Καλησπέρα και πάλι, Πιτσιρίκο. Χθες σου έγραψα για τον θαυμαστή του Αδώνιδος. Τα έφερε έτσι η μοίρα, ώστε σήμερα γνώρισα ένα από τα θύματά του, τόσο του ίδιου όσο και των προκατόχων του.
Μπροστά στην πολυκατοικία όπου κατοικούμε στην Άνω Γλυφάδα, κατέρρευσε σήμερα το πρωί εν μέσω σπασμών ένας 70χρονος επιληπτικός.
Ο άνθρωπος αυτός, όπως μας εξήγησε, και αφού τον βοηθήσαμε να συνέλθει και του δώσαμε λίγο νερό (το οποίο ζητούσε με τρεμάμενη φωνή που θα έκανε την καρδιά κάθε ανθρώπου με ελάχιστη αγάπη στο συνάνθρωπο να ραγίσει), είχε έρθει από το Αιγάλεω, για να κάνει ένα μεροκάματο των 20 ευρώ, κόβοντας κλαδιά δέντρων σε οικόπεδο στην Τερψιθέα (συνοικία της Γλυφάδας στους πρόποδες του Υμηττού)!
Το μοναδικό του εισόδημα, μαζί με την εξίσου γηραιά αδερφή του, είναι αυτή η προσβολή στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που αποκαλείται «επίδομα απορίας».
Ο συμπαθέστατος γέροντας δεν μπόρεσε να κάνει τη δουλειά που του ζήτησαν και έφυγε κλαμένος και άφραγκος για το σπίτι. Καθ’ οδόν προς το μετρό του Ελληνικού (με τα πόδια από Τερψιθέα είναι απόσταση για δρομείς, όχι για ηλικιωμένους ανθρώπους), πέρασε μπροστά από την πόρτα μας και έγινε ό,τι έγινε.
Χωρίς να σχολιάσω τον «κύριο», που δεν είχε καν την τσίπα να δώσει 20 ευρώ στο γέροντα που ήρθε από το Αιγάλεω, για να του καθαρίσει το οικόπεδο, έστω και αν δεν τα κατάφερε, θα σημειώσω μόνο τα εξής, για να καταλάβετε το υψηλότατο ήθος του ανθρώπου, τον οποίο οι (συγ)κυβερνώντες έκαναν μεροκαματιάρη στα βαθιά γεραμάτα:
Πρώτον, είχε ξυριστεί πρωί πρωί, για να πάει στη «δουλειά» περιποιημένος και να μη δώσει κακή εντύπωση στο… φιλάνθρωπο «αφεντικό»‼!
Δεύτερον, μόλις στάθηκε στα πόδια του, βιαζόταν να φύγει, γιατί ντρεπόταν και έκλαιγε που οι συνάνθρωποί του τον έβλεπαν σε αυτή την κατάσταση…
Του δώσαμε λίγα χρήματα, που με πολλά παρακάλια δικά μας δέχθηκε («δεν είμαι ζητιάνος», επαναλάμβανε ο πάμφτωχος γέροντας!), και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε πως λέγονται τα φάρμακα για την επιληψία, που θα έπρεπε να λαμβάνει, αλλά δεν μπορεί να πάρει, για τους λόγους που προανέφερα. Δεν ήξερε να μας πει, γιατί «είναι γραμμένα στα ξένα»…
Τέλος πάντων, το έψαξα και έμαθα ότι η μηνιαία φαρμακευτική αγωγή ενός επιληπτικού κυμαίνεται στα 200 ευρώ. Αστρονομικό ποσό για απόρους, όπως αντιλαμβάνεστε.
Δεν είναι μια ακόμα μελό ιστορία από τις πολλές χιλιάδες που βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε ή και ζούμε καθημερινά. Δεν τα γράφω αυτά, για να συγκινηθούμε. Αλλά από το πρωί με πνίγει η εικόνα του φτωχού γέροντα να σφαδάζει στο πεζοδρόμιο. Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι ο (συνομήλικός του) πατέρας μου.
Είναι τέτοια και τόση η ανθρωπιστική καταστροφή στη χώρα, που εγώ τουλάχιστον αδυνατώ να την επεξεργαστώ λογικά. Δεν θέλω να συνηθίσω στη θέα ανθρώπων, που τρώνε από τα σκουπίδια. Ω, ναι, αυτά συμβαίνουν και στο κάποτε πλούσιο προάστιο της Γλυφάδας…
ΥΓ. Όπως καταλαβαίνεις, συμβούλευσα τον αδερφό μου (αυτόν που κάνει κακές παρέες) να αποφύγει συναντήσεις με τον κύκλο των «φίλων» της κοπελιάς του για κάμποσο καιρό, γιατί -αν ξεσπάσει η οργή που τού προκάλεσε το σημερινό θέαμα- θα του πηγαίνω τσιγάρα στη φυλακή και δεν καπνίζει κιόλας.
(Αγαπητέ φίλε, δεν ξέρω τι να γράψω για τον ηλικιωμένο κύριο με την επιληψία. Είδα χτες στον «Ζέφυρο» το «Ο λαός προστάζει» του Φρανκ Κάπρα με τον Γκάρι Κούπερ και την Μπάρμπαρα Στάνγουικ. Κάποιοι θα το θεωρήσουν αφελές και συναισθηματικό σήμερα αυτό το έργο -αν και ήταν πολύ τολμηρό για την εποχή του-, αλλά εγώ λέω πως το μήνυμα «να νοιάζεσαι για τον γείτονά σου» δεν θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο. Ούτε η δύναμη των ανώνυμων ανθρώπων είναι για πέταμα. Ίσα-ίσα, που είναι τα πάντα. Αλλά οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τον γείτονά τους. Θέλουν να σώσουν την ανθρωπότητα. Ε, ξεκίνα από τον γείτονά σου. Επίσης, οι συνάνθρωποί μας που σήμερα υποφέρουν έκαναν μάγκα και εξουσία τον κάθε Άδωνι. Και πρέπει να τον ανέχομαι κι εγώ. Τσιγάρα στη φυλακή στον αδελφό σας δεν θα μπορείτε να πάτε. Απαγορεύεται να πας τσιγάρα στη φυλακή. Καταθέτεις χρήματα και αγοράζουν αυτοί στον κρατούμενο. Να είστε καλά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου