Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Το παιχνίδι της Σφαγής: 12 προσωπικότητες σε αναζήτηση μιας . [σφαίρας]

αναδημοσίευση από http://parallhlografos.wordpress.com

Το παιχνίδι της Σφαγής: 12 προσωπικότητες σε αναζήτηση μιας . [σφαίρας]

Το 1928 ο ιταλό-ολλανδός καλλιτέχνης Fred Deltor (ψευδώνυμο του Federico Antonio Carasso) δημοσίευσε έντυπη τη συλλογή του «Το παιχνίδι της Σφαγής: 12 προσωπικότητες σε αναζήτηση μιας . [σφαίρας]» από τον εκδοτικό οίκο των Βρυξελλών, Éditions Socialistes. Το portfolio περιείχε δώδεκα πολλαπλά στένσιλ (pochoir prints), χρωματισμένα με το χέρι, τα οποία είχαν σαν στόχο να προειδοποιήσουν τον πληθυσμό για τους κινδύνους του φασισμού.

Αυτοδίδακτος καλλιτέχνης από το Piedmont του Τorino, ο Federico Antonio Carasso , ή αλλιώς Fred Deltor (ψευδώνυμο που δημιουργήθηκε από τη σύντμηση των λέξεων Del Torino, της ιταλικής επαρχίας όπου γεννήθηκε), έζησε από τα 13 του χρόνια τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης δουλεύοντας στα εργοστάσια της Fiat για να ενισχύσει οικονομικά τον πατέρα του, έναν ξυλουργό.

Από αυτή του την εμπειρία και τις τραυματικές αναμνήσεις από τη στρατιωτική του θητεία στη Λιβύη (1917), προέκυψαν οι πασιφιστικές και αναρχοκομμουνιστικές ιδέες του. Ταλαντούχος σκιτσογράφος, άρχισε να εξασκεί την πολιτική του δέσμευση δημιουργόντας οξεία και κυνικά σκίτσα για ιταλικές εφημερίδες, όπως η L’ Ordine Nuovo η οποία σημειωτέων δημοσίευε και τα ανατρεπτικά άρθρα του Henri Barbusse. Με τον Benito Mussolini να αποκτά την εξουσία, o Deltor αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γαλλία όπου όμως ο ακτιβισμός του δεν έγινε επίσης αποδεκτός και στη συνέχεια στο Βέλγιο όπου δούλεψε με την ομάδα της Avant-garde από το 1928 μέχρι το 1933, πριν τελικά καταλήξει στην Ολλανδία όπου γνώρισε επιτυχία σαν γλύπτης.

Τα σχέδια του Carasso αποτέλεσαν το όχημα της κριτικής του σκέψης πάνω στην κοινωνία. Η υποκρισία, η κοινωνική ανισότητα και η αδικία είναι θέματα που επανέρχονται διαρκώς. Σε κάποια η κριτική του έχει μια χιουμοριστική διάθεση, άλλα όμως είναι περισσότερο δυσοίωνα. Τα σχέδια του Carasso φέρουν την επιρροή πολλών καλλιτεχνικών κινημάτων. Ανάμεσά τους τοDada, ο σουρεαλισμός και ο ρωσικός κονστρουκτιβισμός. Παρουσιάζουν την εκπληκτική ευκολία με την οποία ο Carasso συνδύαζε μια ποικιλία τεχνικών και μεθόδων: το έργο του περιλαμβάνει κολάζ εμπνευσμένα από την Pop Art, γκουάς με φωτεινά χρώματα και λεπτομερή σκίτσα με πενάκι. Η χρήση ενός ευρέος φάσματος στυλ και τεχνικών επιτρέπει στον Carasso να απεικονίσει τον κόσμο με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Η δουλειά του σαν σκιτσογράφος αναδύθηκε πρόσφατα μεταξύ των διάσημων καλλιτεχνών της Avant-garde των δεκαετιών 1920 και ’30 χάρη σε μια εξαιρετική ρετροσπεκτίβα στο Boijmans Van Beuningen Museum του Ρότερνταμ (2011), όπου για πρώτη φορά εκτέθηκε η δουλειά του στο χαρτί, αποκαλύπτοντας τη χρήση πολλών τεχνικών και ένα χιούμορ πάντα ευφυές και καυστικό.

Το Παιχνίδι της Σφαγής προλογίζεται από τον Henri Barbusse, συγγραφέα του Feu (Στη Φωτιά), του παγκόσμια αναγνωρισμένου αντι-μιλιταριστικού έργου που βασίζεται στην εμπειρία του ίδιου του συγγραφέα από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Στον πρόλογο του protfolio ο Barbusse εμπνέεται φανταζόμενος τον Deltor σαν μηχανικό και τις φιγούρες σαν «τερατώδεις μηχανικές μαριονέτες – καρικατούρες του βασιλικού, του αυτοκρατορικού και του θείου».

Οι εικόνες απεικονίζουν τους 12 εχθρούς του αναρχοκομμουνισμού σαν φιγούρες, που μοιάζουν με μαριονέτες, του καρναβαλικού παιχνιδιού «της Σφαγής», σύμφωνα με το οποίο οι κατασκευές αυτές τοποθετούνται σαν στόχοι που πρέπει να καταρριφθούν είτε με το πέταγμα μιας μπάλας είτε με τη χρήση ραβδιού – εξού και ο υπότιτλος στον πρωτότυπο τίτλο ”Jeu de Massacre. 12 personnages à la recherche d’une .” δηλαδή δώδεκα φιγούρες που ψάχνουν μία μπάλα ή, ακόμα πιο προβοκατόρικα, μία σφαίρα, δεδομένου ότι η γαλλική λέξη balle μεταφράζεται επίσης και σαν σφαίρα όπλου.

Οι δώδεκα φιγούρες, των οποίων τα ονόματα επέλεξε ο ίδιος ο Deltor, εκπροσωπούσαν «τα παράσιτα της σύγχρονης κοινωνίας» : τον μιλιταρισμό, την ιδιοκτησία, την φιλανθρωπία, τη σοσιαλδημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την αποικιοκρατία, τον φασισμό, την αστυνομική κατασκοπεία, τον κοινοβουλευτισμό, τον μικροαστισμό, τη θρησκεία, τον εθνικισμό.