από βιβλιοθηκάριος
Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι της σιωπής - ζουν σε κουρασμένα σπίτια, φωτισμένα με γυμνές λάμπες, σε δωμάτια χωρίς κανέναν ήχο, μονάχα η ανάσα πάει κι έρχεται από συνήθεια σέρνοντας τις παντόφλες της μέσα στη νύχτα..
Άνθρωποι νικημένοι στην άκρη του χρόνου. Έχουν ζήσει γάμους, γεννήσεις και κηδείες, είναι ίσως οι τελευταίοι που έμειναν, ακόμη και τον πρώτο έρωτα έχουν ξεχάσει. Τίποτα δεν επηρεάζει την καρτερικότητά τους, τίποτα δεν είναι πια γι' αυτούς ξαφνικό, όλα, και τα μελλούμενα, έχουν περάσει. Τα όνειρά τους, όταν αργά το βράδυ ξαπλώνουν, είναι ένας δρόμος σε ένα σκοτεινό οροπέδιο. Ευθύς και μαύρος μέσα στη μαύρη νύχτα, ενωμένος μαζί της όπως η σιωπή με το θάνατο.
Κάποιοι άνθρωποι της σιωπής έχουν πεθάνει χρόνια πριν πεθάνουν. Αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπώ και τους σέβομαι για έναν απροσδιόριστο λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου