από to periodiko.gr
Γράφει: Ηρακλής Οικονόμου - Kοινωνία + Κινήματα - 11/05/2014
Σάββατο 10 Μαΐου 2014, λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, σταθμός Μετρό ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Έχω μόλις κατέβει τις σκάλες και είμαι μπροστά στα εκδοτήρια, πηγαίνοντας προς τις πλατφόρμες. Ξαφνικά, μπροστά μου βλέπω έναν τύπο να αρπάζει μια κοπέλα και να την σπρώχνει βίαια στα ενδότερα, μέσα στα εκδοτήρια, από την πόρτα που βρίσκεται δίπλα τους.
Δεν μιλάμε για απλό σπρώξιμο, αλλά για κανονική βιαιοπραγία, για τραμπουκισμό. Ο τύπος πήρε την κοπέλα και την έκανε σβούρα, την πέταξε σαν να ήταν σακί με πατάτες, αρπάζοντάς την από τους ώμους και ρίχνοντάς την δυο μέτρα πέρα. Δίπλα τους, άλλοι δύο τύποι, συνάδελφοι του ελεγκτή με τις ανικανοποίητες ορμές, κάνουν την πάπια· ο ένας συνοδεύει τον καρατέκα με την κοπελίτσα στην αίθουσα, ενώ ο άλλος κάθεται έξω από την πόρτα.
Ένα νεαρό ζευγάρι και η αφεντιά μου τον πλησιάζουμε οργισμένοι, έχοντας δει όλη τη σκηνή. Η απάντησή του στην ευνόητη διαμαρτυρία μας ήταν «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν απαντώ». Θα σας φανεί απίστευτο, αλλά ο μόνος που επέδειξε ανθρωπινή συμπεριφορά όση ώρα ήμασταν απ’ έξω ήταν ο ειδικός φρουρός. Όχι μόνο δεν ακούμπησε την κοπέλα (δεν ήταν καν παρών στο συμβάν), αλλά βγήκε κι έξω, συνομίλησε μαζί μας, μάς ενθάρρυνε να πάμε στο τμήμα για να καταθέσουμε τη μαρτυρία μας και μας ενημέρωσε για τη διαδικασία που επρόκειτο να ακολουθηθεί – με πιθανές μηνύσεις εκατέρωθεν, κ.λπ. κ.λπ. Πραγματικός επαγγελματίας, και όχι «μπάτσος» όπως κάποιοι άλλοι συνάδελφοί του. Αλλά δεν τόλμησε να κάνει αυτό για το οποίο τον πληρώνουμε: να συλλάβει τον δράστη – ελεγκτή.
Δεν ξέρω τι έγινε με την κοπέλα εν τέλει. Το ζευγάρι κι εγώ μείναμε απ’ έξω από τα εκδοτήρια και κοιτούσαμε από την τζαμαρία – εφόσον μας απαγορεύτηκε η είσοδος μέσα – εξασφαλίζοντας τουλάχιστον με την παρουσία μας ότι τίποτα χειρότερο δεν επρόκειτο να συμβεί με τους άνανδρους, ψευτο-τσαμπουκαλεμένους ελεγκτές και την κοπέλα. Στο τέλος, αυτή έφυγε σαν σίφουνας μαζί με τους αστυνομικούς και τον δράστη, και εμείς που είχαμε πάει λίγο παράμερα δεν προλάβαμε να της δώσουμε ούτε καν τα στοιχεία μας. Σε περίπτωση που σκεφθεί να μηνύσει τον αυτόκλητο χωροφύλακα του Μετρό, ας χρησιμοποιήσει όπως θέλει και την παρούσα μαρτυρία μου ή ας έρθει σε επαφή με το «Περιοδικό» και θα επικοινωνήσω εγώ μαζί της.
Αλλά το πρόβλημα παραμένει και δεν περιορίζεται σε ένα συμβάν: τι γίνεται με αυτούς που τους δίνεις ένα ρολάκι και έχουν και σκηνοθετική άποψη, όπως έγραψε σε ένα από τα κόμικ του ο μέγας Αρκάς; Τι γίνεται με τους ελεγκτές – για την ακρίβεια, τι γίνεται με τον καθένα από εμάς – που θεωρούν ότι ο κοινωνικός τους ρόλος συνίσταται στο να σπρώχνουν και να βιαιοπραγούν;
Δεν ανήκω σ’ αυτούς που αντιλαμβάνονται ως αντίσταση το να μην πληρώνεις εισιτήριο, ούτε θεωρώ μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης να δίνεις το εισιτήριό σου στον άλλον. Θέλω όλοι να σέβονται τα δημόσια αγαθά. Από την άλλη όμως, θέλω και τα ίδια τα δημόσια αγαθά να σέβονται το λαό. Και είναι σίγουρο ότι κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν αντέχουν να πληρώνουν 45 Ευρώ το μήνα (δηλαδή περισσότερο από 10% του κατώτατου μισθού ή περίπου 20% του επιδόματος ανεργίας), για τις μετακινήσεις τους. Είναι σίγουρο ότι δεν γίνεται το ύψος της τιμής του εισιτηρίου να είναι ίδιο με εκείνο του Βελγίου και της Ολλανδίας, χωρών με τριπλάσιο και τετραπλάσιο μέσο όρο μισθών από την Ελλάδα. Και είναι ακόμη πιο σίγουρο ότι κανένας ελεγκτής της ΣΤΑΣΥ Α.Ε. (και κανένας άνθρωπος γενικότερα) δεν μπορεί να πλακώνει στο ξύλο έναν άλλον άνθρωπο επειδή δεν έχει εισιτήριο. Τελεία και παύλα.
ΥΓ: Όσο για τον εξυπνάκια συνάδελφο του δράστη που ήταν παρών στο συμβάν και είχε το θράσος να μου πει – κρυφογελώντας – ότι δεν είδε τίποτα κι ότι δεν συνέβη τίποτα, η ζωή επιφυλάσσει δικαιοσύνη: το να κοιτάει καθημερινά τη φάτσα του στον καθρέφτη συνιστά μια κάποια τιμωρία και για του λόγου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου