Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Ο Μπαμπάς μου

Είδα ότι θα παιζόταν μόνο για 3 μέρες σε ένα και μοναδικό κιν/φο. Το  ΑΣΤΟΡ.
Ως κυνηγός μικρών διαμαντιών μακριά από τις Αμερικανο-γαλλικές αηδίες που έχουν πνίξει τα πάντα,προσπάθησα έστω και την τελευταία στιγμή να μη την χάσω.
Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν από τον κιν/φο.Είχα πολλά χρόνια να πάω στο ΑΣΤΟΡ.Νόμιζα μάλιστα ότι δεν λειτουργεί,έτσι τουλάχιστον φαινόταν από την Σταδίου.Κι όμως  έχει τώρα είσοδο από την στοά Κοραή,μια υπερσύγχρονη κομψή και άνετη αίθουσα μεσαίου μεγέθους και ένα όμορφο φουαγιέ που λειτουργεί από το πρωί ως καφέ.
Η δεύτερη ευχαρίστηση ήταν η ταινία από το Κόσοβο του Βισάρ Μορίνα. Υπέροχα δυνατή, αλλά θα εξαφανιστεί σίγουρα εκτός αν πάρει Όσκαρ ξενόγλωσσης όπου είναι υποψήφια..Και ο κόσμος που την παρακολουθούσε μάλλον έχει διαχωρίσει την τέχνη από την διασκέδαση και δεν μασούλαγε σνακ ούτε ρούφαγε αναψυκτικά ούτε κακάριζε άσχετα.Σπανιότατα πράγματα πλέον.
Αυτή τη μικρή και ευχάριστη εμπειρία ήθελα να μοιραστώ σαν μια καθημερινή ανάσα στα χρόνια της κατρακύλας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου