Το πολύνεκρο ναυάγιο των κολασμένων της γης, για μια ακόμη φορά έξω από το ιταλικό νησί,μου έφερε στο μυαλό τον ομώνυμο συγγραφέα ΓΚΙΟΥΖΕΠΕ ΛΑΜΠΕΤΟΥΖΑ (GIUSEPPE DI LAMPETUSA) και το βιβλίο του "Γατόπαρδος" που εκδόθηκε το 1959.Το βιβλίο έγινε και ταινία το 1963 από τον μεγάλο Λ.Βισκόντι.
Ο συγγραφέας όπως δείχνει και το όνομα του συνδεόταν οικογενειακά με το νησί,παρόλο που ο ήρωας του είναι Σικελός.
Η κεντρική ιδέα του είναι ένας κόσμος (αριστοκρατία-τόπος) που καταρρέει,για να τον διαδεχτεί η υπερτοπική "ενοποίηση",η κεντρική εξουσία και η ανερχόμενη τάξη του χρήματος.
Η ματιά του είναι ήρεμη,στωική,αλλά και ειρωνική για το επερχόμενο που βλέπει και δε μπορεί να ακυρώσει.
Αναλογίες με την εποχή μας.
Ένας κόσμος έφυγε και ένας χειρότερος έρχεται σχεδιασμένος με ακρίβεια. Το 60% των ανθρώπων θα ήθελε την εξόντωση του περιττού 40% αλλά δεν ομολογείται.Χρησιμοποιούνται πολλές μέθοδοι αλλά πρώτη πάντα η υποκρισία.
Η Ε.Ε. με την κεντρική αόρατη εξουσία,το ρήμαγμα χωρών και ανθρώπων με πολέμους και οικονομική κατοχή,και τις συνθήκες Δουβλίνου για να γίνουν οι μεσογειακές χώρες αποθήκες εξαθλιωμένων ανθρώπων,γηγενών ή μεταναστών και να μην ενοχλούνται οι πλούσιοι βόρειοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου