Teddy bear-2012

Ο αγαθός γίγαντας-μποντιμπιλντεράς παγιδευμένος και βασανιζόμενος από το αρρωστημένο οιδιπόδειο της μητέρας του θα προσπαθήσει να απελευθερωθεί αναζητώντας τον έρωτα στην άκρη του κόσμου.Και θα χρειαστεί να παλέψει σκληρά και επώδυνα....

Teddy bear είναι το αρκουδάκι...Αυτή η υπέροχη ταινία όταν προβλήθηκε στην Αθήνα το 2012 βραβεύτηκε από το κοινό του φεστιβάλ.
Κάτι ξέρουν οι Έλληνες από άρρωστα οιδιπόδεια....

Η ταινία ΕΔΩ   .....όσο μείνει...

Θα υπάρχει κάτω δεξιά στη Ταινιοθήκη

Όλοι οι δικοί τους

Κανένας δε θα μείνει χωρίς θέση-κλειδί.
Όλοι οι άνθρωποι του BIG-BIG-BOSS θα καταλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά.
Σειρά είχε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ-ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΗ-ΚΑΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ Έλενα Παναρίτη.
Αυτή που τόσο ευεργέτησε τη φτωχή μας πατρίδα στα λαμπρά χρόνια του ΓΑΠ.

Διαβάζω
 "Νέα εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η Έλενα Παναρίτη  με μη ομόφωνη απόφαση
Η επιλογή της κας Παναρίτη, μετά από εξέταση βιογραφικών και προφορικής συνέντευξης, έγινε από άτυπη επιτροπή υπό τον Υπουργό Οικονομικών στην οποία συμμετείχαν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης, ο Υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Σταθάκης και ο Αν. Υπουργός Εξωτερικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. Σύμφωνα με πληροφορίες του Left.gr, η απόφαση διορισμού της Ε. Παναρίτη δεν ήταν ομόφωνη, καθώς διαφώνησε και δεν υπερψήφισε την πρόταση ο Ευκλείδης Τσακαλώτος."

Δραγασάκης-Σταθάκης οι εκλέκτορες......

Ο διορισμός της Έ. Παναρίτη προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, με τη Σοφία Σακοράφα να σχολιάζει σε τιτίβισμά της:
 Η Παναρίτη εκπρόσωπος της πρώτης αριστερής κυβέρνησης; Ε, όχι, αυτό ξεπερνά τα όρια.

Μετά τον Παυλόπουλο,τον ακλόνητο Στουρνάρα, τη Κατσέλη,τον Ρουμελιώτη,τον Ταγματάρχη,τον Πανούση,τη Παναρίτη η επόμενη θέση κλειδί νομίζω πως θα πρέπει να δοθεί στη Μιράντα Ξαφά

  Παναρίτη εκπρόσωπος της πρώτης αριστερής κυβέρνησης; Ε, όχι, αυτό ξεπερνά τα όρια. - See more at: http://left.gr/news/neos-ekprosopos-tis-elladas-sto-diethnes-nomismatiko-tameio-i-elena-panariti#sthash.9IkcQoc2.dpuf

Ο διορισμός της Έ. Παναρίτη προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, με τη Σοφία Σακοράφα να σχολιάζει σε τιτίβισμά της:

Η Παναρίτη εκπρόσωπος της πρώτης αριστερής κυβέρνησης; Ε, όχι, αυτό ξεπερνά τα όρια.

- See more at: http://left.gr/news/neos-ekprosopos-tis-elladas-sto-diethnes-nomismatiko-tameio-i-elena-panariti#sthash.9IkcQoc2.dpuf.

Η επιλογή της κας Παναρίτη, μετά από εξέταση βιογραφικών και προφορικής συνέντευξης, έγινε από άτυπη επιτροπή υπό τον Υπουργό Οικονομικών στην οποία συμμετείχαν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης, ο Υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Σταθάκης και ο Αν. Υπουργός Εξωτερικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. Σύμφωνα με πληροφορίες του Left.gr, η απόφαση διορισμού της Ε. Παναρίτη δεν ήταν ομόφωνη, καθώς διαφώνησε και δεν υπερψήφισε την πρόταση ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Ο διορισμός της Έ. Παναρίτη προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, με τη Σοφία Σακοράφα να σχολιάζει σε τιτίβισμά της:

Η Παναρίτη εκπρόσωπος της πρώτης αριστερής κυβέρνησης; Ε, όχι, αυτό ξεπερνά τα όρια.

- See more at: http://left.gr/news/neos-ekprosopos-tis-elladas-sto-diethnes-nomismatiko-tameio-i-elena-panariti#sthash.9IkcQoc2.dpuf

Νέα εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η Έλενα Παναρίτη με μη ομόφωνη απόφαση - See more at: http://left.gr/news/neos-ekprosopos-tis-elladas-sto-diethnes-nomismatiko-tameio-i-elena-panariti#sthash.9IkcQoc2.dpuf

Νέα εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η Έλενα Παναρίτη με μη ομόφωνη απόφαση - See more at: http://left.gr/news/neos-ekprosopos-tis-elladas-sto-diethnes-nomismatiko-tameio-i-elena-panariti#sthash.9IkcQoc2.dpuf

Η Ζωή,η Ραχήλ και ο Ταγματάρχης

Παρακολουθώντας τη πολύωρη συνεδρίαση για το νέο Δ.Σ.της ΕΡΤ,έγιναν φανερά πολλά και αυτό χάρη στις ερωτήσεις τόσο της Ραχήλ Μακρή όσο και της Ζωής Κωνσταντοπούλου.Και δεν είναι ευχάριστα παρότι όχι άγνωστα για όσους έχουν στοιχειώδη κρίση και μνήμη.Η πρόκληση είχε όνομα και παρελθόν και λέγεται Λάμπης Ταγματάρχης

-Ο κύριος αυτός είναι παντός καιρού και κάθε εξουσίας.Η εικόνα ενός γλοιώδους ανθρώπου.

-Εξαντλητικά με ημερομηνίες που ανέφερε η Ζωή Κωνσταντοπούλου απόδειξε ότι υπήρχε προαποφασισμένη εν κρυπτώ η επιλογή του από συγκεκριμένη κυβερνητική ομάδα.Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο μόνος.Αυτό επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν κρυφές συμφωνίες-από πότε?-που απλώς θέλουν το χρόνο και το θέατρο τους για να εμφανιστούν.

-Παρόλο που προκλήθηκε κατ' επανάληψη να κατονομάσει τα "συμφέροντα"που ήθελαν και επωφελήθηκαν από το κλείσιμο της ΕΡΤ,δεν το έκανε

-Καταγγέλθηκε από τη Μακρή για την απόλυτη αδράνεια και απουσία του τόσο πριν όσο και μετά το κλείσιμο αλλά και τη κατασυκοφάντηση των εργαζομένων μετά το κλεισιμο.

-Αναφέρθηκαν ενέργειες του όταν ήταν στην ΕΡΤ-όπως το κλείσιμο cine+ και sport-που εξυπηρετούσαν μάλλον ιδιωτικά ανταγωνιστικά κανάλια π.χ.Nova

-Επικαλέστηκε απαίτηση για μεγάλο χρονικό ορίζοντα ώστε η ΕΡΤ να γίνει πάροχος ψηφιακού σήματος και να σπάσει το ληστρικό μονοπώλιο της Digea.

Ο κύριος αυτός λοιπόν πρώην και μέλλων γεν.ΕΡΤ,μέτοχος και διευθύνων μαζί με τη Στάη στο the Toc.H Στάη στην ΕΡΤ το βράδυ του μαύρου 11/6/13 φέρνει καλεσμένους τον Τσεκούρα του Μπόμπολα που προκαλεί την οργή των εργαζομένων.Πριν λίγο καιρό ο Τσεκούρας πάει στο The Toc του Ταγματάρχη και της Στάη και είναι ο παραλήπτης του υπονομευτικού e-mail από τον Στουρνάρα που καταγγέλλει η κυβέρνηση.Η Στάη μετά την αποκάλυψη γράφει γράμμα και γραφή γελοία.

Ξέρω,κάτι δε σου κουμπώνει με τον ορισμό του Ταγματάρχη δερβέναγα της ΕΡΤ. Όλα όμως εξηγούνται αν δεχτείς ότι βλέπεις μια παράσταση για το πόπολο ενώ μια μικρή κυβερνητική ομάδα εκτελεί πιστά εντολές εσωτερικού και εξωτερικού.Και οι εντολείς έχουν λίστα με τους ανθρώπους τους για όλες τις θέσεις κλειδιά. 

Σπίτι με cob και άχυρο

Μήπως είναι καιρός να ξεχάσουμε το παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια και τα σπίτια τους?

