύνεσαι σιγά-σιγά από την προκυμαία.
- Ένα μακρύ παρελθόν βυθίζεται και δεν μπορείς να περισώσει τίποτα.
- Ο Τερζάκης σοβαρός-όπως πάντα.Στο "σοβαρός" περιλαμβάνεται και το "αγέλαστος".
- Η αγωνία σου μπροστά στη βεβαιωμένη τώρα πια αδυνατότητα της επικοινωνίας με τους άλλους.
- Ό,τι και να κάνεις το κάλπικο προδίνεται,φωνάζει.Ενώ το αληθινό,λάμπει από μόνο του,είναι μέσα στα κείμενα σου,συνεννοηθήκαμε;
- Μέσα σ' αυτές τις αμετακίνητες,τις τερατώδεις φόρμες που δεν έχουν όνομα,άτομα όπως εσύ κι εγώ,πουθενά,έξοδος καμία δεν υπάρχει.Οι άλλοι,αν κάτι καταλάβουν κάποτε, φοβούνται, τρέμουν, συντηρούν το σύστημα,μερικοί βολεύονται περίφημα.Θέλω να πω γι' αυτούς εδώ, αυτό το σιχαμερό ανθρώπινο πολτό,που ζει με μικροαντιδράσεις,που κάθε μέρα,κάθε ώρα,τον τσαλαπατάνε αδίσταχτα και τον εξευτελίζουν σ'ό,τι ουσιαστικότερο έχει,που δεν καταλαβαίνει,ούτε σκοτίζεται να καταλάβει ποτέ την αθλιότητα της ύπαρξης του.
Τον προδομένο όλοι τον προδίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυχτολόγιο, 1978. Συλλογή II. Eρμής, 1980. 291.
***
Χρόνια τώρα. Κάθε πρωί ξυπνάω αρτιμελής και κάθε νύχτα κοιμάμαι ευνουχισμένος.
Νυχτολόγιο, 1978. Συλλογή II. Eρμής, 1980. 250.
***
Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια μέσα στην Ελλάδα
ακολουθώντας το χυμένο αίμα το σπαταλημένο.
Αίμα σταλαματιές κυλάνε στάζουν κάτω στον Άδη.
Πέφτουν απάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένοι
αλλάζουν θέση δεν ξυπνάνε.
Μόνο το χέρι τους υψώνεται και δείχνει τη μεριά που
περπατάνε οι δολοφόνοι.
Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους.
«Ακόμη μια νύχτα», XVI. Χρονικό, 1975. Συλλογή ΙΙ. Ερμής, 1980. 182.
ΥΓ. "Η νύχτα και η αντίστιξη" του Σινόπουλου ήταν το πρώτο ποιητικό βιβλίο που μπήκε ως δώρο στο πατρικό μου σπίτι, όταν πήγαινα Α' Γυμνασίου. Βιβλίο δύσκολο για μένα έως ακατανόητο. Τώρα είμαι περήφανη που ο λόγος του κοσμεί τη βιβλιοθήκη μου.
Αναρωτιέμαι Ροζαμούνδη αν είναι τυχερό ή άτυχο ένα παιδί σε υψηλό πνευματικό περιβάλλον.Πολύ δύσκολη η απάντηση νομίζω.Ως ενήλικας θα δώσει βέβαι την απάντηση,αλλά δεν παύει να είναι εκ των υστέρων.
ΔιαγραφήΠραγματικά δύσκολη η απάντηση και όχι πάντα η ίδια ανά περίπτωση.
ΔιαγραφήΤείνω να πιστέψω ότι κάτι σπρώχνει γονιδιακά(;) -πέρα από το περιβάλλον- το κάθε άτομο να αγαπήσει ή να μισήσει πράγματα, όπως το διάβασμα ή ακόμα πιο ειδικά, την ποίηση.
Στο σπίτι μας κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί της. Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί εγώ έτρεχα στις ανθολογίες και στις βιβλιοθήκες από μικρή;
Η ανεξήγητη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου Ροζαμούνδη.(αυτή που οι εξουσίες μισούν...)
Διαγραφή