Η κωμωδία του έρωτα

Ο Ίψεν,αρκετά έργα του τα έγραφε συνειδητά περισσότερο για να διαβαστούν παρά να παιχτούν.Και αυτό το καταλαβαίνουμε είτε ως αναγνώστες είτε ως θεατές.
"Η Κωμωδία του έρωτα" γράφτηκε το 1862 όταν ήταν 34 ετών και δεν είναι καθόλου κωμωδία.Πρόκειται για την περιγραφή αλλά και την αποκάλυψη της υποκρισίας,των συμβάσεων,της ιδιοτέλειας,και πολλών άλλων χαρακτηριστικών που με τα κατά συνθήκην ψεύδη συσκευάζονται και καλύπτονται κάτω από την κοινότατη και ζαχαρωτή λέξη "έρωτας".
Ο Ερρίκος Ίψεν καταλήγει στο συμπέρασμα προηγούμενων και επόμενων.Ο πραγματικός έρωτας απαιτεί γενναιότητα,ρίσκο,είναι σπάνιος,είναι πνευματικός,είναι θνησιγενής.Και ταυτίζεται με την άποψη του Κίρκεγκορ ότι ο μόνος τρόπος για να μη σβήσει,είναι να μην ανάψει ποτέ.

• Ναι πήρες προαγωγή.Από ερωτευμένος έγινες αρραβωνιάρης....
• Έρωτας που τον συζητάς με τον εαυτό σου,είναι κιόλας νεκρός.
• Ναι,σου χρειάζεται το ψαλίδι της θέλησης,για να κόψεις κάθε δεσμό και λεύτερος να μπορέσεις να πετάξεις.
• και η ζωή δρόμος είναι δίχως γυρισμό
• Σκοπός του ανθρώπου είναι η απόλυτη ελευθερία ενάντια σε πνιγηρές συμβάσεις όπως ο γάμος.
• Έρωτας ανόητος που υπάρχει στα μυθιστορήματα και στη καλοστημένη παγίδα του γάμου.
• Κι έτσι φτιάχνουν το δικό τους νόμο,της οικογένειας...Αναμφίβολα η οικογένεια φροντίζει πολύ το λουλουδάκι της ψευτιάς.
• Ακριβώς,πολεμάω τη ψευτιά που αυτοονομάστηκε αλήθεια.
• Δεν είναι αδικία να ζήσουμε τη φθορά αυτού που μας τίναξε στον ουρανό;
• Κάθε άνθρωπος είναι ποιητής.Αυτός που καταφέρνει να δει μπροστά του το ιδανικό,ανεξάρτητα με ό,τι ζει,είναι ποιητής.