Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

«Ο Ληστής»

Οι θεατρικοί μονόλογοι πάντα με ενδιαφέρουν.
Ο ληστρικός βίος με απασχόλησε αρκετά,και οι "ήρωες"του έχουν να παρουσιάσουν βαθύτατη φιλοσοφία ζωής και ηθική, απλησίαστη για μικροαστικά ανθρωπάκια αλλά κατανοητή στον λαϊκό άνθρωπο.
Οι συντελεστές άξιοι και ο χώρος του Ιδρύματος Κακογιάννη ελκυστικός.
O περιορισμένος αριθμός παραστάσεων ως τελικό και επιτακτικό κίνητρο για την παρακολούθηση της παράστασης.

"...Είμαστε η μέσα σου φωνή,αυτή που δεν άκουσες κι έτσι από χιλιάδες ήττες είσαι καμωμένος...."

"...ο κυνηγημένος που αμύνεται κι αναγκάζεται να γίνει αγρίμι..."

Τα έργο του Δημήτρη Μανιάτη, «Ο ληστής», παρουσιάζεται σε  σκηνοθεσία του Σταμάτη Κραουνάκη, με τον Πασχάλη Τσαρούχα στην ερμηνεία, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννηςαπό την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου έως τις  2 Απριλίου, κάθε Πέμπτη, στις 9 το βράδυ.

Μεζεδάκια...






ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ


Σε ένα ακαθόριστο χρονικά τοπίο, ο ληστής της παράστασης δεν είναι μόνο ένα παραβατικό - σύμφωνα με τις ισχύουσες δομές -  πρόσωπο. Είναι ένας αντιφατικός πολύσημος άνθρωπος, με αγροτικό στακάτο λόγο, πάθη, ζήλιες, μίση, αγάπη. Μια φλεγόμενη φιγούρα, που διηγείται τη δική της ιστορία, τη δική της εκδοχή της Ιστορίας, ένας αρνητής της τάξης που επικηρύχθηκε από τον κόσμο επειδή διατύπωσε τη δική του σκέψη.


Ποιος είναι αυτός ο ληστής; Ο θρυλικός Γιαγκούλας; Ο Νταβέλης; Ένας από τα τρομερά αδέλφια Ρέντζου, ο Θωμάς Γκαντάρας; Ο ληστής με τις γλαδιόλες; Ο Παλαιοκώστας; Ένα πρόσωπο που εμπεριέχει όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ή τίποτε από όλα αυτά; Ή ένας τρελός που παραληρεί για μια ζωή, που φαντάστηκε πως έγινε κάπως έτσι;

Με ένα παραληρηματικό φλας μπακ, οι εικόνες μιας ακραίας ζωής στην ύπαιθρο και τα όρη παρατάσσονται μπροστά μας από την αφήγηση του κοινωνικού ληστή. Και κάπου μέσα στις μάχες, τα καρτέρια, τις ψαλμωδίες ληστρικών τραγουδιών ακαπέλα από τον ίδιο, τις συμπλοκές, τις διαπραγματεύσεις, δεσπόζει η εικόνα της ερωμένης. Της γυναίκας που αγάπησε, που του έδινε κουράγιο η ίδια της η ύπαρξη και δεν πρόλαβε ούτε να της το πει. Μέχρι τον τελικό λυτρωμό.




Κείμενο: Δημήτρης Ν. Μανιάτης, σκηνοθεσία - διδασκαλία: Σταμάτης Κραουνάκης, απόσπασμα του Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου από τις «Σκέψεις ενός ληστού» μελοποίησε ο Σταμάτης Κραουνάκης.




Και το τραγούδι "Λήσταρχος Νταβέλης" με το Διον.Τσακνή



6 σχόλια:

  1. "...Είμαστε η μέσα σου φωνή,αυτή που δεν άκουσες κι έτσι από χιλιάδες ήττες είσαι καμωμένος...."

    "...ο κυνηγημένος που αμύνεται κι αναγκάζεται να γίνει αγρίμι..."


    Και μόνο γι αυτά θα πάω κι ας μη μ΄αρέσει ο Κραουνάκης κι ας μην έχω μια,κάπως θα τα βολέψω.Μπράβο που τα σκαλίζεις,Λύσιππε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To εισ/ριο είναι χαμηλό και υπάρχει και εκπτωση για ανέργους κλπ. Βιβή είναι πολλοί όπως εσύ που ξέρουν ότι ο ακήρυχτος πόλεμος που ζούμε,έχει στόχο όχι τόσο τη κοιλιά αλλά κυρίως το μυαλό και τη ψυχή.Με θυσίες λοιπόν δεν εγκαταλείπουμε το πολιτισμό και αυτό είναι πράξη αντίστασης.

      Διαγραφή
    2. Αυτό πότε θα το δούμε, φίλτατοί μου;

      http://www.lifo.gr/team/pinakothiki/55789

      http://www.artplay.gr/theatro/th-glinatsis-romantismos-ena-ergo-gia-tin-via-tis-istorias/

      Διαγραφή
    3. Προτάσεις,και όσα μπορούμε τα βλέπουμε....

      Διαγραφή
  2. Τον είδα την περασμένη Πέμπτη. Εξαιρετικός.
    Κι εγώ συστήνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή