Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή. Η Κωνσταντινούπολη χρειάζεται τη βοήθειά σας, τώρα.
Κάτι γενναίο και σημαντικό συμβαίνει στην Τουρκία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μια καθυστερημένη έκφανση του κινήματος Οccupy.
Οι πολίτες, κουρασμένοι από τον εκφοβισμό της κυβέρνησης, με τη διεφθαρμένη διαχείριση των δημόσιων χώρων και την απερίσκεπτη κατάχρηση της γης, ενώνονται για να προστατεύσουν ένα δημόσιο πάρκο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης το οποίο βρίσκεται υπό την απειλή της ισοπέδωσης για να κατασκευαστεί στη θέση του το 94ο εμπορικό κέντρο. Ο κόσμος παραμένει, παρά τις βίαιες επιθέσεις από την αστυνομία (να επισημάνω ότι η σημερινή επίθεση έγινε στις 5 π.μ. το πρωί! Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και έκαψε σκηνές και ένα άτομο τραυματίστηκε). Είναι η 3η ημέρα σήμερα και περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί στο πάρκο!
Εν τω μεταξύ, οι δημόσιοι χώροι πωλούνται σε ξενοδοχεία και τα πολύτιμα οικοσυστήματα σπαταλούνται για περισσότερες βιομηχανίες, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και μια 3η γέφυρα στο Βόσπορο!
Το θέμα λοιπόν είναι πολύ πιο σοβαρό από το να σώσουμε τα δέντρα. Εδώ έχουμε τη νοοτροπία του «Μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω», μια φασιστική νοοτροπία που όχι μόνο καταστέλλει, αλλά και διατάζει επιθέσεις στον κόσμο.
Και το χειρότερο είναι ότι τα ΜΜΕ λογοκρίνονται έτσι ώστε να μην διαδίδονται τα νέα..
Το # direngeziparkiτώρα είναι αυτή τη στιγμή το 2ο trending topic στο Twitter, παγκοσμίως.
Παρακαλούμε βοηθήστε μας να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα και να σταματήσουμε τις αδίστακτες, απάνθρωπες πράξεις του Ερντογάν.
Τι μπορείτε να κάνετε: - Προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όλους τους γνωστούς σας - Στείλτε μηνύματα υποστήριξης μέσω του Twitter με το hashtag # direngeziparki - Προσθέστε @BBC @ Reuters @CNN και άλλα μεγάλα κανάλια μέσα σε αυτά τα μηνύματα. - Δημοσίευστε αυτό το μήνυμα στο Facebook - Ενημερώστε τοπικά και εθνικά ΜΜΕ.
Παρακαλώ βοηθήστε να διαδώσουμε την είδηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρειαζόμαστε την υποστήριξη σας τώρα!
Προσοχή! H Τουρκική δημοκρατία σας χρειάζεται! - Μηνυμα των Τουρκων διαδηλωτων - Συγκλονιστικες φωτο
Μετά από μια σειρά ειρηνικών διαδηλώσεων για την υπεράσπιση ενός δημόσιου χώρου αναψυχής στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης που έχει αποφασιστεί να κατεδαφιστεί με σκοπό την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου, η Τουρκική αστυνομία επιτέθηκε βίαια τους διαδηλωτές με δακρυγόνα και αντλίες νερού σημαδεύοντας απευθείας στα πρόσωπα και τα σώματα των διαδηλωτών. Δεκάδες διαδηλωτές διακομίστηκαν στο νοσοκομείο και η πρόσβαση στο πάρκο αποκλείστηκε χωρίς καμία νομική βάση. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, που ελέγχονται άμεσα από την κυβέρνηση ή έχουν επιχειρηματικούς και πολιτικούς δεσμούς με αυτή, να αρνούνται να καλύψουν τα περιστατικά αυτά. Πρακτορεία τύπου μπλοκάρουν τη ροή πληροφοριών.
Παρακαλώ μοιραστείτε αυτό το μήνυμα ώστε ο κόσμος να μάθει για το αστυνομικό κράτος καταστολής που δημιουργήθηκε από το AKP του Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο συχνά θεωρείται ως πρότυπο για άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Τουρκική δημοκρατία και ο λαός της αναμένει τη βοήθειά σας. Σας ευχαριστούμε!
Αναδημοσίευση από toixo-toixo και στο τέλος η άποψη Λυσίππου
Η αριστερά είναι ηλίθια
Μολονότι ο αριστερός (ως άτομο) είναι κατά κανόνα πολιτικά πιο εύστροφος από τον δεξιό, η αριστερά όμως (ως χώρος) είναι πενήντα φορές πιο ηλίθια από το χώρο της δεξιάς. Η δεξιά πάντοτε ένωνε τις δυνάμεις της και εκφραζόταν από ένα χώρο, μέσω του οποίου επιδίωκαν οι συμμετέχοντες να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν που να συμφωνούν με την ιδεολογία τους. Έτσι ο βασιλικός, ο χριστιανοδημοκράτης, ο χουντικός και ο νεοφιλελεύθερος είναι όλοι μαζί σε έναν χώρο και προσπαθούν μέσω αυτού να ικανοποιήσουν τα ιδεολογικά προτάγματά τους. Προφανώς δεν ταυτίζονται ιδεολογικά ο χουντικός κι ο νεοφιλελεύθερος, αλλά μπροστά στην επίτευξη επιμέρους νικών ανέχονται ο ένας τον άλλον και προχωρούν μαζί. Γιατί χώρια δεν θα μπορούσαν. Μόνο μαζί μπορούν να 'χουν την πλειοψηφία και να περνούν αυτά που θέλουν.
Στην αριστερά κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο. Έστω και σε ένα "και" να διαφωνεί κάποιος με κάποιον άλλον, αυτό αποτελεί επαρκή και αναγκαία αιτία για να φτιάξει ένα δικό του κόμμα ή μια δική του οργάνωση. Έτσι, η αριστερά αποτελείται από χιλιάδες συλλογικότητες. Κάθε παρέα και συλλογικότητα. Κάθε συλλογικότητα και ηγετίσκος.
Και φυσικά το κάθε αριστερό γκρουπούσκουλο μισεί πάνω απ' όλα τα ομόσταβλά του. Από το ίδιο σανό τρώνε άλλωστε και επομένως με αυτούς πρέπει να πλακώνεται αν θέλει να φάει λίγο απ' αυτό. Οι τσακωμοί δεν είναι απλώς ιδεολογικοί. Έτσι κι αλλιώς ακόμη αναζητείται η... τεράστια ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στο Μ-Λ ΚΚΕ και στο ΚΚΕ (μ-λ) που τους κρατάει χώρια δεκαετίες τώρα! Συνήθως δεν πρόκειται απλώς για τσακωμούς, αλλά για ανήθικα ξεκατινιάσματα και βρώμικα χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη.
Δεν περναέι ποτέ από το μυαλό αυτών των ηλιθίων αριστερών το ενδεχόμενο να μην πλακώνονται για το ποιος θα φάει το σανό του στάβλου τους, αλλά να πάνε όλοι μαζί να κατακτήσουν και τους άλλους στάβλους και το σανό τους μαζί. Αυτά είναι... ουτοπία για τους αριστερούς της συμφοράς. Είναι ουτοπία να συστρατευθείς με τους ιδεολογικούς σου συγγενείς για να πετύχεις επιμέρους στόχους. Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι ουτοπία να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου όλοι θα είναι ίσοι, θα δουλεύουν χαρούμενοι, θα αγαπούν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον, θα πάψει η εκμετάλλευση, θα εξαφανιστεί το κεφάλαιο, η ανθρωπότητα θα ζήσει χωρίς πολέμους και κουραφέξαλα. Αν δεν μπορείς, ρε μπαγλαμά, να κάνεις το ελάχιστο, πώς θα πείσεις τον κόσμο ότι το μέγιστο που προτείνεις είναι εφαρμόσιμο;
Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει. Το μόνο που επιζητείς είναι η διαιώνιση της αποψάρας σου. Να είσαι στην "απ 'όξω" και να κάθεσαι σε ολομέλειες, σε συνελεύσεις και σε καφενεία να αναλύεις τον καπιταλισμό πίνοντας τσίπουρα. Αυτός είσαι ηλίθιε αριστερέ.
Την ίδια ώρα οι δεξιοί είναι όλοι μαζί και εφαρμόζουν, όπως μπορούν, το δικό τους μείγμα. Δεν κατηγορήθηκε ποτέ στα σοβαρά ο χουντικός από τους ομοιδεάτες του ως... "πουλημένος ρεφορμιστής" επειδή συγχρωτίστηκε με τους φεντεραλιστές νεοφιλελεύθερους και τους λαϊκοδεξιούς και ανέχτηκε να περνάει μέρος της φιλοχουντικής ατζέντας έστω και μέσω αστικής δημοκρατίας.
Ούτε εσύ ηλίθιε αριστερέ είπες "Βορίδη δεν είσαι χουντικός πια!" επειδή δέχεται να περνάει όσα περισσότερες απ' τις θέσεις του μπορεί, μέσω της αστικής δημοκρατίας. Δεν έπαψε να είναι χουντικός επειδή έφυγε απ' την ΕΠΕΝ, διέλυσε το Εθνικό Μέτωπο, έφυγε απ' το ΛάΟΣ και πήγε στην αστικοδημοκρατική ΝΔ να εφαρμόσει τις ιδέες του. Κλαίει η ψυχή του κάθε που πρέπει να καταφερθεί κατά της Χ.Α. και των μεθόδων της. Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να εμπλουτίζει την κυβερνητική πολιτική με τις χουντικές του μεθόδους. Πες μου ηλίθιε αριστερέ: ο Βορίδης είναι ακόμη χουντικός ή πουλημένος ρεφορμιστής;
Ξέρω πως θα ψάξεις και θα βρεις 5-6 "-ισμούς" για να μου απαντήσεις και να αποφύγεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη. Δεν μπορείς να αποδεχτείς τη διανοητική νίκη του δεξιού. Εσύ είσαι εθισμένος στην ήττα. Την αγαπάς την ήττα. Και μόνο μπροστά στην ιδέα της νίκης τρέμεις. Τρέμεις μπροστά στην ιδέα πως μπορεί να εφαρμοστούν πέντε πράγματα από αυτά που μας έχεις ζαλίσει τα αρχίδια τόσα χρόνια.
Τι σημαίνει Μαρξιστής, Λενινιστής, Τροτσκιστής, Μαοϊστής, Σταλινιστής κλπ; Μαλακίες. Τίποτα δε σημαίνει. Ο καθένας απ' τους παραπάνω έκανε τα σχέδια επί χάρτου και δημιούργησε ένα σοσιαλίζον ιδεολόγημα με βάση τα δεδομένα της χώρας του και της εποχής του. Ο Μαρξ αυτά που έγραψε, τα έγραψε για τη Γερμανία της εποχής του. Ο Λένιν για την τσαρική Ρωσία και τον τρόπο που θα μετεξελιχθεί σε Σοβιετική Ένωση. Ο Μάο για την Κίνα. Γιατί απλούστατα ήταν πρακτικοί άνθρωποι και δεν κάθονταν σε συνελεύσεις και πάνελ να αναλύουν ιστορίες του περασμένου αιώνα. Κάθονταν και συνέθεταν τον σοσιαλισμό που ταιριάζει στην εποχή τους και την χώρα τους με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν εκεί. Και κυρίως; Έπεισαν τον κόσμο να ακολουθήσει το σχέδιό τους και κάποιοι εξ αυτών το είδαν να πραγματοποιείται.
Εσύ ρε ηλίθιε αριστερέ τί μοντέλο έχεις προτείνει για την Ελλάδα; Τι "-ισμό" έχεις δημιουργήσει; Τίποτα. Μόνο αποστηθίζεις σελίδες από τα βιβλία εκείνων που έκαναν το αυτονόητο. Αυτό που δεν κάνεις εσύ. Δηλαδή ακόμα κι η περιβόητη αποψάρα σου.. δεν είναι δική σου! Τίποτα δεν έχεις να προτείνεις. Μόνο να γκρινιάζεις ξέρεις. Και να είσαι επαγγελματίας της "επανάστασης". Και αγαπημένη σου συνήθεια να βρίζεις όποιον άλλον τολμά να αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερός και να μη συμφωνεί έστω και σε ένα "και" σου.
Δες ρε ηλίθιε αριστερέ ποιος είναι ο χώρος σου. Το ΚΚΕ μόλις πριν λίγες μέρες εξέλεξε γραμματέα με μόνο κριτήριο εκλογής το "ποιος βρίζει περισσότερο τους συριζαίους και τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς που έφυγαν το '91 απ' το Κόμμα". Το να προσπαθήσεις να συμμαζέψεις την κατάσταση και να τη βελτιώσεις εντός Ε.Ε. είναι ουτοπία άλλωστε. Το να κάνεις την Ελλάδα του 2013... Σοβιετική Ένωση του 1917, αυτό προφανώς δεν είναι ουτοπία για το Κόμμα! Λογικά πράγματα...
Ο ΣΥΡΙΖΑ κανει συζητήσεις επί συζητήσεων για τη φυσιογνωμία του και τελικά η απόφαση που βγάζει είναι να... γίνει και άλλη συζήτηση. Οι... μεγάλοι ριζοσπάστες και αμεσοδημοκράτες των συνιστωσών και των αριστερών πλατφορμών αρνούνται να έχει κάθε μέλος του κόματος την ίδια δύναμη και απαιτούν εξασφαλισμένα ποσοστά ο καθένας για την ομαδούλα του και... από κει και πέρα άμεση δημοκρατία! Είναι και η διανομή των επιχορηγήσεων μεγάλος πειρασμός βέβαια. Αλλά ακόμη μεγαλύτερος πειρασμός είναι να νιώθουν πως έχουν δύναμη και ποσοστά μέσα στο κόμμα. Και ας εκφράζουν (οι συνιστώσες) ελάχιστους πλέον μέσα στο κόμμα. Η κάθε ομαδούλα που 'χει δέκα νοματαίους δηλαδή θέλει να έχει μεγαλύτερη δύναμη από δέκα άλλα μέλη. Ισοψηφία γιοκ δηλαδή. Και όλο αυτό το ντύνουν με τον μανδύα της προστασίας του ριζοσπαστισμού από τα στρογγυλέματα της ηγεσίας. Αλλά κατά τ' άλλα αυτοί είναι οι μεγάλοι τιμητές της αντισυστημικότητας κλπ. Ρε αυτοί οι ομαδάρχες θα μας κυβερνήσουν;
Έχουμε όμως και αναπαλαιωμένο νέο φρούτο στα αριστερά του τόπου. Ο, μέχρι πρότινος εξαφανισμένος από τα ΜΜΕ, Αλαβάνος ξαφνικά προβάλλεται συνεχώς από συγκεκριμένους μιντιακούς κύκλους μαζί με το νέο κομματικό εγχείρημά του, το "Σχέδιο Β". Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι τον καλούν και τον φουσκώνουν πολιτικά και δημοσκοπικά για... προφανείς λόγους και ο Αλαβάνος δυστυχώς δέχεται να παίζει το παιχνίδι τους. Έτσι, κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει δημόσια (αρκετά συχνά εσχάτως στο Μέγκα), το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται στους άλλους σχηματισμούς της αριστεράς για να προωθήσει το δικό του μαγαζάκι. Η κριτική του στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, στο τραπεζικό και βιομηχανικό κεφάλαιο, στην Ε.Ε. κλπ διαρκεί δυο -τρία λεπτά. Τον υπόλοιπο χρόνο κατηγορεί την υπόλοιπη αριστερά. Εδώ ισχύει η ιστορία με τον στάβλο και το σανό που λέγαμε παραπάνω. Για να μην πω τίποτε χειρότερο...
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλι είναι ένας κλασικός σχηματισμός εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Πέντε μαγαζάκια ενωθηκαν για να κάνουν ένα μαγαζί ορατό με γυμνό μάτι. Πριν τις εκλογές υπήρξε φλερτ με τον Αλαβάνο για να μπει αυτός επικεφαλής (ως πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές πρόσωπο) στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος. Αμ δε! Οι ηλίθιοι αριστεροί της κακομοιριάς, οι συνιστώσες δηλαδή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαφώνησαν, διότι μερικές εξ αυτών έβλεπαν πως θα έχαναν τον... καθοδηγητικό τους ρόλο στο... ιλιγγιώδες 1,5% που θα έπαιρναν. Έτσι απορριφθηκε η ιδέα. Τον Ιούνιο ανταμείφθηκαν με 0,3% για να κόψουν τις μαλακίες. Και ικανοποιημένοι, ιδεολογικά καθαροί, μυρίζοντας κομμουνιστική μανούλα (ή... πατερούλη) γύρισαν ευτυχείς σπίτια τους. Πάλι καλά που δεν ξεπουλήθηκαν και μπόρεσαν έτσι να προσφέρουν στον τόπο...
Η ιστορική κίνηση όμως της αριστεράς ήταν η εκλογική συστράτευση του Μ-Λ ΚΚΕ καιτου ΚΚΕ (μ-λ) μετά από δεκαετίες τσακωμών και αντεγκλήσεων. Και τι; Νομίσατε πως οι ηλίθιοι αριστεροί θα ενώνονταν κανονικά, διαπιστώνοντας πως δεν τους χωρίζει τίποτα; Γελαστήκατε! Κατέβηκαν με διακριτούς τους ρόλους τους. Και έτσι το ψηφοδέλτιο, αν και κοινό, έγραφε πάνω "ΚΚΕ (μ-λ)- Μ-Λ ΚΚΕ εκλογική συνεργασία". Γλωσσοδέτης! Τι; Να κατεβούμε με κοινή ονομασία να μας πουν πουλημένους οι υπόλοιποι ηλίθιοι αριστεροί; Διακριτούς ρόλους και ο καθένας το μαγαζάκι του! Σοσιαλισμός ρε! Αμ πως!
Αυτά με τα ηλίθια αριστερομάγαζα της συμφοράς, των βλαχοδήμαρχων, των κόμπλεξ και της ήττας. Ελπίζω όλοι αυτοί οι τύποι να μην ενωθούν ποτέ. Γιατί είναι δέκα φορές χειρότεροι και καθεστωτικότεροι από τους Σαμαράδες. Τουλάχιστον ο Σαμαράς μετά από 2-3 αποτυχίες να μπει στη Βουλή με την Πολ.Αν., διέλυσε το κόμμα του. Αν ήταν αριστερός θα κρατούσε αιωνίως το κόμμα, ελπίζοντας να διατηρεί εφ' όρου ζωής ένα 0,3% για να 'χει μούτρα να πιει ιδεολογικά κάθαρος τσίπουρα στα Εξάρχεια και να αναλύσει εκεί το σχέδιό του για την παγκόσμια επανάσταση.
Οι αριστεροί λοιπόν είναι ηλίθιοι, γι' αυτό και δε θα κυβερνήσουν ποτέ. Ζηλεύω τους δεξιούς, που έχουν τόσο δα μυαλουδάκι και το χρησιμοποιούν. Καλύτερα άλλωστε να 'χεις ένα σουγιαδάκι και να ξέρεις να το χρησιμοποιείς, παρά να 'χεις υπερόπλο και να μην βρίσκεις το κουμπί "on-off". Ηλίθιοι.
--------------------------------
Σχόλιο Λυσίππου
Ηλίθιοι ή ηγεσίες διαβρωμένες και ξεπουλημένες?Η ιστορία και τα 3 τελευταία χρόνια τι δείχνουν? Είναι πολύ απλό. Παράδειγμα Δεν μπορούν(μπορούσαν) να ενωθούν σε μέτωπο και να συμφωνήσουν σε 3 μόνο σημεία π.χ. -Αποκατάσταση λειτουργίας Συντάγματος -Κατάργηση νόμων Μνημονίων 2009-2013 -Λογιστικός έλεγχος Χρέους Και προκήρυξη νέων εκλογών που αν θέλουν ας πάει ο καθένας μόνος του με το πρόγραμμα του και την επανάσταση του. Τόσο δύσκολο? ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ.ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΕΣ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ.
Νέο κύμα απολύσεων ανακοινώθηκε πριν λίγο (30/5/2013, 5.30 μμ) στο «Ριζοσπάστη».
Το «ήρθε η σειρά σου» το άκουσαν η Χριστίνα Μαυροπούλου (διεθνές ρεπορτάζ), ο Βασίλης Παπαγεωργίου (σκιτσογράφος) και ο Γιώργος Φλωράτος (ρεπορτάζ υπουργείου Ανάπτυξης).
Και η νέα ηγεσία του ΚΚΕ συνεχίζει να λειτουργεί σαν στυγνός εργοδότης που απολύει – αποκεφαλίζει όποιον διεκδικεί τα εργασιακά του δικαιώματα. Έτσι λοιπόν από τους 5 δημοσιογράφους που έκαναν χρήση ένδικων μέσων για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα 7 μηνών έχουν ήδη απολυθεί και οι 5.
Από τους 14 δημοσιογράφους που “τόλμησαν” να ζητήσουν τη στήριξη του σωματείου τους, της ΕΣΗΕΑ, ήδη έχουν απολυθεί 8 και αναμένεται συνέχεια τους επόμενους μήνες.
Σημειώνεται ότι από τους 83 δημοσιογράφους που δούλευαν στο Ριζοσπάστη (44 μέλη του ΚΚΕ και 39 μη μέλη) έως το Δεκέμβρη του 2012 έχουν απολυθεί 20 (ανάμεσα τους 5 μέλη) με στόχο να μείνουν 30-40 οι πλέον αρεστοί και υποτακτικοί στην κομματική ηγεσία.
Στόχος της εκκαθάρισης που γίνεται είναι να απολυθούν όσοι δεν είναι μέλη του ΚΚΕ και από αυτούς που είναι μέλη οι μη αρεστοί στη ηγεσία του Περισσού και κυρίως όσοι εξέφρασαν μια διαφορετική άποψη στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ που έγινε πρόσφατη.
Η ηγεσία του Περισσού παραδίδει μαθήματα προς όλους τους εργοδότες για την πιο αποτελεσματική εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, της πολιτικής καθυπόταξης και εξόντωσης των εργαζομένων με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση.
Οι εμφανείς επιχειρήσεις του ΚΚΕ Ριζοσπάστης, 902 και Τυποεκδοτική, έχουν εξελιχθεί σε ένα πιλοτικό εργαστήρι εφαρμογής των νέων εργασιακών σχέσεων, ώστε στο τέλος να μείνουν μόνο όσοι θα πληρώνονται με τον κατώτερο μισθό των 500 ευρώ, ενώ ήδη στην Τυποεκδοτική και στο πόρταλ του 902 γίνονται προσλήψεις νέων κάτω των 25 ετών με μισθό 400 ευρώ!
Στο βιβλίο του, ο Νίκος Κοτζιάς διατυπώνει µια νέα ερμηνεία των πολιτικών-θεσµικών επιπτώσεων της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Κρίσης. Μέσα από την εξέταση των αυτοκρατοριών τα 500 τελευταία χρόνια καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ μετεξελίσσεται σε µια αυτοκρατορία στηριζόμενη: α) στις χρηματοπιστωτικές αγορές, β) στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, γ) στη Γερμανία. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι στην ΕΕ κυριαρχεί όλο και περισσότερο η τάση άνισης διαβάθμισης των κρατών-μελών της. Δημιουργείται µια αλυσίδα στην κορυφή της οποίας βρίσκεται η Γερμανία, η οποία κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ, και στο κάτω μέρος ο ευρωπαϊκός Νότος. Οι ισχυρές χώρες της ΕΕ, ιδιαίτερα η Γερμανία, χαρακτηρίζονται πλέον από «οικονομικό πολιτιστικό εθνικισμό», ακόμα και «ρατσισμό». Η τάση της ΕΕ να αναπτυχθεί σε αυτοκρατορία συνδέεται µε την εξέλιξη της Γερμανίας σε ένα είδος «αυτοκρατορικού κράτους», µιας Νέας Ρώµης που είναι το πραγματικό κέντρο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Αυτή η αλλαγή συνδέεται µε τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους. Ο συγγραφέας δείχνει μέσα από τις εμπειρίες και τις θεωρητικές συζητήσεις του παρελθόντος, µε σειρά συγκρίσεων, τι είναι και πώς ορίζεται η «αποικία χρέους». Ο συγγραφέας αναλύει το σημερινό σύστημα επιτροπείας που έχει στηθεί στην Ελλάδα. Πώς και µε ποιους μηχανισμούς, θεσμούς, προγράμματα λειτουργεί αυτό. Τις καταστροφικές επιδιώξεις της τρόικας και των Γερμανών. Τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικής ολιγαρχίας και διαπλοκής. Τις επιπτώσεις που έχει η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους στην κοινωνία και την οικονομία της, καθώς και στην Κύπρο. Αναλύει το δημοκρατικό πρόβλημα και το πρόβληµα κυριαρχίας που προκύπτει για την «Ελλάδα αποικία χρέους». Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, σημειώνει: «Το νέο βιβλίο του Νίκου Κοτζιά πραγματεύεται ένα θέμα που παρουσιάζει όχι μόνο θεωρητικό- επιστημονικό ενδιαφέρον για τους ειδικούς της πολιτικής επιστήμης, αλλά και εξαιρετικό πολιτικό-πρακτικό ενδιαφέρον για κάθε σκεπτόμενο και μαχόμενο πολίτη. Μας μιλάει γι’ αυτό το πελώριο μαύρο σύννεφο που ρίχνει τη σκιά του σε όλη την Ευρώπη, το φάντασμα του νέου γερμανικού ηγεμονισμού. Ο Νίκος Κοτζιάς καταφέρνει για άλλη μια φορά να συνδυάζει, στο πόνημά του, το ιστορικό εύρος με το αναλυτικό βάθος, τη θεωρητική σοβαρότητα με την πολιτική ευθυβολία. Μακριά από κάθε εθνικιστική προδιάθεση –άλλωστε η αιχμή του δόρατός του στρέφεται εναντίον της υποτελούς και κρατικοδίαιτης ελληνικής ολιγαρχίας– προσφέρει τροφή και γνώση σε όλους όσοι αναζητούν έναν νικηφόρο δρόμο απεμπλοκής της Ελλάδας από τον μνημονιακό λαβύρινθο της κοινωνικής καταστροφής, της αντιδημοκρατικής εκτροπής και της εθνικής ταπείνωσης».
Ο Ν. Κοτζιάς ανέλυσε και συνέκρινε τις αποικίες στον 19ο αιώνα, εποχή της διεθνοποίησης, με τις αποικίες χρέους σήμερα, εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ανέλυσε τις αλλαγές στη Γερμανία και τη γερμανική πολιτική, καθώς και εκείνες στην ΕΕ. Στο τέλος προσδιόρισε τα προβλήματα που προκύπτουν για τη χώρα ως αποικία χρέους στο πλαίσιο της ΕΕ ως αυτοκρατορίας και της λειτουργίας της Γερμανίας ως αυτοκρατορικού κράτους. Εξήγησε γιατί η Γερμανία δεν είναι ηγεμονική δύναμη και εξασκεί περιοριστικά πρωτοκαθεδρία. Υποστήριξε ότι τα κύρια προβλήματα που αναδύονται σε αυτό το πλαίσιο είναι τρία:
α) Η διατήρηση της ισχύος της Ελληνικής Ολιγαρχίας, όπως την ονόμασε, που προκειμένου να συνεχίσει να έχει τον πρώτο λόγο στη χώρα, δεν είχε καμία αναστολή να την παραδώσει στον ξένο παράγοντα, την τρόικα.
β) Οι δανειστές, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ελέγξουν τη χώρα με μηχανισμούς εποπτείας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα υπερκέρδη τους.
γ) το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών, καθώς και της χώρας συνολικά.
Ο συγγραφέας συμπέρανε ότι αυτές είναι οι αντιθέσεις γύρω από τις οποίες θα διεξαχθούν οι αγώνες, η έκβαση των οποίων θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας. Προκειμένου αυτοί να έχουν καλή κατάληξη, υποστήριξε, χρειάζεται να ενισχυθεί ο πατριωτισμός, η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, ο πολιτισμός και η παιδεία. Ο Ν. Κοτζιάς επέμεινε ότι η γνώση και η πολιτιστική δράση είναι τα στοιχεία με τα οποία θα υπερβεί η κοινωνία φόβους και αναστολές στη μάχη για τα δίκαιά της, για μια Ελλάδα του αυτοσεβασμού, απαλλαγμένη από τα δεσμά της αποικίας χρέους.
Δυο ειδήσεις για σημαντικότατες δημόσιες βιβλιοθήκες,πείθουν και τους πλέον αφελείς για τους σκοπούς και τα σκοτάδια της κατοχής που μας κυκλώνουν από παντού.
Το βιβλίο πάντα ήταν εχθρός όπως και η παιδεία για κάθε δεσποτισμό.Αυτό και σήμερα.
Ετοιμάζεται να διαλύσει, με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο, ανάμεσα σε άλλες Βιβλιοθήκες της χώρας και αυτή της Χίου. Τη Βιβλιοθήκη που ίδρυσε με προσωπική μέριμνα ο μεγάλος φωτιστής του Γένους
Αδαμάντιος Κοραής, τη Βιβλιοθήκη που πλούτισαν με μικρές ή μεγάλες συνεισφορές
εκατοντάδες δωρητές και ευεργέτες, τη Βιβλιοθήκη που αποτελεί το πνευματικό
ταμείο, όχι μόνο των Χιωτών, αλλά και όλων των Ελλήνων.Η Δημόσια Κεντρική Ιστορική Βιβλιοθήκη Χίου “Κοραής” είναι μία των παλαιότερων
και μεγαλύτερων της Ελλάδας. Η ιστορία της αρχίζει το 1792, οπότε λειτούργησε ως
παράρτημα της Μεγάλης Σχολής της Χίου πρώτο δε πυρήνα της αποτέλεσαν τα βιβλία
του Αδαμάντιου Κοραή και Ελλήνων λογίων ομογενών.Εδώ ο Γιάννης Μακριδάκης για την Βιβλιοθήκη Χίου
Μαύρο σκοτάδι θα συνεχίσει να επικρατεί, στην κυριολεξία και όχι μεταφορικά, στα
γραφεία της υπηρεσίας της Εθνικής Βιβλιοθήκης που στεγάζεται στον 1ο όροφο
του επί της Λεωφ. Καβάλας και Σπύρου Πάτση κτιρίου της ΔΕΠΑ και εξυπηρετεί τη
χορήγηση του κωδικού ISBN για τα προς έκδοση βιβλία και την εισαγωγή των νέων
βιβλίων στην Εθνική Βιβλιοθήκη...
Αυτό προκύπτει από την απάντηση του υφυπουργού
Παιδείας κ. Θ. Παπαθεοδώρου στην Ερώτηση, στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού
Ελέγχου, των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Νάντιας Βαλαβάνη, Τάσου Κουράκη και
Πέτρου Τατσόπουλου σχετικά με την διακοπή από την ΔΕΗ της παροχής ηλεκτρικού
ρεύματος σε τμήματα της Εθνικής Βιβλιοθήκης και μάλιστα για δεύτερη φορά. Η
πρώτη φορά ήταν τον περασμένο Ιούλιο.
Πιο συγκεκριμένα ο υφυπουργός Παιδείας κος Θ. Παπαθεοδώρου στην απάντηση
του αναφέρει σχετικά: «Τα αρμόδια όργανα της ΕΒΕ θα προβούν στις δέουσες
ενέργειες (πληρωμής της ΔΕΗ) αμέσως μετά την έγκριση του προϋπολογισμού
οικονομικού έτους 2013».
Έως τότε προφανώς οι εργαζόμενοι εκεί θα συνεχίσουν
να μην έχουν φως!, κομπιούτερ!, κλιματισμό! (αφού πέρασαν το χειμώνα χωρίς
θέρμανση) και θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν το κοινό χάρη στην προσωπική τους
φιλοτιμία.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να χάνονται νέα βιβλία και να μην
ταξινομούνται ή να καθυστερούν να εκδοθούν νέα βιβλία λόγω καθυστέρησης στη
χορήγηση των νέων αριθμών ISBN.
Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, μοιάζεις με φτερό που πετάει ελεύθερα μέσα στον ακίνητο κόσμο. Γελάς με την καρδιά σου με όσους, ενώ βρίσκονται στη δική σου κατάσταση, νομίζουν ότι όλα (;) τα έχουν και φοβούνται να μην τα χάσουν.
Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, γίνεσαι δυνατός απέναντι στο ανθρωποφάγο σύστημα που στύβει τους ανθρώπους και τους πετάει. Είσαι σκληρός με τους Δυνατούς. Δεν τους χαρίζεις ούτε μια στιγμή παραπάνω. Έτσι μόνο, απολαμβάνεις στην έκφρασή τους την απορία: Από πού αντλεί το θράσος; Πώς είναι δυνατόν να μη μας έχει ανάγκη; Εμάς με τα εργοστάσια, τα φράγκα, την τηλεόραση, την πρέζα, τους παπάδες και τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα; Σκέφτονται πώς μπορούν να σε πλήξουν. Μα, ανακαλύπτουν μετά βδελυγμίας ότι δεν μπορούν να σου πειράξουν νύχι.
Όταν δεν έχει να τίποτα να χάσεις, η χαρά σου είναι μεγάλη. Είσαι ποιητής, μουσικός και ζωγράφος που μια νύχτα η μούσα σού ψιθυρίζει να μη φοβάσαι. Δεν χτυπάς πόρτες, δε φιλάς κατουρημένες ποδιές για να γίνεις ακαδημαϊκός. Γιατί να εξαρτάσαι, από ένα θώκο, για να μείνει το έργο αθάνατο; Η ανασφάλεια όσων νομίζουν πως έχουν τα πολλά…
Όταν δεν έχεις να τίποτα να χάσεις, αποκτάς το προνόμιο να συναντιέσαι με τη μεγαλύτερη αδελφότητα που υπάρχει, αυτή των καταπιεσμένων που δεν καταδέχεται καμία εκμετάλλευση και η μόνη της επιθυμία είναι όλα να μοιράζονται. Στο διάολο η λύσσα για πλουτισμό. Να μοιράζεσαι είναι ίσως και η μόνη εκδοχή του Παράδεισου επί γης.
Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, καταλαβαίνεις πως και τα σκληρά και τα μαλακά ναρκωτικά οφείλουν την ύπαρξή τους στα πάσης φύσεως αφεντικά και τους μπάτσους. Πάντα θα υπάρχει ένα σκληρό και ένα μαλακό αφεντικό (όπως κι ένας σκληρός και ένας μαλακός μπάτσος). Ανάλογα με τις περιστάσεις και τι θέλει να καταφέρει. Όπου φυσάει το συμφέρον, προς τα εκεί κατευθύνονται τα σκληρά και τα μαλακά… ανθρωπάκια.
Όταν δεν έχεις να τίποτα να χάσεις, το τραγούδι σου λέει: «Από παιδάκι, κατοικώ σε τόπο χλοερό… Κοιλάδα, μάταια περίμενες τα δάκρυα τα δικά μου, έγιναν άστρα και ήσυχα πέφτουν μες στη σιωπή μιας πόρνης που στα χέρια της κρατάει την καρδιά μου, άλλοι τη λένε μάνα μου, άλλοι τη λένε ζωή».
Όταν δεν έχεις να τίποτα να χάσεις, αντιδράς σε κάθε είδους ευνουχισμό που προσπαθούν να σου επιβάλουν. Παύεις να αναρωτιέσαι για τις αιτίες που γεννούν και στηρίζουν αυτήν την κατάντια, γιατί η έγνοια σου είναι μία: πώς θα την καταστρέψεις…
«Γονιός ήρθε στο σχολείο να διαμαρτυρηθεί στη διεθύντρια επειδή δίδαξα στα παιδιά (Ε’ δημοτικού) τον Κεμάλ του Χατζιδάκι στο μάθημα της μουσικής κατηγορώντας με για ισλαμική προπαγάνδα. Αντίδραση διευθύντριας? Μπήκε στην τάξη και μάζεψε από τα παιδιά τις φωτοτυπίες που είχα μοιράσει. Έπειτα με κάλεσε στο γραφείο της και αφού δήλωσε απογοητευμένη από τη δουλειά μου, μου ανέλυσε για ποιους λόγους στο δημοτικό μόνο μας μέλημα οφείλει να είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν την πατρίδα και να τονώνουμε το εθνικό τους φρόνημα.
Αν σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο (απευθύνομαι στους εκπαιδευτικούς φίλους) θα ήθελα να επικοινωνήσετε μαζί μου, γιατί θεωρώ πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει και κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, έστω σε επίπεδο δημοσιοποίησης αυτών των φαινομένων. Δεν είναι δυνατόν το έργο των εκπαιδευτικών και ιδίως των καλλιτεχνικών μαθημάτων να υφίσταται λογοκρισία, ούτε τα φαινόμενα φανατισμού που μας έχουν παγώσει το αίμα να τα βλέπουμε να τρυπώνουν στα σχολεία με τις ευλογίες των διευθυντών και των ανωτέρων τους.
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Παρουσίαση του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Νίκου Χασαπόπουλου Παρουσιαστές του πονήματος του διαπρεπούς Βημα Χασαπόσκυλου θα είναι ο Μάκης Βορίδης με τον Αλέκο Αλαβάνο, τη Λιάνα Κανέλλη και τον Δημήτρη Παπαδημούλη.
...] Ήταν μια γιορτή πραγματικά, μια γιορτή για μία νίκη που έρχεται! Έτσι το έζησα εγώ […] το γεγονός ότι τα κόμματα δεν ελέγχουν τίποτα απ’ όλη αυτή την κινητοποίηση, ίσως τελικά να είναι και ένα από τα στοιχεία μεγάλης ανησυχίας του συστήματος. Τα κόμματα κατάντησαν πλέον, να αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους απέναντι σε τέτοιου είδους κινητοποιήσεις. Αποτελούν πια μηχανισμό της εξουσίας, προκειμένου να ελέγχει τον κόσμο. Πιστεύω, λοιπόν, ότι είναι μία νίκη, απέναντι και σε αυτό […] Ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs, με αφορμή τη συμμετοχή του στη συναυλία που έγινε στην Ιερισσό "για μια εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ".
Η άποψη μου από την αρχή ήταν ότι, από την επόμενη μέρα αυτής της συναυλίας θα λέμε όλοι…«ήμουν κι εγώ εκεί»!
Και πού ήμουν; Σε μία τεκμηρίωση του πόθου μου, που λέει ότι η φυσική μας παρουσία μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες που να αλλάξουν πράγματα υπέρ ημών.
Προσεγγίζοντας την Ιερισσό, μου έκανε εντύπωση ένατεράστιο πανό που έχουν κρεμάσει με τον στίχο του Κάλβου«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
Μπαίνοντας μέσα στην πόλη υπάρχουν τα «φυλάκια» -κατά κάποιον τρόπο- για την πόλη, τα μπλόκα δηλαδή των ίδιων των κατοίκων, που είναι επανδρωμένα συνεχώς, σε 24ωρη βάση. Είναι ένας τρόπος ζωής πια για τους Ιερισσιώτες.
Έχουν υποστεί απίστευτη αστυνομική βία, και μπλοκάρουν τους δρόμους για την περίπτωση που επιχειρήσει πάλι η αστυνομία να μπει μέσα στα σπίτια τους. Γιατί έζησαν –εκτός των άλλων- το να πηγαίνουν χαράματα και να παίρνουν κόσμο απ’ τα κρεβάτια τους μπροστά στα έντρομα παιδιά τους, λες και έχουμε πόλεμο! Οι Ιερισσιώτες, το διασκεδάζουν, λέγοντας ότι αποτελούν το Γαλατικό χωριό εναντίον των Ρωμαίων.
Φτάσαμε στην Ιερισσό, νομίζοντας ότι θα συναντήσουμε το κλίμα φόβου το οποίο μας καλλιεργούσαν όλον αυτόν τον καιρό, ότι δηλαδή θα υπάρξει βία, θα γίνουν επεισόδια, θα έρθουν αναρχικοί, από το μαύρο μπλοκ της Ευρώπης, και χίλιες δυο μπούρδες με όλη την προπαγάνδα τόσες μέρες.
Αντίθετα, είδαμε μία πόλη συντονισμένη στην βραδιά της συναυλίας αλληλεγγύης, σε μία καταπληκτική διοργάνωση και αυτοοργάνωση.
Μία πόλη 2-3 χιλιάδων κατοίκων περίπου, φιλοξένησε σ’ αυτήν την συναυλία, παραπάνω από 10 με 15 χιλιάδες ανθρώπους.Όλες οι γυναίκες της πόλης, μαζευτήκανε και μαγείρεψαν ότι καλύτερο μπορούσε η κάθε μια, δημιουργώντας μια απίστευτη συνθήκη φιλοξενίας, όχι μόνο για μας που συμμετείχαμε στη συναυλία, αλλά και για όλον τον κόσμο που έφτασε στον τόπο τους.Εκατοντάδες εθελοντές δούλεψαν και ετοίμασαν χώρους υποδοχής ( κάμπινγκ, πάρκινγκ, κ.λ.π) Άνοιξαν τα σπίτια τους, παραχώρησαν τα ξενοδοχεία και τα δωμάτιά τους με ένα εντελώς συμβολικό αντίτιμο. Μια διοργάνωση αξιοζήλευτη δηλαδή, θα τολμούσα να πω, από επαγγελματίες. Γιατί υπήρχε πάρα πολύς κόσμος που βοηθούσε με χαρά.Αμέτρητοι πραγματικά εθελοντές! Παιδιά,νέοι, μεγαλύτεροι, ηλικιωμένοι από 7 έως 77 …δεν μπορώ να σας το περιγράψω αυτό, ήταν ασύλληπτο!
Όλα, δηλαδή, ήταν τόσο καλά προετοιμασμένα, που δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους επικοινωνούν!Μιλούν! Και μιλούν κοινωνικά!Ήταν κάτι που πραγματικά μου έδωσε μεγάλη χαρά, κι αυτό τους έλεγα κιόλας, ότι εμείς παίρνουμε κουράγιο από αυτούς, γι αυτό που γίνεται. «Τελικά, εγώ ήρθα εδώ για μένα! Δεν είναι ότι ήρθα εδώ μόνο για σας. Ήρθα για μένα πρωτίστως!»Παντού γύρω έβλεπα χαρά στον κόσμο. Χαρά, χαμόγελα! Μέσα σε μια τόσο δύσκολη συνθήκη, μέσα σε ένα ασφυκτικό κλοιό από το κράτος και το επιχειρηματικό κατεστημένο, οι άνθρωποι αυτοί ήταν χαρούμενοι. Γιατί; Επειδή νοιώθουν ότι παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους.«Δεν το παρατάμε, δεν το αφήνουμε, εμείς θα συνεχίσουμε έτσι…» Στο χώρο της συναυλίας, που ήταν η κεντρική πλατεία της Ιερισσού, αλλά και περιφερειακά, μέχρι τη θάλασσα, το πλήθος ξεπέρασε κατά πολύ τις δέκα χιλιάδες.
Είχαν ένα πολύ ωραίο, τεράστιο πατάρι για τους καλλιτέχνες. Ο παλμός της συναυλίας από την αρχή ήταν πάρα πολύ δυνατός, με συνειδητοποιημένα παιδιά, νεαρόκοσμο του οποίου τα συνθήματά ήταν ακέραια και εντελώς αντικρατικά.Αντιλαμβάνονται πια το κράτος ως μηχανισμό βίας και καταστολής. Όλα τα πανώ τους ήταν ανάλογα.Δηλαδή, δεν θέλουν κανένα νταραβέρι με το κράτος, δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη πλέον στο σύστημα και στην αστυνομία. Δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που πάνε να τους επιβάλουν, όλη αυτή την ιστορία με τον χρυσό. Δεν πείθονται να ξεπουλήσουν τον τόπο τους όσο κι αν τους πολεμούν η τους δελεάζουν, προσπαθώντας ακόμη και να τους εξαγοράσουν! Κι αυτό, έχει μεγάλη σημασία για όλη την Ελλάδα. Από τα πρώτα πανό που συναντάς μέσα στην Ιερισσό, είναι αυτό της Κερατέας, ένα πανό συμπαράστασης, πολύ συγκινητικό.Υπάρχει η συνείδηση, ότι σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα αιχμής, «δεν κάνουμε πίσω!» Όλοι έλεγαν, «Λέτε να ξεκινήσει από εδώ η επανάσταση»;
Όχι άνθρωποι που ντε και καλά ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Απλά γίνεται βίωμα το πώς πρέπει να σταθούμε, να βρούμε κουράγιο, να πούμε ένα τεράστιο ΟΧΙ σαν λαός. Μακριά από φασιστικές λογικές, «τιμωρητικές» παρενέργειες αυτόκλητων σωτήρων!
Το όποιο κακό κλίμα δημιουργήθηκε σε βάρος της εκδήλωσης αυτής, διαλύθηκε σαν ένα μικρό συννεφάκι. Φου, λίγο φύσηξε και τίποτε…
Ήταν απίστευτα όμορφα, απίστευτα ειρηνικά. Ήταν μια γιορτή πραγματικά, μια γιορτή για μία νίκη που έρχεται! Έτσι το έζησα …
Δεν υπήρξε τραγούδι που ο κόσμος να μην τραγούδησε, ή να μην συμμετείχε! Χάρηκα πάρα πολύ, γιατί έζησα έναν ωραίο, πολύ έντονο, δημιουργικό διάλογο με τον κόσμο, τα νέα παιδιά, μέσω συνθημάτων, σε κάθε κενό μας από τραγούδι σε τραγούδι, όπως π.χ. «Δεν υπάρχουν αυταπάτες, ή με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες…»,
«Το πάθος για τη λευτεριά, είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά!», «Θέλουμε τα δάση, τη γη και το νερό, και όχι έναν τάφο φτιαγμένο από χρυσό», «Εδώ δεν είναι Καναδάς δεν είναι Ελντοράντο, εδώ είναι ο τόπος μας και κάνουμε κουμάντο», «Οι αγωνιστές μας δεν είναι οι αλήτες, αλήτες είναι οι μπάτσοι κι οι ασφαλίτες», «Θεσσαλονίκη ξύπνα στη σκόνη θα πνιγείς, απ' τα χρυσορυχεία Κιλκίς, Χαλκιδικής».
Αναδείχτηκε σαφέστατα το βαθύ μήνυμα της εκδήλωσης, ότι δηλαδή αυτό που γίνεται στη Χαλκιδική, είναι καθαρή βούληση, μα και πρωτοβουλία του κόσμου.
Καταγράφηκε η συνειδητοποίηση της ανάγκης μας για μια«ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ».
Τα κόμματα, ήταν ανύπαρκτα εκεί. Φαντάζομαι, ότι μέσα στα πλαίσια μιας τόσο μεγάλης κινητοποίησης, κάπου θα υπήρχαν.Υποχρεώθηκαν όμως να μείνουν στο περιθώριο, γιατί ο κόσμος όρισε και αποφάσισε να υλοποιήσει το δικό του όραμα. Τα κόμματα έχουν «ξεγυμνωθεί» πλέον.
Ο τρόπος, οι επιλογές τους, η αντιδημοκρατική τους λειτουργία, τα χρέη τους και η διαπλοκή, τους χαρίζουν εδώ και πολύ καιρό τον νέο τους ρόλο!
Αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους απέναντι σε τέτοιου είδους κινητοποιήσεις. Το γεγονός ότι δεν μπορούν να παρέμβουν πουθενά σε όλη αυτή την διαμαρτυρία, είναι ένα από τα στοιχεία της μεγάλης ανησυχίας του συστήματος. Ανησυχία, διότι απλά δεν υπάρχει κανενός είδους έλεγχος στην αντίδραση του κόσμου.Για το λόγο αυτό το κράτος επιτίθεται και καταστέλλει με τόση αγριότητα.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αυτό είναι μία σπουδαία νίκη για όλους μας. Και παρακαλώ, μακριά από μένα το απολιτίκ! Μιλάω, για τα κόμματα, που έχουν μετατραπεί σε μαγαζιά, ή παραμάγαζα.
Τέλος, ανανεώσαμε το ραντεβού για το πάρτι που θα γίνει όταν θα φύγει η εταιρία… Γιατί θα φύγει… Να είστε σίγουροι!
(Εννοείται, ότι ήταν παντελής η απουσία των βασικών μέσων μαζικής ενημέρωσης (εξημέρωσης). Φαντάζομαι ότι θα επιχειρήσουν να το περάσουν ως είδηση στα… ψιλά. Ενώ δεν ήταν είδηση για τα… ψιλά τους. Είναι πάρα πολύ σοβαρό αυτό που έγινε εκεί).
Η δραστηριοποίηση των γυναικών της Ιερισσού, είναι κάτι απίστευτο. Δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς. Θα τολμήσω να πω, ότι έχουν κάνει απίστευτα βήματα χειραφέτησης στη μικρή τους κοινωνία. Μια κοινωνία, που δεν σου κρύβω ότι μέχρι πρότινος την αντιλαμβανόμουν ιδιαίτερα συντηρητική. Κι όμως, οι γυναίκες έχουν βγει μπροστά. Είναι απίστευτα μαχητικές και συνειδητοποιημένες.
Είναι μαχητικές, απέναντι σε μια αστυνομία, η οποία βρίζει πάρα πολύ άσχημα, δέρνει, προκαλεί, λοιδορεί. Δημιουργεί μια αισχρή συνθήκη.
Υπάρχουν στο σώμα πολλά παιδιά, που είναι δικά τους, δηλαδή Ιερισσιώτες ή Χαλκιδικιώτες. Δημιουργείται εμφυλιακή κατάσταση, την οποία εκμεταλλεύονται το κράτος με την εταιρία!
Οι αστυνομικοί μέσω των ενώσεών τους, αντιδράσανε, στην διατεταγμένη υπηρεσία φύλαξης των συμφερόντων της εταιρίας. Υπάρχει ένα παράπονο όμως για το επιμύθιο της ανακοίνωσής τους, από την πλευρά της συντονιστικής επιτροπής. Δήλωσαν πως είναι σε «κίνδυνο», «στοχοποιημένοι».
Αυτό ενόχλησε από ότι άκουσα, μιας και ο κόσμος αναρωτήθηκε από ποιους θεωρούν οι αστυνομικοί πως κινδυνεύουν; Κατά τα άλλα, η φύλαξη επάνω στις Σκουριές, με τα ΕΚΑΜ, τους συνοριοφύλακες και τα ΜΑΤ καλά κρατεί, τραβάνε κόσμο από όλη τη βόρεια Ελλάδα για υπηρεσίες μέσα στο δάσος.
Τώρα, από την πλευρά της η εταιρεία προσπαθεί να αγοράσει κόσμο συνεχώς, και υπάρχει πολλή φτώχεια εκεί πάνω. Λέγεται, ότι προσλαμβάνουν κόσμο, έτσι για να τον έχουν να κάθεται… Προκειμένου να τον ελέγχουν. Να τον έχουν σύμμαχο, από την δικιά τους τη μεριά.
Η Χαλκιδική έχει ένα μεγάλο κομμάτι που αφορά τον τουρισμό. Η γεωργική, κτηνοτροφική παραγωγή, ουσιαστικά έχει καταδικαστεί, σχεδόν δεν υφίσταται πια, μέσα από αυτές τις επιλογές, ενώ έχει τρομερές δυνατότητες.
Όσοι είναι κατά της εξόρυξης, έχουν αποφασίσει να πεινάσουν, με την έννοια ότι ρισκάρουν τις επιχειρήσεις τους, τα μαγαζιά τους, τις δουλειές τους. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο κόσμος εκεί εργάζεται με βάση τον τουρισμό. Αλλά, όπως λένε και οι ίδιοι, δεν θα κάνουν πίσω, δεν θα αφήσουν με τίποτε να περάσει αυτό.
Δεν θεωρούν πως η αντίστασή τους στο ξεπούλημα του τόπου τους, κάνει κακό στον τουρισμό! Αντίθετα. Η αγάπη για τον τόπο τους είναι το βαθύ κίνητρό τους. Αυτό ήθελαν επίσης, να αναδείξουν με αυτήν την εκδήλωση. Και το κατάφεραν διότι το ξαναλέωήταν μια γιορτή σε μια εξεγερμένη περιοχή!
Η συντονιστική επιτροπή, πάει την υπόθεση στις Βρυξέλες,στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο. Επίσης φεύγει και ένα κλιμάκιο μελών στον Καναδά, λόγω του ότι η εταιρεία είναι Καναδική, ώστε να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη εκεί.
Οι κινήσεις τους, έχουν ένα απόλυτα οργανωμένο κινηματικό χαρακτήρα,πλέον, ενώ οι κινήσεις του κράτους, με τόση βία, ουσιαστικά βοήθησαν το κίνημα να συσπειρωθεί, και να σαρκώσει μέσα στον κόσμο, που το στηρίζει συνειδησιακά. Κι αυτό είναι το σπουδαίο. Δηλαδή, ταυτίζει το όνειρό του, την καθημερινότητά του, με τον αγώνα του. Μικροί, μεγάλοι, παιδιά, όλοι μιλάνε και ζουν για το « ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ.»
Είναι συγκινητικό και τρομακτικό μαζί, διότι τα μικρά παιδιά που ακούν το όνομα «Μπόμπολας» το αντιλαμβάνονται σαν «Μπαμπούλας»! Από την άλλη έχει και μεγάλη πλάκα, γιατί όταν παίζουν μεταξύ τους, αντί να κάνουν τον κακό, ο ένας κάνει τον Πάχτα, η τον Μπόμπολα. Είναι ασύλληπτο αυτό που γίνεται! Κράζονταν μεταξύ τους οι πιτσιρικάδες και λέγανε: «Εσύ είσαι ο Πάχτας, ρε!», « Και εσύ είσαι ο Μπόμπολας!». Τρομερό… Κανονικοί Γαλάτες!
Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα στη δουλειά και την τέχνη μας, από αυτό που ζήσαμε χτες. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, νοιώθει κανείς την πραγματική «ανάταση» στην δημιουργία του! Όλα τα παιδιά, οι φίλοι ομότεχνοι, ήταν πολύ σαφείς, στις τοποθετήσεις τους. Εύγε σε όλους!
Γενικά ό,τι παίχτηκε εκεί, ήταν απολύτως «εναλλακτικό» αισθητικά. Έτσι λοιπόν σας λέω, πως χάρηκα για την συνεύρεσή μου με τους υπόλοιπους δημιουργούς – καλλιτέχνες, ιδιαίτερα με τον Γιάννη Αγγελάκα.
Η προηγούμενη φορά που «συνυπήρξαμε» καλλιτεχνικά με τον Γιάννη, ήταν στο γιγάντιο συλλαλητήριο εναντίον του πολέμου στην Σερβία. Χάρηκα λοιπόν που τον ξαναβρήκα στα «ίδια μέρη».
Για μένα είναι η άλλη Ελλάδα… Η άλλη Ελλάδα, που ποθούμε όλοι μας. Όχι η Ελλάδα της φτήνιας, του σκυλάδικου, της αμορφωσιάς, ή της απόλυτης ξευτίλας της συναλλαγής του χρήματος . Όχι, δεν τα κάνουμε όλα για τα λεφτά. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν γίνονται για τα λεφτά, η με τα λεφτά. Αυτό είναι αλήθεια.
Τώρα, το ότι η εταιρεία της εξόρυξης, προσπαθεί με τα λεφτά να εξαγοράσει συνειδήσεις, για να πετύχει να διασπάσει τον κόσμο, μοιράζοντας αυτή τη στιγμή χοντρά φράγκα, είναι αλήθεια.
Αλλά, δεν! Δεν το βλέπω να το καταφέρνει! Όχι. Οι άνθρωποι που αντιστέκονται ήδη νικούν! Κι αν τολμήσουν ξανά να ασκήσουν βία, το κράτος θα θερίσει αυτά που έσπειρε…
Μας λένε… «Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να ψάχνει επενδυτές στην Κίνα, και από την άλλη να στήνονται διαμαρτυρίες με τέτοιον τρόπο.» Δεν κατάλαβα; Ποια επένδυση θίγεται; Το ότι έρχονται, αρπάζουν μια χούφτα χρυσό, και μας καταστρέφουν τον τόπο για μια ζωή; Βάζουν μπροστά 1200 οικογένειες και την επιβίωσή τους ως άλλοθι!
Και όλες αυτές οι οικογένειες του μέλλοντος, που δεν θα μπορέσουν να ζήσουν ποτέ; Και το κυάνιο με το αρσενικό που σκοτώνει;
Υπάρχει και ένα θέμα με το Άγιο Όρος, γιατί αργεί να πάρει θέση. Βέβαια, έχω μάθει, πως κάποια χωράφια που ζήτησε η εταιρεία πάνω στο όρος Κάκαβος, δεν τα έχουν δώσει. Επίσης, έχω μάθει ότι θέλουν να στήσουν μια ανεξάρτητη επιτροπή για το θέμα.
Είναι ασύλληπτο το μέγεθος της καταστροφής, και ο τρόπος της καταστροφής, ήδη. Στην περιοχή αυτή στην οποία ετοιμάζονται να κάνουν την εξόρυξη, ήδη έχει αποψιλωθεί ένα μεγάλο κομμάτι, από ένα βουνό με ζωή και βλάστηση χιλιάδων ετών, κάτι το οποίο είναι τρομακτικό. Είναι ασύλληπτο ήδη το μέγεθος και ο τρόπος της καταστροφής.
Ένα ολόκληρο βουνό, θα κονιορτοποιηθεί σε μορφή ταλκ, λένε οι επιστήμονες, για να πάρουν το χρυσό. Και όλο αυτό θα ξεπλυθεί με κυάνιο. Για να μπορέσουν να ξεχωρίσουν το χρυσάφι. (Παρεμπιπτόντως τον χαλκό που υπάρχει στο βουνό, τους τον κάνουν δώρο, λέγεται, με βάση τη σύμβαση που υπογράφηκε)
Κάνουν εγκλήματα αυτή τη στιγμή εκεί πάνω! Μιλάμε για έναν τεράστιο κρατήρα στην κορυφή του βουνού, του οποίου το βάθος θα είναι 220 μέτρα και το πλάτος 700 μέτρα! Απογυμνώνουν το αρχαίο δάσος, και ξεπατώνουν συνεχώς τα δέντρα, τα οποία θάβουν, για να μην πάρει χαμπάρι ο κόσμος, ότι κόβουν και άλλα συνεχώς!
Εκτός όλων αυτών, θα πάρουν ότι νερό υπάρχει εκεί πάνω, το οποίο στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουν στην εξόρυξη και θα το επιστρέψουν πίσω μολυσμένο…
Το νερό αυτό θα καταλήξει σε όποιον υδροφόρο ορίζοντα απομείνει. Θα περάσει στη θάλασσα μέσω των βροχών, των μικρών ποταμών και των χείμαρρων, μαζί με τα διάφορα μολυσμένα φερτά υλικά (κυανιούχος σκόνη). Οι άνεμοι επίσης θα μεταφέρουν την σκόνη σε πραγματικά μεγάλες αποστάσεις… Δηλαδή, η ζημιά, είναι ανυπολόγιστη και ανήκουστη! Είναι τρελό αυτό που γίνεται! Κάνουν εγκλήματα αυτή τη στιγμή εκεί πάνω! Και πολλοί, το κάνουν… γαργάρα.
Μα, δεν υπάγεται όλο αυτό το δάσος χιλιετιών στις προστατευόμενες περιοχές σε διεθνές επίπεδο; Έχω την εντύπωση ότι κάτι υπάρχει μα δεν το γνωρίζω θετικά. Σε αυτό ίσως να βασίζεται και ένα μέρος της προσπάθειας όπως είπα στις Βρυξέλλες. Αν εσείς γνωρίζετε κάτι περισσότερο παρακαλώ διαφωτίστε με!
Στην περιοχή που ζω είναι ένας τόπος προστατευόμενος από τη Natura, που αφορά το ακρωτήριο της Επανομής.
Η φύση εδώ και χιλιάδες χρόνια δημιουργεί τις λεγόμενες αμμοθίνες. Για να δημιουργηθεί μία αμμοθίνη, θέλει πολλά χρόνια, ώστε να φυτρώσουν κάποια ειδικά φυτά που χρειάζονται ανάλογες συνθήκες και στη συνέχεια να συγκρατούν την άμμο. Σας μιλώ για πανέμορφο τόπο που σφύζει από άγρια ζωή, πουλιά, μικρά ζώα κι ερπετά! Ε, λοιπόν, τις μεγαλύτερες αμμοληψίες, ο δήμος τις έκανε από εκεί.
Επιπλέον, κάποια στιγμή υπήρξε σχέδιο να γίνει εκεί, ελικοδρόμιο, γήπεδο γκολφ και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις! Δηλαδή, μιλάμε για το άκρον άωτον του παραλόγου…
Η οικολογική μας αναισθησία έχει να κάνει με την γενική αμορφωσιά σε σχέση με τον φυσικό μας πλούτο. Σε αυτήν στηρίζονται για να υλοποιήσουν τα «αναπτυξιακά» τους σχέδια. Γι αυτό μπορούν να αγοράζουν και τον κόσμο!
Ανησυχώ πραγματικά πολύ γι αυτή την ιστορία. Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας. Πιστεύω βαθειά μέσα μου, πως αν θα υπάρξει νίκη εδώ, (στη Χαλκιδική) θα αποτελέσει μία σοβαρή ποιοτική αλλαγή για όλη την Ελλάδα που στις μέρες μας ταλαιπωρείται και ξεπουλιέται! Ο αγώνας αυτός μας δείχνει πως το ανέφικτο μπορεί να είναι εφικτό!
Ο περισσότερος κόσμος δεν πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει κάτι… για να έχει άλλοθι απραγίας.
Ο κόσμος έχει μάθει στην αφασία. Ο πολύς κόσμος βλέπει σαν άλλοθι τη δυσκολία να αλλάξουν τα πράγματα, για να μένει άπραγος… για να δικαιολογήσει την ακινησία του. Και ουσιαστικά την παθολογία του. Γιατί η αδιαφορία και η ακινησία, είναι ψυχικές διαταραχές. Όπως είναι και η επιθετική βία.
Η αδιαφορία, μην ξεχνάμε, επίσης, ότι δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για να γεννηθεί η βία. Αλλά πιστεύω ότι κινητοποιούνται δυνάμεις σιγά σιγά, απελευθερώνονται. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Μακάρι να γινόταν με πιο γρήγορο ρυθμό και πιο πλατιά.
Κλείνοντας. επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιεςτελευταίες σκέψεις των ημερών που πέρασαν…
«Την ώρα που σκάει ο κεραυνός θα τρομάξεις, όμως μην φοβηθείς! Την στιγμή που θα ακουμπήσουν τα όνειρά σου σε μια κυπαρισσοκορφή, θα μεθύσεις φίλε μου από το λίκνισμα, μα κρατήσου μην πέσεις! Όταν η βροχή θα χτυπάει το πρόσωπό σου, εσύ να βλέπεις φως! Όταν η σκόνη γεμίσει τα μάτια σου, μην ντρέπεσαι φίλε μου, ...κλάψε!
Όταν νιώθεις την καρδιά σου να αλλάζει ρυθμό, είσαι μπροστά σε μια μεγάλη αλήθεια! Όταν το μένος των ορκισμένων σου εχθρών ξεχειλίσει, τότε αναδύεται η αξιοσύνη σου... Όταν πνίγεσαι στην χαρά της ομορφιάς, είσαι Άνθρωπος... Μόλις το αδηφάγο ΕΓΩ αφήσει χώρο στο ΕΜΕΙΣ... τότε γράφεις Ιστορία φίλε μου! Από Δευτέρα θα λέμε... "ήμουν κι εγώ εκεί"...!»
Χαιρετισμός του Μίκη Θεοδωράκη στους αγωνιστές της Χαλκιδικής
