Γι'αυτό ο Κασσελάκης είναι παλληκάρι.
Η παγίδα ήταν στημένη από την αρχή.Από τους "Μέντορες" του.Ο Αφελής.
Ήθελαν πρώτα να διώξουν τα άλλα καθίκια και να περάσουν τον κάβο των ευρωεκλογών.
Μετά ο Τσίπρας με τον Πολάκη θα χτυπούσαν από μπροστά και ο Παππάς από πίσω κρυμμένος στη κουφάλα της ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΊΑΣ που ΔΕΝ ξανάγινε.
Τέμπη: Εξαίρεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου από την εξεταστική
"Υπέρ της εξαίρεσης της κ. Κωνσταντοπούλου τάχθηκαν οι βουλευτές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ" .
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα οργανώνει ο Σύλλογος Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου και ώρα 17:30 εμπρός από το κοινοβούλιο και καλεί τα μέλη, τους φίλους και όλους τους πολίτες που θέλουν να συμπαρασταθούν, στη συγκέντρωση ενάντια “στην απαξίωση που υφίσταται, εδώ και εννέα μήνες, το στυγερό έγκλημα της δολοφονίας των Τεμπών, από όλους τους φορείς”.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου “στο τόσο αυταπόδεικτο έγκλημα, στο τόσο ομολογημένο έγκλημα, η απαξίωση του συμβάντος που συγκλόνισε την Ελλάδα και των ποινικών ευθυνών που παραμένουν ακόμα χαμηλά και σε κατηγορητήριο και σε πρόσωπα, σημαίνει ένα πράγμα: ΣΥΓΚΑΛΗΨΗ.
.....
Αναφερόμενοι στην Επιτροπή Διερεύνησης του δυστυχήματος τονίζεται πως: “Θεωρούμε ότι με όσα διαδραματίζονται ενώπιον της συγκεκριμένης Επιτροπής, με κύρια ευθύνη του ορισθέντος Προέδρου γελοιοποιείται η διερεύνηση του πλέον πολύνεκρου κρατικού εγκλήματος που συνέβη στην χώρα τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, ευτελίζονται οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί, λοιδορείται η μνήμη των νεκρών και όλα αυτά σε καθεστώς πλήρους αδιαφορίας για το πένθος μας.
Όλα όσα συμβαίνουν δίνουν την εικόνα ότι οι βουλευτές της πλειοψηφίας που μετέχουν στην ως άνω επιτροπή δεν έχουν περισσότερη αίσθηση ευθύνης από απρόθυμους πρωταγωνιστές σε μια κακοστημένη παράσταση με προαποφασισμένο οικτρό περιεχόμενο και έκβαση, που απλώς πρέπει να παιχθεί”.
Κάποιος θα τον κατέδωσεν ψευδώς στην Εφορία
Ρουφιάνοι βρίσκονται πολλοί εις όλα τα χωρία.
Γραφεία καταδόσεων τα Κράτη τα ιδρύουν
Οι καταδόται αφθονούν και θύουν κι απολύουν…
Μποστ-1982
«Σε οτιδήποτε, η τελειότητα τελικά επιτυγχάνεται όχι όταν δεν
υπάρχει πια τίποτα να προσθέσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει πια
τίποτα να αφαιρέσεις, όταν ένα σώμα έχει απογυμνωθεί».
Antoine de Saint Exupéry
Για όσους ψηφίζουν νομίζοντας ότι στο υποτελές προτεκτοράτο υπάρχει "Δημοκρατία".
Από http://www.nadiavalavani.gr/2022/06/28062022.html
Αθήνα, 28.06.2022
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ: OTAN AKOMA ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΠΙΔΑ
της Νάντιας Βαλαβάνη
Παρασκευή, 26 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ βρεθήκαμε στο Μαξίμου για ενημέρωση του Κυβερνητικού Συμβούλιου – δεν ήμουν μέλος, με καλούσαν για θέματα οικονομίας. Περίμενα να εμφανιστεί ο Βούτσης, που εκείνη τη βδομάδα είχε την ευθύνη της κυβέρνησης, καθώς ο Πρωθυπουργός έλειπε στο εξωτερικό - επιχειρώντας να κλείσει, μαζί με τον Υπουργό Οικονομικών και σύμφωνα με τη βασική μας δέσμευση, τον «έντιμο συμβιβασμό που θα τερμάτιζε τα μνημόνια»: Οι «θεσμοί» υποτίθεται ότι είχαν κάνει καταρχήν δεκτό το κείμενο προτάσεων που είχαμε παραδώσει το Σαββατοκύριακο. Εμφανίστηκε ωστόσο ο Α.Τσίπρας, έχοντας επιστρέψει αιφνιδιαστικά: Το σχέδιο είχε απορριφθεί μετ’ επαίνων και ο Πρόεδρος της ΕΕ παρέδωσε - πρώτη φορά από την έναρξη των διαπραγματεύσεων – ένα δικό τους σχέδιο, αδιαπραγμάτευτο, με μορφή τελεσίγραφου. Ο Τσίπρας μας είπε ότι ο ίδιος δε μπορούσε να πάρει την ευθύνη απόρριψης ή αποδοχής του, θα έπρεπε γι’ αυτό ν’ αποφασίσει ο λαός μέσω διενέργειας δημοψηφίσματος μέσα σε εννιά μέρες. Κάποιοι ομιλητές (Δραγασάκης, Σταθάκης) προσπάθησαν να τον αποτρέψουν, οι υπόλοιποι απ’ όσους πήραμε το λόγο συμφωνήσαμε μαζί του. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα είχε κληθεί σε συνεδρίαση – που δεν έγινε - το Υπουργικό Συμβούλιο: Ενημερώθηκαν χωρίς συζήτηση, ενώ είχαμε αρχίσει να υπογράφουμε το Διάταγμα για το Δημοψήφισμα. Συνεργείο της ΕΡΤ βιντεοσκοπούσε ήδη στο διάδρομο το πρωθυπουργικό διάγγελμα.
Κυριακάτικα μάθαμε για τον υπουργό Οικονομικών, που θα παραβρισκόταν στη σαββατιάτικη συνεδρίαση του Eurogroup για την Ελλάδα: Δεν τον άφησαν να μιλήσει, τον πέταξαν έξω.
Μεταξύ 2012-2014, χάρη στη μνημονιακή συγκρότηση της ΓΓΔΕ με «διοικητική και οικονομική αυτοδυναμία», ολόκληρος ο μηχανισμός φορολογίας είχε «αποχωρήσει» από τον αρμόδιο υπουργό. Τον μηχανισμό του ΥπΟικ ως προς τη φορολογία αποτελούσαν έτσι πλέον όλοι-όλοι δυο συνεργάτες, πέντε μετακλητοί, ένας πάρεδρος του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους και καμιά δεκαριά δημόσιοι υπάλληλοι, που είχα αποσπάσει από ΣΔΟΕ, ΔΟΥ και τελωνεία.
Ευτυχής συγκυρία; Ελάχιστες μέρες πριν τα είχαμε «ξαναβρεί» με την Διοικήτρια της ΓΓΔΕ Κ.Σαββαίδου: Στα συν, η συνεργασία μαζί της και με το βασικό προσωπικό των επιτελικών τμημάτων της ΓΓΔΕ, ανθρώπων με ουσιαστικά προσόντα και ικανότητες, μέσα από την οποία προέκυψε ο νόμος για «κούρεμα» και ρύθμιση των χρεών προς το Δημόσιο έως 100 δόσεις, που «γράφτηκε» απ’ αυτούς μετά από δύο αξέχαστες 8ωρες συνεδριάσεις μαζί μου και με τον Κώστα Παπαδιγενόπουλο – όπως μου είπαν, ήταν η πρώτη φορά που υπουργός τους ζητούσε να διατυπώσουν ένα νόμο, καθώς τα φορολογικά νομοσχέδια έρχονταν έτοιμα και στ’ αγγλικά, από μεγάλα νομικά γραφεία του εξωτερικού και της Αθήνας. Στα μείον, ότι τους δυο τελευταίους μήνες είχαμε κόψει οποιαδήποτε επαφή και λύναμε τις εκκρεμότητες μέσω τρίτων.
Μέχρι τότε το ΥπΟικ δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με τις τράπεζες: Αποτελούσαν αποκλειστικό αντικείμενο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γ.Δραγασάκη. Ωστόσο εκείνη την Κυριακή, 28 Ιουνίου στο διάδρομο έξω απ’ το γραφείο μου εμφανίστηκε συνεργάτης του Αντιπροέδρου και με ενημέρωσε στα όρθια, μπροστά σε όλους τους παρόντες, ότι η ΕΚΤ είχε αποφασίσει να μην αυξήσει (αντίθετα με ότι είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν με τις μνημονιακές κυβερνήσεις) το όριο του ELA, που εξασφάλιζε τη ρευστότητα των τραπεζών από το 2010. Προκειμένου να προλάβει ένα bank run, η κυβέρνηση θα προχωρούσε αναγκαστικά σε τραπεζική αργία τουλάχιστον για καμιά βδομάδα (κράτησε παρακάτι τρεις), capital controls και περιορισμό του όριου ημερήσιων αναλήψεων από ΑΤΜ. Με ενημέρωσε επίσης ότι από το βράδυ θα συμμετείχα σε μια επιτροπή, θεσμοποιημένη στο πλαίσιο των μνημονίων, αλλά ασυγκρότητη, παρακολούθησης των τραπεζών σε καθεστώς capital controls.
Το απόγευμα συμμετείχα με τον Μάρδα σε πλατιά σύσκεψη στο γραφείο του Βαρουφάκη για να εντοπίσουμε τα χειρότερα σημεία της κατάστασης και το βράδυ βρέθηκα μαζί με όλους τους τραπεζίτες της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του Στουρνάρα, στην «πρώτη» της νέας επιτροπής. Επικρατούσε σχετική κατήφεια. Θυμάμαι ότι αναστοχαζόμουνα ειρωνικά το δίλημμα στους στίχους του Μπρεχτ στο δεύτερο, το απαγορευμένο από τον Κουρτ Βάιλ, φινάλε της «Όπερας της πεντάρας» για το αν είναι μεγαλύτερο έγκλημα η ληστεία ή η ίδρυση μιας τράπεζας...
Η βδομάδα που ακολούθησε ήταν σουρεαλιστική. Ξεκινούσε πρωί-πρωί περνώντας, καθοδόν προς το υπουργείο λίγα νούμερα παρακάτω, μπροστά από την ουρά στο ΑΤΜ της «Εθνικής», γωνία Καραγεώργη Σερβίας. Συνεχιζόταν με καθημερινή συνεργασία με τη Σαββαϊδου για να εξασφαλιστούν τα φορολογικά έσοδα και η απρόσκοπτη ένταξη στις 100 δόσεις με κλειστές τράπεζες. Το σημαντικότερο από τα μέτρα που συμφωνήσαμε και υπέγραψα ήταν η κατάργηση του όριου των 200 ευρώ μετρητά σε ΔΟΥ και τελωνεία: Στις ΔΟΥ τα μετρητά ανέβηκαν αν θυμάμαι καλά στα 9.000 ευρώ, στα Τελωνεία στα 900.000 τη μέρα – για να μπορούν οι εταιρείες να εκτελωνίζουν τα καύσιμα του 24ωρου. Στις τρεις βδομάδες των κλειστών τραπεζών, σε ΔΟΥ και τελωνεία συγκεντρώνονταν τεράστιες ποσότητες μετρητών – ευτυχώς το ήξεραν ελάχιστοι. Τηλεφώνησα στον Αρχηγό της ΕΛΑΣ και ζήτησα αστυνομική φρούρηση των ΔΟΥ στη Αττική. Σήκωσε τα χέρια, συμβιβαστήκαμε να περνάει περιπολικό απ’ έξω μερικές φορές τη μέρα. Εφοριακοί μου διηγούνταν ιστορίες θρίλερ για τελωνεία σε Αττική και Θεσσαλονίκη, πώς υπάλληλοι εταιρειών καυσίμων περίμεναν να πέσει το σκοτάδι για να εμφανιστούν στην είσοδο τους σέρνοντας μαύρες σακκούλες σκουπιδιών γεμάτες με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Σ΄ αυτές τις συνθήκες, στις δυο βδομάδες που ακολούθησαν μέχρι τις 15 Ιουλίου (οπότε και δεν ανανεώθηκε ξανά η ισχύς του νόμου για τις 100 δόσεις – προαπαιτούμενο του Τρίτου Μνημόνιου, καθώς το ΔΝΤ μας είχε προειδοποιήσει να μην προχωρήσουμε σε «κούρεμα» και ρύθμιση χρεών) κατάφερε να ενταχθεί στη ρύθμιση σχεδόν το 1/3 από τους πάνω από 1 εκ. πολίτες που πρόλαβαν την ένταξη.
Τ’ απογεύματα συμμετείχα σε επιτροπές για τις συνέπειες των capital controls και τα βράδια τα περνούσαν στα πλατό, σε αναμετρήσεις για το Δημοψήφισμα. Θυμάμαι τους πολίτες που με σταματούσαν στο δρόμο κάθε μεσημέρι, όταν έβγαινα για να φάω κάτι εκεί κοντά: Μέχρι και την Τρίτη υπήρχαν πολλοί αναποφάσιστοι. Την Τετάρτη φάνηκε ν’ αλλάζει το κλίμα και ξανάρχισαν ότι μας έλεγαν προηγουμένως: «Κρατείστε γερά, μην κάνετε πίσω!» Μία μέρα πριν τη συγκλονιστική κεντρική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, μια γυναίκα φώναξε πίσω από την πλάτη μου «Η Λιβαδειά ψηφίζει όχι!» - και για πρώτη φορά ένιωσα βέβαιη ότι η μάχη έχει κερδηθεί.
Η μάχη του Δημοψηφίσματος υπήρξε η μοναδική μέχρι σήμερα στη σύγχρονη ιστορία του κόσμου εκλογική αναμέτρηση με κλειστές τράπεζες: Όπου και όποτε μια κυβέρνηση κλείνει τις τράπεζες, ο λαός κάνει ντου στις κλειστές πόρτες διεκδικώντας πρόσβαση στις καταθέσεις του. Στην Ελλάδα, αντίθετα, ο λαός ψήφισε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο «Όχι σ’ ένα νέο Μνημόνιο». Πιστεύω ότι το Δημοψήφισμα υπήρξε το σημείο καμπής που θα επέτρεπε το πέρασμα από την «ανάθεση» (σας ψηφίσαμε για να τα καταφέρετε) στη δημιουργία ενός νέου κινήματος, αντίστοιχου των μεγάλων κοινωνικών αναγκών της εποχής. Μια βδομάδα ωστόσο αργότερα, τη Δευτέρα 13 Ιουλίου νωρίς το πρωί, παρακολούθησα στην τηλεόραση τον Πρωθυπουργό να εξηγεί από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών τι είχε υπογράψει: Το τρίτο μνημόνιο. Έγραψα κατευθείαν μια επιστολή παραίτησης και την παρέδωσα στη Γραμματέα του σ’ ένα άδειο ακόμα Μέγαρο Μαξίμου.
Ένα παράθυρο ανοιχτό στην ιστορία είχε κλείσει, και μαζί του μια σύντομη αλλά «φορτωμένη» εποχή ελπίδας – ανεπιστρεπτί;
 |
| Σελίδα από το «Έπος του Διγενή Ακρίτα», χειρόγραφο Αθηνών-Άνδρου |
Ο εξαιρετικός και βαθύς γνώστης του μεσαιωνικού και βυζαντινού κόσμου Γκυστάβ Σλυμπερζέ (Gustave-Leon Schlumberger) όταν γράφει τα βιβλία του για τον 10ο και 11ο βυζαντινό αιώνα που ονομάστηκαν "Βυζαντινή εποποιία", περίπου το 1890, γνωρίζει την έκδοση Σάθα η οποία τον εντυπωσίασε ως μνημείο λόγου.
Θεωρεί ότι αυτό το δημώδες έπος δεν μπορεί παρά να έχει ιστορικό έρεισμα και μάλιστα συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο και συμφωνεί με τους Σάθα-Λεγκράν οι οποίοι υποδεικνύουν ως πραγματικό ιστορικό πρόσωπο του 10ου αιώνα τον ονομαζόμενο Πανθήριο.
Η ταύτιση επιτυγχάνεται αφενός διότι η μητέρα του προέρχεται από τον βυζαντινό οίκο των Δούκα και ο πατέρας του είναι Άραβας έξ έρωτος εκχριστιανισμένος, αφετέρου από δυο ελάχιστες αναφορές στο Ρωσικό χρονικό του Νέστορα και σε αναφορά του Ψελλού.
Η γενικότερη αποσιώπιση από τις πηγές του ηρωικού αυτού προσώπου αποδίδεται στην εμπάθεια του λόγιου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου επειδή ο Πανθήριος ήταν ευνοούμενος του πεθερού του Ρωμανού Λεκαπηνού και ανιψιός του Κωνσταντίνου Δούκα επίδοξου σφετεριστή του θρόνου του.
Τις πληροφορίες αυτές βρήκα στο δυσεύρετο έργο του Γκυστάβ Σλυμπερζέ "Ο αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς" και δεν έχω συναντήσει αλλού ούτε ξέρω αν έχουν αμφισβητηθεί στα 130 χρόνια που ακολούθησαν
