Creature Crawling

από silentcrossing

Επιστρέφοντας σπίτι πριν από μερικές μέρες βρήκα στη γειτονιά ένα γκρι μισοπεθαμένο γάτο, μάλλον πατημένο από αυτοκίνητο, τυλιγμένο σε ξεραμένα βρώμικα αίματα να σπαρταράει για ζωή. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν πεθαμένος, μετά όμως πρόσεξα ότι προσπαθούσε να κινηθεί, σηκωνόταν για λίγο στα πίσω πόδια, προχωρούσε μερικά εκατοστά και μετά ξανάπεφτε στο πεζοδρόμιο. 

Το καλοκαίρι οι δρόμοι γεμίζουν από νεκρά ζώα που κανείς δεν μαζεύει. Αυτό είναι δουλειά του Δήμου αλλά οι δημοτικοί αστυνομικοί δεν ασχολούνται ποτέ. Το ξέρω γιατί όσες φορές έχω τηλεφωνήσει για να μαζέψουν κάποιο νεκρό ζώο με έχουν γράψει στ’ αρχίδια τους, φαντάζομαι ότι ανησυχούν μην λιώσουν τα παγάκια στον φρεντοτσίνο. Έτσι τα ζώα παραμένουν στους δρόμους να τα πατάνε ξανά και ξανά τα αυτοκίνητα μέχρι να γίνουν ένα με την άσφαλτο και να εξαφανιστούν οριστικά. 

Μπήκα στο διπλανό ζαχαροπλαστείο και ζήτησα από την ιδιοκτήτρια μία κούτα για να μαζέψω τον γάτο, εκείνη έτρεξε να με βοηθήσει, μπράβο σας κύριε, μου είπε, τέσσερις μέρες είναι στο πεζοδρόμιο ο γάτος και δεν τον μαζεύει κανείς. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό της καλής ζαχαροπλάστριας να μαζέψει η ίδια το γάτο έξω από το μαγαζί της ή έστω να τηλεφωνήσει στο Δήμο. Μετά, όταν τον έβαλα στο κουτί του ζαχαροπλαστείου μαζεύτηκε η γειτονιά που επιβεβαίωσε το τετραήμερο ψυχοράγισμα μέσα σε ένα βουητό από τς τς τς δεν υπάρχει κράτος και άλλα τέτοια. Τέσσερις γαμημένες μέρες δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να τον μαζέψει. Οι περαστικοί έκαναν ότι δεν έβλεπαν το γάτο που ξεψυχούσε. Και μιλάμε για χιλιάδες περαστικούς, ντόπιους και τουρίστες. Προσπερνούσαν με απέχθεια, ίσως και λίγο πόνο, που κρατούσαν ως την επόμενη γωνία. 

Στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης όλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν. Τον πήγα στο γιατρό με έξοδα που δεν μου περισσεύουν και φυσικά του έκανε ευθανασία. Τουλάχιστον δεν θα υπέφερε άλλο.

.

Οι πόλεις όπως κάθε καλοκαίρι έχουν γεμίσει με αδέσποτα ζώα που διάφοροι σκατάνθρωποι αγοράζουν τα Χριστούγεννα για διακοσμητικά και πετάνε το καλοκαίρι για να πάνε διακοπές, τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα γιατί δεν έχουν πια λεφτά να τα συντηρήσουν. Κι έτσι τα παίρνουν με το αυτοκίνητο και τα παρατάνε σε χωράφια ή στην εθνική για να σιγουρευτούν ότι δεν θα βρουν ποτέ το δρόμο του γυρισμού. Μερικές φορές τα παρατάνε σε κούτες έξω από τα κτηνιατρεία ή λένε στον κτηνίατρο ότι πετάγονται μέχρι το περίπτερο και δεν επιστρέφουν ποτέ. Οι κτηνίατροι τα θανατώνουν επιτόπου. Αυτό δεν το ξέρουν οι ιδιοκτήτες κι έτσι έχουν ήσυχη τη συνείδηση τους ότι οι συνάνθρωποι τους είναι λιγάκι πιο υπεύθυνοι από τους ίδιους. Και συνεχίζουν τη μίζερη ζωή τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

 Υπάρχει επίσης στο συλλογικό ασυνείδητο η φαντασίωση ότι υπεύθυνα για τα ζώα της πόλης είναι τα φιλοζωικά σωματεία και όχι καθένας από ‘μας. Εξάλλου οι φιλόζωοι βγάζουν χοντρά λεφτά και είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν όλα τα ζώα. Αυτός ο μύθος είναι ισχυρότερος και από τα Πρωτόκολλα της Σιών, και γενικά οι φιλόζωοι αντιμετωπίζονται από τον μέσο κρετίνο ελληναρά ως σύγχρονοι εβραίοι που κατασκεύασαν μια φοβερή συνωμοσία για να ξεκοκαλίζουν τα λεφτά της Ευρώπης. Ρωτήστε οποιονδήποτε φίλο σας τι γνώμη έχει για τους φιλόζωους να δείτε τι θα απαντήσει. Σίγουρα ότι βγάζει πολλά λεφτά. Ότι κάνει μπίζνες με τα αθώα ζώα. Ή απλά ότι συλλέγει ζώα στο σπίτι του από διαστροφή και όχι για να τα προστατεύσει από το δρόμο.

 Το έχω ακούσει χιλιάδες φορές αυτό, κανείς όμως δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με φιλοζωικό σωματείο για να δει από μόνος του τι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί. Ε, λοιπόν τα φιλοζωικά σωματεία δεν είναι ανώνυμες εταιρίες και δεν χρηματοδοτούνται από πουθενά. Επίσης ούτε φιλόζωοι υπάρχουν, υπάρχουν μόνο κάποιοι άνθρωποι που απλά είναι λιγότερο μαλάκες από τον μέσο κρετίνο ελληναρά που έχει άποψη για όλα και ευθύνη για τίποτα. Που τρίβει τη λιγδιασμένη του κοιλιά και με σηκωμένο το δάχτυλο φωνάζει ότι στην Ελλάδα τα παιδιά πεθαίνουν από ασιτία κι εμείς ασχολούμαστε με τα ζώα. Φυσικά δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα για τα παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία. Ούτε και για κανέναν άλλο συμπολίτη του. Γενικά, δεν έχει κάνει τίποτα σημαντικό στη ζωή του, πέρα από κριτική για τα πάντα.

.

Στην Κάινα Χανίων οι μαζικές δηλητηριάσεις ζώων συνεχίζονται. Και συνεχίζονται γιατί στην τοπική κοινότητα αυτό είναι αποδεκτό. Πέρυσι ο φρενοβλαβής δολοφόνος χτύπησε δύο φορές με απανωτές φόλες μέσα στον ίδιο μήνα. Και φέτος συνέχισε ανενόχλητος το έργο του. Φτάσαμε στους 80 θανάτους. Οι διαμαρτυρίες πολιτών και σωματείων από όλο τον κόσμο δεν ήταν ικανές να τον σταματήσουν. Λογικό, αφού έχει την συγκάλυψη όλου του χωριού. Στην Κάινα οι κάτοικοι ξέρουν ως και τι χρώμα κάλτσες φοράει ο καθένας, δεν γίνεται να μην ξέρουν ποιος είναι ο δολοφόνος. Συγκαλύπτουν όλοι μαζί ένα έγκλημα. Τους έχω νέα: κι εμείς ξέρουμε ποιος είναι και ποιοι τον συγκαλύπτουν κι επειδή δεν έχει καθόλου πλάκα πια, θα φροντίσουμε το χωριό να μείνει για πάντα χαραγμένο στη συνείδηση όλου του πλανήτη ως τόπος φρίκης και μαρτυρίου. Και θα εξαφανιστεί για πάντα από τον τουριστικό χάρτη. Τι κρίμα!