Φωτογραφικό ταξίδι στην Ελλάδα του ’60 από τον Wolf Suschitzky

Έκθεση φωτογραφίας στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα.
Μέσα από τον φακό του σημαντικού Βρετανού φωτογράφου και κινηματογραφιστή Wolf Suschitzky.
Ο Wolf Suschitzky, γεννημένος στη Βιέννη (το 1912 υπεραιωνόβιος 102 ετών σήμερα),την εποχή που η δύναμη του φασισμού ολοένα και αυξανόταν, στις αρχές της δεκαετίας του ’30 μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία 
Η παρούσα έκθεση περιλαμβάνει 48 πρωτότυπες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τυπωμένες όλες από τον Βρετανό καλλιτέχνη. Φωτογραφίες από τη Σκιάθο, την Ύδρα και την Αθήνα .Εικόνες αγροτικής ζωής, γιορτές και παραδόσεις, καθώς και πορτρέτα καθημερινών ανθρώπων.
Στον χώρο της έκθεσης, θα προβάλλεται και η ταινία-αφορμή της επίσκεψης του Suschitzky στη Σκιάθο, η ταινία μικρού μήκους «Μιχάλης της Σκιάθου» του John Ingram και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Η έκθεση φιλοξενείται στον χώρο του ισογείου της Πινακοθήκης και θα διαρκέσει έως τις 27 Ιουνίου.Υπάρχει δίγλωσσος κατάλογος με 25 φωτογραφίες.

Μουσείο Μπενάκη, Γκαλερί Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Κριεζώτου 3, Αθήνα

23.04.2015 - 27.06.2015

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 10:00 - 18:00

Εισιτήρια € 3 / € 1,5

...μάταιος της τοιαύτης ηδονής ευρίσκομαι και εύχομαι...

Εμέ δε και πολλά και πολλάκις οι όνειροι και ταράσσουσι και ευφραίνουσι.....Ου γάρ καθ'ύπνους απολαύω και ποσώς της εφέσεως εμφορούμαι και αφυπνισμένον μάταιος της τοιαύτης ηδονής ευρίσκομαι και εύχομαι Κυρίω τω Θεώ μου δούναι καιρόν φιλήσαι το φιλούμενον και ποθήσαι το ποθούμενον και δακείν,ουχί πληκτικώς,αλλά φιλικώς. Δάκνουσι γαρ και οι φιλούντες, ουχί ίνα πλήξωσι,αλλ'ίνα πλέον ποθήσωσιν.Εύχου τοίνυν τον καιρόν ελθείν ίνα της εφέσεως απολαύσωμεν.

(απόσπασμα επιστολής βυζαντινού αυτοκράτορα)

Η διαστροφή της ανάγνωσης

Ένα σημαντικό μικρό κείμενο για την ποιότητα της σχέσης μας με τα βιβλία από την Ήντιθ Ουώρτον(1862-1937).
Αν και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1903,ο χρόνος το δικαίωσε,και παραμένει ακριβές και επίκαιρο.
Ο ορισμός του "μηχανικού αναγνώστη"(θα το λέγαμε και καταναλωτή αναγνώστη") και η επίδραση του σε δημιουργούς και κριτική και συνεπώς στον πολιτισμό.

• Απ' όλες τις διαστροφές οι πιο δύσκολες να ξεριζωθούν είναι εκείνες που από πολύ κόσμο θεωρούνται αρετές.Ανάμεσα τους και η ανάγνωση.......

• Το διάβασμα ως σκόπιμο εγχείρημα-η βουλητική ανάγνωση-δεν είναι διάβασμα περισσότερο απ' όσο η πολυμάθεια είναι κουλτούρα.

• Η αληθινή ανάγνωση είναι πράξη αντανακλαστική,ο γεννημένος αναγνώστης διαβάζει ασυνείδητα όπως αναπνέει....

• Η αξία των βιβλίων είναι ανάλογη με αυτό που θα ονομάζαμε πλαστικότητά τους,να διαπλάθονται με διαφορετικούς τρόπους υπό την επίδραση φρέσκων μορφών σκέψης.

• Τα καλύτερα βιβλία είναι εκείνα από τα οποία οι καλύτεροι αναγνώστες άντλησαν τη μεγαλύτερη αναλογία σκέψεων υψηλής ποιότητας.Συνήθως όμως απ' αυτά ακριβώς τα βιβλία είναι που ο ανεπαρκής αναγνώστης παίρνει τα λιγότερα.

• Ο μηχανικός αναγνώστης θεωρεί καθήκον του να διαβάσει κάθε βιβλίο που συζητιέται.

• Αποτελεί μέρος του όλου καθήκοντος του μηχανικού αναγνώστη να εκφέρει άποψη για κάθε βιβλίο που διάβασε...

• Η βλαπτική επίδραση του μηχανικού αναγνώστη είναι τετραπλή....

Ο Μίκης,ο Ρουβάς και το «Άξιον Εστί»

Παραθέτω τη δήλωση του Μίκη που με βρίσκει σύμφωνο.
Διάβασα διάφορες ανοησίες για το θέμα με κύριο χαρακτηριστικό τους την καπηλεία και την περιχαράκωση ενός κορυφαίου έργου.
Σημειώνω μόνο
-Είναι απόδειξη της δύναμης της τέχνης.
-Ένα πνευματικό έργο δεν έχει να φοβηθεί κανέναν,τίποτα και ποτέ.
-Δεν ανήκει σε κανέναν.
-Θυμίζω από τις τελευταίες παραινέσεις του Αξελού "..να είσαι ανοικτός σε όλα..."
,

Δήλωση του Μ. Θεοδωράκη, με αφορμή τη συμμετοχή Σ. Ρουβά στην ερμηνεία του «Άξιον Εστί»

Στην αφιερωματική συναυλία «90 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης», στη Νέα Σμύρνη

Έπειτα από πληθώρα σχολίων που έχουν κατακλύσει το διαδύκτιο και όχι μόνο, σχετικά με την πρόταση - πρόσκληση του δήμου Νέας Σμύρνης προς τον Σάκη Ρουβά να ερμηνεύσει συνθέσεις από το «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, σε αφιερωματική συναυλία με τίτλο «90 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης», ο ίδιος ο συνθέτης δίνει τη δική του απάντηση μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του.

Η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη

Επειδή τελευταία γράφτηκαν πολλές ανακρίβειες με αφορμή τη συμμετοχή του κ. Ρουβά στην συναυλία που διοργανώνει ο δήμος Νέας Σμύρνης με το «Άξιον Εστί», αναγκάζομαι να διευκρινίσω τα εξής:

1) Είναι γνωστές οι απόψεις μου για το θέμα των «απαγορεύσεων», τις οποίες απόψεις υποστηρίζω εδώ και δεκαετίες και συνοψίζονται στα εξής: Πιστεύω ότι το έργο από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί, ξεφεύγει ακόμα και από τον ίδιο τον δημιουργό, που δεν έχει δικαίωμα να κρίνει δικτατορικά ποιος είναι «άξιος» να το ερμηνεύσει και ποιος όχι. Μόνος κριτής είναι το κοινό και ο χρόνος. Αυτοί τελικά κρίνουν τι θα πάει στα σκουπίδια και τι θα μείνει για πάντα. Θα πρέπει επίσης να πω ότι θεωρώ την χειρότερη εκτέλεση πολύ καλύτερη από μια απαγόρευση.

2) Όχι, δεν ήταν δική μου απόφαση η επιλογή του κ. Ρουβά, όπως αναληθώς βλέπω να αναγράφεται σε διάφορες ιστοσελίδες. Την πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, ως τετελεσμένο γεγονός, από τον μαέστρο κ. Ορφανίδη, που μίλησε εδώ και αρκετές μέρες με την γραμματέα μου, στην οποία και ανακοίνωσε την απόφαση του δήμου Νέας Σμύρνης να οργανώσει τιμητική για τα 90 μου χρόνια συναυλία με το «Άξιον Εστί», καθώς και τα ονόματα των συντελεστών, στην επιλογή των οποίων δεν είχα την παραμικρή ανάμιξη.

