Περισσός και Μελισσανίδης-Για τη ψυχή του πατέρα τους...

Έχω, λέγετε!.. Και μνήμη κομμουνιστή για Μελισσανίδη στην τιμή των 1.500 ευρώ 

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Σημείωση: Ό,τι γράφεται παρακάτω αφορά τις ηγεσίες του ΚΚΕ των τελευταίων ετών και τον Ριζοσπάστη. Όχι το σύνολο όσων πολιτικοποιούνται με το ΚΚΕ ή το υποστηρίζουν.

Ταξική πάλη και πετρελαιάδες. Κόμμα των εργατών και φιλίες με τα αφεντικά. Αντίσταση αλλά και κατεστημένο. Φτώχεια αλλά και πλούτος. Κόμμα με ιστορία αλλά και ιστορικό ξεπούλημα. Για 1.500 ευρώ; Το αφεντικό τρελάθηκε. Πάρτε όσο όσο. Άλλωστε, στον «κομμουνιστικά πλασμένο» κόσμο του ΚΚΕ όλα χωράνε. Στο κόμμα που κρίνει αλλά δεν κρίνεται, που κατακεραυνώνει το κεφάλαιο αλλά βάζει τις επιχειρήσεις του στο άρθρο 99, που διατείνεται πως είναι υπέρ των εργαζομένων αλλά επιβάλλει μειώσεις μισθών και απολύσεις στους δικούς του εργαζόμενους, όλα επιτρέπονται. Αρκεί πρώτα να περάσετε από το ταμείο…

Στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη της 9ης Φεβρουαρίου και συγκεκριμένα στη στήλη «Στη μνήμη αγωνιστών» δημοσιεύτηκε ένα κείμενο. Αφορά τον Γεώργιο Ζώρα Μελισσανίδη. Το υπογράφουν τα παιδιά του Δημήτρης, Όλγα και Ιάκωβος Μελισσανίδης. Πόσο πάει το μαλλί στον επαναστατικό Ριζοσπάστη να βάλουμε και έναν Κόκκαλη, έναν Βαρδινογιάννη, έναν Ρέστη, έναν Λαυρεντιάδη, έναν Κοντομηνά βρε αδερφέ; Πόση είναι η ταρίφα σας, σύντροφοι; Πόσο μακριά θα φτάνατε για 1.500 ευρώ ακόμη; «Ο Γεώργιος Ζώρας  Μελισσανίδης ήταν ένας φτωχός πρόσφυγας από τον Πόντο. Γεννήθηκε το 1920 στο Βλαδικαυκάς. Ο πόλεμος τον βρίσκει στην παραγκούπολη της Χαλκίδας και μετά στην Κατερίνη και τη Φλώρινα. Το 1942, ο Ζώρας μπαίνει στην αντίσταση με τον ΕΛΑΣ. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, φυλακίζεται και αποφεύγει την εκτέλεση δραπετεύοντας μέσα από τα χέρια τους. Η δράση του στην Αντίσταση, η εξορία και οι ταλαιπωρίες στιγμάτισαν τα νεανικά του χρόνια. Δούλεψε σκληρά. Έκανε όλες τις δουλειές που πέφτανε μπροστά του για να κρατήσει όρθια την οικογένειά του, να μην της λείψει το καθημερινό ψωμί. Ήταν ο εργάτης, ο πρόσφυγας, ο μαχητής, ο λυράρης που την απέραντη ψυχή του δεν τη χωράνε οι ουρανοί του κόσμου. Παντρεύτηκε τη Βέρα Ευσταθιάδου στην Κοκκινιά και απέκτησαν 3 παιδιά, το Δημήτρη, την Όλγα και τον Ιάκωβο. Σήμερα τα παιδιά του τιμάνε τον αγωνιστή πατέρα τους, για την ακριβή παρακαταθήκη που τους άφησε, προσφέροντας στη μνήμη του 1.500 ευρώ στο Κόμμα των λαϊκών αγώνων, το ΚΚΕ.  Τα παιδιά του, Δημήτρης, Όλγα, Ιάκωβος Μελισσανίδης».

Η δωρεά του κατηγορούμενου για λαθρεμπόριο, σύμφωνα με όσα έχουμε γράψει όχι μόνο εμείς αλλά και η ίδια η ιστορική εφημερίδα.  Η δωρεά και του αδερφού του, ο οποίος επίσης έχει μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο. Δεν ξέρετε, φίλοι του Ριζοσπάστη, ποιος είναι ο Μελισσανίδης; Μπορεί ο καθένας να ξεπλένει την προσωπική του ιστορία κάνοντας μια δωρεά στο Κόμμα; Δεν είναι λίγο οξύμωρο αυτό το «Κόμμα των λαϊκών αγώνων» να υπογράφεται από τους μεγαλοπετρελαιάδες; Μα καλά, τους ψίθυρους από τα χρόνια της Χούντας στο ΚΚΕ δεν τους έχουν ακούσει;  Ο πατέρας «κοντά» στο κόμμα αλλά ο γιός βαρύ χέρι στις εποχές της ελληνικής δικτατορίας; Άσε που τον Ζώρα στη γειτονιά του μόνο για κομμουνιστή δεν τον είχαν…

.................................................

Και φτάνουμε στο σήμερα. Από τους κομμουνιστές που δεν έγιναν δηλωσίες, φτάσαμε στο ΚΚΕ των προθύμων. Με ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια που προσπαθούν να συνδυάσουν μια ιδεολογία που δεν πιστεύουν με την συνύπαρξη με το κεφάλαιο, τα συμφέροντα και τα αφεντικά. Δυστυχώς, δεν είναι δύσκολος ο συνδυασμός. Να λες μεγάλα λόγια για την τρόικα και το μνημόνιο, να εφαρμόζεις όμως τους μνημονιακούς νόμους στην Τυποεκδοτική. Να βγάζεις λόγους για τη δημοκρατία και την ελευθερία αλλά να δίνεις πρώτος το «καλό παράδειγμα» απολύοντας όποιον δημοσιογράφο τόλμησε να εκφράσει διαφωνίες με τη γραμμή της Κεντρικής Επιτροπής. Κι ας μιλάς για απεργίες, για λαϊκή εξουσία, στο σήμερα, κάθε αφεντικό μπορεί να αντιτείνει: «Στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ απολύουν και μειώνουν τους μισθούς»…

Ξέρετε τι είναι ακόμη πιο εύκολο; Να λες μεγάλα λόγια ενάντια στο κεφάλαιο γενικά. Ενάντια στην εκμετάλλευση γενικά. Ενάντια στη διαφθορά γενικά. Χωρίς να θίγεις κανέναν. Να είσαι, για παράδειγμα, κατά των αποκρατικοποιήσεων, χωρίς όμως ποτέ να αναφερθείς στο ποιος και με ποιους χαριστικούς όρους αγόρασε τον ΟΠΑΠ. Να καταγγέλλεις τους κεφαλαιοκράτες που δεν πληρώνουν φόρους, χωρίς ποτέ να αναφέρεις ποιοι είναι οι μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου. Να στηλιτεύεις τη σχέση των πολιτικών με τους επιχειρηματίες, αλλά να μη δημοσιεύεις ποτέ στον Ριζοσπάστη τα κείμενα προβληματισμού για το γήπεδο της ΑΕΚ και τη δωρεά του Σγουρού…

Γιατί άραγε; Φτάνουν τα 1.500 ευρώ για αυτό;

unfollow

Εξομολόγηση στον αναγνώστη

Ένα μικρό κείμενο του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου που γράφτηκε το 1964 σαν πρόλογος σε έκδοση του έργου του.
Εκ βαθέων,σχεδόν αυτοβιογραφικό.

-Παρασκευάσθηκε "εν ψυχρώ" η εθνική τραγωδία.Η τραγωδία μας ήταν η λεπτομέρεια ενός παγκόσμιου θέματος.Η σκοπιμότητα δεν διστάζει να δημιουργεί και τραγωδίες,όσο μεγάλες κι αν είναι...

