...και τ'άγριο Άλογο,μαρτυρούν και αντιστέκονται στη λεηλασία ανθρώπων και τόπων
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017
Ήμουν
Μισό αιώνα μετά ο Ισπανός ποιητής κοίταζε τη βιτρίνα ενός δισκάδικου στη Στοκχόλμη,όταν είδε στο τζάμι να στέκεται πίσω του μια ψηλή,αγέρωχη γυναίκα.
Στράφηκε και την είδε.Είχε το πηγούνι ανασηκωμένο,φορούσε σκούρα μεγάλα γυαλιά και ως αθεράπευτα περίεργος τη ρώτησε:
-Συγνώμη κυρία....μήπως είστε η Γκρέτα Γκάρμπο;
-Ήμουν,είπε εκείνη.
Και με αργά βήματα απομακρύνθηκε.
Κλασικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο.
Η συμφιλίωση με τη φυσική φθορά του χρόνου, μεγάλο προτέρημα!
ΑπάντησηΔιαγραφή