Ζωγραφιές και μουσικές

"Αλέξανδρέ μου τ’ άρματα ποιο ξέρει να κρατήσει...."


Με αφορμή ένα τραγούδι,θυμήθηκα έναν παλιό δίσκο που έκανε ο Νότης Μαυρουδής σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου,πάνω σε πίνακες του Θεόφιλου.Κάθε πίνακας και ένα τραγούδι.

Αγαπώ τον Θεόφιλο,και τον τοποθετώ στο εικονοστάσι των ταπεινών Αγίων μου μαζί με τον Παπαδιαμάντη.Το κοινό τους είναι η δύναμη να εξαγνίζουν τα ανθρώπινα και να πηγαίνουν πέρα από τη φθορά.
Οι πίνακες που επιλέχθηκαν να γίνουν τραγούδια δεν θεωρούνται από τους καλύτερους του.Έχουν όμως την απλότητα,την αφέλεια και το βάθος που απαιτούσαν τα λαϊκά τραγούδια όπως ήθελαν να κάνουν οι δημιουργοί,και τα στηρίζουν άξια οι λαϊκές φωνές των τραγουδιστών.Αλεξάνδρα,Γαλανός και ο Μουφλουζέλης στον Κουταλιανό.

1-Η ωραία Αντριάνα

2-Ο Παναής Κουταλιανός

3-Αφροδίτη θεά

4-Τα παιδιά πειράζοντα τον αλήτη

5-Το τραγούδι του ήλιου

6-Ο Ιορδάνης ποταμός

7-ο Μεγαλέξαντρος

8-Η ερωτευμένη απελπισθείσα

9-Σέρβικος χορός τα ντουνεράκια

10-Ο Ιώβ ελέγχει την σύζυγο αυτού...

11-Ρωτόκριτος και Αρετούσα

12-Παράδεισος

Μερικά τραγούδια από το δίσκο

Η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της

τραγουδάει με μαντολίνο το μεράκι της.

Χίλια χρώματα απλώνει μες στα λόγια της

το παγώνι που μπερδεύεται στα πόδια της.

Η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της

τραγουδάει με μαντολίνο το μεράκι της.

Βγάζει ο ήλιος χελιδόνια απ’ το καπέλο του

κι αυτή βγάνει ζωγραφιές από το γέλιο του, 

η ωραία Αδριάνα στο παγκάκι της

καθώς λέει στο μαντολίνο το μεράκι της.

Η ωραία Αδριάνα τώρα πέρασε, 

κάποια κάμαρη θλιμμένη την εγέρασε.

Σε μι’ ατέλειωτη θα λάμπει, όμως, άνοιξη, 

ζωγραφιά απ’ της καρδιάς σου την κατάνυξη.

Η ωραία Αδριάνα τώρα πέρασε, 

κάποια κάμαρη θλιμμένη την εγέρασε.

Ο Παναής Κουταλιανός δεν είναι αιμοβόρος
μα τρώει κάστρο άμα θες και καταπίνει όρος
έχει τα μπράτσα του Ηρακλή και τρανό μουστάκι
φοράει σκαρπίνι γυριστό και χρυσό βρακάκι

Ο Παναής Κουταλιανός σηκώνει δυο κανόνια
κι όταν βροντάνε σκίζεται στα τρία η Ομόνοια
μαύρα καπέλα στη σειρά πίσω από τη μάντρα
τρέμουνε μόνο που θωρούν τέτοιο θηρίο άντρα

Ο Παναής Κουταλιανός και με θεριά τα βάνει
έχει τον κόσμο σπίτι του, τον ουρανό ταβάνι
Φίλο του έχει το Θεό τα μικρά αγγελούδια
για χάρη του ταιριάξανε τριανταδυό τραγούδια

Αλέξανδρέ μου τ’ άρματα ποιο ξέρει να κρατήσει

δόρυ Μακεδονίτικο τον ήλιο να τρυπήσει

Μια μπαταριά και ξύπνησε η θάλασσα στην Γέρα

δυο μπαταριές δυο ζωγραφιές τρέμουνε στον αγέρα

Από ένα αχούρι ξεκινάμε τον κόσμο ανάποδα γυρνάμε

κι είν’ ο καιρός τις τσέπες σου που ξεχειλίζει

κι αυτό το φως που με πονάει και με ζαλίζει

Αλέξανδρέ μου μιαν αυγή να σ’ έβλεπα στη Σμύρνη

κι ο Βουκεφάλας να ριγεί σ’ αρχαίο καλντερίμι

Μια μπαταριά και ξύπνησε η θάλασσα στο πέραν

δυο μπαταριές δυο ομορφιές στον κόσμο που μας φέραν

Από ένα αχούρι ξεκινάμε τον κόσμο ανάποδα γυρνάμε

κι είν’ ο καιρός τις τσέπες σου που ξεχειλίζει

κι αυτό το φως που με πονάει και με ζαλίζει

Μεταξωτή σου ρίχνω σκάλα απ’το μπαλκόνι μου

για να μ’ ανέβεις θα σου φέγγει το παγόνι μου

από της νύχτας το ροδόσταμο μυρώθηκα

κι από την άχνα της καρδιάς σου βαλαντώθηκα

Στο περβόλι μου κοιμάται ο ουρανός

μεσ’ τα λόγια σου ακούγεται καημός

Ρωτόκριτε, Ρομβέρτε και Ρωμαίε μου

άγγελε γαλανομάτη και ωραίε μου

Θα μας ακούσει ο καιρός βαθιά μεσάνυχτα

μεσ’ την καρδιά μου αστροφεγγιά κι όλα ορθάνοιχτα

κι αν σε χαϊδεύω σε φιλώ φωνάζει η βάγια μου

αχ και να `ξερες τ’ ατέλειωτα τα βράδια μου

Στο περβόλι μου κοιμάται ο ουρανός

μεσ’ τα λόγια σου ακούγεται καημός

Ρωτόκριτε, Ρομβέρτε και Ρωμαίε μου

άγγελε γαλανομάτη και ωραίε μου

Σ’ αυτόν τον κόσμο το φονιά

χρυσά μας δένουνε σκοινιά

σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό

για σένανε παρακαλώ

Ντανι ντουνε ντουνεράκια

έτσι λεν’ τα κοριτσάκια

Ντανι ντουνε ντουνεράκια

μου χρωστάς κάτι φιλάκια

Στρατιώτη μου περαστικέ

κι ο χάροντας κουράστηκε

χτύπα το πόδι σου στη Γη

πρωτού μας πάρει μιαν αυγή

Στη Μυτιλήνη και στη Χιό

τη νύχτα κλαίει ένα στοιχειό

βγάλε το χρυσό σου το σπαθί

και δώστου μια για να χαθεί

Y.Γ.Ναι για σένα το λέω,που γελάς με την "ερωτευμένη απελπισθείσα".Αν μπορείς φτιάξε κι εσύ μία.