Το ψεκασμένο, βαθύ κράτος της κυβέρνησης

από info-war.gr

Υπάρχει ένας επικίνδυνος υπουργός στην κυβέρνηση.

Κάποιοι από τους προηγούμενους συνεργάτες του κατήγγειλαν ότι πραγματοποιούνται ύποπτοι αεροψεκασμοίστην Ελλάδα.

Το κόμμα από το οποίο αρχικά προέρχεται ψήφισε τα μνημόνια, που έφεραν τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση – ο ίδιος όμως φρόντισε να το εγκαταλείψει την κατάλληλη στιγμή και να δώσει στον εαυτό του μια αντιμνημονιακή χροιά.

Έχει σχεδόν παθολογική μανία με τους ένστολους, το νόμο και την τάξη. Αν μάλιστα ορισμένοι από αυτούς εκφράζουν δημοσίως φιλοφασιστικές και ρατσιστικές απόψεις είναι έτοιμος να τους υπερασπιστείαδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.

Όσο για τις θέσεις του για το μεταναστευτικό θα μπορούσαν να συνοψιστούν στη φράση – ως εδώ με τους ξένους.

Τον συγκεκριμένο υπουργό δεν τον λένε Πάνο Καμένο αλλά Γιάννη Πανούση.

Δεν θα ακούσετε ποτέ να τον αποκαλούν ακροδεξιό τα νεοφιλελεύθερα site. Τον θεωρούν σάρκα από τη σάρκα τους και έχουν απόλυτο δίκιο αφού με το προηγούμενο κόμμα του στήριξε τη μνημονιακή πολιτική, δίπλα σε ανθρώπους όπως ο Φώτης Κουβέλης και ο Γρηγόρης Ψαριανός.

Κι όμως οι θέσεις του είναι βγαλμένες από αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε βαθύ κράτος.

Πως πέρασε τις πρώτες τους εβδομάδες στο υπουργείο; Όπως εξηγούσε σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, ετοίμασε έναν φάκελο και θα τον δώσει στον πρωθυπουργό με το τι κάηκε από τους αναρχικούς τα τελευταία δύο χρόνια.

Δεν ετοίμασε και ένα φάκελο για τους αστυνομικούς που έστελναν στην εντατική δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ προκαλώντας συνεχείς παρεμβάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας. Ούτε φαίνεται να τον ενόχλησαν τα βασανιστήρια που πραγματοποιούνταν επί υπουργίας Δένδια – με τον οποίο δηλώνει ότι έχει πολύ καλές σχέσεις.

Αν κρίνουμε από τη συνέντευξή του, από την ιστορία των 40 τελευταίων χρόνων συγκράτησε μόνο τη δράση του αντιεξουσιαστικού χώρου. Τα εγκλήματα και η βία των “εξουσιαστών” τον άφησαν ασυγκίνητο.

Τώρα δηλώνει ότι η χώρα δεν χωράει άλλους μετανάστες, σημειώνει ότι έχει ταυτοποιήσει τους καταληψίες της Νομικής, προαναγγέλλει τους αστυνομικούς της γειτονιάς, που οραματιζόταν και ο Δένδιας και «συγχωρεί» τα φασιστικά μηνύματα των ΟΥΚ – ίσως το πιο ξεκάθαρο μήνυμα αμφισβήτησης της κυβέρνησης από σκοτεινούς κύκλους των ενόπλων δυνάμεων.

Η αλήθεια είναι ότι ο Γ.Πανούσης δεν ανήκει στην ακροδεξιά. Ανήκει σε αυτό που ο Ταρίκ Αλί και άλλοι αναλυτές και πανεπιστημιακοί αποκαλούν εξτρεμιστικό κέντρο. Είναι η δύναμη που έστειλε μεγάλο μέρος των ατομικών αλλά και εργασιακών δικαιωμάτων στην εποχή του 19ου αιώνα, χρησιμοποιώντας τρομακτική ποσότητα κρατικής βίας.

Όσο και αν η διάκριση μνημονιακός / αντιμνημονιακός δεν ανταποκρίνεται στους πολιτικούς και ιδεολογικούς διαχωρισμούς που γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για να διακρίνουμε τις δυο Ελλάδες του σήμερα – και θα συνεχίσει να στιγματίζει ανθρώπους για αρκετές ακόμη δεκαετίες.

Ίσως γιατί στην πραγματικότητα δεν εκφράζει απλώς μια διαφορά ανάμεσα σε οικονομικές θεωρίες αλλά ένα βαθύτερο πολιτισμικό πλαίσιο.

Μνημονιακοί δεν ήταν μόνο αυτοί που ψήφισαν τα μνημόνια. Ήταν οι άνθρωποι που προκειμένου να επιβάλλουν τη λιτότητα συγκυβέρνησαν με φιλοχουντικούς όπως ο Βορίδης, ανέχτηκαν τον αντιδημοκρατικό αυταρχισμό του Δένδια και το ρατσιστικό μίσος του Σαμαρά. Είναι αυτοί που έβλεπαν εχθρούς στις διαδηλώσεις και φιλικά πρόσωπα στα ΜΑΤ, που τσάκιζαν όποιον πλησίαζε το Σύνταγμα.

Και ο Γ.Πανούσης είναι βαθιά μνημονιακός. Ως πολιτικός και ως άνθρωπος.

Άρης Χατζηστεφάνου