Τζιζ...

 Δεν αξίζει το κόπο να σχολιάσει κανείς τις γελοιότητες των "εορτασμών" της ανύπαρκτης ελευθερίας ενός προτεκτοράτου 200 χρόνων.

Παρόλο που αποφεύγω κάθε είδους επαφή με τη κούφια φλυαρία περί 1821 κλπ αναγκαστικά υφίσταμαι κάποιες απ'αυτές.Δε ξέρω αν έχω λάθος εντύπωση αλλά νομίζω ότι τον Μακρυγιάννη τον έχουν στη μαύρη λίστα.Καμία αναφορά σ'αυτό το θεμελιώδες κείμενο-μαρτυρία για τα πάθη του νεώτερου Ελληνισμού,ιδιαίτερα για το τι είδους "ελευθερία" απέκτησε η έρημη χώρα.Ο λόγος του ιδιαίτερα για την Βαυαροκρατία τους καίει γιατί είναι επίκαιρος αφού αυτή εγκατέστησε την αθλιότητα και τη διαφθορά των "εξουσιών" των "καστών" και των μηχανισμών που συνεχίζονται αδιάκοπα μέχρι σήμερα. 

Η Βαυαροκρατία (όπως και η Φραγκοκρατία) είναι οι περίοδοι της ιστορίας που μένουν σκόπιμα στο ημίφως και ελάχιστα αναφέρονται-παρόλο που οι συνέπειες και τα σημάδια τους υπάρχουν και σήμερα-,ενώ με μαεστρία όλα τα κακά αποδίδονται στη Τουρκοκρατία.

Μερικά βιβλία λοιπόν που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την Βαυαροκρατία και φωτίζουν την εποχή τους αλλά και τη δική μας.