O άνετος εξανδραποδισμός

Μερικά επίσημα στατιστικά στοιχεία δημοσιεύτηκαν από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Ξέρουμε και θυμόμαστε τι έχει συμβεί σ' αυτή την υπηρεσία που μαγειρεύει και καλλωπίζει ανάλογα με τα πολιτικά της αφεντικά.
Γι' αυτό πιστεύουμε ό,τι τα στοιχεία με κοινωνικούς δείκτες είναι στη πραγματικότητα πολύ χειρότερα απ' αυτά που παρουσιάζει.
Ακόμη κι έτσι όμως,μαγειρεμένα και ελαφρυμένα είναι τραγικά.

Διαβάζουμε

η ΕΛΣΤΑΤ επικεντρώνεται στο κίνδυνο της φτώχειας, τον οποίο ανεβάζει σε 23,1% (περίοδος αναφοράς 2011-τονίζεται 2011 γιατί ήδη τελειώνοντας το 2012 είναι πολύ χειρότερα). 
Σε αυτή διαπιστώνει: 

• Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιµώνται σε 914.873 και τα µέλη τους σε 2.535.700.
• Ο πληθυσµός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα µέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 µήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.010.900 άτοµα 
• Το ποσοστό του πληθυσµού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσµού για κάθε µία από τις παρακάτω οµάδες είναι:

- Μονογονεϊκά νοικοκυριά µε, τουλάχιστον, ένα εξαρτώµενο παιδί (66,0%)
- Άνδρες άνεργοι (52,1%)
- Λοιποί µη οικονοµικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (33,3%)
- Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (26,9%)
- Μονοπρόσωπα νοικοκυριά µε µέλος θήλυ (24,1%)
- Νοικοκυριά µε έναν ενήλικα ηλικίας 65 ετών και άνω (23,5%)

• Ο πληθυσµός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισµό ανέρχεται σε 3.795.100 άτοµα ή σε 
  34,6% του συνόλου του πληθυσµού 

Κι ας έρθουμε στον άλλο "μελετητή" τον ΟΟΣΑ, υπηρέτη των δανειστών.

Αυτός λέει ότι το μεγάλο μακελειό έγινε στον ιδιωτικό τομέα.Οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν απώλειες και επιπτώσεις,αλλά δυσανάλογα πολύ μικρότερες από τον ιδιωτικό.

Αυτό μπορεί να είναι λίγο ύποπτο ως σκοπιμότητα,αλλά αποδεικνύει και τη στάση της ΑΔΕΔΥ που στήριξε και στηρίζει τους δοσίλογους,και ακόμη και χθες ψήφισαν ΝΔΣΟΚ.

Εξηγεί και την απέχθεια που νιώθει ο λαός για τους δημόσιους υπαλλήλους ως υπηρετών και εκτελεστών, αδιάφορων για το κοινωνικό σύνολο στραμμένων μόνο στο ατομικό τους συμφέρον.Όλα για ένα ξεροκόμματο.

Μα το χειρότερο είναι που επιβεβαιώνει το γνωστό και εφαρμοσμένο δόγμα ότι,η εξουσία δεν κινδυνεύει αρκεί να ελέγχει και να στηρίζεται σε ένα ποσοστό του πληθυσμού 20-30% τοποθετημένο σε συγκεκριμένες θέσεις και ρόλους.-Διοίκηση,σώματα ασφαλείας, ΜΜΕ, διαβρωμένος συνδικαλισμός.

Με αυτούς μπορούν να επιβληθούν ακόμη και στο εξαθλιωμένο 80% του πληθυσμού με πολλούς τρόπους.