3) Η όλη ιστορία με  προκαλεί να τελειώσω την δήλωσή μου αυτή με τις εξής σκέψεις:
Η Μουσική μου και φυσικά και το «Άξιον Εστί» γνώρισε κατά καιρούς απαγορεύσεις από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Χούντες, κόμματα, πολιτικές νεολαίες, εφημερίδες, τηλεοράσεις… Πώς να ξεχάσω την επιστολή ακόμα και των δικηγόρων του ίδιου του Ελύτη, την εποχή που ήμουν γεν. διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, στην οποία όπως έγραφαν, «δεν ήταν σίγουροι για την ποιότητα της εκτέλεσης» (κι ας ήμουν εγώ στο πόντιουμ του μαέστρου και ο Μπιθικώτσης στον ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή…). Για την ιστορία να πω ότι η συναυλία εκείνη δόθηκε συνολικά 3 φορές στο Ηρώδειο λόγω της πρωτοφανούς ανταπόκρισης του κοινού.

Ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες που πλούτισαν από το έργο μου, απέσυραν συχνά τους δίσκους μου από το εμπόριο, ενώ πολλοί τραγουδιστές μου, για πολιτικούς ή άλλους λόγους, διέγραφαν τα έργα μου από το ρεπερτόριό τους.

Και διερωτώμαι: Ποια ήταν η αντίδραση των «φίλων της μουσικής μου» σε όλες αυτές τις περιπτώσεις; Απολύτως καμία! Ούτε ένας Έλληνας δεν θεώρησε χρέος του να υπερασπίσει το έργο μου σε όλες αυτές τις απαγορεύσεις και αποκλεισμούς! Ούτε ένας! Και ξαφνικά βλέπω τώρα να γεμίζει το διαδίκτυο και ο τύπος από δεκάδες δημοσιεύματα «υπερασπιστών του έργου μου», που ζητούν να προστεθώ κι εγώ ο ίδιος στον μακρύ κατάλογο αυτών που κατά καιρούς το απαγόρευσαν. Και γιατί; Διότι, λένε, ο συγκεκριμένος ερμηνευτής ανήκει στην «υποκουλτούρα». Όμως τι σημαίνει άραγε ο όρος αυτός; Το θέμα είναι μεγάλο και πολύπλοκο και εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός.
Σε ό,τι με αφορά, τι θέλετε να σκεφτώ, όταν βλέπω το έργο μου (που το θεωρούν υποτίθεται ποιοτικό) να μην υπάρχει στη χώρα μου; Και πώς να υπάρχει όταν βρίσκεται επί δεκαετίες ολόκληρες αντιμέτωπο με καταστάσεις σαν αυτές που ανέφερα πιο πάνω, με την ανοχή (στην καλύτερη περίπτωση) και τη σιωπή του θεωρούμενου προοδευτικού χώρου, δηλαδή τουλάχιστον του 60% του λαού μας;

Τι θα πρέπει άραγε να σκεφτώ εγώ που αφιέρωσα τη ζωή  μου στην πραγματική Ελληνική Αριστερά και χάρισα στον Λαό μας έργα σαν το «Άξιον Εστί» που από τη μια τα θεωρούν, όπως λένε, υποδείγματα της «καλής κουλτούρας», κι από την άλλη ανέχονται τις κατά καιρούς απαγορεύσεις και το μποϋκοτάζ τους, ακόμα κι από τις ίδιες τις παρατάξεις στις οποίες ανήκουν; Τι να σκεφτώ βλέποντας όλους αυτούς τους ανέκαθεν απόντες να ξυπνούν μόνο στην περίπτωση Ρουβά και να ξεσπαθώνουν λαύροι απαιτώντας από μένα να απαγορεύσω τη συμμετοχή του;

Από όλα αυτά προκύπτει ότι η έννοια της υποκουλτούρας για μένα είναι διαφορετική απ’ ό,τι είναι για κείνους. Είναι, πιστεύω, φυσικό να θεωρώ την γενικευμένη ηθική υποκουλτούρα, μέσα στην οποία καταδικάστηκα να ζω, ως απείρως χειρότερη από εκείνη που σχετίζεται με την Τέχνη και τα δυσδιάκριτα σύνορα ανάμεσα στις πολλές και ποικίλες της εκφάνσεις.

Αθήνα,  21η Απριλίου 2015
(Κατάλληλη ημερομηνία να μιλάμε για «απαγορεύσεις»…).

Μίκης Θεοδωράκης

Μακριά από τους ανθρώπους

Καιρό είχα να δω μια νέα,τόσο καλή ταινία.Βασισμένη σ' ένα διήγημα του Αλμπέρ Καμί (Albert Camus),το οποίο δεν αναφέρω και συνιστώ να μη διαβαστεί πριν την ταινία,αφού μιλάμε για δυο διαφορετικές τέχνες,εκφραστικά.Επίσης δεν ακολουθεί το διήγημα πιστά και το σενάριο αναπτύσσεται ελεύθερα.

