Πριν αρκετό καιρό σε σχόλιο μου σε blog είχα εκφράσει με οργή την αντίθεση μου στην υποψηφιότητα για Νόμπελ της Δημουλά.Πίστευα και πιστεύω ό,τι θα μας προσβάλει ως λαό,φορτώνοντας μας την ταμπέλα που φέρει η κυρία αυτή,και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και το ραγιαδισμό.Κάλεσα και ξαναθυμίζω μερικούς στίχους μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ.
γράφει η ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ
"δε κρύφτηκα Κάτ'από ξένο ουρανό
ούτε φτερούγας ξένης
Ήμουν με τον δικό μου το λαό
Όταν εζούσε μεσ'στη δυστυχία"
Αυτούς τους στίχους η Δημουλά δε μπορεί να τους αγνοεί,αλλά ούτε και να τους πει
------------
γράφει η ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ
"δε κρύφτηκα Κάτ'από ξένο ουρανό
ούτε φτερούγας ξένης
Ήμουν με τον δικό μου το λαό
Όταν εζούσε μεσ'στη δυστυχία"
Αυτούς τους στίχους η Δημουλά δε μπορεί να τους αγνοεί,αλλά ούτε και να τους πει
------------
ακολουθεί αναδημοσίευση από Λόγος Παράταιρος
Κικής Δημουλά ξενοφοβικά και ρατσιστικά «καμώματα»…
 |
| ΣΚΥΨΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ να πάρεις το μισθό σου(σ.Λύσιππου) |
Στη φωτογραφία φιλά (!) το χέρι του τότε υπουργού Πολιτισμού, Παύλου Γερουλάνου (έναν από τους κηπουρούς του Γ.Α.Π) στην τελετή απονομής του Κρατικού Βραβείου Ποίησης 2010.
Ποιήτρια να σου πετύχει, πνευματικός άνθρωπος σου λέει ο άλλος! Αλλά τι σόι πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που στις περασμένες δημοτικές εκλογές βγήκε δημόσια και στήριξε την υποψηφιότητα του Ψινάκη!!!
Η ποιήτρια εκστόμισε δημόσια τα ξενοφοβικά της σύνδρομα σαν η πρώτη τυχούσα γριά που φοβάται ή και μισεί τους μετανάστες! Δεν τους αντέχει, της πιάνουν τα παγκάκια λέει και δεν έχει που να καθίσει, άσε που κλέβουν κιόλας!… Η γνωστή ρατσιστική γενίκευση που όταν την ακούς από έναν άνθρωπο του πνεύματος και δη από μια ποιήτρια αν μη τι άλλο εξοργίζεσαι…
Και μεις δεν αντέχουμε να σας ακούμε κυρία Δημουλά να εκστομίζετε τέτοια ξενόφοβα και ρατσιστικά και άμε στο διάολο και συ και η ποίησή σου!… Άλλωστε δεν την είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση σαν ποιήτρια… «Δευτεράντζα», μια ποιήτρια του «λογοπαιγνίου», «γυναικεία υπόθεση» η ποίησή της με γλυκερούς στίχους της «κλιμακτηρίου», μια ποίηση «ψυχοτρόπο» για ανέραστες μικροαστές νοικοκυρές…
Η χθεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών» κάνει λόγο για ρατσιστικό ξέσπασμα της Κικής Δημουλά: ”Δεν αντέχω τους μετανάστες στην Κυψέλη, πιάνουν όλα τα παγκάκια!”
Η Άννα Δαμιανίδη αναφέρεται στη στήλη της «Τρίτη Ματιά» στο ρατσιστικό -σύμφωνα με τα όσα περιγράφει- ξέσπασμα της ποιήτριας Κικής Δημουλά κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των Atenistas στην Κυψέλη.
Η Άννα Δαμιανίδη αναφέρεται στη στήλη της «Τρίτη Ματιά» στο ρατσιστικό -σύμφωνα με τα όσα περιγράφει- ξέσπασμα της ποιήτριας Κικής Δημουλά κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των Atenistas στην Κυψέλη.
Συγκεκριμένα γράφει: «Στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου περιμέναμε ν’ ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια. Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα. Κι ούτε καν όλες, κάμποσες έχουν καταλάβει ότι δεν μπορείς να γενικεύεις έτσι και συγκρατούνται».
Σε άλλο σημείο του άρθρου της η Άννα Δαμιανίδη στέκεται στην προσπάθεια του Μένη Κουμανταρέα και του Μενέλαου Καραμαγγιώλη να προστατέψουν την ποιήτρια απ’ το να εκτεθεί περαιτέρω: «”Στην Κυψέλη μένουν κυρίως οικογενειάρχες που προσπαθούν να ενσωματωθούν”, είπαν οι άνθρωποι προσπαθώντας να αλλάξουν κουβέντα. Σιγά, σιγά σηκωθήκαμε να φύγουμε, το έργο το είχαμε ξαναδεί. Περιμέναμε από μια διακεκριμένη ποιήτρια κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρωπιστικό; Κάτι φωτεινό που θα βοηθούσε τη συνύπαρξη με τους μετανάστες, που θα μαλάκωνε τους ανθρώπους; Λάθος μας! Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας μς το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές».
Σε άλλο σημείο του άρθρου της η Άννα Δαμιανίδη στέκεται στην προσπάθεια του Μένη Κουμανταρέα και του Μενέλαου Καραμαγγιώλη να προστατέψουν την ποιήτρια απ’ το να εκτεθεί περαιτέρω: «”Στην Κυψέλη μένουν κυρίως οικογενειάρχες που προσπαθούν να ενσωματωθούν”, είπαν οι άνθρωποι προσπαθώντας να αλλάξουν κουβέντα. Σιγά, σιγά σηκωθήκαμε να φύγουμε, το έργο το είχαμε ξαναδεί. Περιμέναμε από μια διακεκριμένη ποιήτρια κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρωπιστικό; Κάτι φωτεινό που θα βοηθούσε τη συνύπαρξη με τους μετανάστες, που θα μαλάκωνε τους ανθρώπους; Λάθος μας! Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας μς το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές».
Μια ποιήτρια ενταγμένη χρόνια τώρα στο πολιτικό και λογοτεχνικό «σύστημα», που την τίμησε πολλαπλά, για τις «υπηρεσίες» που του προσέφερε κυρίως με δημόσιες δηλώσεις υποστήριξής του κατά καιρούς.
Με μια ποίηση υπερτιμημένη και αρκετά… βολική ώστε να ανοίξουν οι πόρτες της Ακαδημίας η Κική Δημουλά είναι πια η απόλυτη εκπρόσωπος μιας ομάδας «διανοουμένων» χωρίς αναστολές. Είναι για την τηλεοπτική δόξα; Είναι για το χρήμα; Όποιο κι αν είναι το αντίτιμο, πρόκειται για κατάντια…
Ας δούμε το τι τσουχτερά για τα «καμώματά» της έγραφε γι αυτή πριν ένα χρόνο περίπου η εφημερίδα «Δρόμος της αριστεράς»:
«Του Ηρόστρατου. Όταν το διάβασα σε κυριακάτικη εφημερίδα (Real News) νόμιζα ότι ήταν πρώιμο πρωταπριλιάτικο αστείο: Η Κική Δημουλά σε σόου του ΑΝΤ1, με παρουσιαστή τον Σάκη Ρουβά!
Μετά διάβασα και ανατρίχιασα: «…Κατόπιν συζήτησης με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην κριτική επιτροπή, η σπουδαία ποιήτρια (και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών) αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση και να ενταχθεί στο νέο τηλεοπτικό εγχείρημα του ΑΝΤ1 που έχει ως στόχο να αναδείξει τους ήρωες της διπλανής πόρτας.
Στην κριτική επιτροπή θα βρίσκονται ο καθηγητής Επιδημιολογίας Δημήτρης Τριχόπουλος, ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος(!), η ψυχολόγος Φωτεινή Τσαλίκογλου(!) και ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η Μαρία Χούκλη θα συντονίζει την επιτροπή…».
Ο κατήφορος καθώς φαίνεται δεν έχει πάτο: Η ποιήτρια μετά τη συμμετοχή της στους 32 διανοούμενους που καλούσαν τη μνημονιακή κυβέρνηση να… τολμήσει, μετά τη στήριξή της στον… Ηλία Ψινάκη, μετά τη συνέντευξή της σε ξένα έντυπα όπου δήλωνε τη… στενοχώρια της για την κρίση, τώρα θέλει να συμμετέχει και στο προπαγανδιστικό σόου ενός καναλιού που παίρνει την «αλληλεγγύη» για να την κάνει τηλεοπτικό προϊόν προς κατανάλωση.»!
Μετά το κράξιμο τα μάζεψε τα ξενοφοβικά της η ποιήτρια!… Δήλωσε αντιρατσίστρια και αντιχρυσαυγίτισσα… Παρ’ όλα αυτά η Χρυσή Αυγή έβγαλε ανακοίνωση που υποστηρίζει τα λεγόμενά της… Ας προσέχει λοιπόν η ποιήτρια τι λέει, όταν ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει δημόσια!
Μετά το κράξιμο τα μάζεψε τα ξενοφοβικά της η ποιήτρια!… Δήλωσε αντιρατσίστρια και αντιχρυσαυγίτισσα… Παρ’ όλα αυτά η Χρυσή Αυγή έβγαλε ανακοίνωση που υποστηρίζει τα λεγόμενά της… Ας προσέχει λοιπόν η ποιήτρια τι λέει, όταν ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει δημόσια!
Όσο για την ποίησή της διαβάστε επιπλέον τι γράφουν δυο λογοτέχνες και κριτικοί της λογοτεχνίας:
-«Ίσως η πιο εξόφθαλμη εξωλογοτεχνική προϋπόθεση για την καθιέρωση της Δημουλά έγκειται στη βιωματική και ψυχοσυναισθηματική εγγύτητα ή και συγγένεια που καλλιεργήθηκε ανάμεσα στο έργο της ποιήτριας και στο (κατά βάση, υποθέτω, γυναικείο) κοινό της, εγγύτητα ή συγγένεια στερεωμένη στη βάση των συνθηκών οικογενειακής ζωής, του συναισθηματικού κόσμου και του ψυχισμού του γυναικείου φύλου. Για την κριτική, εξάλλου, η καθιέρωση της Δημουλά φαίνεται να ανταπέδωσε στην αναμφισβήτητη αξία της ποίησής της την από καιρό οφειλόμενη αναγνώριση συλλήβδην της καλής ελληνικής γυναικείας ποίησης» (Ευριπίδης Γαραντούδης, παλιότερα στα ΝΕΑ)
-«Ίσως η πιο εξόφθαλμη εξωλογοτεχνική προϋπόθεση για την καθιέρωση της Δημουλά έγκειται στη βιωματική και ψυχοσυναισθηματική εγγύτητα ή και συγγένεια που καλλιεργήθηκε ανάμεσα στο έργο της ποιήτριας και στο (κατά βάση, υποθέτω, γυναικείο) κοινό της, εγγύτητα ή συγγένεια στερεωμένη στη βάση των συνθηκών οικογενειακής ζωής, του συναισθηματικού κόσμου και του ψυχισμού του γυναικείου φύλου. Για την κριτική, εξάλλου, η καθιέρωση της Δημουλά φαίνεται να ανταπέδωσε στην αναμφισβήτητη αξία της ποίησής της την από καιρό οφειλόμενη αναγνώριση συλλήβδην της καλής ελληνικής γυναικείας ποίησης» (Ευριπίδης Γαραντούδης, παλιότερα στα ΝΕΑ)
-« Η ανάδυση λοιπόν της ποίησης της Δημουλά συμβαίνει στο τέλος της θερμής δεκαετίας του ’80, με τη συλλογή «Χαίρε ποτέ» (1988), και η πρόσληψή της αρθρώνεται με κυρίαρχο στοιχείο την απολιτικά προσωποκεντρική έκφραση της περιρρέουσας κόπωσης του πολιτικού στοιχείου, ακόμα και του γυναικείου κινήματος, αφού, όπως σωστά επισημαίνει εδώ ο Γαραντούδης, η ποίησή της διαχειρίζεται τη γυναικεία ιδιαιτερότητα με “εγγύτητα ή συγγένεια στερεωμένη στη βάση των συνθηκών οικογενειακής ζωής”. Αυτή η συντηρητική προσήμανση της ποίησης της Δημουλά είναι που χρήζει κριτικής αντιμετώπισης, από εδώ μπορεί κάποιος να οδηγηθεί και στην ψαύση της κατ’ ουσίαν συντηρητικής αισθητικής της, δηλαδή στην γλυκερότητα του λυρισμού της, στο “αλάφρωμα” των λέξεων (η απογύμνωσή τους είναι άλλο πράγμα…), εν τέλει στη διακόσμηση μιας επίπεδης καθημερινότητας.»
(Κώστας Βούλγαρης, παλιότερα στην ΑΥΓΗ).
(Κώστας Βούλγαρης, παλιότερα στην ΑΥΓΗ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου