Η Οδύσσεια των ανασφάλιστων- άπορων ασθενών.

Καθημερινά  οι εθελοντές στα Κοινωνικά Ιατρεία  γίνονται αποδέκτες  της αγωνιώδους έκκλησης ανασφάλιστων άπορων ασθενών για περίθαλψη ή για την εξασφάλιση του  αναγκαίου για τη θεραπεία τους φαρμάκου, αφού χωρίς αυτή τη στήριξη ουσιαστικά οδηγούνται στο θάνατο.  

Χαρακτηριστική και αποδεικτική  είναι  η  περιπέτεια  μιας 52χρονης  ανασφάλιστης καρκινοπαθούς, η οποία διεγνώσθη  στα επείγοντα του Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Μεταξά με μεταστατικό Ca νεφρού και λόγω της κρισιμότητας της κατάστασής της  χειρουργήθηκε άμεσα, ευτυχώς χωρίς  το Νοσοκομείο να της  χρεώσει νοσήλεια.  Η ασθενής έπρεπε να συνεχίσει τη θεραπεία με το φάρμακο SUTENT 50mg, ένα ιδιαίτερα ακριβό φάρμακο, το οποίο όμως  το νοσοκομείο δεν είχε να το διαθέσει και γιαυτό ήρθε σε επαφή με το ΜΚΙΕ. Μια μικρή Οδύσσεια  ξεκίνησε  αμέσως  για να μπορέσουμε να το εξασφαλίσουμε.  Το κόστος  του απαγορευτικό για όποιον απλά θα ήθελε να βοηθήσει, αφού  σε νοσοκομειακή και άρα φθηνότερη τιμή το ένα κουτί στοίχιζε 3,800 ευρώ και  η ασθενής είχε ανάγκη από δύο τέτοια κουτιά (δηλαδή κόστος 7.600ευρώ).  Αδυνατώντας να φαντασθούμε ότι  είναι  δυνατόν μια νέα γυναίκα να αφήνεται  εντελώς αβοήθητη προς το θάνατο,  προβήκαμε σε δημόσια έκκληση για το συγκεκριμμένο φάρμακο, τακτική βέβαια που ακολουθούμε  σε ανάλογες περιπτώσεις. 

Και  ακολούθησε ο εξής μαραθώνιος: 12 χάπια κατάφερε να βρει η Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομέιου ΜΕΤΑΞΑ, 10 χάπια έφθασαν από  το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης, ένα φαρμακείο στο κέντρο της Αθήνας μας διέθεσε 30 χάπια και  οι Φαρμακοποιοί του Κόσμου μας διέθεσαν 2 κουτιά των 25mg για να συμπληρωθεί η θεραπεία.  Παράλληλα πολίτες μας ενημέρωσαν ότι  από δημόσιο νοσοκομείο (που δεν επιθυμούν να το ονομάσουμε για ευνόητους λόγους)  είχαν ετοιμάσει  να μας διαθέσουν 40 χάπια των 25mg, τα οποία όμως δεν χρειάσθηκαν.  

Σήμερα το θέμα αυτό αντιμετωπίσθηκε χάρις στην επίμονη δουλειά ικανού αριθμού εθελοντών από δύο κοινωνικά ιατρεία και  από την Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ και χάρις στην ευαισθητοποίηση φαρμακοποιών και πολιτών που πήραν τηλέφωνο ή έστειλαν μήνυμα στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.

Δεν κρύβουμε όμως τον αποτροπιασμό μας, που μια πολίτης έπρεπε να μπει σε όλη αυτή την ψυχική και σωματική Οδύσσεια για να βρεθεί ένα φάρμακο από το οποίο εξαρτάται  ηΖΩΗ ΤΗΣ … μια ζωή που ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει δικαίωμα να της την στερήσει μόνο και μόνο επειδή έμεινε ανασφάλιστη.  Αναρωτιόμαστε τι θα έκανε ο Υπουργός Υγείας  εάν συγγενικά η φιλικά του πρόσωπα ήταν στην ίδια κατάσταση;  Θα τους άφηνε να πεθάνουν ή θα τους έστελνε σε κοινωνικό ιατρείο για να βρουν τα φάρμακα τους;  Ας απαντήσει επιτέλους το Υπουργείο Υγείας, τι θα κάνουν οι ανασφάλιστοι πολίτες, θα τους αφήσουμε όλους να αποδεκατιστούν;  Θα μιλήσει επιτέλους κάποιος επί του συγκεκριμένου θέματος;  Εισαγγελέας δεν υπάρχει σε τούτη την χώρα να αναλάβει δράση και να μας πει επιτέλους ΠΟΙΟΙ φταίνε που πεθαίνει κόσμος; … τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο;

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