Πικιώνη Λιθόστρωτος Λόγος

Πάνε αρκετά χρόνια που βλέποντας τη λαίλαπα της ασκήμιας και της καταστροφής να σαρώνει αιώνων σοφές κατασκευές λαϊκών μαστόρων έψαξα βαθιά την ποιητική του χώρου.
Εκεί μεταξύ άλλων συνάντησα το έργο και τα κείμενα του Δημήτρη Πικιώνη που δυστυχώς, μηχανικοί,δήμαρχοι και εργολάβοι ούτε διάβασαν ούτε διδάχτηκαν ούτε τους ενδιαφέρουν όσο η τσέπη τους.
Και ο λαουτζίκος αφέθηκε στα νύχια τους αφού πονηρά τον έκοψαν από την πνευματική του παράδοση και του στέρησαν και την πραγματική παιδεία.Έτσι οι Βάνδαλοι έγιναν ορδές και κατέστρεψαν τα πάντα.Πάνω στα ερείπια έστησαν το ψευτο-φορκλόρ τους μπας και οι τουρίστες αφήσουν τα φράγκα τους.
Και συνεχίζουν όλοι μαζί θρασείς και αμετανόητοι.

...μια ιδέα του φυσικού τούτου δρόμου μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή του φυσικού ανθρώπου.Αν κοιτάξεις θα δεις το χρήσιμο,το αναγκαίο,τη γεμίζουν τόσο,όσο που να μη περισσεύει χώρος για το αυθαίρετο και το περιττό...

...Όταν οι συνθήκες ταραχθούν από κάτι ξένο,από την ψευτιά της "πολιτισμένης ζωής" η φυσικότητα του λαού χάνεται.Τη φυσικότητα την έχει ο απλός άνθρωπος,χωρίς να το νιώθει.Ενστικτώδη.Δεν έχει τον κριτικό νου του πραγματικού αναπτυγμένου ανθρώπου για να προφυλαχτεί από το ψεύτικο.Παραδίνεται...

Το καινούργιο μας τραβάει,γιατί το ψεύτικο γρήγορα παλιώνει.

Η αρχιτεκτονική ίσως περισσότερο από άλλες τέχνες μπορεί να δώσει την ποίηση στην καθημερινή μας ζωή...

..η στασιμότητα της ευαισθησίας είναι απονέκρωση...

Γιατί στην ιεραρχία των δημοσίων υπηρεσιών περάσανε άτομα ανιστόρητα,άνθρωποι απαίδευτοι και αντιπνευματικοί...

... απέναντι στην εσώτερη ζωή και ανάγκες του ανθρώπου, ο χυδαίος ρεαλισμός της εποχής μας τρέφει κάτι χειρότερο από άγνοια,την ιταμή περιφρόνηση...

...αλλά την πραγματική ελευθερία την φέρνει μόνο η αλήθεια...

...το αληθινό έχει καθολικό κύρος απάνω σ' όλες τις περιοχές της ζωής. Δεν παραδέχομαι συμβατικούς χωρισμούς

..η ιερότητα της ζωής που χαρακτήριζε κάθε αυθεντική παράδοση πολιτισμού και τέχνης.Μη έχοντας οι ίδιοι ιερά,ποδοπατούν τα ιερά των άλλων...Είναι ικανοί να μαράνουν στοχασμούς και αισθήματα και ευγενικές προθέσεις...

Η ατέλεια είναι συνεργός του τέλειου αισθητικά αποτελέσματος και το καθολικό δεν ζωοποιείται πάρεξ με την εμπνοή του προσωπικού..

...μακαρισμένος εκείνος που δένεται με δεσμούς πνευματικούς με τη Γη που τον γέννησε...κι η ανεπίληστη μνήμη της τον συντροφεύει..

Σημ.- Ο Δημήτρης Πικιώνης πέθανε σαν σήμερα στις 28 Αυγούστου του 1968
Είναι γνωστό ότι τα λιθόστρωτα πέριξ της Ακρόπολης και στου Φιλοπάππου είναι έργο του και έχουν κηρυχθεί τα ίδια μνημεία από την Unesco.Κι όμως με αφορμή διάφορα δίκτυα οι εργολάβοι κατάφεραν να καταστρέψουν μέρη τους και να κάνουν χυδαίες και φθηνές "επανορθώσεις".