από Φτιάχνω μόνος μου

...Το σπίτι ξεκίνησε σαν ιδέα μετά από ένα εργαστήριο φυσικής δόμησης. Εγκαταλείποντας σπίτι και δουλειές στην Αθήνα το ζευγάρι έψαξε για μια πιο ποιοτική ζωή στην Αγριά του Βόλου. Η νέα τους κατοικία είναι αντιπροσωπευτική αυτής της αναζήτησης. 
Χρησιμοποιώντας την τεχνική του αχυροπηλού συνδυάζει την άριστη θερμομόνωση, την ευκολία κατασκευής και είναι απαλλαγμένο από τις τεχνικές δυσκολίες που έχουν τα αχυρόσπιτα. 

Ο σκελετός του είναι ξύλινος με σχεδιασμό που πραγματικά είναι state of the art για τέτοιου είδους σπίτια. Αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται και η πλήρωση των τοίχων με αχυροπηλό. 
Γι’ αυτό το σκοπό εργάζεται μια μικτή ομάδα από ειδικευμένους τεχνίτες του  cob.gr, εθελοντές και τους ίδιους τους ιδιοκτήτες. Είναι μια πραγματικά ξεχωριστή διαδικασία που στην ουσία κάνει πράξη το «σπίτια από ανθρώπους για τους ανθρώπους».

Κώστα, στις παγωμένες στάχτες της Ευρώπης δεν βρήκα το αυγό της ανάστασης....

Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης,το ποίημα του Οκτάβιο Πας για τον φίλο του στοχαστή Κώστα Παπαϊωάννου.Ήταν παραπομπή σε σχόλιο της εξαιρετικής Rosa Mound....

Οκτάβιο Πας

Κ Ω Σ Τ Α Σ    Εγώ ήμουνα τριάντα χρονώ, ερχόμουν από την Αμερική κι αναζητούσα στις στάχτες του 1946 το αυγό του Φοίνικα,    εσύ ήσουν είκοσι, ερχόσουν από την Ελλάδα, απ' την εξέγερση κι από την φυλακή    βρεθήκαμε πρώτη φορά μες σ' ένα καφενείο όλο καπνό, φωνές, λογοτεχνία,    μια εστία μικρή, που την κρατούσε ζωντανή ο ενθουσιασμός, ενάντια στην ανέχεια και την παγωνιά εκείνου του Φλεβάρη    βρεθήκαμε και πιάσαμε κουβέντα για τον Ζαπάτα και για τ' άλογό του, για την πεπλοφόρο Δήμητρα, μια πέτρα μαύρη, μιας φοράδας κεφαλή,    κι όταν ο νους μας πήγε στην ωραία μάγισσα απ' τη Θεσσαλία που μεταμόρφωσε τον Λούκιο σε όνο και φιλόσοφο    κύμα βαρύ το γέλιο σου σκέπασε γύρω τις φωνές και το κουδούνισμα απ' τα κουταλάκια στα φλιτζάνια,    ένας αχός σηκώθηκε, ένα ποδοβολητό, αίγες ασπρόμαυρες πήραν ν' αναρριχώνται βιαστικά σ' ένα τοπίο όλο καμένους λόφους,    το διπλανό ζευγάρι έπαψε να μιλάει ψιθυριστά και απόμεινε άναυδο με αδειανό το βλέμμα    λες κι η πραγματικότητα είχε απογυμνωθεί κι άλλο δεν έμενε παρά η βουβή τροχιά ατόμων και μορίων,    ένα πλατάγισμα σηκώθηκε φτερών πάνω απ' το κύμα, του ήλιου μια αστραψιά πάνω στα βράχια,    ακούσαμε το βήμα του νερού πάνω στις πλάκες τις τεφρώδεις να πλανιέται    είδαμε στο ταμείο μια πεταλούδα να κουρνιάζει πάνω στης υπαλλήλου το κεφάλι, να ξεδιπλώνει τα ολοφλόγινα φτερά της και να σκορπάει σ' ανταύγειες    αγγίξαμε τις σκέψεις που σκεπτόμασταν, τις λέξεις είδαμε που είχαμε στο στόμα,    ώσπου και πάλι αρχίσανε τα κουταλάκια να χτυπούν, δυνάμωσε της θάλασσας ο βόγκος, το πηγαινέλα των ανθρώπων    όμως εσύ στεκόσουνα στο φρύδι του γκρεμού, ένα πλατύ χαμόγελο εμπρός σου ο κόλπος,    κι εκεί ψηλά το φως κι ο άνεμος μαζί, σε ειρήνη: η ίδια η Ψυχή να πνέει στο μέτωπό σου.    Δεν ήσουν ο Λυκίδας ούτε πνίγηκες σ' ένα ναυάγιο στης Ιρλανδίας τον πόντο,    ήσουν ο Κώστας Παπαϊωάννου, ένας Έλληνας οικουμενικός του Παρισιού, με το ένα πόδι στη Βακτριανή και το άλλο στους Δελφούς,    κι είναι γι' αυτό που γράφω τώρα εις μνήμην σου τους στίχους τούτους στο μέτρο το ακανόνιστο της συστολής και της διαστολής,    μια προσωδία της καρδιάς που επιμηκύνει τις βραχείες συλλαβές και τις μακρές βραχύνει    στίχους μακρείς και σύντομους όπως τα βήματά σου από το Pont Neuf ώς το Λιοντάρι του Μπελφόρ καθώς απήγγελλες το ποίημα του Πρόκλου,    στίχους σε τούτη τη σελίδα για ν' ακολουθούν τα ίχνη των δικών σου λόγων που είναι αίγες και μαινάδες    και πηδούν κάτω απ' το φως του φεγγαριού σε μια κοιλάδα όλο λίθους κι όγκους κρυσταλλικούς, γι' αυτές επινοημένους,    ενώ εσύ μιλάς για τον Θεόκριτο και για τον Μαρξ γελώντας και κοιτώντας τες να ορχούνται μες στα βιβλία σου και τα χαρτιά σου    —είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε σ' ένα ατελιέ που βλέπει σ' έναν κήπο ελάχιστο επί της οδού Νταγκέρ, απ' την κληματαριά κρέμονται τα σταφύλια,    πυκνώματα της νύχτας, μέσα τους είναι ναρκωμένη μια φωτιά, πύρινοι θησαυροί, να ήτανε τάχα σαν κι αυτούς εκείνοι που είδε και έψαυσε ο Νερβάλ μες στον χρυσό των θείων βοστρύχων;—    ο λόγος σου χείμαρρος που κυλάει ανάμεσα σε οβελίσκους και αψίδες τσακισμένες, σ' ανάπηρες επιγραφές και κοιμητήρια ονομάτων,    ανοίγεις μια παρένθεση μεγάλη, μέσα της φλέγεται και αστράφτει το αρχιπέλαγος του νου, και δίχως να την κλείσεις εξακολουθείς,    ακολουθείς μια ιδέα, μοιράζεσαι σε μαιάνδρους, ακινητείς σε κόλπους και σε δέλτα, η ιδέα σου έχει γίνει πέτρα,    γύρω της τριγυρνάς, σ' αυτή επιστρέφεις, γίνεσαι ίδιος μια κλωστίτσα από ψυχρές βελόνες, την τρυπάς    και εισέρχεσαι –όχι, ούτε εισέρχεσαι ούτε εξέρχεσαι, δεν έχει μέσα κι έξω εκεί, υπάρχει μόνο χρόνος δίχως θύρες    κι εσύ στέκεσαι και κοιτάς βουβός της ιστορίας τον θεό: αίγες, μαινάδες, λέξεις που σκορπούν και σβήνουν.    Ήρθες κάποτε στην Ινδία απ' όπου ο Διόνυσος πρωτοξεκίνησε κι όπου έγινε βασιλιάς ο Μένανδρος ο στρατηγός, που εκεί τον λεν Μιλίντα,    και όπως ο βασιλέας θαύμασες κι εσύ πώς οι διαφορές ανάμεσα στο Εν και το Κενόν οδηγούνται σε ταυτότητα    και θαύμασες ακόμη πιο πολύ —γιατί το πνεύμα σου έπινε όχι μονάχα απ' της Ιδέας το φως αλλά κι από την κρήνη των μορφών—    στο Μαχαμπαλιπούραμ βλέποντας μια έφηβη να περπατά ξυπόλυτη πάνω στη μαύρη γη, το φόρεμά της μια αστραπή,    και είπες: Α, το κάλλος όπως στους καιρούς του Περικλή! και γέλασες και η Μαρί Χοσέ κι εγώ γελάσαμε μαζί σου    και με τους τρεις εμάς γέλασαν όλοι οι θεοί και της Μαχαμπχαράτας οι ήρωες και οι Μποντισάτβα όλοι από τις σούτρες,    άκαθεκτα έθνη χαρακώναν τον αιθέρα: μια ορδή από κόρακες και, ομοβροντία καταπράσινη, μια ομάδα παπαγάλοι,    ο ήλιος βούλιαζε, από το πέτρινο είδωλο ώς τον αφρό της θάλασσας, όλα, ένας ρόδινος παλμός·    μια άλλη νυχτιά στο αίθριο του μικρού ξενοδοχείου στο Τρίτσι, κερνώντας ουίσκυ τον κατάπληκτο υπηρέτη που μας κέρναγε:    Υπάρχουν θύρες; ρώτησες. Υπάρχει η γη και μέσα μας η γη γίνεται χρόνος και ο χρόνος μέσα μας ενδοσκοπείται και κηδεύεται    αλλά —κι έδειξες προς τους βαβυλώνιους αστερισμούς— αυτόν τον κόσμο και τους άλλους γίνεται με το βλέμμα της ψυχής να τους συλλάβουμε, κι έτσι κοιτώντας τους να νιώσουμε ευφροσύνη,    το βλέμμα αυτό ανοίγει άλλες θύρες: είναι μια μεταμόρφωση, και μια καταλλαγή,    κι ακόμη γίνεται να γελάμε με τους δράκοντες και να χαμογελάμε εμπρός στο άδικο με το χαμόγελο του Πύρρωνα ή εκείνο του Χριστού,    διαφέρουν μεταξύ τους μα το χαμόγελό τους είναι το ίδιο, υπάρχουν διάδρομοι αθέατοι που ενώνουν αμφιβολία και πίστη,    ελευθερία είναι να λες για πάντα την ώρα που λες τώρα, είναι ένας όρκος και είναι η τέχνη του αινίγματος του διάφανου:    και είναι το χαμόγελο —είναι να λύνεις τα δεσμά του καταδίκου και λέγοντας στο τέρας όχι, ναι να λες στον ήλιο τούτης της στιγμής, η ελευθερία είναι    —δεν αποτέλειωσες τα λόγια σου: μ' ένα χαμόγελο έφερες στα χείλη σου το ουίσκυ. Το νερό της αυγής ξέπλενε τους αστερισμούς.    Ο άνθρωπος είναι τα οράματά του. Κάποια βραδυά, μετά από καταιγίδα, είδες ή ονειρεύτηκες ή εφηύρες, το ίδιο κάνει,    το φως απ' το Ζενίθ του στερεώματος, χείμαρρο ασάλευτο, ανέγγιχτο, βουβό, να πέφτει πάνω στη διπλή κορφή του Παρνασσού,    τα δέντρα, οι βράχοι, τα χορτάρια έσταζαν φως υγρό, έλαμπε το νερό, ο αέρας ήτανε απτός, σώμα αλλά δίχως σώμα,    στοιχεία και πράγματα υπακούαν στο γαλήνιο φως, μέσα στον εαυτό τους ξαποσταίναν, αγαλλιώντας που ήταν ό,τι ήταν,    αργά πήραν να ξεπροβάλλουν από τις φωλιές και τα λημέρια τους οι ταύροι κι οι γελάδες, οι αίγες, οι όφεις, τα σκυλιά,    η τρυγόνα ακούμπησε τη γη, ο αητός και η τσίχλα, ήρθανε όνοι και άλογα, ένας κάπρος, ένας γάτος κι ένας λύγκας,    κι όλα μαζί, τα ζώα τ' αγρίμια κι όσα ο άνθρωπος ημέρωσε, σε κύκλο ειρηνικό πίναν το βρόχινο νερό    Κώστα, στις παγωμένες στάχτες της Ευρώπης δεν βρήκα το αυγό της ανάστασης:    στα πόδια της ανήλεης Χίμαιρας της ποτισμένης με αίμα βρήκα το γέλιο το δικό σου της καταλλαγής. Μεξικό, 29. 1. 1982  ΣΠΟΝΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ που κράτησε περισσότερο από τρεις δεκαετίες, το ποίημα αυτό του Οκτάβιο Πας (1914-1998) για τον Κώστα Παπαϊωάννου (1925-1981)

από την σελίδα του Κώστα Κουτσουρέλη σε μεταγραφή του

Οδοιπορικό του Οκτάβιο Παζ

Ο Μεξικανός νομπελίστας ποιητής Octavio Paz (1914-1998),δεν γράφει απομνημονεύματα αλλά κάνει μια αναδρομή στη πνευματική πορεία του μέσα στα χρόνια του 20ου αιώνα.Ο χρόνος,οι τόποι και τα ιστορικά γεγονότα αναφέρονται σαν οδοδείκτες αυτής της πορείας. Μεξικό,ΗΠΑ,Ισπανία του εμφυλίου,Γαλλία,Άπω Ανατολή....Τα πρόσωπα που συναντά πολλά και άφησαν τα σημάδια τους.
Ο συνεκτικός δεσμός όλων όσων αναφέρει είναι ο προβληματισμός του για τον άνθρωπο και την ιστορική διαδρομή του.
Λιτός στο λόγο του καίριος και συνοπτικός,κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο είτε περιγράφει γεγονότα είτε εκφράζει άποψη για πρόσωπα όπως το Νερούντα,τον Καμί,τον Σάρτρ,τον καλό του φίλο Κώστα Παπαϊωάννου και πολλούς άλλους.

• Παράξενο δίδαγμα:Δεν υπάρχει επιστροφή αλλά ούτε και προορισμός.Είμαστε καθ' οδόν.
• Η τύχη του ατόμου στην πολιτική κοινωνία αντικατοπτρίζεται στην ερωτική σχέση και αντιστρόφως.
• Η δυσπιστία είναι η έκφραση ενός συναισθήματος ανασφάλειας
• Ίσως η ιστορία δεν έχει ούτε σκοπούς ούτε τέλος
• Κάθε λαός έχει τις φαντασιώσεις του
• Ήταν χρόνια ένδειας,αλλά και μεγάλης πνευματικής γονιμότητας
• Μια κοινωνία κλεισμένη στον εαυτό της είναι προορισμένη να εκραγεί λόγω της σύγκρουσης των στοιχείων της.
• Η "έρημη χώρα" συνεχίζει να είναι επίκαιρη.Μια ηθική γάγγραινα κατατρώει τις σύγχρονες "δημοκρατίες"
• Αναζητώντας τους εαυτούς μας συναντάμε τους άλλους.
• ...και όπως λέμε στο Μεξικό "υπήρξα πολύ φίλος των φίλων μου"
• Σπάνια τόσο δίκαιοι λόγοι οδήγησαν τόσες ενάρετες ψυχές να διαπράξουν τόσες άδικες πράξεις.Μυστήριο θαυμαστό και απαίσιο.
• Η ανθρωπιά του Σέρζ,η ειλικρίνεια του και η γενναιοδωρία του ήταν το άκρως αντίθετο της σχολαστικότητα των διαλεκτικών.Είχε κατορθώσει να διαφυλάξει την ανθρωπιά του,και αυτό το χρωστούσε στις αναρχικές του καταβολές.
• Ανάμεσα τους συγγραφείς όπως ο Σάρτρ και ο Μοράβια.Πως να εξηγήσει κανείς τη σιωπή τους μπροστά στο ψέμα και το έγκλημα;Στην περίπτωση των διανοουμένων του 20ου αιώνα δεν πρόκειται ούτε για αλαζονεία ούτε για ανταρσία,αλλά για κατάντια.Είναι δύσκολο να το ομολογήσουμε αλλά ωστόσο πρέπει.
• Αραγκόν,ιδιοσυγκρασία φιδιού.
• Από την αρχή ένιωσα να με χωρίζει απόσταση από τον Σάρτρ...η ποίηση δεν έχει θέση στο σύστημα του Σάρτρ..
• Ο Μπρετόν είπε το ναι και το όχι με την ίδια αποφασιστικότητα την ώρα που έπρεπε να το πει. Ο χρόνος τον δικαίωσε.
• Με τον Καμί με ένωσε κατ' αρχήν η αφοσίωση μας για την Ισπανία και τον αγώνα της.Ο Καμί είχε ξανανακαλύψει την αναρχική παράδοση.
• Ο Καμί ούτε ήταν ούτε ήθελε να είναι φιλόσοφος.Ήταν ένας καλλιτέχνης και ως εκ τούτου λάτρης της μορφής.Αγάπησε τις ιδέες σχεδόν με την πλατωνική έννοια:ως μορφές.
• Γνώρισα τον Κώστα Παπαϊωάννου το 1946.Ήταν νεότερος μου αλλά το πνευματικό μου χρέος απέναντι του μεγαλύτερο.Είχε διατηρήσει άθικτη την ικανότητα να θαυμάζει και να αγαναχτεί.Περάσαμε ατελείωτες ώρες μιλώντας σε αναρίθμητα μέρη.Άφησε πίσω του τρία πολύτιμα βιβλία τα οποία όμως μόλις που δίνουν μια ιδέα της ρωμαλέας του σκέψης.
• Χωρίς ηθική μεταρρύθμιση οι οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές θα γίνουν στάχτη...
• Σήμερα οι μόνοι που θέτουν στον εαυτό τους τα ερωτήματα που έθεσαν οι προσωκρατικοί είναι οι κοσμολόγοι και οι βιολόγοι.
• Όταν εξασθενεί η αρετή,οι δημοκρατίες αφανίζονται.
• Το αμάρτημα των σύγχρονων δημοκρατιών δεν είναι ο ηδονισμός τους.Είναι ο κομφορμισμός τους,η χυδαιότητα των παθών τους,η ομοιομορφία των γούστων,των ιδεών και των πεποιθήσεων τους.
• Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα τραγικό και γελοίο.Ένας ακαταπόνητος δημιουργός ερειπίων.
• Το κακό είναι ανθρώπινο,αποκλειστικά και μόνο ανθρώπινο.
• Το δίδαγμα που μπορώ να αντλήσω από το μακρύ και πολυτάραχο αυτό οδοιπορικό είναι ότι ο αγώνας ενάντια στο κακό είναι αγώνας ενάντια στον ίδιο μας το εαυτό.Και αυτό είναι το νόημα της ιστορίας.

-Μεξικό 2/1/1993

Είναι θέμα ρητορικής...

....Έχουμε μπουχτίσει να διαβάζουμε, να βλέπουμε και να ακούμε για διαπραγματεύσεις και «κόκκινες γραμμές». Πότε είμαστε αισιόδοξοι για την πρόοδο, πότε απογοητευόμαστε για την μη πρόοδο που είναι βέβαια σφάλμα των εταίρων-τοκογλύφων μας. Κανείς από τους εξαίρετους διαπραγματευτές μας δεν έχει καταλάβει πως οι πρώην μεγάλοι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό; Απλά ζητούν τη συντριβή μας. Αυτό που ήθελε πάντα ο μεγάλος από τον μικρό. Αυτό που συμπεραίνω εγώ, παίρνοντας υπόψη κάποια μαθήματα από την Ιστορία, είναι «’Η ακολουθείτε κατά γράμμα αυτό που σας λέμε ή θα σας συντρίψουμε». Και αυτό το ξέρουμε από την εποχή του Θουκυδίδη με τις διαπραγματεύσεις Αθηνών και Μήλου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυστηρά κοινωνιολογικά κριτήρια, είναι ένα αρχηγικό δεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με μια ισχυρή αριστερή πτέρυγα. Αλλά ούτε αυτό είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. Αυτό που θέλουν οι «εταίροι» μας είναι έναν Τσίπρα να παίζει τον ρόλο του Σαμαρά και έναν Καμμένο στον ρόλο του Βενιζέλου. Και όλα θα είναι μέλι- γάλα, με την Ελλάδα να θριαμβεύει ακόμη μια φορά. Είναι θέμα ρητορικής.

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ-''Eφημερίδα Συντακτών''

Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο

 Μια από τις σημαντικές ιταλικές ταινίες των αρχών του '70 (1971).

Εργάτης παραγωγικός σε βιομηχανία μετά από ένα ατύχημα,συνειδητοποιεί κάποια πράγματα που θα κλονίσουν τη καθημερινή ζωή του και θα αναθεωρήσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις του οικογενειακά,κοινωνικά και επαγγελματικά.
Παρακολουθούμε όχι μόνο την διαδρομή του ήρωα αλλά και την περιγραφή της αλλοτρίωσης των λαϊκών στρωμάτων( η περίπτωση της συμβίας με την μεγάλη Μ.Μελάτο,αλλά και του έγκλειστου στο ψυχιατρείο πρώην συναδέλφου),την καταστολή και την διάβρωση κάθε προσπάθειας και αγώνα.
Υπόγεια διατυπώνεται σαφώς η διαταγή: Ή υποτάσσεσαι και γίνεσαι αναλώσιμο ή αποβάλλεσαι από παντού με πολλούς τρόπους.

Η ταινία  ΕΔΩ

Θα υπάρχει κάτω δεξιά στη ταινιοθήκη.

upd-Όσοι πρόλαβαν-το ΥΤ τη κατέβασε λόγω "δικαιωμάτων"...

Ταινιόραμα 2015

Και φέτος στο ΑΣΤΥ μεγάλες ταινίες.Με ένα εισιτήριο 3 ταινίες.Έκπτωση για ανέργους και κάρτα διαρκείας.
Κάθε μέρα έργα ενός μεγάλου σκηνοθέτη και κάποια ιδιαίτερα σπάνια.
Αλλά και ημέρα Κίνας,Βουλγαρίας,Σερβίας.


ΕΔΩ το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών

Η τέχνη στο σφυρί

Ο πίνακας του Πάμπλο Πικάσο «Οι Γυναίκες του Αλγερίου» (εκδοχή Ο) πουλήθηκε από τον οίκο Christie's στην τιμή των 179,3 εκατ. δολαρίων.

Femmes d'Alger (1955)

Το γλυπτό του Αλμπέρτο Τζιακομέτι «Ο Άνδρας που δείχνει» έγινε το ακριβότερο γλυπτό που πουλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία, φθάνοντας,τα 141,28 εκατομμύρια δολάρια.

Man pointing 1947

Είναι τα δύο ακριβότερα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής που πουλήθηκαν ποτέ σε δημοπρασία.

Ο Πάμπλο Πικάσο είχε ξεκινήσει τη σειρά των «Γυναικών του Αλγερίου», με βάση τον πίνακα του Ντελακρουά, προς τιμήν του Ματίς αμέσως μετά τον θάνατό του. Έφτιαξε συνολικά 15 πίνακες (από το Α μέχρι το Ο), εκ των οποίων η εκδοχή Ο θεωρείται η κορυφαία.

Ντελακρουά-1849  Γυναίκες της Αλγερίας

Σεργιάνι...

1909-Αλγερία

1931-Ρωσία

1940-Φλόριδα,Έλληνας σφουγγαράς

1941-Γαλλία

1950-Μεξικό

1956-Γαλλία-ΒΒ

1981-Πολωνία

2005-Τουρκία-Ανατολία

2014-Ισπανία

Παζάρι βιβλίου πλατεία Κοτζιά 8-20 Μαϊου 2015

'Ολο και κάτι θα βρείτε.Ιδιαίτερα κάποια που τα είχατε στα υπόψη αλλά στην 173η θέση.....

Στο δελτίο τύπου αναφέρεται:
"Τα βιβλία που εκτίθενται στο παζάρι έχουν ημερομηνία έκδοσης τουλάχιστον 2 ΕΤΩΝ ΠΡΙΝ και γίνεται έλεγχος όσον αφορά την τιμή πώλησης που πρέπει να είναι τουλάχιστον το 30% της αρχικής λιανικής τιμής που είχε το βιβλίο όταν πρωτοκυκλοφόρησε.Θα βρείτε βιβλία που αρχίζουν από 0,50λεπτά!

Το Παζάρι Βιβλίου των Εκδοτών στην Πλατεία Κοτζιά, από 8 έως 20 Μαΐου, θα λειτουργεί ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ.

Την Κυριακή 10 Μαΐου θα γιορτάσουμε την Ημέρα της Μητέρας με πολλές εκπλήξεις και ΔΩΡΑ. Για τις εκδηλώσεις αυτές θα σταλεί ειδικό δελτίο με το πρόγραμμα και τα δώρα που θα δώσουμε στα παιδιά.

Η κεντρική είσοδος είναι από την οδό Αθηνάς (μπροστά στο Δημαρχείο)"

Παρακαλώ σε, σταυραϊτέ

Κώστας Κρυστάλλης(1868-1894)

....Θέλω, μα δεν έχω φτερά, δεν έχω κλαπατάρια,

και τυραννιέμαι, και πονώ, και σβιέμαι νύχτα  μέρα.

Παρακαλώ σε, σταυραϊτέ, για χαμηλώσου ολίγο,

και δώσ’ μου τες φτερούγες σου, και πάρε με μαζί σου,

πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάη ο κάμπος!

Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά: Ένας επίλογος

Στην σελίδα του στο Facebook, ο Αρκάς δημοσίευσε έναν επίλογο της σειράς «Χαμηλές Πτήσεις»Ο μικρός που έκανε κόλαση τη ζωή του πατέρα του, μεγάλωσε. Και μπορεί η ζωή να μην είναι δίκαιη, όμως τα κόμικ είναι… 

από left.gr

...Ένα πάθος στην έρημο

Δίπλα στα "παλιά και καλά" αυτές τις μέρες έχουμε το εξαιρετικό διήγημα του Μπαλζάκ "Ένα πάθος στην έρημο".
Τυχαία έπεσα πάνω σ' αυτά.

Τελικά,μήπως η ζωή αντιγράφει την τέχνη?

Ακόμη τούτη η πρωτομαγιά,Ραγιάδες,ραγιάδες...

Ακόμη μια Πρωτομαγιά που ΔΕΝ άλλαξε τίποτα.
Χωρίς Συλλογικές συμβάσεις και με ανέργους στρατιές που ΔΕΝ δικαιούνται τίποτα παρά μόνο στο μέλλον,αν και εφόσον....κάποια κουπόνια σίτισης.
Οι εργοδότες συνεχίζουν κανονικότατα να λιώνουν και να μη πληρώνουν τους εργαζόμενους.Κανείς δεν τους ενοχλεί.

Πάμε πάλι απ' την αρχή.
Τουλάχιστον να τιμήσουμε αυτούς που χρόνια πολλά πάλεψαν και μάτωσαν και ότι κέρδισαν μας το άφησαν,αλλά ως ανάξιοι εμείς επιτρέψαμε να χαθούν σε λίγες μέρες.

Σταύρος Καλλέργης (1865-1926)