-..η δουλεία της καθημερινότητας δεν επιτρέπει....

-Η ομορφιά και το ανθρώπινο πνεύμα απαιτούν ένα ανώτερο κοινωνικό ήθος,απαιτούν δικαιοσύνη και γη για όλους τους ανθρώπους

-Και χωρίς να είμαι βέβαιος ότι είμαι ποιητής,ξέρω τώρα πως δεν είμαι τίποτε άλλο.

-Χρέος θα πει να προσφέρεις τον οβολό σου,με όλη σου την ειλικρίνεια και με όλη σου την αγάπη,στην υπόθεση της ζωής,που και μετά από σένα δε θα πάψει να συνεχίζεται,και να διατηρήσεις έτσι το σύνδεσμο σου και την αδελφικότητα σου με το μέλλον.

Εργαζόμενος των Praktiker αυτοκτόνησε

Δύο μέρες μετά την αναγκαστική παραίτηση ο εργαζόμενος βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του - Συνθήκες που θυμίζουν κάτεργο καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι 

Ο 49χρονος ΣΒ, υπάλληλος του πολυκαταστήματος Praktiker στο Αιγάλεω, εξαναγκάστηκε να υπογράψει την παραίτησή του, ώστε να μη φανεί ως απόλυση, σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων του. 
Δύο μέρες μετά, βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του. 
Όπως τόνισαν, η αναγκαστική παραίτηση ήταν ο τρόπος να τιμωρηθεί ο άτυχος εργαζόμενος για μια… ανοιχτή συσκευασία που βρέθηκε στο χώρο ευθύνης του. Η ομάδα σεκιούριτι τον οδήγησε στο γραφείο της διεύθυνσης, αφήνοντας υπόνοια ότι μπορεί και να έκλεψε. Ο ΣΒ ένιωσε ότι θίγεται η αξιοπρέπειά του, έπειτα από 12 χρόνια εργασίας, στη διάρκεια των οποίων δεν είχε δώσει καμία αφορμή να τον κατηγορήσουν. 

Η παραίτηση, κάτω από πιεστικές και αδιευκρίνιστες συνθήκες, υπεγράφη την 1η Φεβρουαρίου. 
Στις 3 Φεβρουαρίου οι γείτονες ειδοποίησαν την αστυνομία, γιατί από το διαμέρισμά τους αναδυόταν δυσοσμία... 
Η κηδεία του έγινε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τους συναδέλφους του. H διοίκηση απέφυγε να καλύψει τα έξοδα (ζήτησε  από το σωματείο να υποβάλει επίσημο αίτημα), για να μην φανεί ότι αισθάνεται τύψεις για την εξέλιξη της υπόθεσης.
 Οι συνάδελφοί του και κυρίως η ομάδα σεκιούριτι περιμένουν να κληθούν για κατάθεση από τους αστυνομικούς του ΑΤ Κορυδαλλού, που έχουν αναλάβει την υπόθεση.
 Με αφορμή την αυτοκτονία, εκπρόσωποι σωματείων στον ιδιωτικό τομέα καταγγέλλουν ότι το σκηνικό στη συγκεκριμένη πολυεθνική εταιρεία θυμίζει κάτεργο, στο οποίο μοχθούν οι  εργαζόμενοι έναντι 600 και 700 ευρώ. Πολλές φορές δουλεύουν με ημιαπασχόληση, με αποτέλεσμα να εισπράττουν τα μισά. 
Εργαζόμενοι καταγγέλλουν την Praktiker Hellas για τις αντεργατικές της πρακτικές, την ώρα που η μητρική Praktiker Γερμανίας βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, λόγω έλλειψης ρευστότητας και υψηλών χρεών. 
Η ελληνική διοίκηση απολύει με το παραμικρό (γιατί κάποιος μίλησε, γιατί κάποιος δεν ή
ξερε με λεπτομέρειες όλες τις προσφορές…), καθώς απ’ έξω περιμένουν στρατιές ανέργων. Μάλιστα, πρόσφατα προχώρησε σε μονομερή μείωση μισθών κατά 7%, στις περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι δεν υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις με την προβλεπόμενη μείωση. 

Ετεοκλής Δουμουλάκης,ο στοιχειωμένος τελευταίος ένοπλος νεκρός του εμφυλίου

 Ετεοκλής,όνομα σημαδιακό για εμφύλιο πόλεμο.

Ήρθαν στη σκέψη μου οι μαρτυρικές στιγμές του στη σπηλιά,ο μυστηριώδης θάνατος του και ένας συγκλονιστικός στίχος ....

Αφορμή στάθηκε η εμφάνιση κάποιου πολιτικού αρθρογράφου με το ίδιο όνομα που δε γνωρίζω αν είναι συγγενικό πρόσωπο ή ψευδώνυμο.Αλλά και η σαν σήμερα 12/2/45-μοιραία για ότι ακολούθησε-συνθήκη της Βάρκιζας.

Οι πληροφορίες που ακολουθούν προέρχονται από τα βιβλία του νηφάλιου και σεβαστού για την κοπιώδη, πολύχρονη έρευνα και καταγραφή Γιάννη Λεων.Λέφα "Ο Δημοκρατικός στρατός Πελοποννήσου" εκδ.Αλφειός 1998 και "Χιλιάδες τέσσερις σταυροί στο μαρτυρικό Μωριά"  εκδ.Αλφειός 2007


Ο Ετεοκλής Δουμουλάκης του Νικολή και της Φωτεινής γεννήθηκε στη Πολίχνη Μεσσηνίας το 1926.Ορφάνεψε από πατέρα το 1930.Μαθητής γυμνασίου συμμετέχει στο ΕΑΜ. Ακολουθούν οι διώξεις όλης της οικογένειας μετά τη Βάρκιζα και εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό.
Με τη διάλυση του Δ.Σ. και το θάνατο του Πέρδικα έμεινε μόνος.Για ένα περίπου χρόνο θεωρήθηκε νεκρός και κρυβόταν στη δασώδη περιοχή του χωριού του όπου τον τροφοδοτούσε ο ιερέας της Πολίχνης Γρηγ.Καλογερόπουλος.
Επισημάνθηκαν τα ίχνη του και κινήθηκαν αποσπάσματα εναντίον του.Σ' αυτή τη περίοδο δεν πρέπει να είχε μόνιμο καταφύγιο.Πάντως τον Απρίλιο του 1952 εμφανίσθηκε στον Προφήτη Ηλία έξω από την Καλαμάτα.
Τον τελευταίο καιρό,άγνωστο για πόσο τον τροφοδοτούσε ο Δημ.Τσίμπουρης από το Πήδημα σε μια απροσπέλαστη σπηλιά στη θέση "Σπαρτόλακα".Σύμφωνα με πληροφορία που μας δόθηκε το 1983 από πρόσωπο σοβαρό και νοήμον ο Τσίμπουρης έμαθε ότι ο Δουμουλάκης είχε επικηρυχθεί με το ποσό των 10.000.000 δρχ.Του ετοίμασε λοιπόν φασολάδα μέσα στην οποία έριξε και τρεις γίγαντες στους οποίους είχε ενσταλάξει με σύριγγα ποντικοφάρμακο.Λόγω μεγέθους θα τους έτρωγε πρώτους,αλλά και σε περίπτωση που έτρωγε αναγκαστικά και ο ίδιος από το φαγητό, να μπορεί να τους αποφύγει.Την πράξη του αυτή ο 80/χρονος Τσίμπουρης την καυχιόνταν μέσα στο χωριό.
Το πτώμα του Ετεοκλή Δουμουλάκου βρέθηκε σε πλήρη αποσύνθεση στις 10 Αυγούστου 1952. Ο θάνατος σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση συνέβη ένα μήνα πριν.Άρα δεν προήλθε από "φρέσκα κουκιά"όπως ισχυρίζεται ο Μπελάς γιατί το Ιούλιο έχουν "ξεβγεί".Στο σακίδιο του άλλωστε βρέθηκαν μόνο λίγα ξερά ρεβίθια.Το πόρισμα της τοξικολογικής εξέτασης αρνήθηκαν να το δώσουν στον γαμβρό του Φώτη Γιαννακόπουλο παρά την αίτηση του.Η ανεύρεση του νεκρού σύμφωνα με τις εφημερίδες έγινε όταν ο Τσίμπουρης προκάλεσε πυρκαγιά κοντά στο σπήλαιο και στη προσπάθεια του να τη κατασβέσει στο στόμιο του σπηλαίου οι φρικώδεις αναθυμιάσεις έσωθεν τον οδήγησαν στο νεκρό.Αυτό φανερώνει προσπάθεια δημιουργίας σύγχυσης.
Απορρίπτεται το ενδεχόμενο αυτοκτονίας αφού είχε το όπλο του και θα το έκανε μ' αυτό.Υπάρχει το ενδεχόμενο της γαστρορραγίας επειδή κατά μια πληροφορία υπέφερε από το στομάχι του.

(σ.σ.Λ.-Η συμπεριφορά Τσίμπουρη μπορεί να οφείλεται στην προσπάθεια του να αποφύγει τις σοβαρές συνέπειες που θα είχε ως τροφοδότης.Γιατί δεν τον κατέδιδε να πάρει την επικήρυξη,αλλά προτίμησε τη δηλητηρίαση και την αποκάλυψη μετά από ένα μήνα:)

Αυτή είναι η ιστορία του Ετεοκλή που έφυγε 26 ετών και από τα 15 του γνώρισε μόνο πόλεμο και διωγμούς.Έμεινε έρημος, με τους συντρόφους του χαμένους, κυνηγημένος σαν αγρίμι περισσότερο από 3 χρόνια.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει καμιά φωτογραφία του.Όσο και να έψαξα δε βρήκα.

Υ.Γ.
 Ο Κώστας Βούλγαρης,στο μικρό βιβλίο του "Στο Όνειρο Πάντα η Πελοπόννησος", λέει ότι το καλοκαίρι του 1952 βρέθηκε νεκρός σε μια σπηλιά ο τελευταίος ένοπλος.Είχε αφήσει ένα σημείωμα στον αδελφό του, όπου μεταξύ άλλων έγραφε:

"...όταν θα 'ρθουμε με λουλούδια στα ματωμένα χέρια μας".

Η Ελλάδα του '47-φωτο

Αγοράζοντας φασόλια με το ζύγι

Δασκάλα στο ρημαγμένο σχολείο

Μπάτσος γεννιέσαι,δε γίνεσαι...

Έντονες Αντιδράσεις μετά την απόφαση των δοσιλόγων για τον αποκλεισμό των αστυνομικών σχολών από το μηχανογραφικό δελτίο για τις πανελλαδικές εξετάσεις του 2014.
Μπάτσοι θα γίνονται αξιοκρατικά μόνο οι έχοντες TO κληρονομικό χάρισμα και ταυτότητα ΧΑ-ΝΔΣΟΚ,και αφού δώσουν αποδείξεις έμπρακτα.
Η Ολική επαναφορά των πάντων 80 χρόνια πίσω,πρέπει να ολοκληρωθεί.

Προς τι οι διαμαρτυρίες?
Αυτός που θέλει και δέχεται να γίνει μπάτσος είναι καλύτερος αν γίνει με πανελλαδικές?
Αλλάζει αν αλλάξει ο τρόπος επιλογής του?
Τους ίδιους δεν θα υπηρετούν?

Νίκος Καββαδίας

σαν σήμερα το 1975 σάλπαρε στο μάτι του κυκλώνα

-Πού΄θε έρχεσαι;
Aπ΄τη Βαβυλώνα

-Που πας;
Στο μάτι του κυκλώνα

-Ποιάν αγαπάς;
Κάποια τσιγγάνα

-Πως την λεν;
Fata Morgana








Τα μικρά διαμάντια,αυτοβιογραφικά πεζά

Στα διόδια η λαϊκή τέχνη

γιατί "η ομορφιά θα σώσει το κόσμο" που είπε και ο Ντοστογιέφσκι

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της λίστας του "βιβλιόφιλου"...

Το κακό ξεκίνησε με μια λίστα των 100.Κριτές κάποιοι συγγραφείς και ομαδοποιήσεις αλλοπρόσαλλες πότε σε τίτλους,πότε σε συγγραφείς-άπαντα.Στη λίστα αυτή δεν ζητείται η γνώμη αναγνωστών.Δέχτηκε κριτική,είπα άντε τέλειωσε και αυτό.
Οποία πλάνη...
Τη σκυτάλη πήραν αναγνώστες-μπλόκερ. Εδώ η κορύφωση...
Αν ενδώσεις και ρίξεις μια ματιά θα εκπλαγείς από τη ρηχότητα και τα κατά συνθήκη must.
Θα προβληματιστείς όμως.Κι αυτό είναι καλό.
Για παράδειγμα

-Η γραφή/λογοτεχνία εφευρέθηκε το 19ο αιώνα? Πριν το απόλυτο κενό?

-Ο Σεφέρης γιατί επέμενε ότι ο Ερωτόκριτος ήταν και είναι κορυφαίο αλλά και  θεμελιώδες έργο?Εδώ σήμερα,ούτε να το φτύσουν.....οι βιβλιόφιλοι.

-Τον Σαίξπηρ ποιοι ημιμαθείς και ανόητοι τον θεωρούν σημαντικό.Στα μπάζα...

-Σολωμός και δημοτικό τραγούδι.Πολύ μπανάλ για τη λίστα του βιβλιόφιλου....Ιθαγενείς και φολκλόρ, σιγά μη συγκρίνεται με Ευρώπη και Αμέρικα..

-Πεζογράφοι της γενιάς του '30? Οh Yes.!! Με το κιλό στις "βιβλιοφιλικές"λίστες.Όταν από ποιητές της γενιάς τους είχαν κατηγορηθεί ότι δεν κάνουν παρά αστική ηθογραφία μόνο,δεν εξελίσσουν την τέχνη και ουσιαστικά η ελληνική πεζογραφία παραμένει στάσιμη.

-Οι λίστες είναι λογοτεχνικές.Η φιλοσοφία,η ιστορία,το δοκίμιο,κλπ δεν ζητούν αναγνώστες/καταναλωτές. Στο πυρ το εξώτερο της λίστας λοιπόν.

Κάψτε τις λίστες.Είναι οι αναγνωστικές ζωές των άλλων,με λανθάνουσα διάθεση επιβολής. Ακολουθήστε το προσωπικό σας μοναχικό δρόμο με τα βιβλία βοηθούς σ' αυτό το ταξίδι.Θα έρθουν μόνα τους.Και θα' ναι μια τρελή παρέα από αρχαίους και πρόσφατους,κλασσικούς και μοντέρνους,σοβαρούς και ελαφρείς.Ακόμα και σκουπίδια θα υπάρχουν.Και μέσα στα σκουπίδια μικρά διαμάντια.
Για να χτίσεις θέλεις πολλά και διαφορετικά υλικά.Ενίοτε και ταπεινά.Ποτέ όμως χωρίς θεμέλια.
Ο δρόμος του ταξιδιού μπορεί να είναι ΜΟΝΟ ατομικός-προσωπικός.Για το εικοστό σκαλοπάτι υπάρχουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ άλλα 19.

Y.Γ. Λίγο αιχμηρό μου βγήκε.Ζητάω συγνώμη από τους φίλους που έχουν αντίθετη άποψη-σεβαστή- για τις λίστες.

Η Γυναίκα της Ζάκυνθος...ως πρότυπο

ή ως αρχέτυπο του  αποτρόπαιου και πορνικού χαρακτήρα του δοσιλογισμού και του φασισμού.Του διώκτη των αδύναμων.Της εξαχρείωσης πολιτικών.

Ένα έργο σταθμός του Νέου Ελληνισμού.
Θάλασσα οι αναφορές,μελέτες και έρευνες στο Σολωμικό σύμπαν.Το συγκεκριμένο που έμεινε ατελές και δημοσιεύτηκε πολλά χρόνια μετά του θάνατο του ποιητή,προκάλεσε την προσπάθεια πολλών να βρουν σε ποιο πραγματικό πρόσωπο αντιστοιχεί η απαίσια αυτή γυναικεία μορφή.

Όμως αυτό καμιά σημασία δεν έχει.Η αλήθεια που φέρει η τέχνη είναι καθολική και διαχρονική.
Ο Σολωμός το γνωρίζει αυτό απόλυτα και πολύ νωρίς.Είναι γι' αυτόν ένα σύμβολο.

Το έργο είναι επίκαιρο σήμερα και πάντα.Η απεχθής μορφή βρίσκει τη ακριβή εικόνα του στις απεχθείς, χυδαίες, βίαιες, και ανελέητες μορφές του δοσιλογισμού και της εθελοδουλείας,του ρατσισμού και του μίσους στους πρόσφυγες, σε όλα τα επίπεδα των κυρίαρχων ομάδων εξωτερικού,εσωτερικού,κυβερνητικών ανδρεικέλων,και υπαλλήλων αυτών.Το πορνικό στοιχείο (κάθε είδους υπηρεσία/προδοσία αλλά με αμοιβή) είναι ένα από τα χαρακτηριστικά τους.

Ας θυμηθούμε το λόγο "..που από ψέμα δεν γνωρίζει.." που λέει και ο Ελύτης

ο ποιητής-Αρχή

Εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι λέγω:
 Ό,τι εγύριζα από το μοναστήρι του Άγιου Διονυσίου, οπού είχα πάει για να μιλήσω με έναν καλόγερο, για κάτι υπόθεσες ψυχικές.
 Και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν ή ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου ή γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.
 Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό.
 Και το είδα ως τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός.
 Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη ή αφχαριστία του άνθρώπου.
 Και οι δίκαιοι κατά τη θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
 Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
 Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντας το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου.
Και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο, έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.
 Εμνέσκανε το λοιπόν από κάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό για να βοηθήσω, το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.
Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,
ασήκωσα τα τρία μου έρμα δάχτυλα και έκαμα το σταυρό μου.
 Έπειτα θέλοντας να αριθμήσω τους αδίκους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τσέπη του ράσου μου και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον! πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.

Και ο νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό·

Η γυναίκα
....και εστριφογυρίζανε εδώ και εκεί γυρεύοντας το κακό, και το βρίσκανε και όπου δεν ήτουν.
Και μες στα μάτια της άστραφτε ένα κάποιον τι που σ' έκανε να στοχασθείς ότι, η τρελάδα ή είναι λίγο που την άφησε ή κοντεύει να την τρυκιμίσει.
Και τούτη ήταν η κατοικία της ψυχής της της πονηρής και της αμαρτωλής.
Και εφανέρωνε την πονηρία και μιλώντας και σιωπώντας.
Και όταν εμιλούσε κρυφά για να βλάψει τη φήμη του ανθρώπου, έμοιαζε η φωνή της με το ψιθύρισμα του ψαθιού πατημένου από το πόδι του κλέφτη.
Και όταν εμίλειε δυνατά, εφαινότουνα η φωνή της εκείνη όπου κάνουν οι άνθρωποι για να αναγελάσουν τους άλλους.