Η ιστορία εξελίσσεται στην Αλγερία το 1954 με την έναρξη του αντι-αποικιακού αγώνα ανεξαρτησίας.
Περιπετειώδης στα τραχιά ερημικά τοπία, με τη συμβολική πορεία των ηρώων καταφέρνει να συλλάβει και να εκφράσει τον υψηλό ηθικό στοχασμό,την ανθρωπιστική ματιά και την υπαρξιακή αγωνία του Camus. 

Θα προβάλλεται για μερικές μέρες ακόμη.Και επειδή δεν είναι αμερικάνικη,πιθανό μετά να εξαφανιστεί.

Λυδία λίθος κατοχής

Πασχαλινό ταξίδι.

Βάζω βενζίνη στο αυτοκίνητο.Ιδού η απόδειξη.Στα 77 ευρώ που πληρώνω η αξία του καυσίμου 30,73 και οι φόροι δασμοί 46,30,δηλ.στην αξία καυσίμου 151% φόροι.

Στο δρόμο τα διόδια ατελείωτα.Ο Μπόμπολας κάνει γλέντι.Όχι έστω και μία συμβολική μείωση 0,10 λεπτών,αλλά κάποιο έχει αυξηθεί από το Γενάρη.

Επαρχία.Άνθρωποι, όχι κομματόσκυλα,που δύσκολα τα φέρνουν βόλτα,λένε πως ενώ ελπίζανε,η ζωή τους όχι μόνο δεν άλλαξε έστω και λίγο αλλά γίνεται όλο και χειρότερη.

Μπορεί η παράσταση να συνεχίζεται 5 χρόνια.Μπορεί ο Μπαμπούλας να παραμονεύει.Μπορεί να επανήλθαν οι δημαρίτικες απροσδιόριστες "κόκκινες γραμμές" στο στόμα των κυβερνητικών καναλο-καθισμένων.Μπορεί να σε στραγγαλίζουν κι εσύ να λες πως δε θέλεις να φύγεις από τους στραγγαλιστές σου γιατί τους αγαπάς.....Μπορείς να ξεπουλάς και να λες ότι δε το κάνεις.

Το παιχνιδάκι είναι γνωστό και βαρετό.Σου ξεφεύγει όμως ότι ο κόσμος που σε ψήφισε ήταν απελπισμένος και οργισμένος.Και δεν του περισσεύει υπομονή.
Το μοτίβο του διωκόμενου που προσφεύγει και εναποθέτει τις ελπίδες του σε κάποιον είναι ηθικής φύσης και το έχουμε από τον Όμηρο και τους τραγικούς έως την πρόσφατη ιστορία μας.Ουσιαστικά ικέτης προσήλθε ο λαός σε αυτούς που του υποσχόταν σωτηρία και όχι ότι θα έπιαναν καλύτερη τιμή στις αγορές για το τομάρι του.Ούτε το ξεροκόμματο στον λιμοκτονούντα να σας ευχαριστεί που δεν τον αφήσατε να ψοφήσει.

Κάθε κατακτητής επιθυμεί το πλιάτσικο και την απόλυτη εκμετάλλευση του κατεχόμενου. Στην εποχή μας γίνεται με τους ΦΟΡΟΥΣ-ΤΕΛΗ.Αυτή είναι η Λυδία λίθος για να κρίνουμε προθέσεις και αποτέλεσμα.Όχι οι πολιτικάντικες φλυαρίες και ο κοπανιστός αέρας.

Κι επειδή δουλεύετε με την αμνησία και το αόριστο μέλλον,μερικές παρακαταθήκες σας....

Τα Εντεψίζικα

Ελάχιστοι γνωρίζουν αυτό το έργο του Σεφέρη που δημοσιεύτηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατο του .
εντεψίζικα ουδέτερο μόνο στον πληθυντικό

1. ξόρκια με πρόστυχα λόγια, με τα οποία προσπαθούσαν οι γυναίκες να ανάψουν τον πόθο ενός άντρα

Εκδόθηκαν το 1989 σε  440 αντίτυπα με ψευδώνυμο.Είναι μόνο 76 σελίδες.Εξαιρετικά δυσεύρετο και σε τιμή εκατοντάδων ευρώ.

Τα χέρια μου στα στήθια σου τρέχανε σαν τα χέλια
και σ’ έκοψα σαν έβαλες στους ώμους μου τα σκέλια.

****
Γυμνή ’σουν, σαν τα κύματα, πώς κάνου σα θυμώσου’,
κι ήταν λεπίδι η πλώρη μου που ’κοψε τον ανθό σου.


—Βάλε ξανά την πλώρη σου στο θυμωμένο κύμα,
και σκαμπανέβαζέ τηνε, κι εγώ φυσώ σου πρύμα.

Α'

Σκηνή: Ξημέρωμα, στην κάμαρα της Αρετής.
Πρόσωπα: ΝΕΝΑ, ΑΡΕΤΗ.

ΝΕΝΑ
Μην το δαχτύλι σ' άγγιξε;

ΑΡΕΤΗ
Οχι, ήταν άλλο πράμα
πού 'νιωσα μες στη φούχτα μου μαζί μ' εκειό το γράμμα·
φείδ' ήτανε το πού 'πιασα κ' εσκιάχτην να τ' αφήσω,
μη με δαγκώσει τη φτωχιά και κακοθανατίσω.
Για να το πνίξω τό 'σφιξα, μα εκείνο πώς θυμώθη
φούσκωσε και κοκκίνησε και στα μεριά μου χώθη.
"Ρωτόκριτέ μου," κράζω του, "τρέξε και βούηθησέ μου·
έν' άγριο φίδι, ένα θεριό, που δέν ειδα ποτέ μου,
γυρεύγει μέσα μου να μπει, βαθιά να με δαγκώσει!"
Κι αυτός φωνάζει μου: "Αρετή, βλέπε μη σε κομπώσει,
γιατ' είναι φίδι πίβουλο, μόν' σφίξε τα μεριά σου ...

ΝΕΝΑ
Ωχ, μάνα μου! ...

ΑΡΕΤΗ
... μην πάει πιο μπρος, και λύσε τα βυζιά σου.
Κι α' σου τα τρίβω, δέξου το, γιατί μ' αυτό τόν τρόπο
θε να ψοφήσει έτοιος εχτρός τω' δύσμοιρων ανθρώπω'."

ΝΕΝΑ
Και τά 'λυσες; και σ' τά τριβε; 

ΑΡΕΤΗ
Ήμουν σε τέτοια κρίση.
Μονάχη ξεθηλύκωσα το πράμα που είχε ορίσει
κι αυτός μού τα χεράκωσε και τσίμπαγέ μου αγάλι
τα ρωγοβύζια, και στ' αυτί τη γλώσσα του είχε βάλει.
Το φίδι κοντοστάθηκε, λες κ' ήθελε να φύγει ...

ΝΕΝΑ
Αχ! τέτοιο ανήμερο θεριό τ' αφήνει το κυνήγι; ...
Οϊμέεε ...!

ΑΡΕΤΗ
... λες κι αφουγκράζουνταν πόσο η καρδιά μου χτύπα'·
ξάφνου τινάχτη· τό 'νιωσα στου κώλου μου την τρύπα ...

ΝΕΝΑ
Πόνεσες;

ΑΡΕΤΗ
... να σφηνώνεται και να γλιστρά σα χέλι,
τα πίσω-μπρος, τα πίσω-μπρος ...

ΝΕΝΑ
Γλύκα δεν έχει;

ΑΡΕΤΗ
... μέλι
το κούνημά του στάλαζε στο τρυφερό κορμί μου·
κι αυτός αφήνει το βυζί κι αρπάζει το μουνί μου.
Λέγω του: "Η χέρα στ' άμοιαστα πηγαίνει, παρατράπης."

ΝΕΝΑ
Καλά είπες.

ΑΡΕΤΗ
Μ' αποκρίνεται: "Μονάχα ένας αζάπης
βγάνει το φίδι τ' άγριο που χώθη σου από πίσω."
Λέγω του: "Σα να μέρεψε· λογιάζω να τ' αφήσω
ακόμη λίγο, Ρώκριτε· θα φύγει μοναχό του."
Μ' αυτός στα χείλη του λαγού, πού 'χε το δάχτυλό του
στο στόμα του το σύστρεφε και τη γλώσσα του θέλει ...

ΝΕΝΑ
Ποιανού λαγού;

ΑΡΕΤΗ
Που 'ν' εδεπά ... Μου λύθηκα' τα μέλη,
πείραξην είχα λογισμού, κ' έλεγα ν' αφορμίσω,
τα λογικά μου τά 'χασα, γύρευγα να γυρίσω
νά 'μπει το φίδι κι από μπρος ώς μες στα σωθικά μου,
να σκίσει με, να φάγει με, να πάρει την εξιά μου.
Τό 'νιωσεν ο Ρωτόκριτος και κράζει μου: "Σηκώσου·
καιρός πουνιάλο να χαρείς κάτω απ' τον αφαλό σου."

ΝΕΝΑ
Ωφούουουου!!

ΑΡΕΤΗ
Γυρίζω ανάσκελα, με δάγκωσε στον ώμο,
τότες μου φάνη κ' έσφαζε το δόλιο το λαγό μου
που σπάραζε και σπάραζε· τι 'ταν χοντρό το φίδι
που ώς το μανίκι τού 'μπηξε, κ' έκοβγε σα λεπίδι.
Ωσά λαγήνι που γενεί πολλά πλατύ στον πάτο
και στο λαιμό πολλά στενό και ποθυμιά γεμάτο,
εδέτσι ηταν το πράμα μου μέσα σε τέτοια πάθη.
Η αποκοτιά τω' δυο κορμιώ' τόσο μεγάλη στάθη
π' αγριέψασι σαν τα θεριά, πώς κάνουσι σα σμίγου'·
τα δόντια μας τη σάρκα μας δαγκώνασι κ' ετρύγου'.
Λέγω του: "Αφού ξεκίνησες την όρεξή σου εις τούτο,
κούνα το το δοξάρι σου γρήγορα στο λαγούτο,
πιο γρήγορα ... πιο γρήγορα ... πιο γρήγορα ... πιο γρήγορα ...
Σύντριψέ με, κάψε με, να μην μπορώ να φύγω ..."
Ζιμιό τραβήχτη, αντρειεύεται· το χώνει πιο βαθιά μου·
το δάχτυλό του ανάδευε την τρύπα στα μεριά μου,
με τ' άλλο χέρι μάλαζε τα βυζιά μου π' ανάψα'·
ήταν καμίνι η σμίξη του κ' εκόρωνα στην κάψα,
ώσπου ένιωσα το κύμα του μες στου λαγού το στόμα
να σπάζει, να γεμίζει το - κι άλλο να θέλω ακόμα.

ΝΕΝΑ
Αλίμονο! σε γάμησε! ... Πώς θα μανιάσει ο Κύρης,
σα μάθει πως ο Ρώκριτος σού 'γινε νοικοκύρης
κ' εμπήκε και σ' ετρύγησε κάτω απ' τον αφαλό σου.
Αχ! μαγειρεύγου' βάσανα οι κοπέλες σαν καυλώσου'!


15. 9. 1961

Β'

[Σχεδίασμα άλλης σκηνής]

ΑΡΕΤΗ
Τώρα γροίκα το δεύτερο, μια π' άκουσες το πρώτο.
Πως έσφαλα * * * * το ξέρω και θωρώ το·
μα τι να κάνω η άμοιρη, τέτοιου λογιού μ' εσπείρα'
και το κορμί μου αποζητά τό τού 'ταξεν η μοίρα ...
............

ΝΕΝΑ
Τα καλοκαίρια η νιότη μας θερμαίνεται και πράττει
πολλά που τ' αλησμόνησα στο πρώτο μου κρεβάτι ...
............

ΑΡΕΤΗ
... η μοίρα δεν ξεγράφει
τα πού 'ταξε στον άνθρωπο να κάμει α' θε να ζήσει...

[1961;]

Eduardo Galeano

από kato-kefali

Eduardo Galeano

Το 1492, οι ιθαγενείς ανακάλυψαν ότι ήταν Ινδιάνοι,

ανακάλυψαν ότι ζούσαν στην Αμερική,

ανακάλυψαν ότι ήταν γυμνοί,

ανακάλυψαν ότι η Αμαρτία υπάρχει,

ανακάλυψαν ότι οφείλουν υποταγή σ'έναν Βασιλιά και σ'ένα Βασίλειο ενός άλλου κόσμου και σε έναν Θεό ενός άλλου Ουρανού,

και πως αυτός ο Θεός θέσπισε την ενοχή και το ντύσιμο και το να καίγεται ζωντανός όποιος λατρεύει τον Ήλιο, το Φεγγάρι, τη Γη και τη Βροχή που την ποτίζει.

-Eduardo Galeano

ΈΦΥΓΕ

GREEK LOUNGE

"Ελληνικά τραγούδια που ταξίδεψαν στον κόσμο"
Υπήρξε μια εποχή, όχι πολύ μακρινή, που το ελληνικό τραγούδι βγήκε από τα σύνορα της χώρας γνωρίζοντας πραγματικά διεθνή απήχηση. Φυσικά δεν ήταν η μόνη μορφή τέχνης που ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα - το ίδιο συνέβη με το σινεμά, το θέατρο, τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική, πολλές φορές με αλληλεπίδραση του ενός στο άλλο. Άνθρωποι με ταλέντο έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και αυτό αναγνωρίστηκε, φέρνοντας στην Ελλάδα πολλά βραβεία με κύρος.
Η συλλογή Greek Lounge δεν είναι παρά ένα ελάχιστο δείγμα τραγουδιών που, γραμμένα από έλληνες δημιουργούς, τραγουδήθηκαν από σπουδαίους τραγουδιστές της εποχής, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Σε αυτή τη συλλογή θα ακούσετε - για παράδειγμα - να ερμηνεύουν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι οι: Nat King Cole («In the Cool of the Day» - που δεν είναι άλλο από το «Κάνε τον πόνο σου χαρά»), Brenda Lee («All alone am I» - «Μη τον ρωτάς τον ουρανό»), Caterina Valente («Matrozen aus Pyraeus» - «Ιλισσός»), Dalida («Hassapico Nostalgique»), Milva («Uno a te ujio a me» - «Τα παιδιά του Πειραιά») και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη οι: Shirley Bassey («Life goes on» - «To γελαστό παιδί»), The Walkabouts («The train leaves at eight» - «To τρένο φεύγει στις οκτώ»), Iva Zanicchi («Un fiume amaro» - «Ο καημός»). Και όχι μόνο... Μεταξύ άλλων θα ακούσετε τη «Μισιρλού» του Ν. Ρουμπάνη από την Connie Francis, το «Παραθύρι» του Μ. Πλέσσα στα γαλλικά (La Fenetre) από τη Νανά Μούσχουρη, το «Θα σε πάρω να φύγουμε» του Γ. Σπάρτακου ως «Greek Bolero» από τον Jan August και την ορχήστρα του, το «Κάποιος γιορτάζει» του Σπ. Παππά στα ισπανικά (Mi vieja barca) με τον Alfredo, το «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου» του Μ. Πλέσσα με τη Γιοβάννα και τη Συμφωνική ορχήστρα της Μόσχας, κ.ά.
Η επιλογή των τραγουδιών και η επιμέλεια της έκδοσης είναι των Αγγέλου Κουτσούκη και Βαγγέλη Αρναουτάκη.
Στο ένθετο υπάρχουν πληροφορίες για την ιστορία της ηχογράφησης κάθε τραγουδιού στα ελληνικά και αγγλικά.

Τα τραγούδια του cd

01. In the cool of the day - Nat King Cole
(Κάνε τον πόνο σου χαρά)

02. The train leaves at eight - The Walkabouts
(Το τρένο φεύγει στις οκτώ)

03. All alone am I - Brenda Lee
(Μη το ρωτάς τον ουρανό)

04. Hassapico nostalgique - Dalida

05. Matrozen aus Pyraeus - Caterina Valente
(Ιλισσός)
06. Life goes one - Shirley Bassey
(Το γελαστό παιδί)

07. Un fiume amaro - Iva Zanicchi
(Ο καημός)

08. Mi vieja barca - Alfredo
(Κάποιος γιορτάζει)
09. An s' arnitho agapi mou - Giovana &
Symphonic Orchestra of Moscow
10. La fenetre - Nana Mouskouri
(Το παραθύρι)
11. No digas nada - Zoi Kouroukli
(Μην λες τίποτα)
12. Un bacio e poi - Electronic Sound (Zanetti Brothers)
(Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα)
13. O erotas pou me akouse - Caterina Valente
14. Greek bolero - Jan August & his orchestra
(Θα σε πάρω να φύγουμε)

15. Misirlou - Connei Francis

16. Atene - Renato Carosone

17. Uno a te, uno a me - Milva
(Τα παιδιά του Πειραιά)

18. Never on sunday (ορχηστρικό)

Παλιές Φωτό-Τα παιδιά του Ντίκενς

Λονδίνο,τέλος 19ου-αρχές 20ου αιώνα

Μιλάμε για τη "Βικτωριανή εποχή" της ψευτοηθικής,της υποκρισίας,της αποικιοκρατίας και του Λονδίνου των 80.000-100.000 εκδιδόμενων γυναικών για να ζήσουν κάποια απ' αυτά τα παιδιά.

Τι λέτε,θα τα καταφέρουν να μας γυρίσουν εκεί?

...ενός αθέατου Απριλίου-Μ.Παρασκευή

ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΝΟΛΟΓΩ,σωπαίνω.

Ίσως και να΄μαι σε κατάσταση,βοτάνου ακόμη

φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής...

....ενός αθέατου Απριλίου-Μ.Πέμπτη

ΣΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ.Όμως κι αυτός έπινε το φαρμάκι του

γουλιά γουλιά καθώς του είχε ταχθεί

έως ότου ακούστηκε η μεγάλη έκρηξη.

H Σοφία,ο Λάτσης και οι πάπιες

Η Σοφία Σακοράφα στη συνέντευξη τύπου για την επιτροπή ελέγχου του χρέους μίλησε έξω από τα δόντια για το πραγματικό αφεντικό της χώρας,τον Λάτση.
Τσίπρας,Δραγασάκης,Βαρουφάκης,Σταθάκης κλπ "οικονομικοί/πολιτικοί" άκουσαν?πιστεύει κανείς ότι θα κάνουν το ελάχιστο που θα θίγει το συμφέρον του Λάτση?Κι όμως με μια μικρή τροπολογία θα μπορούσαν να σταματήσουν αυτό το πλιάτσικο,τουλάχιστον στο Ελληνικό.

Οι "αριστεροί" είναι καλύτεροι πωλητές

Θυμάσαι κείνο το "ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου".Δυο μήνες πάνε μόνο..
από "Ν"
«Πράσινο φως» για τα αεροδρόμια
Αρχίζουν οι συζητήσεις με Fraport

Το «πράσινο φως» για να ξεκινήσουν άμεσα οι συζητήσεις ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την κοινοπραξία της Fraport για την αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, με στόχο τη μεγιστοποίηση του δημόσιου συμφέροντος και την ενδεχόμενη αύξηση του ποσοστού του Δημοσίου στο κοινοπρακτικό σχήμα παραχώρησης, δόθηκε χθες σε ευρεία σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα στις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιηθεί η πρώτη συνάντηση του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Σταθάκη με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας της Fraport, συμφερόντων του γερμανικού Δημοσίου και της Slentel του Ομίλου Κοπελούζου, για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας.

Βάσει κυβερνητικών πηγών, στόχος είναι να υπάρξει το συντομότερο δυνατόν μία καταρχήν συμφωνία, λόγω και του πιεστικού χρονοδιαγράμματος, που συνδέεται και με τη διαπραγμάτευση για τη νέα συμφωνία με τους δανειστές της χώρας.

Επανεκκίνηση του διαγωνισμού για τον ΟΛΠ

Κυβέρνηση: Κλείδωσε η απόφαση για πώληση πλειοψηφικού ποσοστού, το οποίο μειώνεται σε 51% από 67%Την επανεκκίνηση του διαγωνισμού για τη πώληση πλειοψηφικού ποσοστού στον ΟΛΠ αποφάσισε, σύμφωνα με πληροφορίες, χθες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, έπειτα από σύσκεψη που είχε στο Μέγαρο Μαξίμου με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Όπως όμως αποκάλυψε ήδη χθες η «Ν», θα υπάρξουν αλλαγές στους όρους της διαγωνιστικής διαδικασίας που τρέχει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Η βασικότερη τροποποίηση αφορά το ψαλίδισμα του ποσοστού που θα διατεθεί στους ξένους, αφού από το 67% που προβλεπόταν αρχικά θα δοθεί τελικά το 51%, κάτι που όμως θα αποδώσει λιγότερα άμεσα έσοδα στο κράτος.

από "Ν"

και για την επιτυχία θα τους θα αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι...