Σαν σήμερα, στις 23 Αυγούστου 1927, εκτελέστηκαν δύο από τις πιο γνωστές και ηρωικές φυσιογνωμίες του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, οι Ιταλοί μετανάστες, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti. Οι δύο τους, γνωστές μορφές του αναρχικού ρεύματος των ΗΠΑ και αποφασισμένοι συνδικαλιστές εργάτες μέχρι τέλους, έπεσαν θύματα μιας πολιτικής στοχευμένης εκστρατείας, και εν τέλει καταδικάστηκαν για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν ποτέ. Στην υπεράσπιση τους έγινε ένα συγκλονιστικό παγκόσμιο ρεύμα αλληλεγγύης, ενώ συγκινητική και πρωτοφανής ήταν η ατρόμητη και ανθρώπινη ταυτόχρονα στάση που κράτησαν μέχρι την τελευταία τους ανάσα.
Tο γράμμα του Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα.
Αν δεν αλλάξει κάτι, θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα, Επομένως είμαι εδώ τώρα, δίπλα σου, με αγάπη και ανοιχτή καρδιά, Όπως ήμουν και εχθές.
Μην κλάψεις, Dante. Αρκετά δάκρυα ξοδεύτηκαν, σαν της μητέρας σου τα δάκρυα που στέρεψαν εφτά χρόνια τώρα, χωρίς να κάνουν και κανένα καλό.
Για αυτό γιέ μου, αντί να κλάψεις, στάσου δυνατός και γενναίος, για να μπορείς να παρηγορήσεις τη μητέρα σου.
Κι όταν θα θες να την αποσπάς από την αποκαρδιωτική μοναξιά, να την πηγαίνεις μια μεγάλη βόλτα στην ήρεμη εξοχή, να μαζεύετε λουλούδια από δω και από κει. Και να ξεκουράζεστε κάτω από τη σκιά των δέντρων, δίπλα στη μουσική του νερού, η γαλήνη της φύσης, θα της αρέσει τόσο πολύ, Όπως σίγουρα και σε σένα.
Αλλά γιε μου, πρέπει να θυμάσαι: Μη δώσεις όλο σου τον εαυτό. Χαμήλωσε λίγο τον εαυτό σου, μόνο ένα βήμα, για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλάι σου. Τους αδύναμους, που ζητούν βοήθεια, τους διωκόμενους και τα θύματα. Είναι φίλοι σου, φίλοι δικοί μου και δικοί σου, είναι οι σύντροφοι που παλεύουν, Ναι και καμιά φορά πέφτουν. Όπως ο πατέρας σου, ο πατέρας σου και ο Bartolo, έπεσαν στη μάχη. Πάλεψαν και έχασαν τη ζωή τους μόλις χθες, στη διεκδίκηση της ευτυχίας, και της ελευθερίας για όλους.
Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα, είναι που θα σ’ αγαπήσουν.
ΣΗΜ.-Κάτω δεξιά στη ταινιοθήκη υπάρχει ο σύνδεσμος για την ταινία του 1971 (ολόκληρη με υπότιτλους) που αφορά την υπόθεση Sacco και Vanzetti.
Tο γράμμα του Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα.
Αν δεν αλλάξει κάτι, θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα, Επομένως είμαι εδώ τώρα, δίπλα σου, με αγάπη και ανοιχτή καρδιά, Όπως ήμουν και εχθές.
Μην κλάψεις, Dante. Αρκετά δάκρυα ξοδεύτηκαν, σαν της μητέρας σου τα δάκρυα που στέρεψαν εφτά χρόνια τώρα, χωρίς να κάνουν και κανένα καλό.
Για αυτό γιέ μου, αντί να κλάψεις, στάσου δυνατός και γενναίος, για να μπορείς να παρηγορήσεις τη μητέρα σου.
Κι όταν θα θες να την αποσπάς από την αποκαρδιωτική μοναξιά, να την πηγαίνεις μια μεγάλη βόλτα στην ήρεμη εξοχή, να μαζεύετε λουλούδια από δω και από κει. Και να ξεκουράζεστε κάτω από τη σκιά των δέντρων, δίπλα στη μουσική του νερού, η γαλήνη της φύσης, θα της αρέσει τόσο πολύ, Όπως σίγουρα και σε σένα.
Αλλά γιε μου, πρέπει να θυμάσαι: Μη δώσεις όλο σου τον εαυτό. Χαμήλωσε λίγο τον εαυτό σου, μόνο ένα βήμα, για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλάι σου. Τους αδύναμους, που ζητούν βοήθεια, τους διωκόμενους και τα θύματα. Είναι φίλοι σου, φίλοι δικοί μου και δικοί σου, είναι οι σύντροφοι που παλεύουν, Ναι και καμιά φορά πέφτουν. Όπως ο πατέρας σου, ο πατέρας σου και ο Bartolo, έπεσαν στη μάχη. Πάλεψαν και έχασαν τη ζωή τους μόλις χθες, στη διεκδίκηση της ευτυχίας, και της ελευθερίας για όλους.
Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα, είναι που θα σ’ αγαπήσουν.
ΣΗΜ.-Κάτω δεξιά στη ταινιοθήκη υπάρχει ο σύνδεσμος για την ταινία του 1971 (ολόκληρη με υπότιτλους) που αφορά την υπόθεση Sacco και Vanzetti.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου