Συγκάτοικοι με ένα λιοντάρι

Στη δεκαετία του 1970, ηθοποιός Tippi Hedren (η μητέρα του ηθοποιός Μέλανι Γκρίφιθ) δημιούργησε το Shambala Preserve μετά την παραγωγή της ταινίας Roar. 

Σκοπός ήταν η διάσωση και περίθαλψη αιλουροειδών που ζούσαν σε αιχμαλωσία ή είχαν κακοποιηθεί.

Ένα απ' αυτά το λιοντάρι ο Neil απέκτησε στενή σχέση με την οικογένεια και την καθημερινή ζωή στο σπίτι.

Είπαν κι έγραψαν-Ο τοίχος έγραφε-Συγκεντρωτικά 1

Μια σύγκέντρωση όσων αναρτήθηκαν περιοδικά δίπλα στις ενότητες "Είπαν κι έγραψαν" και "ο τοίχος έγραφε' για να υπάρχουν στο αρχείο.

"Το μόνο κακό είναι πως τώρα δεν έχω καθόλου λεφτά. Και χρειάζονται καμιά φορά και οι παράδες.Κάτι πρέπει να΄χεις. Γιατί έρχεται μια στιγμή που ο άλλος σε ξεφτιλίζει για ένα κατοστάρικο!

-Είσαι λυπημένος που όλοι τώρα σ'έχουν εγκαταλείψει;

-'Ετσι είναι ο κόσμος.Μ'εμένα θ'αλλάξει; "

Γιώργης Δελαμάγκας 1972 στο Λευτέρη Παπαδόπουλο 

"...Για να συμπυκνώσεις την έκφραση σου θα πρέπει να κάνεις επιλογές, μια λειτουργία που ανήκει κατ'εξοχήν στο χώρο της τέχνης, μια κοπιαστική και βασανιστική διαδικασία. Σ' ένα γράμμα του ο Ένγκελς γράφει στο Μάρξ "..με συγχωρείς Κάρολε,σου γράφω ΠΟΛΛΑ γιατί ΔΕΝ έχω χρόνο...."

Μάνος Ζαχαρίας

μιλώντας για τις ταινίες μικρού μήκους

Έχουν περάσει  χρόνια από τότε και δεν κατάφερα ακόμα, αλλά και δεν θέλησα να ξεκολλήσω από πάνω μου το μίσος που έχω για τη βία και σε επέκταση το μίσος μου για την εξουσία, γιατί εξουσία χωρίς βία, εγώ δεν είδα και ίσως και δεν υπάρχει.

Ν.Κούνδουρος

Οι οργανωμένες κλίκες εξακολουθούν να λυμαίνονται τη χώρα εμπορευόμενες το ψεύδος και αγωνιζόμενες έως τελικής διάλυσης για τα χυδαία τους προνόμια.

Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, πανεπιστημιακοί, φαρμακοποιοί, εφοπλιστές, συνδικαλιστές, εργολάβοι, έμποροι λευκής σαρκός, παπάδες, μεταπράτες ιδεών και ανθρώπων, κεφαλοκυνηγοί, διανοούμενοι, εστέτ, ακαδημαϊκοί, δημόσιοι υπάλληλοι, κρατικοδίαιτοι επιχορηγούμενοι, επιφυλλιδογράφοι που επιμένουν πως υπερασπίζονται την άποψη τους ενώ απλώς «συγγράφουν» τα συμφέροντα του αφεντικού τους. Και τόσοι άλλοι…

Μερικές φορές οι ηλίθιοι είναι πιο επικίνδυνοι και από τους πουλημένους και από τους προδότες...

Μ.Στεφανίδης

Σήμερα ο δικτάτορας δεν χρειάζεται τα τανκς αν έχει τον απόλυτο έλεγχο της αστυνομίας, η οποία θα αναλάβει το φακέλωμα, την παρενόχληση ή το βασανισμό των υπόπτων. Το πρώτο του μέλημα δεν είναι να καταλάβει την κρατική ραδιοτηλεόραση αλλά να την κλείσει, παρέχοντας το μονοπώλιο της ενημέρωσης στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν την εξουσία του.
Η αναστολή άρθρων του Συντάγματος είναι επίσης περιττή αν έχει προηγηθεί ο έλεγχος της δικαστικής εξουσίας από οικονομικά συμφέροντα. Όσο για τις κιτς παρελάσεις και τους εθνικούς εορτασμούς; Αυτούς τους αναλαμβάνει η καθεστωτική διανόηση και πλέον δεν έπονται της δημοκρατικής εκτροπής αλλά προηγούνται αυτής.

Επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα λοιπόν:

 Τελικά τι έχουμε, δικτατορία ή δημοκρατία;

unfollow 7/13 ;Aρης Χατζηστεφάνου

ο Ουίλιαμ Ρις Σμιθ Τζούνιορ,  του οποίου μια απλούστατη φράση υπενθύμιζε έναν από τους θεμελιώδεις, αυτονόητους κανόνες κάθε  κράτους δικαίου: «Να θυμόμαστε πάντοτε πως αν κάποιος χάσει ένα δικαίωμα, το χάνουμε όλοι μας».

unfollow-blog 

«Πώς πάει το έθνος, πώς πάνε οι δουλειές;» Κι άφησε το κουπί του και με το χέρι εσυχνόκοβε τον αέρα. «Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος». 

(Διονύσιος Σολωμός, Η Γυναίκα της Ζάκυθος) 

η διαφοροποίηση μεταξύ του ελληνικού πολιτικού συστήματος και εκείνου της Δύσεως. Εκεί το πολιτικό προσωπικό λειτούργησε ταξικά, κατά την φύση των κοινωνιών που εξήρχοντο από την φεουδαρχία. Εδώ [...] συγκρότησε ολιγαρχικές συμμορίες για να νεμηθούν δια του κράτους ένα ολόκληρο έθνος

Γ.Κοντογιώργης

..τα πλήθη εκτρέπονται προς αβλαβείς στόχους χάρη στη γιγαντιαία προπαγάνδα από τη τάξη που αφιερώνει τεράστια κεφάλαια και ενέργεια για να μετατρέψει τους ανθρώπους σε εξατομικευμένους καταναλωτές απομονωμένους μεταξύ τους χωρίς την παραμικρή ιδέα πως θα ήταν μια αξιοπρεπής ζωή.Έχει αποφασιστική σημασία να συντριβούν τα φυσιολογικά ανθρώπινα αισθήματα γιατί δεν είναι συμβατά με την ιδεολογία του ατομισμού που εξυπηρετεί τους προνομιούχους και την εξουσία....

Νoam Chomsky

Προτιμώ τη συντροφιά χωρικών, γιατί δεν έχουν μορφωθεί αρκετά για να επιχειρηματολογούν λανθασμένα.

Μισέλ ντε Μονταίνι-de Μontaigne

Δραπέτες των ημερών

Δ.Αθηναίων-Γελοιότητες γιορτών
Σωβρακοφανέλες "Καμίνι"

Παρά τη κατοχή και τη λεηλασία,υπάρχουν αρκετοί που δε πτοούνται και συνεχίζουν τις γιορταστικές αμερικανιές παλαιών μεγαλείων.
Άλλοι,χτυπημένοι αλλά όχι εξοντωμένοι ακόμη,και με το παντοτινό άλλοθι των "παιδιών" συμμετέχουν στο πανηγύρι της χαριτωμενιάς όσο μπορεί να αντέξει η τσέπη τους.
Κι αυτά μέσα στη κάπνα των απελπισμένων που προσπαθούν να ζεσταθούν,και χτυπάει συναγερμό η αιθαλομίχλη.

Παλιότερα δραπέτευες φεύγοντας για τις κρίσιμες μέρες σε καμιά αλλόθρησκη χώρα.Το μενού είχε αρκετές.Τώρα πολλές απ' αυτές ρημάχτηκαν και μόνο για να ξεφύγεις δε προσφέρονται.Και η κατάσταση στη κατεχόμενη χώρα σου δεν επιτρέπει  τέτοιες πολυτέλειες,παρά μόνο στο σκυλολόι των Λιάπηδων.
Που λοιπόν το καταφύγιο?
Ίσως κάποιο από τα μισοέρημα χωριά των 40-50 ηλικιωμένων κατοίκων.Με ξεχασμένους ξενώνες.
Μακριά από πανηγύρια,θερμαντικά νέφη και το αγριεμένο πλήθος.

Όπως και να΄ναι με ή χωρίς αλλαγή τόπου,μη ξεχνάς να'χεις μαζί σου το Παπαδιαμάντη.Με τα διηγήματα του για το 12ημερο Χριστούγεννα-Φώτα.
Τα πτερόεντα δώρα
Το χριστόψωμο,
ο Αμερικάνος,
Ο Έρωτας στα χιόνια,
Στο Χριστό στο κάστρο
ο πολιτισμός εις το χωρίον,
Η σταχομαζώχτρα
η Ντελισυφέρω, 
τα Φώτα-Ολόφωτα
και τόσα άλλα.
Ήταν και Είναι μια έξοδος κινδύνου.

Γκρογκί

Στην πυγμαχία, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός ονομάζεται «γκρογκί». Είναι η κατάσταση εκείνη όπου ο πυγμάχος έχει φάει τόσες πολλές δυνατές γροθιές όλων των ειδών, τόσα άπερκατ, τόσα ντιρέκτ και τόσα κροσέ, που έχει γίνει πια μαύρος στο ξύλο, αλλά απλώς δεν έχει χάσει ακόμα τις αισθήσεις του και κλινικά, δηλαδή με επίσημη ιατρική γνωμάτευση, ώστε να διακοπεί ο αγώνας. Κλεισμένος πια στα σχοινιά, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει πλέον μες το θολωμένο του μυαλό είναι ή να αγκαλιάσει τον αντίπαλο για να τον λυπηθεί ο διαιτητής, ή να χτυπήσει το καμπανάκι που θα σημάνει τη λήξη του γύρου.

Σε χτυπητή αντίθεση με το συμβατικό μποξ, ο πυγμάχος μας έχει απέναντί του έναν αντίπαλο, που ισχυρίζεται ότι τον δέρνει για το καλό του, ενώ μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι υποβάλλεται και σε μια πρόσθετη δοκιμασία: καθώς συνεχίζει να τρώει κι άλλες απανωτές, καλείται την ίδια ώρα να απαντήσει και σε ένα ανελέητο ερωτηματολόγιο πολύ σοβαρών ερωτήσεων και διλημμάτων. Όπως είναι, π.χ., τα εξής: Ευρώ ή Δραχμή; Έχει δικαίωμα ένας βουλευτής της Αριστεράς με παχυλές καταθέσεις να δηλώνει ότι τον νοιάζεται ή όχι; Είναι μια τέτοια Αριστερά γνήσια ή όχι; Ποιος φταίει που τον έχουν κάνει του αλατιού; Υπάρχει διαιτητής; Κι αν υπάρχει, βλέπει; Δουλεύει άραγε το ρημάδι το καμπανάκι; Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Δυσεπίλυτα ερωτήματα, όπως αντιλαμβάνεσθε, και πρακτικώς αδύνατον να απαντηθούν από άνθρωπο που βρίσκεται στην κατάσταση που περιγράψαμε.

Ζητείται λίγο έλεος. Τίποτε άλλο. Έως ότου φθάσει το ασθενοφόρο. Να, να, έρχεται. Στη γωνία είναι. Αλλιώς, παιδιά, θα πεθάνει. Δεν το βλέπετε;

sotosblog.com

Eίναι προμελετημένο

Σύμφωνα με κυβερνητικούς δοσίλογους,η αιθαλομίχλη καύσεως που σκεπάζει τις πόλεις είναι δέσμευση τους στους δανειστές και τη τρόικα για την εξόντωση συγκεκριμένου αριθμού ατόμων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και επιβαρύνουν το προϋπολογισμό (υγεία-συντάξεις κλπ.)

Επειδή οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί και κινδυνεύει η δόση,η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης θα αυξηθεί κατά 50% ώστε το ντουμάνι να είναι συνεχώς πάνω από τα όρια συναγερμού και να  ξεκάνει τους προαπαιτούμενους.

Πέφτουν κορμιά,συνηθίσαμε

ΔΕΛΤΙΟ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

------------------------------------

Τραγικό θάνατο βρήκε ένας νεαρός άντρας 20-25 ετών, αγνώστων στοιχείων μέχρι στιγμής, περίπου στις 11.15 το πρωί στο ύψος του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Κατερίνης.Αυτοκτόνησε πέφτοντας σε αμαξοστοιχία που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα- Θεσσαλονίκη

-------------------------------------------
Ματθαίος Ρίζος ετών 23.ΚΕΡΚΥΡΑ
Γράφουν γνωστοί του
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ! !!!!!!!!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΡΑΓΚΟ!!!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΖΑΧΑΡΟ !!!!!!!!!!!!!!

ΔΟΥΛΕΥΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ ΣΕ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑΝ ΤΑ ΕΝΣΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ!!!!!!!!!!

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΧΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΔΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΖΕΥΕ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ, ΟΜΩΣ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ….

Ο ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ…Η ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΕΡΓΟΙ……ΕΤΣΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΗΡΘΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΑΥΡΟ……

ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΟΖΥΓΟ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΓΑΡΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑΝ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΟ……..

---------------------------------------------

ένας άνδρας, αυτοπυρπολύθηκε λίγο πριν από τις 7 το πρωί 21/12/13, στο δρόμο, στη συμβολή των οδών Αγίου Μελετίου και Αχαρνών.

Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, εκτιμάται ότι πρόκεται πιθανότατα για αλλοδαπό μετανάστη.

Ο άνδρας περιλούστηκε με εύφλεκτο υγρό και έβαλε φωτιά με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρότατα εγκαύματα.

Ο άτυχος άνδρας διακομίστηκε στον Ερυθρό Σταυρό όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Στο σημείο του αυτοπυρπολισμού βρέθηκε ένα μικρό πορτοφόλι στο οποίο υπήρχαν έγγραφα που ανήκουν σε 38χρονο Ιρανό και εξετάζεται αν ανήκουν στον άνθρωπο που αυτοπυρπολήθηκε.

----------------------------------------------

Νέα αυτοκτονία στην Κρήτη. Ενας 53χρονος πατέρας στα Χανιά..

Ο 53χρονος βρέθηκε νεκρός μέσα στο αυτοκίνητό του το οποίο είχε οδηγήσει σε ένα αμπέλι, στην περιοχή Πανόραμα στο Γαλατά, προκειμένου εκεί να προχωρήσει στο απονενοημένο διάβημα.

Τα...τσογλάνια της οργής.

Γράφει ο askordoulakos  

«Ακόμα κι αν υπάρχει Θεός, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Εγώ θα πάω στον παράδεισο και θα γελάω, βλέποντας όλους αυτούς τους θρησκευόμενους στην κόλαση».

Ανώνυμου αναρχικού
_________________________

Ο Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά, ότι είναι με το 1 ½ πόδι και τη μισή κοιλιά στη φυλακή. Η πρόσφατη προσωρινή «απαλλαγή» του από την πλειοψηφία της Βουλής, κατά τη συζήτηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τα υποβρύχια, έχει τόση σημασία, όση είχε και η «απαλλαγή» του Άκη, σε κάποια ανάλογη συζήτηση τότε.

Γνωρίζει πολύ καλά επίσης, ότι ο μόνος λόγος, για τον οποίο κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος, είναι διότι προς το παρόν είναι χρήσιμος αρμός, ώστε να κρατηθεί όρθια η κατεδαφιζόμενη κυβέρνηση του γερμανόφιλου Σαμαρά. Το άσχημο -εν προκειμένω- όμως είναι ότι το ακροδεξιό κιτς συνοθύλευμα της αποικιοκρατικής κυβέρνησης καταρρέει υπό το ψεύδος, την αλητεία και τη βλακεία των συντελεστών της κι ως εκ τούτου, τα πράγματα καθίστανται λίαν ρευστά κι ανησυχητικά για το εν λόγω ελεεινό υποκείμενο.

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι και η πλειοψηφία του εναπομείναντος συρφετού στο ΠΑΣΟΚ, έχει βαλθεί να τον πετάξει στα...σκυλιά, προκειμένου να γλυτώσει έκαστος το τομάρι του, τότε εύκολα ερμηνεύεται το σημερινό ρεζιλίκι του πανικόβλητου δοσίλογου, ο οποίος κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ ότιεκτσογλανοποιεί την κοινωνία! Λες και το ΠΑΣΟΚ είχε αφήσει έστω κι έναν τομέα της κοινωνίας και της πολιτικής ατσογλανοποίητο, για να τον τσογλανοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τύπος, που βρίσκεται πίσω από κάθε σύγχρονη πολιτική (και όχι μόνο) βρωμοδουλειά, ο συντάκτης του μαφιόζικου νόμου «περί ευθύνης υπουργών».
Το σκουλήκι, που με χαρά και σαδιστική ικανοποίηση έβαζε τη θηλειά του παράνομου χαρατσιού στο λαιμό των αδύναμων, μολονότι τους διαβεβαίωνε ότι αυτό είναι αντισυνταγματικό.
Το υποκείμενο, που το μόνο το οποίο έχει μάθει στη ζωή του είναι να θρέφει κώλο και ν΄αυγατίζει τους παράδες του εις βάρος της κοινωνίας, προσφέροντας με χαρά, παντός είδους βρώμικες υπηρεσίες σε κάθε αφεντικό, εγχώριο ή μη.

Αυτό το –αποδεδειγμένα- χοντρόπετσο κάθαρμα, ο λαομίσητος, ο προθυμότερος κι ο προθυμότερος υπηρέτης κάθε αφεντάδων, έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του κι έχει αρχίσει να ξεστομίζει ανοησίες δημόσια, εκτιθέμενος –έτσι-περισσότερο, κατηγορώντας τους άλλους ως...τσογλάνια!

Ο κακέκτυπος κλώνος του Πάγκαλου, η ενσάρκωση του μεταμοντέρνου ναζισμού, με την απελπισμένη συμπεριφορά, που-όσο πιο απελπισμένη γίνεται-τόσο πιο χυδαία αποδεικνύεται. Η μόνη του διαφορά με τον Πάγκαλο είναι, ότι ο τελευταίος μάλλον δεν θα γεράσει στη φυλακή
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

από kato-kefali

από ρωσία με αγάπη

δεν ξέρω ρώσικα, αλλά οι σύντροφοι ωραία τα λένε!

И друг мой грузовик - Суденышко

σπασίμπα kato-kefali:)

Ο Μπαλζάκ και ο Σταντάλ στο νεοφιλελεύθερο σήμερα

του Νίκου Σκοπλάκη

Ήταν μεγάλη η κατακραυγή εναντίον της τυραννίας των αριστοκρατών, σήμερα η κατακραυγή απευθύνεται στην τυραννία των χρηματιστών», έγραφε ο Μπαλζάκ το 1844 στο μυθιστόρημα Les Paysans («Οι Χωρικοί»). Ο Μπαλζάκ, αλλά και ο Σταντάλ, δεν έζησαν τις μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις του 20ου και του 21ου αιώνα. Γνώριζαν, όμως, πολύ καλά τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις του 1813 και του 1827 (ο Μπαλζάκ, μάλιστα, πρόλαβε να ζήσει και εκείνη του 1847), με τις οποίες ο καπιταλισμός εδραιωνόταν ως τρόπος παραγωγής, πολιτικής διεύθυνσης, ιδεολογικής και κοινωνικής επικυριαρχίας.

Το 1848, ο Μπαλζάκ ολοκλήρωσε το βιβλίο Envers de l’histoire contemporaine («Η άλλη όψη της σύγχρονης ιστορίας»), όπου περιγράφει πώς πολυεδρικοί τραπεζικοί οίκοι διοργάνωσαν ανεπίληπτες κερδοσκοπίες, αναδιατάσσοντας το πεδίο της πολιτικής εξουσίας και νομιμοποιούμενες σε αυτό, για να καταγάγουν «πελώρια κέρδη επί των πρώτων εθνικών δανείων της Παλινόρθωσης». Συνειρμικά, έθετε δύο ενοχλητικά ερωτήματα: Εις βάρος ποιών, παρακαλώ, αποκομίζονται αυτά τα «πελώρια κέρδη»; Ποιοί πληρώνουν, σε τελική ανάλυση, τα «πελώρια κέρδη» που πραγματοποιούν οι τραπεζικοί οίκοι επί του εθνικού δανεισμού;

Αφηγούμενος τους ανταγωνιστικούς, αλλά επί της ουσίας συμπληρωματικούς σχεδιασμούς των τραπεζιτών-κερδοσκόπων (με εμβληματικό μεταξύ τους τον βαρώνο-τραπεζίτη-αδίστακτο κερδοσκόπο Frédéric de Nucingen), ο Μπαλζάκ είχε στην πραγματικότητα παρουσιάσει από το 1838 το συστηματικό περίγραμμα μιας απάντησης: Η ανάγνωση του μυθιστορήματος La Maison Nucingen («Ο οίκος Νυσανζέν») θα μάς βοηθούσε να αντιληφθούμε καλύτερα, μέσα από τις πυκνές διαλεκτικές εικόνες του, πώς οι κερδοσκοπίες, οι απανωτές χειραγωγήσεις και οι «άμεμπτες» μοχλεύσεις συναρθρώθηκαν στην κατοχύρωση του πολιτικού πεδίου της κοινωνικής τους κατίσχυσης, δηλαδή σαν θεσμοποιημένο χρηματοκιβώτιο, ώστε να σωρεύεται το χρήμα ως προνόμιο των μερίδων και των συμμάχων της άρχουσας τάξης.

Αν θέλουμε να αναδείξουμε το ιστορικό βάθος του λογοτεχνικού έργου, θα βρούμε την εναργέστερη περιληπτική απόδοσή του σε ένα απόσπασμα από τους Ταξικούς Αγώνες στη Γαλλία του Κ. Μαρξ:

«Γενικά, η αστάθεια του δημόσιου δανεισμού και η γνώση των μυστικών του κράτους επέτρεπαν στους τραπεζίτες, όπως και στους εταίρους τους στα νομοθετικά σώματα και στην εκτελεστική εξουσία, να προκαλούν στην κίνηση των δημόσιων ομολογιών αιφνίδιες και ασυνήθεις διακυμάνσεις, των οποίων το αμετάβλητο αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο από την καταστροφή μιας μάζας μικρών κεφαλαιούχων και τον εξωπραγματικά ταχύ πλουτισμό των μεγάλων κερδοσκόπων».

Η αναζήτηση αυτής της διφυούς στρατηγικής πλουτισμού και (υπο)προλεταριοποίησης συνείχε τους Nucingen και τους Rastignac, τους εκφραστές οικονομικών και πολιτικών τακτικών του κεφαλαίου. Ένα άλλο στοιχείο αυτής της διφυούς στρατηγικής ήταν ο ιδεολογικός υπερκαθορισμός της κοινωνίας, ώστε κανείς «να μην σκέφτεται πια τον βόρβορο, όπου βυθίζονται οι ρίζες αυτών των επιβλητικών δέντρων, των στηριγμάτων του κράτους», για να δανειστώ αυτούσια μια διατύπωση από το La Maison Nucingen. Μια σειρά από μικρές βρώμικες συγκράσεις («de sales petites combinaisons»), οι οποίες στις μέρες μας θα προσαγορεύονταν «επενδύσεις», αναδιοργάνωναν επιθετικά την προοπτική αυτής της διφυούς διαχείρισης. Δείτε, για παράδειγμα, τον κόμη Thaler από το μυθιστόρημα Le Rouge et le Noir («Το Κόκκινο και το Μαύρο») του Σταντάλ (1830): Ο κόμης Thaler (υπαινιγμός, άραγε, στα αυστριακά χρυσά τάλιρα;) ήταν «διάσημος για τα πλούτη του, τα οποία είχε αποκτήσει δανείζοντας τους βασιλιάδες για να κάνουν πόλεμο στους λαούς τους».

Η θεσμοποίηση της «βασιλείας του χρήματος» στη Γαλλία ενισχύθηκε με την αντικατάσταση του Κάρολου Ι’ από τον Λουδοβίκο-Φίλιππο και πραγματικούς εξουσιάζοντες τους φορείς του χρηματιστικού καπιταλισμού. Ο Μπαλζάκ είχε εκ του σύνεγγυς παρακολουθήσει τον παριζιάνικο ξεσηκωμό μεταξύ 27 και 29 Ιουλίου του 1830 («Les Trois Glorieuses»), στην αποτίμηση του οποίου έγραψε χαρακτηριστικά: «Ήμασταν σχεδόν όλοι αηδιασμένοι καταλαβαίνοντας ότι η αστική τάξη πρόδιδε τον λαό». Η αστική τάξη, με αιχμή του δόρατος το χρηματιστικό κεφάλαιο και προσωπείο...ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ

Βιβλία μετά μουσικής...

Ο Μαξίμ και η Γκαλίνα διηγούνται μνήμες για τον πατέρα τους Ντμίτρι Ντμιτρίεβιτς Σοστακόβιτς (1906-1975). Οι  μαρτυρίες αυτές συμπληρώνονται από αναμνήσεις του ίδιου του συγγραφέα Μιχαήλ Άρντοφ,αποσπάσματα επιστολών του συνθέτη και στοιχεία από την βιογραφία του που έγραψε η Σοφία Χέντοβα.Η σοβιετική εποχή παρούσα με όλες τις διακυμάνσεις που προκαλεί στη ζωή του μεγάλου συνθέτη. 

Το βιβλίο συνοδεύεται από cd με το όγδοο κουαρτέτο.Υπάρχει σε προσφορά -75% από 20 μόνο 5 και είναι μία από τις δύο εκδόσεις "Μουσαίο".
Στο εξώφυλλο το μονόγραμμα του συνθέτη


Η 7η συμφωνία του ή συμφωνία του Λένινγκραντ,συνόδευε την ταινία μικρού μήκους Gloria Victoria που είχαμε ξεχωρίσει παλιότερα από το φεστιβάλ.

από Μουσικά Προάστια

.....

Στα τέσσερα κεφάλαια του παρόντος βιβλίου του ο Ηλίας Ανδριόπουλος θυμάται με νοσταλγία ημέρες και γεγονότα τα οποία τον καθόρισαν. Και γύρω από αυτά πλέκει τις ιστορίες του, που άλλοτε έχουν μύθο, άλλοτε όχι. 

Τα ανεκπλήρωτα όνειρα μιας γενιάς, που βιώνει σήμερα μια πρωτόγνωρη, όσο και απρόσμενη παρακμή και έκπτωση αξιών, συνυφαίνουν τον ιστό του πρώτου κεφαλαίου «Το αίνιγμα μιας γενιάς». Η αγωνία για το σήμερα και το αύριο όχι μόνο της μουσικής, αλλά ολόκληρου αυτού του τόπου είναι διάχυτη. Δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Δίνει, όμως,  η αγωνία αυτή, με τον τρόπο της το σάλπισμα της αντίστασης. Οι «Σκέψεις για τη Μουσική», κεφάλαιο δεύτερο, εκτείνονται προς κάθε κατεύθυνση.

 Με ένα συγκινητικό προσκύνημα και με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολογείται, στο ξετύλιγμα των σκέψεων αυτών, η λατρεία προς τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη. Οι παιδικές ακροάσεις μουσικής του Βέρντι από έναν παλιό φωνόγραφο, του γέννησαν την επιθυμία να γνωρίσει κάποτε από κοντά τον τόπο που έζησε και δημιούργησε ο Ιταλός πατριάρχης της ρομαντικής – μπελ κάντο όπερας. Η εκπλήρωση του ονείρου, αλλά και οι προεκτάσεις της, περιγράφονται στο ταξιδιωτικό, τρίτο κεφάλαιο, «Ένα ταξίδι και μια επίσκεψη». Η γενέτειρα γη, οι γνωριμιές της νιότης, ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Γκάτσος, η Ζάκυνθος, ο Σολωμός  γίνονται αφορμές για μια περιδιάβαση στην αδιαπραγμάτευτη Ελληνικότητα. Στο τέταρτο και καταληκτικό κεφάλαιο, τις «Μεταπλάσεις», συμβαίνουν αυτά, όπου το ξετύλιγμα του κουβαριού, των σκέψεων και της μνήμης, φτάνει μέχρι το οδυνηρό σήμερα. Με αρετή και τόλμη, οι παλιές καλές μέρες, μπορεί να επιστρέψουν σε τούτο τον ευλογημένο τόπο, που έχει υποδουλωθεί στα κελεύσματα του ξένου κεφαλαίου.

Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας, τελικά, οι Μεταμορφώσεις μέσα στο χρόνο του Ηλία Ανδριόπουλου. Που επιμένει απτόητος να αγωνίζεται και να επιμένει ρομαντικά στην άκρως αντιρομαντική εποχή μας.

Ένα τραγούδι σε στίχους που έγραψε ο Ν.Γκάτσος για τον Σεφέρη το 1963 και έκανε τραγούδι ο Ηλίας Ανδριόπουλος το 1998 στο δίσκο "Αργοναύτες"

Και δυο βιβλία πάλι σε προσφορά,για τον Τσαϊκόφσκι.Το ένα είναι η έτερη έκδοση από το "Μουσαίο" και θεωρείται η πλέον έγκυρη βιογραφία (σχετικό αυτό βέβαια).
Από 30 ευρώ σε 8,75.

Το άλλο -εκδόσεις "σελίδες"-από 10ευρώ σε 4.

Φωτογραφία-Νοβέμπρης Δεκατρίο!

 Δεν είναι Ευρυτανία,είναι ξεχασμένος παράδρομος της Ακαδημίας Πλάτωνος, εικόνα που μεταφέρει στο κλασσικό αθηναϊκό τοπίο γύρω απ τον Κηφισό με την οργιώδη βλάστηση όπως γραφουν αρχαια κείμενα. Φανταστείτε μια αποκατάσταση φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής, ποιος δεν θα θέλε έναν περίπατο σε τέτοιο δρόμο



Κολωνός, ένα τετράγωνο πίσω από τη Λένορμαν, ο τελευταίος λαχανόκηπος της Αθήνας 



Εξαιρετικό street art έργο στην αρχή της Σόλωνος



Κλεισθένους, ομπρέλες



Και νυχτερινό σκότος που αναδεικνύει την φωτισμένη απλή καλοφτιαγμένη αρχιτετούρα 



Έχει ένα βαθυ στοιχείο συγκίνησης και σκέψης σου στον χωρόχρονο, όταν μπαίνεις σε ένα ξεχασμένο, παντελώς αγνωστο σημείο στην πόλη για πρώτη φορά. Ελαιώνας, ένα απο τα δεκαδες παρατημένα εκκλησάκια. Τα χωματα, απο προσχώσεις δεκαετιών του Κηφισού, φέρουν το γλαφυρό σχήμα των κυμάτων. 


Μια νύχτα, το πιο κουλ κορίτσι της πόλης, Καπνικαρέα 


Μάρνη, κάτι από Παρί



Αέρηδες, νυχτώνει. Δεν είναι μια μυθική πόλη η Αθήνα; στο ίδιο κάδρο αρχαιοελληνικά, ρωμαϊκά, οθωμανικά, νεοκλασικά κτίσματα 


Χειμώνιασε ήρθανε και οι καρακάξες, Ρωμαϊκή Αγορά



Κι οι πιο δυνατές φωτογραφικά στιγμές έιναι εκεί που δεν το περίμενεις, Πατησίων, 2 παιδιά



επιλογή από athensville.blogspot.gr