Και μολοντούτο, όταν ήτουν μοναχή, επήγαινε στον καθρέφτη, και κοιτώντας εγέλουνε κ' έκλαιε,

ΟΙ ΜΙΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΕΣ

 Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες οπού οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολόγγι και συχνά ολημερνίς και καπότε οληνυχτίς έτρεμε η Ζάκυνθο από το κανόνισμα το πολύ.
Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ' αδέλφια τους που επολεμούσανε.
Στην αρχή εντρεπόντανε νάβγουνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν' απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες....
Και ακολούθως εβιαζόντανε και εσυχνοτηράζανε από το παρεθύρι τον ήλιο πότε να βασιλέψη για νάβγουνε.
 Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς.
Και όταν εκουραζόντανε εκαθόντανε στ' ακρογιάλι κι ακούανε, γιατί εφοβόντανε μην πέσει το Μισολόγγι.
Και τες έβλεπε ο κόσμος να τρέχουνε τα τρίστρατα, τα σταυροδρόμια, τα σπίτια, τα ανώγια και τα χαμώγια, τες εκκλησίες, τα ξωκλήσια γυρεύοντας.
Και ελαβαίνανε χρήματα, πανιά για τους λαβωμένους.
Και δεν τους έλεγε κανένας το όχι, γιατί οι ρώτησες των γυναικών ήτανε τες περσότερες φορές συντροφευμένες από τες κανονιές του Μισολογγιού και η γή έτρεμε από κάτου από τα πόδια μας.

Ωστόσο η γυναίκα της Ζάκυνθος είχε στα γόνατα τη θυγατέρα της και επολέμαε να την καλοπιάσει.....
Και ιδού παρεσιάζουνται ομπρός της οι γυναίκες του Μισολογγιού. Εβάλανε το δεξί τους στα στήθια και επροσκυνήσανε· και εμείνανε σιωπηλές και ακίνητες...

...Και ετότες η γυναίκα της Ζάκυνθος την αντίσκοψε και αποκρίθηκε: “... όλα τα χάσετε, αλλά από εκείνο που ακούω η γλώσσα σας έμεινε.
Και τώρα που βλέπετε πως πάνε τα πράματα σας κακά, θέλτε να πέσει το βάρος απάνου μου...
Αύριο πέφτει το Μισολόγγι, βάνουνε σε τάξη την Ελλάδα τη ζουρλή οι βασιλιάδες, εις τους οποίους έχω όλες μου τες ελπίδες..
Εσείς δεν έχετε άλλη δουλειά παρά να ψωμοζητάτε.....

Και όποιος την έβλεπε έλεγε: Ο διάβολος ίσως την είχε αδράξει, αλλά εμετάνιωσε και την άφησε, για το μίσος που έχει του κόσμου.
και οι γυναίκες του Μισολογγιού εκατέβηκαν χωρίς να κάμουνε ταραχή.
Ετότες η γυναίκα της Ζάκυνθος βάνοντας την απαλάμη απάνου στην καρδιά της και αναστενάζοντας δυνατά, είπε:
“Πως μου χτυπάει, Θέ μου, η καρδιά, που μου έπλασες τόσο καλή!

”Με συγχύσανε αυτές οι πόρνες! Όλες οι γυναίκες του κόσμου είναι πόρνες
Και η γυναίκα ετότες εμπήκε στο δώμα της.
Και σε λίγο έγινε μεγάλη σιωπή και άκουσα το κρεβάτι να τρίξει πρώτα λίγο και κατόπι πολύ. Και ανάμεσα στο τρίξιμο εβγαίνανε λαχανιάσματα και γογγυσμοί.
καθώς κάνουν οι βαστάζοι όταν οι κακότυχοι έχουν βάρος εις την πλάτη τους ανυπόφορτο.

Και έφυγα από την πέτρα του σκανδάλου εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος. Και ό,τι έβγαινα από τη θύρα του σπιτιού απάντηξα τον άνδρα της γυναικός οπού ανέβαινε......
.......
Κι εσηκώθηκα και επήα οπίσω από τον καθρέφτη και είδα τη γυναίκα της Ζάκυνθος που εκρεμότουνα και εκυμάτιζε.

Η  ΚΙΚΟ απ'τη Ζάκυνθο μου δώρισε τα αυτόγραφα του έργου.
Την ευχαριστώ κι απ'εδώ.